آگاه باشید و براستی آن کس از ما(یعنی حضرت مهدی(ع) )که فتنه های آینده را دریابد، ۱-با چراغی روشنگر در آن گام می نهد ۲-، و برهمان روش صالحان (پیامبر اکرم(ص) و امامان گذشته) رفتار می کند تا گره ها را بگشاید، ۳- بردگان (و ملّت های اسیر) را آزاد سازد ۴-، و جمعیّت گمراه (و ستمگر را) پراکنده،سازد ۵- و جریان حق پراکنده را جمع آوری کند ۶- (حضرت مهدی(ع) سالهای طولانی) در پنهانی از مردم به سر می برد آن چنان که اثر شناس اثر قدمش را نمی یابد گرچه در یافتن اثر (و نشانه ها) تلاش فراوان نماید.» اَلا وَ اِنَّ مَن اَدرَکَها مِنّا یَسری فِیها بسِرِاجٍ مُنیرٍ و یَحذُو فیها عَلی مِثالِ الصّالِحین لیَحلَّ فیها رِبقاً وَ یُعتِقَ فیها رقّا وَ یَصدَعُ شَعباً، وَ یَشعَبَ صَدعاً، فی سُترَةٍ عَنِ النّاسِ لایُبصِرُ القائِفُ اَثَرَهُ وَلَو تابَعَ نَظَرهُ (نهج البلاغه خطبه ۱۵۰) @jorenab

شب نيمه شعبان شب بسيار مباركى است، از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه: از حضرت امام محمّد باقر عليه السلام سؤال شد از فضل شب نيمه شعبان، فرمود:۱_آن شب افضل شبها است بعد از ليلة القدر، ۲_ در آن شب عطا مى فرمايد خداوند به بندگان فضل خود را، ۳_و مى آمرزد ايشان را به منّ و كرم خويش، پس سعى و كوشش كنيد در تقرّب جستن به سوى خداى تعالى در آن شب، پس بدرستى كه آن شبى است كه خدا قسم ياد فرموده به ذات مقدّس خود كه دست خالى برنگرداند سائلى را از درگاه خود؛ مادامى كه سؤال نكند معصيت را، و اين شب آن شبى است كه قرار داده حق تعالى آن را از براى ما به مقابل آنكه قرار داده شب قدر را براى پيغمبر ما صلى الله عليه و آله، پس كوشش كنيد در دعا و ثناء بر خداى تعالى، الخبر [۴] ---------- [۴]: مصباح المتهجّد: ۸۳۱. (مفاتیح الجنان شیخ عباس قمی ره ص۲۲۹) @jorenab

‎🌺•┈┈•••🌸•••┈┈•🌺

❇️تشبیهات امام زمان (صلوات الله علیه) به حضرت نوح علی نبینا و آله (علیه السلام) 🔰 به مناسبت ایام ولادت منجی عالم بشریت حضرت مهدی «عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف» ⬅️ در این کلیپ آیت الله حسینی قزوینی به بررسی و بیان روایاتی که امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را از جهات مختلف به حضرت نوح علیه‌السلام تشبیه می‌کند می‌پردازد. 🎙 آیت الله حسینی قزوینی #مهدویت #نیمه_شعبان #امام_زمان_عج

🔸 تا #قدر آن حضرت آشکار نشود، آشکار شدن #شخص آن حضرت، مشکلی را حل نمی کند. 🔸 نور امام زمان (ع) قبل از ظهور بر عقول انسانها طلوع می کند. ✅ آیت الله حائری شیرازی

عالم با جلالت و داناى با ذكاوت، مجمع فضيلت‏ها و فرد با صفاى با وفا، ملّا على رشتى – كه خاك مزارش پاكيزه باد – (اين داستان را) برايم نقل كرد؛ و او دانشمندى نيكوكار و پرواپيشه ‏اى گوشه‏ گير و واجد دانش‏هاى گوناگون و فردى با بصيرت و نقّاد و از شاگردان استاد گران‏قدر (ميرزا محمّد حسن شيرازى) بود كه سايه ‏اش پايدار باد. چون درخواست اهالى “لار” از نواحى فارس از نداشتن عالم جامع نافذ الحكم بالا گرفت، (استاد معظّم ميرزا محمّد حسن شيرازى) آن مرحوم را بدان جا فرستاد. وى (در آن جا) با سعادت زيست و با ستايش مُرد. من مدّت‏ها در سفر و حضر مصاحبش بودم و در اخلاق و فضايل چون وى كم ديده‏ام. او گفت: يك وقتى از زيارت حضرت ابا عبد اللَّه الحسين عليه السلام باز میگشتم. از راه فرات به نجف اشرف می ‏رفتم. چون به يكى از كشتىیهاى كوچك سوار شدم كه ميان كربلا و طويرج كار میكرد؛ ديدم افرادى كه سوار كشتى ‏اند همگى از اهالى حلّه‏ اند؛ و راه حلّه و نجف از طويرج جدا مى‏شود. آن جماعت همگى به لهو و لعب و شوخى مشغول شدند، جز يك تن كه او در كارهاى آنان وارد نمى‏شد. از چهره‏اش آثار افتادگى و وقار ظاهر بود؛ نه شوخى میكرد و نه مى‏ خنديد. آن گروه روش او را ردّ مى‏ كردند، و بر او عيب مى ‏گرفتند؛ با اين حال در خورد و خوراك و آشاميدنى‏ها با ايشان شريك بود. از او بسيار تعجّب كردم؛ ولى مجال سؤال نبود؛ تا اين كه به جايى رسيديم كه به خاطر (عمق) كم آب، كشتى قادر به پيشروى نبود؛ لذا صاحب كشتى ما را از كشتى پياده كرد؛ در نتيجه در كنار رود راه را پيش گرفتيم. اتفاقاً با آن شخص همراه شدم. از علّت كناره ‏گيرى وى از دوستانش و بدگويى آنان بدو، پرسيدم. گفت: ايشان از خويشان من و از اهل سنّت ‏اند؛ پدرم نيز از ايشان است؛ ولى مادرم اهل ايمان مى ‏باشد؛ من نيز در سلك آنان بودم؛ امّا خدا به بركت حضرت حجّت صاحب الزّمان‏ عليه السلام به خاطر تشيّع بر من منّت نهاد. از چگونگى ايمانش پرسيدم. گفت: نام من ياقوت است. در كنار پل حلّه روغن مى‏ فروشم. يك سالى به خاطر خريدن روغن از حلّه به اطراف و نواحى، نزد باديه ‏نشين‏هاى از اعراب بيرون رفتم؛ چند منزلى دور شدم تا آن چه خواستم، خريدم؛ و با گروهى از اهل حلّه برگشتم. در يكى از منازل فرود آمديم و خوابيديم؛ چون بيدار شدم كسى را نديدم. همه رفته بودند. راه ما از صحراى بى‏ آب و علفى مى‏ گذشت كه درندگان بسيار داشت و نزديك‏ترين آبادى (با آنجا) فرسنگ‏ها راه فاصله داشت. پس برخاستم و بار را بر مركب خويش نهادم؛ و در پى آنان روان شدم؛ ولى راه را گم كردم و حيران و سرگردان گشتم و از درندگان و تشنگى در طول روز ترسيدم. پس از خلفا و مشايخ (خود) پناه خواستم، و از ايشان يارى جستم، و آنان را در نزد خدا شفيع قرار دادم، و بسيار گريستم؛ امّا از ايشان چيزى آشكار نشد. پيش خود گفتم: من از مادرم مى‏شنيدم كه مى‏ گفت: ما امام زنده‏ اى داريم كه كنيه‏اش “ابا صالح” است؛ او گم شدگان را به راه مى‏رساند؛ و به فرياد درماندگان مى‏ رسد؛ و ناتوانان را يارى مى‏كند. پس با خداى متعال پيمان بستم كه اگر بدو پناه جستم، و او مرا يارى كرد، به آيين مادرم درآيم. لذا او را صدا زدم و بدو پناه جستم؛ ناگاه كسى را ديدم كه همراه من راه مى ‏رود. بر سرش عمامه‏ ى سبزى داشت كه رنگش مانند اين بود، و به علف‏هاى سبزى كه در كنار رود روييده بود، اشاره كرد؛ آن گاه راه را به من نشان داد، و به من امر كرد كه به آيين مادرم در آيم و كلماتى فرمود كه من فراموش كرده ‏ام. و فرمود: بزودى به قريه‏ اى مى ‏رسى كه اهل آن جا همگى شيعه‏ اند. گفت: پس گفتم: اى آقاى من! شما همراه من تا آن قريه مى ‏آييد؟ سخنى فرمود كه معنايش اين بود: – خير، زيرا هزار نفر در جاهاى گوناگون از من پناه خواسته ‏اند. بايد ايشان را نجات دهم. اين حاصل كلام آن جناب بود. سپس از من پنهان شد. من راه زيادى نرفتم كه به آن قريه رسيدم، در حالى كه آن قريه در مسافت دورى بود؛ همراهان (من) يك روز بعد از من بدان جا رسيدند. چون وارد حلّه شدم، به خدمت آقاى فقيهان سيّد مهدى قزوينى – كه خاك مزارش پاكيزه باد – رسيدم و داستان را براى او نقل كردم. او دانستنى‏ هاى دينم را به من آموخت. از او پرسيدم چه كنم تا دگر بار به ديدار حضرتش عليه السلام شرفياب شوم؟ فرمود: حضرت ابا عبد اللَّه حسين عليه السلام را چهل شب جمعه زيارت كن. (محدث نوری؛ نجم ثاقب؛ فصل هفتم؛ حکایت۴۵) @jorenab

[🌱🌸🪴✨] مهدی مهدی چشم انتظاریم ما غیر از تو یاری نداریم...🌱 حاج میثم مطیعی #اللهم_ارزقنا_کربلا_بحق_الحسین_ع #عشاق_الحسین_محب_الحسین_ع https://eitaa.com/oshaghalhosein_313