🍂🍂🍂🍂🍂🍂 🌻بسم الله الرحمن الرحيم🌻 اِلـهي عَظُمَ الْبَلاءُ ، وَبَرِحَ الْخَفاءُ وَانْكَشَفَ الْغِطاءُ ، وَانْقَطَعَ الرَّجاءُ وَضاقَتِ الاْرْضُ ، وَمُنِعَتِ السَّماءُ واَنْتَ الْمُسْتَعانُ ، وَاِلَيْكَ الْمُشْتَكى وَعَلَيْكَ الْمُعَوَّلُ فِي الشِّدَّةِ والرَّخاءِ اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد اُولِي الاْمْرِ الَّذينَ فَرَضْتَ عَلَيْنا طاعَتَهُمْ ، وَعَرَّفْتَنا بِذلِكَ مَنْزِلَتَهُم فَفَرِّجْ عَنا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلاً قَريباً كَلَمْحِ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ يا مُحَمَّدُ يا عَلِيُّ يا عَلِيُّ يا مُحَمَّدُ اِكْفِياني فَاِنَّكُما كافِيانِ ، وَانْصُراني فَاِنَّكُما ناصِرانِ 🌻يا مَوْلانا يا صاحِبَ الزَّمانِ 🌻الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ ، اَدْرِكْني 🌻اَدْرِكْني اَدْرِكْني ، السّاعَةَ السّاعَةَ 🌻السّاعَةَ ، الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَل 🌻يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ ، بِحَقِّ مُحَمَّد وَآلِهِ الطّاهِرين 🍂و ﺩﻋﺎ براي سلامتي محبوب🍂 🌻اَللّـهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَعَلى آبائِه في هذِهِ السَّاعَةِ وَفي كُلِّ ساعَة وَلِيّاً وَحافِظاً وَقائِداً وَناصِراً وَدَليلاً وَعَيْنا حَتّى تُسْكِنَهُ اَرْضَكَ طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فیها طویلا🌻 🍂🌻اللهم عجل لولیک الفرج🌻🍂 🍂🌻اللهم امین 🌻🍂 🍂🍂🍂🍂🍂

#پارت_شصت_و_ششم #عبور_زمان_بیدارت_میکند🌹 کدوم آشپزی تو دنیا می‌تونه همچین غذایی بپزه؟ مادر خندید و گفت: –پس چی، باید از من قدر دانی هم بکنید، قوه‌ی چشاییتون رو اینقدر فعال کردم. امیر محسن گفت: من رو بگو که حالا چند روز دیگه که صدف قیمه درست کنه میگم ممنون کوفته‌ی خوشمزه‌ایی بود. کوفته درست کنه میگم خوراک بود. مامان جان به من رحم می‌کردی. اینجوری که مزه‌ی غذاهارو قاطی می‌کنم. مادر گفت: –صدف باهوشه، زیر دست خودم همه‌ی اینا رو بهش یاد میدم که دست پختش با من مو نزنه. با التماس گفتم: –نه، مامان این‌کار رو نکن، بزار حداقل میریم خونه‌ی امیر محسن اینا مزه‌ی اصلی غذاها رو بفهمیم. همه خندیدند و مادر چشم غره‌ایی نثارم کرد. موقع شستن ظرفها هر ترفندی که داشتم به کار گرفتم تا از زیر زبان صدف حرف بکشم ولی مگر میشد، خیلی زرنگ بود نم پس نمی‌داد. آخر شب که پدر صدف را برد که برساند پیش امیرمحسن نشستم. می‌خواستم از زیر زبان او حرف بکشم که خودش جلوتر گفت: –بابت گل قشنگی که به صدف دادی ممنون، خوشحالش کردی. فوری گفتم: –امیر محسن اون از چی ناراحت بود؟ –چرا از خودش نپرسیدی؟ –پرسیدم نگفت. –اونوقت انتظار داری من بگم؟ لبهایم را بیرون دادم و گفتم: –فقط می‌خواستم اگر کاری از دستم برمیاد... –می‌فهمم چی میگی، ولی بزار خودش هر وقت خواست بهت بگه. دو هفته‌ایی طول کشید تا قراردادها با شرکت بسته شد و کار شروع شد. آن شرکت خودش پیش قرار داد پرداخت کرد و دیگر نیازی به پول من نشد. راستین خیلی انگیزه گرفته بود و خوشحال بود. کار رونق گرفته بود و رفت و آمدها در شرکت زیاد شده بود.همه سرشان شلوغ بود. راستین چند نیروی نصاب استخدام کرده بود تا کارها حتی زودتر انجام شود. اواخر مهر ماه بود که پیامهای عجیب و غریبی برایم می‌آمد. نمی‌دانم پری ناز بود یا نه، چون شماره‌ی قبلی نبود ولی شماره‌ی داخلی هم نبود. گاهی برایم شعر می‌فرستاد و گاهی هم سوالات عجیب و غریب. مثلا می‌پرسید میخوای بیای خارج از کشور زندگی کنی؟ من هیچ کدام از پیامهایش را جواب نمیدادم. تا این که یک روز که در اتاقم مشغول کارم بودم دیدم صفحه‌ی گوشی‌ام روشن شد. نگاهی به آن انداختم. دوباره از همان شماره پیام آمده بود. پرسیده بود: –تو با راستین نامزد کردی؟ با خواندن این پیام قلبم ریخت. گوشی را روی میز گذاشتم و به صفحه‌اش زل زدم. یعنی پری ناز پیام فرستاده؟ او که رفته پس چرا دست از سر ما برنمی‌دارد؟ شماره‌اش را برای راستین فرستادم و نوشتم: –شما این شماره رو می‌شناسید؟ جوابی نیامد. گوشی‌ام را بستم و به کارم ادامه دادم. بعد از چند دقیقه تقه‌ایی به در خورد و راستین در قاب در ظاهر شد. بلند شدم. گوشی‌اش را طرفم گرفت و پیامکم را نشانم داد و پرسید: این شماره باهات تماس گرفته؟ –بله، البته پیام داده، شماره کیه؟ جلو آمد و روی صندلی جلوی میزم نشست. من هم نشستم. –شماره پری‌نازه. –نه، شماره پری‌ناز که این... حرفم را برید. –شمارش رو عوض کرده. چون من مسدودش می‌کنم از شماره دیگه زنگ میزنه. حالا چی پیام داده؟ سرم را پایین انداختم. –پیامی که نوشته قابل گفتن نیست؟ بهت توهین کرده؟ سرم را بالا آوردم. –نه، با این شماره تا حالا حرف توهین آمیزی برام نفرستاده. –پس چی نوشته؟ –هیچی، چیز مهمی نبود. فقط خواستم مطمئن بشم که شماره خودشه یا نه. سرش را تکان داد و بلند شد و زمزمه کرد: –کی این دست از سر ما برمی‌داره. تا جلوی در رفت و بعد متفکر به طرفم برگشت. –اگر در مورد من چیزی پرسید جوابش رو ندیا. –مثلا چی؟ –نمی‌دونم در مورد کارم یا هر چیزی دیگه. خواست برود که پرسیدم: –ببخشید شما در مورد من چیزی بهش نگفتید؟ جوری نگاهم کرد که حس کردم می‌خواهد منظورم را از چشم‌هایم کشف کند. –چطور؟ به صفحه‌ی مانیتور نگاه کردم. –سواله دیگه. –چرا گفتم. من سکوت کردم و او ادامه داد: –بهش گفتم تو دوباره شرکت رو زنده کردی. گفتم با دلسوزی کار می‌کنی. سرم را بالا آوردم دیدم رفت. یعنی قند در دل آب شدن را با تمام گوشت و پوست و استخوانم فهمیدم. بعد از رفتنش بلند شدم و در اتاق را بستم و چند بار بالا پایین پریدم. در این شرایط هیچ حرفی نمی‌توانست این قدر خوشحالم کند. با صدای پیامک به طرف گوشی‌ام رفتم. پری‌ناز نوشته بود: –با تو بودم چرا جواب نمیدی؟ نامزدید؟ نمی‌دانم از هیجان بیش از حد بود یا این که می‌خواستم پری‌ناز را از سرم باز کنم یا واقعا حس تعلق نسبت به راستین بود. هر چه بود تصمیم گرفتم پیام بدهم و بنویسم: –آره، نامزد کردیم. هنوز داشتم با لبخند به پیامی که داده بودم نگاه می‌کردم که دیدم گوشی‌ام زنگ خورد همان شماره بود. فوری گوشی را روی میز سُر دادم و از آن فاصله گرفتم. چه می‌گفتم؟ حتما زنگ زده مطمئن شود. همینطور به گوشی زل زده بودم که دیدم راستین با یک سری اوراق

وارد اتاق شد. با دیدن من جلو آمد و به گوشی نگاهی انداخت: –پری‌نازه؟ بعد خودش گوشی را برداشت و فریاد زد: –چی میخوای از جون ما؟ نگاهی به صفحه‌ی گوشی‌ انداخت و گفت: –قطع کرد. فکر کنم جا خورد من جواب دادم. گوشی را روی میز گذاشت. از فریادش جا خورده بودم و دستم را جلوی دهانم نگه داشته بودم و مبهوت نگاهش می‌کردم. با دیدن من، میمیک صورتش تغییر کرد و لبخند بر لبهایش نقش بست. –تو چرا ترسیدی؟ بعد نوچی کرد و دستش را به بازویش کشید. –ببخش مجبور بودم داد بزنم. اگه زنگ زد یا پیام داد جواب نده. اصلا مسدودش کن. دوباره گوشی را برداشت و به طرفم گرفت. –رمزش رو بزن، خودم مسدودش کنم تا خیالم راحت بشه که دیگه مزاحمت نمیشه. کمی آرام شدم و نفس عمیقی کشیدم. –رمز نداره. با چشم‌های گرد شده نگاهم کرد. –مگه میشه؟ بعد کنار گوشی را فشار داد صفحه باز شد دوباره نگاهم کرد. –چرا رمز نزاشتی؟ شانه‌ایی بالا انداختم. –چرا بزارم؟ زل زد به صفحه‌ی گوشی‌ام و با تامل گفت: –خب برای این که یه وقت می‌دوزدنش به اطلاعاتش دسترسی پیدا می‌کنن. –این همه گوشی میدزدن پس چطوری بازش می‌کنن؟ این چیزا جلودار اون جور آدمها نیست. همانطور که با گوشی‌ام کار می‌کرد گفت: –به هر حال رمز لازمه رو گوشی باشه. یه وقت گوشیت جایی جا میمونه، یا همینجا رو میز میزاریش میری دنبال کاری یکی میاد به اطلاعاتش رو چک می‌کنه. چه می‌دونم به هزار دلیل... –چشم، از این به بعد رمز میزارم. لبخند محوی زد و گوشی‌ام را روی میز گذاشت. –از این به بعد هر شماره‌‌ایی از خارج از کشور بهت زنگ زد مسدودش کن. مطمئن باش این همین که بفهمه مسدود شده میره دنبال یه شماره جدید. کلافه گفتم: –اون دنبال چیه؟ چی می‌خواد. اوراقی که دستش بود را روی میز گذاشت. –دنبال عذاب دادن من. التماس می‌کنه منم برم اونور پیشش که باهاش زندگی کنم. از همون مدل گریه و التماسهایی که دفعه‌ی پیش کرد و من رو به اشتباه انداخت. دوباره یه سری دروغ سر هم کرده و دلیل و برهان میاره. حالا که دیده من آب پاکی رو ریختم رو دستش دست به دامن تو شده. نگاهم را به اوراق انداختم. –چقدر کارهاش عجیبه. راستین پوفی کرد. –واقعا گاهی فکر می‌کنم دیوانس. از بس که کارهای عجیب و غریب می‌کنه. البته هر چی‌می‌گذره دیوانه‌ترم میشه. با نگرانی گفتم: –یه وقت بلایی سرتون نیاره. خندید. –نه بابا، نمی‌تونه بیاد ایران که، اگر می‌تونست به قول خودش میومد دارم میزد و می‌رفت تا کسی دستش بهم نرسه، نه که خیلی غیور و غیرتمنده، به خاطر اون. منظورش را زیاد متوجه نشدم و فقط نگاهش کردم. گفت: –از حسادت نمی‌دونه چیکار کنه، اون خطا کرده اونوقت نمی‌دونم چرا از من طلبکاره...همانطور که پا کج کرد به طرف در خروجی زمزمه کرد: –اون الان چیزی نمیخواد جز اندازه‌ی یه نخود عقل. تقریبا یک هفته‌ایی از آن موضوع گذشت. امیر محسن و صدف به مشهد رفته بودند. از شرکت که به خانه آمدم مادر نبود. جای امیرمحسن خیلی در خانه خالی بود. از نبودش در خانه احساس دلتنگی و تنهایی ‌کردم. صدای تق تق خوردن باران به شیشه مرا به پشت پنجره کشاند. بازش کردم. باران تندی شروع به باریدن کرده بود. دستم را از پنجره بیرون بردم و منتظر ایستادم. فقط باران می‌آمد همین. دستم را به داخل کشیدم و با دقت نگاهش کردم. هیچ چیز نبود جز قطرات باران. با دقت بیشتری به آسمان نگاه کردم. مثل همیشه بود. مثل تمام روزهای عمرم که باران می‌بارید. قطرات خودشان به تنهایی پایین می‌آمدند. پنجره را بستم و روی تخت نشستم. ذهنم ناخوداگاه دگمه‌ی سرچش به کار افتاد و دنبال چیزی می‌گشت. دنبال کاری، خطایی، شاید هم نگاهی...زانوهایم را بغل کردم. اشکهایم سرازیر شدند. دلم برای آن بارانهای واقعی تنگ شده بود. با شنیدن صدای زنگ گوشی‌ام سرم را بلند کردم. با اکره جواب دادم. ستاره بود. خیلی وقت بود که با هم حرف نزده بودیم. –سلام ستاره جون خوبی؟ –سلام. چی شده؟ صدات چرا اینجوریه؟ –هیچی، یه کم دلم گرفته بود. –تنهایی؟ –آره. مامانت اینجاست، گفت بهت زنگ بزنم نگران نشی. من الان میام پیشت. چند دقیقه بعد من و ستاره کنار هم نشسته بودیم و ستاره حرف میزد. –وقتی فهمیدم جواب رد به پسر بیتا خانم دادی خیلی خوشحال شدم. –آره نظرم عوض شد. مامانت می‌گفت تو شرکت پسر مریم خانم کار می‌کنی. –آره دیگه، اون دفعه که برات تعریف کردم. راستی اون روز بگو پسر مریم خانم رو کجا دیدم؟ کنجکاو پرسیدم: –کجا دیدی؟ –همین طلا فروشی سر چهار راه. –طلا فروشی؟ با کی؟ –خودش تنها بود. –خب چی می‌خواست بخره؟ –من که نرفتم داخل مغازه، داشتم از پشت ویترین طلاها رو نگاه می‌کردم که دیدمش. 👇🔔 این داستان ادامه دارد 🔔👇 ⏰ ادامه رمان ، هر شب ساعت ۲۲:۰۰ ✍نویسنده : لیلا فتحی پور @Jameeyemahdavi313

باهم بخوانیم 💚 برای سلامتی امام زمان عج سلامتی کادر درمان #قراان 583 @Jameeyemahdavi313ر

┅┅✿❀🌻﷽🌻 ❀✿┅┅ ✋🏻بر قامت استوار خورشيد سلام ✋🏻بر سايه ماندگار توحيد سلام ✋🏻بر ساحت نورانی آن ماه كه هست ✋🏻سرمايه ی جاودان امّيد سلام 🤲🏻 *اللﮩـم عجـل لولیـڪ الفـرجــــ* ✋🏻سلام برمحبوب قلبها و آقای دو عالم ✋🏻و سلام بر منتظران ظهورش اللهم عجل لولیک فرج به حق عمه جان زینب سلام الله🙏🙏🙏 🍁🍁🍁🍁🍁 @Jameeyemahdavi313

📖 تقویم شیعه ☀️ امروز: شمسی: چهارشنبه - ۰۳ شهریور ۱۴۰۰ میلادی: Wednesday - 25 August 2021 قمری: الأربعاء، 16 محرم 1443 🌹 امروز متعلق است به: 🔸امام موسي بن جعفر حضرت كاظم عليه السّلام 🔸السلطان ابالحسن حضرت علي بن موسي الرضا عليهما السّلام 🔸جواد الائمه حضرت محمد بن علي التقي عليهما السّلام 🔸امام هادي حضرت علي بن محمد النقي عليهما السّلام 💠 اذکار روز: - یا حَیُّ یا قَیّوم (100 مرتبه) - حسبی الله و نعم الوکیل (1000 مرتبه) - یا متعال (541 مرتبه) برای عزت در دو دنیا ❇️ رویدادهای مهم این روز در تقویم #هجری_شمسی ( 4 شهریور 1400 ) • افتتاح راه آهن سراسری ايران (1317ش) • ترور مبارز متعهد "حاج مهدی عراقي" و فرزندش "حسام"، توسط گروه منحرف فرقان (1358ش) • صدور قطعنامه 620 شوراي امنيت عليه كاربرد سلاح شيميايي توسط عراق (1367ش) • درگذشت "مهدی اخوان ثالث" شاعر معاصر (1369ش) 📆 روزشمار: ▪️9 روز تا شهادت امام سجاد علیه السلام ▪️18 روز تا شهادت حضرت رقیه خاتون سلام الله علیها ▪️33 روز تا اربعین حسینی ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ @Jameeyemahdavi313

#یااباصالح_المهدی_ادرکنی🌼 ☀امام رضا علیه السلام هنگام ذکر نام "قائم" ارواحنافداه از جای برخاسته و دست بر سر می نهاد و می فرماید: خدایا فرجش را برسان و قیامش را آسان گردان. 📗منتخب الاثر ج۵۰۶ 🌤الّلهُــمَّـ؏جــِّل‌لِوَلیِّــڪ َالفــَرَج🌤 @Jameeyemahdavi313

#دعای_فرج با خیال رخ زیبای تو ای راحت جان فارغ از دیدن روی دگرانیم هنوز تا که تو کی برسی زین سفر دور و دراز حیف وصد حیف که از بی خبرانیم هنوز #اللھم_عجل_لولیڪ_الفرج🌼 @Jameeyemahdavi313

#السلام‌علیک‌یااباعبدالله‌الحسین❤️ سردار سر بريده‌ے دنيا، سلام عشق عاليجناب حضرٺ دريا، سلام ‌عشق شمس و قمر بہ گنبدتان بوسہ ميزنند خورشيد ڪربلاے معلے، سلام‌ عشق ❣اَلسلام علی الحسین ❣وعلی علی بن الحسین ❣وعلی اولاد الـحسین ❣وعلی اصحاب الحسین @Jameeyemahdavi313

#غفلت یعنی چه؟ یعنی اینکه انسان به کاری مشغول شود و متوجّه نتیجه‌ی آن کار نباشد. ضرر دارد؟ یا برایش منفعت دارد؟! خیلی از افراد را می‌بینیم که متحیّر و در این دنیا سرگردانند، نمی‌دانند باید چه کار کنند! چون اهل غفلت هستند. غفلت نسبت به هدفی که خدای تعالی آنها را به آن منظور خلق فرموده و در این دنیا قرارشان داده که به آن هدف برسند. فراموش کرده‌اند! غفلت نسبت به حقیقت وجودی خودشان دارند. فراموش کرده‌ که، چه موجودی است! خدای تعالی انسان را از چه، برای چه و در کجا خلق کرده است. وقتی این غفلتها سراغ انسان آمد، این بیماری به انسان عارض شد، از عوارض آن این است که در این دنیا متحیّر است. نمی‌داند باید چه کاری انجام دهد. به هر طرفی می‌رود. از هر طرف که باد بوزد، همراه باد می‌رود. مثل هَمَجٌ الرَعَاع است. چون هدف و ثبات ندارد. چون ارزش وجودی خود را نادیده گرفته است. لذا امام صادق عليه‌الصّلاةوالسّلام می‌فرمایند؛ این افراد مانند هَمَجٌ الرَعَاع هستند. «يَمِيلُونَ مَعَ كُلِّ رِيحٍ» با هر بادی میل می‌کنند و به هر طرف می‌ روند. همه‌ی اینها در حالی است که، خدای تعالی ما را هدفمند خلق کرده است. انسان را خلق فرموده که خلیفه‌اش باشد. 🔰استاد اخلاق، حاج آقا زعفری زاده حفظه الله تعالی @Jameeyemahdavi313

#درسهای_مکتب_عاشورا ❣امام حسین علیه‌السّلام (به عمر سعد) میفرمایند: من می‌توانم تو را نجات بدهم و درمان کنم. تو الآن بیهوش هستی و نمی‌فهمی. آقا پیک فرستادند که برود و با او صحبت کند. صحبت کرد و نشد. خود آقا رفتند و با عمر سعد صحبت کردند. بهانه آورد. گفت: به من گفته‌اند که زن و بچّه‌ات را می‌کشیم. فرمودند: من زن و بچّهٔ تو را امان می‌دهم. ما حفظشان می‌کنیم. گفت: خانه‌ام را خراب می‌کنند. فرمودند: من خانه‌ای در مدینه بزرگتر از خانه‌ٔ تو دارم. آن را به تو می‌دهم. هر چه گفت، آقا فرمودند که آن را به تو می‌دهیم، حتّی دنیا را هم بخواهی، ما به تو می‌دهیم. پیش ماست. امام علیه‌السّلام معدن رحمت و برکت هستند. مهربان‌اند. ببینید آقا بر در خانه‌اش رفته است و می‌فرماید: بیا تا من تو را نجات بدهم. می‌گوید: نه، من نمی‌توانم از مُلک ری دل بکنم! این‌قدر انسان سقوط می‌کند و پایین می‌آید که سعادت ابدیِ خودش را به یک هدف ناچیزِ بی‌مقدارِ پست دنیایی می‌فروشد. که آقا فرمود: تو هرگز از گندم رِی نخواهی خورد. گذاشتند و آمدند. امام زمان ارواحنافداه با ما همین مشکل و دردسر را دارند. روایت داریم امام زمان ارواحنافداه وقتی ظهور می‌فرمایند بیشتر از جدّشان رسول اللّه صلی‌الله‌علیه‌واله، از دست جهلای شیعه آزار می‌بیند. نمی‌خواهند پایین بیایند. هوای نفس در قلبشان ریشه کرده نمی‌خواهند کنار بگذارند. آقا را قبول دارند ولی دل از نفسانیّت و حبّ دنیا نمی‌توانند بکنند. 🔰استاد اخلاق، حاج آقا زعفری زاده حفظه الله تعالی @Jameeyemahdavi313

♥ #امام_حسین_علیه_السلام: 💠اعلَموا اَنَّ حَوائِجَ النّاسِ اِلَیکُم مِن نِعَمِ اللهِ عَلَیکُم، فَلا تَمَلُّوا النِّعَمَ فَتُحَوَّلَ اِلی غَیرِکُم؛ ❇️بدانید که نیازمندی‌های مردم به شما، از نعمت‌های الهی بر شماست. پس از این نعمت‌ها خسته نشوید که هر آینه به سوی دیگران سوق یابد. 📚مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص ۳۶۹ @Jameeyemahdavi313

باهم بخوانیم 💚 برای سلامتی امام زمان عج سلامتی کادر درمان #قراان 584 @Jameeyemahdavi313ر

#سلام_امام_زمانم ✋ سلام بر تو ای پیشوای اهل اسلام؛ ای مولایی که هرکس دلش را تسلیم تو کند به مقصدش خواهی رساند. سلام بر تو و بر آن روزی که جهان و جهانیان تسلیم امر تو خواهند بود. 🕊 الّلهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَج 🕊 @Jameeyemahdavi313

📖 تقویم شیعه ☀️ امروز: شمسی: جمعه - ۰۵ شهریور ۱۴۰۰ میلادی: Friday - 27 August 2021 قمری: الجمعة، 18 محرم 1443 🌹 امروز متعلق است به: 🔸صاحب العصر و الزمان حضرت حجة بن الحسن العسكري عليهما السّلام 💠 اذکار روز: - اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ (100 مرتبه) - یا ذاالجلال و الاکرام (1000 مرتبه) - یا نور (256 مرتبه) برای عزیز شدن ❇️ رویدادهای مهم این روز در تقویم #هجری_شمسی ( 5 شهریور 1400 ) • روز بزرگداشت و تولد "محمد بن زكرياي رازي" دانشمند نامدار جهان اسلام (244ش) • استعفای دولت "جمشيد آموزگار" و تشكيل دولت عوام فريب "جعفر شريف‏ امامي" (1357ش) • تعويض تاريخ موهوم شاهنشاهی به سال هجری شمسي (1357ش) • اعلام ملي شدن كليه معادن كشور (1359ش) • روز داروسازي 📆 روزشمار: ▪️7 روز تا شهادت امام سجاد علیه السلام ▪️16 روز تا شهادت حضرت رقیه خاتون سلام الله علیها ▪️31 روز تا اربعین حسینی ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ @Jameeyemahdavi313

بسم الله المهدی عج💚 ختم 14000 مروارید 💎صلوات 💎 به نیت تعجیل در ظهور حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف 💛💚 به نیابت از هر کسی که میتونید بخونید تعداد رو لطفا به خادم کانال اعلام بفرمایید @In_the_name_of_Aallah

#سلام_صاحب_زمانم♥ سلام بر مولای مهربانم سلام بر خورشید عالم سلام بر آیه عُظمای خداوند سلام بر وعده‌‌ ضمانت شده خداوند سلام بر باقی‌مانده خداوند بر روی زمین سلام بر شما و بر روزی که تمام خلق تجلّی آیات خداوند را در شما به تماشا خواهند نشست 🌤اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج🌤 @Jameeyemahdavi313

#درسهای_مکتب_عاشورا ⚠️حواسمان به غربال‌های آخرالزمان باشد! امام صادق علیه‌الصّلاةوالسّلام قسم می‌خوردند و می‌فرمایند: «غربال می‌شوید، غربال می‌شوید، غربال می‌شوید». حواستان باشد. پیچ و ‌مهره‌هایتان را محکم کنید! #خواب_غفلت شما را نگیرد. دستتان از دامان اهلبیت عصمت و طهارت علیهم‌الصّلاةوالسّلام جدا نشود. دستتان از دامان امام زمانتان کوتاه نشود. ⚠️روایت داریم حتّی قائلین به امامت امام زمان ارواحنافداه می‌روند - امام که دروغ نمی‌گوید روایت داریم - یک تعداد کمی می‌مانند. آنهایی که متمسّک هستند، محکم دست به دامان امام زمان ارواحنافداه زده‌اند، نمی‌گذارند این‌ سیلاب‌ها و طوفان‌ها این‌ها را بکَند و ببرد. یک‌ زمانی می‌رسد قائلین به امامتش دست از امامت امام زمان ارواحنافداه می‌کشند، رها می‌کنند و می‌روند. 👈چطور جدّش را در کربلا رها کردند رفتند؟ ✨مگر شیعه نبودند؟ ✨مگر با امام حسین علیه‌الصّلاة والسّلام نیامده بودند؟ ✨مگر منزل به منزل با امام حسین علیه‌الصّلاة والسّلام نبودند؟ ✨مگر نماز جماعت‌هایشان را پشت سر امامشان نمی‌خواندند؟ ✨شب عاشورا گذاشتند، رفتند! 💠استاد حاج آقا زعفری زاده 🌤أللَّھُـمَ ؏َـجِّـلْ لِوَلیِڪْ ألْـفَـرَج🌤 @Jameeyemahdavi313

✨بد را خوب، و خوب را بد نبینیم! ✅حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: هر معصیت و ظلمی که در دیگران بالفعل موجود است، در ما نیز بالقوه وجود دارد. خدا کند شرایط آنها برای ما تحقق پیدا نکند و به آزمایش آنها مبتلا نشویم! خدا به ما توفیق و تنبه دهد که اگر در ابتلا و آزمایش قرار گرفتیم، بد را خوب، و خوب را بد نبینیم! 📚در محضر بهجت، ج۱، ص۱۲۱ @Jameeyemahdavi313

#پارت_شصت_و_هفتم #عبور_زمان_بیدارت_میکند🌹 –کاش می‌موندی ببینی چی خرید. ستاره جرعه‌ایی از چایی که برایش آورده بودم را خورد و با طمانینه گفت: –والله، نفهمیدم چی خرید. ولی دیدم یه جعبه‌ی چوبی خیلی خوشگل از فروشنده گرفت و تشکر کرد. حالا فروشنده چی توی جعبه گذاشته بود من ندیدم. جعبش بهش میخورد مال گردنبد باشه، آخه جعبه‌ی انگشتر کوچیکتره. هراسان پرسیدم خب بعدش کجا رفت؟ جرعه‌ی دیگری از چای‌اش خورد. –خب معلومه دیگه، سوار ماشینش که جلوی مغازه پارک کرده بود شد و رفت. لبهایم را شروع به گاز گرفتن کردم. نکند برای کسی خریده، نکند می‌خواهد نامزد کند. دلم مثل سیر و سرکه می‌جوشید. پرسیدم: –دقیقا چند روز پیش دیدیش؟ تاملی کرد. –فکر کنم پری روز بود. موقع برگشت از باشگاه دیدمش. سرم را به علامت تایید تکان دادم و نجوا کردم. موقعی که از شرکت برگشته رفته خرید. ناگهان فکری به سرم زد و گفتم: –میگم بریم از اون طلا فروشه بپرسیم؟ به نظرت بهمون میگه چی بهش فروخته؟ ستاره خندید. –وا! چه حرفهایی میزنی، یارو مگه بیکاره که بیاد به ما بگه چی فروخته؟ اولین حرفی که میزنه میگه شما چیکار دارید. –خب بابتش بهش پول می‌دیم. نوچ نوچی کرد. –اُسوه جان، تو من رو یاد دیوونه بازیهای اون زمان خودم میندازی. بابا اونا چندین ساله تو این محلن، قشنگ همدیگه رو می‌شناسن. با هم سلام و علیک دارن. می‌خوای بری بپرسی که بزار کف دسته پسره، بهت نمیگه چی خریده که هیچ، آبروتم میره. شاید واسه مامانش کادو خریده خب. ذهنت رو درگیر نکن. ولی نمی‌توانستم، ذهنم بد جور درگیر شده بود. ستاره بلند شد. من دیگه باید برم. امدم یه سر بهت بزنم. وقتی مرا در فکر دید ادامه داد: –ای بابا، اگه می‌دونستم در این حد فکرت مشغول میشه نمی‌گفتم. –آخه برام خیلی عجیبه. ستاره فکری کرد و گفت: –میخوای به مامانم بگم فردا که رفت پیاده روی از زیر زبون مادرش بکشه؟ لبم را گاز گرفتم. –نه بابا زشته. آخه بره چی بهش بگه؟اصلا تو خودت چی به مامانت بگی؟ نه نه، تابلو میشه. آبروم پیش مامانتم میره. –نه اونجوری که، من یه حرفی همینجوری میندازم که پسر مریم خانم رو دیدم، ببینم مامانم چی میگه، شایدم خودش رفت پرسید. –باشه، اگر فکر می‌کنی نتیجه میده بگو. بعد از رفتن ستاره، آنقدر در خانه راه رفتم که کمر درد گرفتم. به فکرم رسید تنها راه فهمیدن این که موضوع از چه قرار است فقط یک نفر است آن هم نوراست. او تنها منبع اطلاعاتی من است. فکر نکنم از کانال ستاره به نتیجه برسم. گوشی‌ام را برداشتم و شماره‌‌ی نورا را گرفتم. گوشی را روی گوشم گذاشتم و منتظر ماندم. آنقدر زنگ خورد که آخر قطع شد. امکان نداشت من به نورا زنگ بزنم جواب ندهد. نگران شدم. دوباره شماره‌اش را گرفتم. دوباره بوق خورد. تقریبا بوق آخر بود که صدای بی‌جون و ضعیفی را شنیدم. –سلام اُسوه جان، خوبی. معلوم بود گریه کرده است. پرسیدم: –سلام. اتفاقی افتاده نورا؟ چرا تلفنت رو جواب نمیدی؟ –دراز کشیده بودم، تا بلند شم برم از اتاق بردارم طول کشید ببخشید. –حالت خوب نیست؟ –خوبم، اُسوه الان می‌تونی بیای پیشم؟ از حرفش تعجب کردم. برای رفتن معذب بودم. کمی در جواب دادن معطل کردم که گفت: –من طبقه‌ی بالا هستم. در رو که زدم یه راست بیا بالا. البته کسی خونه نیست. حنیف که سرکاره، پایینیها هم سه تایی نمی‌دونم کجا رفتن. خیالت راحت، کسی نیست. حالا میای؟ –اگر امدن من حالت رو بهتر میکنه، باشه میام. –آره، بیا میخوام یه چیزیم بهت بگم. بلند شدم و لباس پوشیدم. تصمیم گرفتم قبل از رفتن، به طبقه‌ی بالا بروم و به مادر خبر بدهم. در حال کفش پوشیدن بودم که صدای پای مادر را شنیدم. –باز دوباره کجا شال و کلاه کردی؟ سرم را بلند کردم و نگاهش کردم. –باز دوباره؟ مامان من اصلا مگه از خونه بیرون میرم که می‌گی باز دوباره؟ –تو کی خونه‌ایی، بهتره بگی اصلا خونه میام. چشم‌هایم گرد شد. –مامان؟ نکنه سرکار رفتنم رو هم حساب کردی؟ دستش را در هوا تکان داد. –بیرون بیرونه دیگه، چه فرقی داره؟ نفسم را با حرص بیرون دادم و سکوت کردم. دگمه‌ی آسانسور را زدم و گفتم: –یه سر میرم پیش نورا. حالش خوب نبود گفت برم... –مگه تو دکتری؟ –خب تنهاست، گفت برم پیشش. من وارد آسانسور شدم و مادر هم وارد خانه شد و گفت: –دوباره نری اونجا سرت رو به در و دیوار بکوبیا، من دیگه حوصله ندارم. از حرفش لبخند زدم. –یعنی الان منظورت این بود مواظب خودم باشم؟ مادر را بست و رفت. گاهی فکر می‌کنم من بچه‌ی سر راهی هستم. ولی وقتی به روزگار مادرم در روزهایی که بیمارستان بستری بودم فکر می‌کنم، می‌بینم نه بابا من دختر خودش هستم. وقتی پا به کوچه‌‌شان گذاشتم قلبم شروع به تپش کرد. با دیدن ماشین راستین جلوی در خانه همانجا ایستادم.گوشی‌ام را از کیفم دراوردم و شماره‌ی نورا را گرفتم.

گوشی را روی گوشم گذاشتم و منتظر ماندم. آنقدر زنگ خورد که آخر قطع شد. امکان نداشت من به نورا زنگ بزنم جواب ندهد. نگران شدم. دوباره شماره‌اش را گرفتم. دوباره بوق خورد. تقریبا بوق آخر بود که صدای بی‌جون و ضعیفی را شنیدم. –سلام اُسوه جان، خوبی. معلوم بود گریه کرده است. پرسیدم: –سلام. اتفاقی افتاده نورا؟ چرا تلفنت رو جواب نمیدی؟ –دراز کشیده بودم، تا بلند شم برم از اتاق بردارم طول کشید ببخشید. –حالت خوب نیست؟ –خوبم، اُسوه الان می‌تونی بیای پیشم؟ از حرفش تعجب کردم. برای رفتن معذب بودم. کمی در جواب دادن معطل کردم که گفت: –من طبقه‌ی بالا هستم. در رو که زدم یه راست بیا بالا. البته کسی خونه نیست. حنیف که سرکاره، پایینیها هم سه تایی نمی‌دونم کجا رفتن. خیالت راحت، کسی نیست. حالا میای؟ –اگر امدن من حالت رو بهتر میکنه، باشه میام. –آره، بیا میخوام یه چیزیم بهت بگم. بلند شدم و لباس پوشیدم. تصمیم گرفتم قبل از رفتن، به طبقه‌ی بالا بروم و به مادر خبر بدهم. در حال کفش پوشیدن بودم که صدای پای مادر را شنیدم. –باز دوباره کجا شال و کلاه کردی؟ سرم را بلند کردم و نگاهش کردم. –باز دوباره؟ مامان من اصلا مگه از خونه بیرون میرم که می‌گی باز دوباره؟ –تو کی خونه‌ایی، بهتره بگی اصلا خونه میام. چشم‌هایم گرد شد. –مامان؟ نکنه سرکار رفتنم رو هم حساب کردی؟ دستش را در هوا تکان داد. –بیرون بیرونه دیگه، چه فرقی داره؟ نفسم را با حرص بیرون دادم و سکوت کردم. دگمه‌ی آسانسور را زدم و گفتم: –یه سر میرم پیش نورا. حالش خوب نبود گفت برم... –مگه تو دکتری؟ –خب تنهاست، گفت برم پیشش. من وارد آسانسور شدم و مادر هم وارد خانه شد و گفت: –دوباره نری اونجا سرت رو به در و دیوار بکوبیا، من دیگه حوصله ندارم. از حرفش لبخند زدم. –یعنی الان منظورت این بود مواظب خودم باشم؟ مادر را بست و رفت. گاهی فکر می‌کنم من بچه‌ی سر راهی هستم. ولی وقتی به روزگار مادرم در روزهایی که بیمارستان بستری بودم فکر می‌کنم، می‌بینم نه بابا من دختر خودش هستم. وقتی پا به کوچه‌‌شان گذاشتم قلبم شروع به تپش کرد. با دیدن ماشین راستین جلوی در خانه همانجا ایستادم. گوشی‌ام را از کیفم دراوردم و شماره‌ی نورا را گرفتم. –نورا جان برادر شوهرت که خونس. با تعجب گفت: –کی گفته؟ –ماشینش جلوی در پارکه. –نه، خونه نیست، گفتم که سه‌تایی با هم بیرون رفتن. با ماشین پدر شوهرم رفتن. وای خدای من، دو روز پیش که در مغازه طلا فروشی دیده شده، حالا هم که خانوادگی جایی رفته‌اند. فشارم افتاد. باورم نمیشد، مگر می‌شود اینقدر بی سرو صدا؟ تازه امروز کمی با من مهربان شده بود. دستم را روی زنگ گذاشتم. هنوز دستم را نکشیده بودم که نورا آیفن را زد. وارد حیاط شدم. با دیدن تخت گوشه‌ی حیاط تمام خاطرات آن روز از ذهنم گذشت. بخصوص مفقود شدن قلب چوبی‌ام. از همان روز بود که دیگر قلب چوبی‌ام را ندیدم. همه‌ی اتاقم را زیر و رو کردم ولی فایده‌ایی نداشت انگار یک قطره آب شده بود و به زمین فرو رفته بود. با دیدن باغچه فکر کردم شاید آن روز از کیفم داخل باغچه افتاده باشد. گرچه امکان نداشت اینطور شود ولی برای اطمینان تمام باغچه را از نظر گذراندم. جز خاک و برگهای ریز و درشت رنگی، چیزی نبود. به راه پله‌ها که رسیدم صدای نورا آمد. –بیا بالا. نگاهی به جلوی در واحد پایین انداختم. کفشهایش جلوی در بودند. همان کفشهایی که هر روز می‌پوشید. حتما کفشهای مهمانیش را پوشیده و رفته. فکرهای زیادی به فکرم یورش آورده بودند و من برای دور کردنشان خیلی ضعیف بودم. انگار سنگینی این افکار رابطه‌ایی با پاهایم داشتند و مثل وزنه عمل می‌کردند. به سختی پله ها را طی کردم و به طبقه‌ی بالا رفتم. نورا با دیدنم تعجب زده پرسید: –تو چته؟ من هم از دیدن چشم‌های قرمز او سوالی نگاهش کردم. با یک دستش چهار چوب در را گرفته بود که تعادلش را از دست ندهد. –نورا جان برو داخل بشین. از اون موقع اینجا منتظری که من بیام بالا؟ سعی کرد لبخند بزند. –خوبم. وارد خانه که شدم از ساده بودن خانه تعجب کردم. فقط یک کاناپه بود و دو عدد پشتی که جلویش مثل خانه‌های قدیم پتویی با ملافه‌ی سفید پهن بود. صدای نورا مرا از بهت درآورد. –چرا ماتت برده، برو بشین دیگه. جلوی پنجره‌ی اتاق پذیرایی ایستادم و پرده را کنار زدم و به ماشین راستین نگاهی انداختم. نورا یک پیش دستی میوه روی میز جلوی کاناپه گذاشت و گفت: –چیه؟ امروز یه جوری هستیا. برگشتم طرفش. –از خودت خبر نداری.اونقدر گریه کردی چشمهات قرمزه. سرش را پایین انداخت و با پیراهن یاسی صورتی‌اش شروع به بازی کرد. کنارش نشستم و چشم به چینهای پیراهنش دوختم. –چی شده نورا؟ اینجوری من پس میوفتما، اگه میخوای جنازم رو دستت نمونه زود بگو. سرش را بلند کرد و نگاهم کرد.

چشم‌های بی‌حالش غرق اشک بود و فقط معطل یک پلک زدن بود که سرازیر شوند. دستش را گرفتم. –کسی مُرده؟ پلک زد و اشکهایش مثل کریستالهای یخ بر روی گونه‌هایش افتاد. –نه، اتفاقا برعکس. ابروهایم در هم رفت. –یعنی چی برعکس؟ یعنی یکی زنده شده؟ بینی‌اش را بالا کشید و سرش را به علامت مثبت تکان داد. بعد دو ورق دستمال از روی میز برداشت و اشکهایش را پاک کرد. کمی سرم را خم کردم تا بتوانم به جشم‌هایش نگاه کنم. –آخه یعنی چی؟ کی زنده شده؟ زنده شدن که گریه نداره؟ نالید. –آخه الان وقتش نبود. حالا دیگه؟ حالا که من شاید دیگه نباشم؟ دوباره اشکهایش سرازیر شدند. از حرفهایش گیج شدم. اصلا نمی‌فهمیدم چه می‌گوید. بلند شدم و جلوی پایش زانو زدم. –نورا جان، من رو دق دادی، درست حرف بزن ببینم چی شده. به چشم‌هایم زل زد و گفت: –من، من، حامله‌ام. در جا میخکوب شدم. کمی طول کشید تا بتوانم حرفش را در ذهنم تجزیه کنم. –تو چی‌گفتی؟ درست شنیدم؟ اشاره به شکمش کردم. –یعنی الان اون تو بچس؟ سرش را تند تند تکان داد. –واقعا؟ –من احساسش می‌کنم. بلند شدم. –یعنی چی؟ مگه آزمایش ندادی؟ سرش را به علامت منفی تکان داد. دوباره نشستم و صدایم کمی بالا رفت. –آزمایش ندادی بعد میگی حامله‌ام؟ –من مطمئنم که حامله‌ام. اون تکون می‌خوره. امروز وقتی به مادرم گفتم باورش نشد گفت غیر ممکنه، آخه اونجا که بودم با مادرم پیش چندتا دکتر رفتیم اونا گفتن مریضی من طوریه که نمی‌تونم باردار شم. آخه من مشکلات هرمونی هم داشتم. به شوخی گفتم: –این آقا حنیفم امده چه داغونی رو گرفته‌ها، یه مریضی هست که تو نداشته باشی. بالاخره خنده بر لبهایش نشست و گفت: –به خاطر مشکلات هورمونی که داشتم هر چند وقت یه بار فکر می‌کردم باردارم و می‌رفتم آزمایش می‌دادم. همیشه هم جوابش منفی بود. برای همین این بار دیگه نرفتم آزمایش. کنارش نشستم. –خدا خیرت بده. اون دفعه‌ها میرفتی آزمایش میدادی نبوده، حالا آزمایش نداده میگی هست؟ حالا به آقاتون گفتی؟ –نه، آخه بازم می‌ترسم اشتباه کرده باشم. دستش را کشیدم و بلندش کردم. –پاشو لباس بپوش، چرا روزه شک دار می‌گیری. آزمایشگاه همین بغله دیگه، میریم آزمایش بده. راهی تا سر چهار راه نیست که تنبلی می‌کنی. –دستش را آرام از دستم بیرون کشید. –امروز بی‌بی چک گذاشتم مثبت بود. –خب اگه مثبت بوده، پس چرا ناراحتی؟ –آخه مادرم میگه... حرفش را تمام نکرد. –چیه؟ میگه توهم زدی؟ سرش را پایین انداخت. –امیدوار شدم، پس همه‌ی مامانا اینجوری هستن. ببین نورا بیا الان بریم یه آزمایش خون بده، تمام. با عجز نگاهم کرد. –اگه نباشه چی؟ نمی‌دانستم چه بگویم، نکند واقعا خیالاتی شده است. آنقدر اصرار کردم که بالاخره راضی شد و به آزمایشگاه رفتیم. آزمایشگاه خلوت بود. یعنی به جز من و نورا کسی نبود. اینم از محسنات درمانگاههای خصوصی است دیگر. بعد از این که از نورا خون گرفتن گفتن دو ساعت دیگر جواب آماده می‌شود. به خواست نورا فوری به خانه برگشتیم. به نورا گفتم: –من میرم خونمون دو ساعت دیگه خودم میرم جواب رو می‌گیرم. با استرس گفت: –همونجا جواب رو ازشون بپرسیا، بعدم زود زنگ بزن بهم بگو. لبخند زدم. –نگران نباش، حالا بگو ببینم اگه جواب مثبت باشه مژدگونی من چیه؟ –هر چی بخوای. به طرف خانه که می‌‌رفتم با خودم فکر کردم اصلا نورا حامله هم باشد با این حالش می‌تواند بچه نگه دارد. نکند بلایی سر جنین بیاید و حال نورا بدتر شود. من هم برای جواب آزمایش استرس گرفته بودم. تسبیح را برداشتم و شروع به ذکر گفتن کردم. کلا مسئله‌ی راستین را فراموش کردم و ماجرای نورا تمام فکرم را اشغال کرد. حالا چطور برای گرفتن جواب آزمایش نورا، از خانه بیرون بروم. مادر دوباره گیر می‌دهد. نزدیک اذان مغرب بود. وضو گرفتم و آماده شدم. رو به مادر گفتم: –مامان جان من امروز میرم مسجد نماز بخونم. مادر گفت: –پس صبر کن منم آماده شم با هم بریم. خیلی وقته مسجد نرفتم. "ای خدا حالا چیکار کنم؟" همان موقع زنگ تلفن خانه به صدا درآمد. مادر گوشی را برداشت. فهمیدم امینه است. مادر گفت: –باشه بیا. نه بابا خونه‌ایم. –در دلم از خوشحالی کلی به جان امینه دعا کردم. مادر گوشی را قطع کرد و گفت: –من نمی‌تونم بیام، امینه گفت شوهرش می‌خواد پنج‌شنبه، جمعه بره شهرستان. اون رو با آریا میاره میزاره اینجا. –واسه چی میخواد بره شهرستان؟ –مثل اینکه یکی پولش رو خورده، میخواد بره جلوی در خونش. –باشه پس من برم دیگه. –امدنی دوغ هم بگیر. –چشم. 👇🔔 این داستان ادامه دارد 🔔👇 ⏰ ادامه رمان ، هر شب ساعت ۲۲:۰۰ ✍نویسنده : لیلا فتحی پور @Jameeyemahdavi313

باهم بخوانیم 💚 برای سلامتی امام زمان عج سلامتی کادر درمان #قراان 585 @Jameeyemahdavi313ر

°•🌱 #سلام_امام_زمانم بِنَفْسي أنْتَ مِنْ تِلادِ نِعَمٍ لا تُضاهی ای نعمت‌ خاصّ خدا سلام ؛ به قَلبَت سلام ؛ به چَشمَت سلام ؛ به رنج و به بغض و به صبرت سلام #اللهم_عجل_لولیڪ_الفرج @Jameeyemahdavi313

📖 تقویم شیعه ☀️ امروز: شمسی: شنبه - ۰۶ شهریور ۱۴۰۰ میلادی: Saturday - 28 August 2021 قمری: السبت، 19 محرم 1443 🌹 امروز متعلق است به: 🔸پبامبر گرامی اسلام حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله وسلّم 💠 اذکار روز: - یا رَبَّ الْعالَمین (100 مرتبه) - یا حی یا قیوم (1000 مرتبه) - يا غني (1060 مرتبه) برای غنی گردیدن ❇️ وقایع مهم شیعه: ا 🔹حرکت کاروان اسراء به سمت شام، 61ه-ق 📆 روزشمار: ▪️6 روز تا شهادت امام سجاد علیه السلام ▪️15 روز تا شهادت حضرت رقیه خاتون سلام الله علیها ▪️30 روز تا اربعین حسینی ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ @Jameeyemahdavi313

#السلام_علیک_یااباعبدالله♥️ روبه شش گوشه ترین قبله ی عالم هر صبح بردن نام #حسین بن علی می چسبد ❣اَلسلام علَی الْحسَیْن ❣و علی علی بْن الْحسین ❣و علی اولادالحسین ❣و علی اصحاب الحسین @Jameeyemahdavi313

#سلام_امام_زمانم♥ سلام نرگس زیبای خلقت چه زیبا فرمودید: برای فرجتان دعا کنیم و چه غریبانه فرمودید: زیاد دعا کنید زیرا نیک می دانید گشایش خلقت در فرج‌ شما می باشد و بس پس دعا می‌کنیم با هم و در هر حال 🌤أللَّھُمَ؏َـجِّلْ لِوَلیِڪَ ألْفَرَج🌤 @Jameeyemahdavi313

📌 سفیانی کیست؟ - ۲ 🗺 مکان خروج او: حضرت علی(علیه‌السلام) می‌فرمایند: «سپس پسر جگرخوار (یعنی هند، همسر ابوسفیان) از وادی یابس خروج کند تا در منبر دمشق نشیند.»*۱ ⏳ مدت حکومت سفیانی: امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: «سفیانی از علائم حتمی است. خروج او در ماه رجب و از آغاز خروجش تا پایان آن، جمعاً ۱۵ماه می‌باشد که در ۶ماه آن جنگ و پیکار می‌باشد و چون شهرهای پنجگانه (دمشق، حمص، فلسطین، اردن و حلب) را تصرف کرد، ۹ماه فرمانروایی می‌کند.»*۲ 💀 محل مرگ سفیانی: حضرت علی (علیه‌السلام) ذیل آیهٔ ۵۱ سورۀ سبا ﴿اگر ببینی هنگامی که فریادشان بلند می‌شود امّا نمی‌توانند (از عذاب خدا) بگریزند...﴾ می‌فرمایند: «کمی پیش از قیام قائم ما، مهدی (عجل‌الله فرجه)، سفیانی خروج می‌کند و ۹ماه حکومت می‌کند و لشکریان او به مدینه وارد می‌شوند تا اینکه به بیدا برسند. در آنجا خداوند آن‌ها را در آن سرزمین فرو می‌برد.»*۳ 🔺 با فرض صحت روایت بالا و مانند آن تمامی اخباری که از فرورفتن لشکری در صحرای بیدا خبر می‌دهند و مورد قبول شیعه و سنّی است، همگی مربوط به سفیانی و برنامه‌ها و کارهای او می‌شود و لازم به یادآوری است که از پاره‌ای از روایات استفاده می‌شود که امکان دارد سفیانی منحصر به یک فرد نباشد بلکه اشاره به صفات و برنامه‌های مشخص باشد که در طول تاریخ، افراد زیادی مصداق آن بوده‌اند؛ ازجمله روایتی از امام سجاد(علیه‌السلام): «خروج سفیانی از مسائل حتمی و مسلّم است و در برابر هر قیام‌کننده‌ای یک سفیانی وجود دارد.»*۴ 📚 ۱. غیبت نعمانی، باب۱۸، ص۴۳۴ ۲. غیبت نعمانی، باب۱۸، ص۴۲۶ ۳. تاریخ غیبت کبری، سید محمد صدر، ص۶۴۸ ۴. بحار، ح۵۲، ص۱۸۲