#صفحه۴۱ 🍃🌸 💕 #مثل_علی_مثل_فاطمه… 🌷 این داستان： #یاد_روزهای_سخت 🌺راوی： #اکبر_خوشی (همرزم شهید) 💠 #قسمت_اول 🍂❣ 💖جذاب بود و مظلوم. نمی دانم این دو عنصر چطور با یکدیگر کنار آمده بودند. ظاهر علی شفیعی نشان میداد که هیچ غمی ندارد اما نگاهی پر رمز و راز داشت که شرح آن مظلومیت بود. مثل آدمی که پس از سالها تحمل رنج حبس ، آزاد شده باشد. مسعول بسیج مستضعفین بودم. علی وارد جمع ماشد. پادگان شهیدبهشتی #کرمان مقر آموزش بسیجیها بود. آموزش تیراندازی و مانور ، کلاسهای عقیدتی و سیاسی داشتیم. پیرو جوان به ما می پیوستند. عده ای بیش از وظیفه محوله کار میکردند. این افراد زیاد نبودند. علی شفیعی یکی از آنها بود. در روزهای اول ورودش آمد و گفت：آقا هرکاری داری به من بگو. این جمله هرکسی را جلب میکند. آن روز بخودم گفتم：یکی از فرماندهان آینده را پیدا کردی مگر اینکه نیرویی کیفی نباشد. علی را فرستاد بچه ها را جمع کند. بااینکه سرمان خیلی شلوغ بود اما افراد را زیر نظر داشتیم. باید آنها را گلچین میکردیم. متوجه شدم علی میتواند بچه ها را مرتب کند. و این امتیاز خوبی بود. آنقدر کار داشتیم که علی و امثال او نتواند رنگ استراحت را ببیند. آموزش می دیدند و آموزش میدادند. ارتباط مارا با مسعولان برقرار میکردند. نگهبانی میدادند.درگیر می دشدند. تبلیغ میکردند و... تلاش بی امان علی نظرمان را جلب کرد. بنابراین نسعولیت او سنگین و سنگین تر شد. 👇👇👇