مقدمه‌ای بر شائولین

اصالت شائولین کوان (Shaolin Quan) یا شائولین چوان (Shaolin Chuan) به معبد شائولین در کوه سونگ شان (song sgon) در دنگ فنگ (Dang feng) واقع در استان هنان (Henan) برمی‌گردد. گفته می‌شود، بنیان‌گزار شائولین کوان یک راهب هندی به نام بودهی - دهارما Bodhi dharma بوده، اما بعداً ثابت شده که این قضیه صحیح نیست. در واقع راهبی به‌نام بوددهی دهارما وجود داشته اما و هیچ‌چیز درباره چوان چینی نمی‌دانسته. در حقیقت شائولین کوان ظهور و آشکارسازی دانش و خرد راهبان معبد، اساتید غیرروحانی ووشو، و ژنرال‌ها و سربازان ارتش است. بر طبق اسناد و مدارک تاریخی، معبد شائولین در زمان سلسله وی شمالی (Northem Wei Dynasty) در نوزدهمین سال از دوران سلطنت امپراطوری تای هی (Taihe) در سال ۴۹۵ ساخته شده و یکی از مشهورترین معابد تاریخی و باستانی چین به حساب می‌آید. زمانی این معبد راهبن زیادی داشت. راهبان غالباً از جامعه غیرروحانی بودند و برخی از آنها قبل از ورود به معبد تا حدودی با هنرهای رزمی آشنائی داشتند. آنهائی که هنرهای رزمی می‌دانستند برای پیشرفت و ارتقاء مهارت‌هایشان به هم کمک می‌کردند و آموزش می‌دادند. همچنین آنها از تجربیات پیشینیان استفاده می‌کردند و به‌تدریج هنرهای رزمی را به‌سوی شکل‌گیری مدرسه منحصر به فرد شائولین گسترش دادند. در طول سلسله کی شمالی (Northern Qi Dynasty) در سال‌های ۵۷-۵۵۰ راهبان شائولین می‌توانستند اجسام با وزنی معادل صدها کیلوگرم را جابه‌جا کنند و در چوان و اسب‌سواری نیز مهارت داشتند. در اواخر سلسله سوئی (Sul Dynasty) در سال‌های ۶۱۸-۵۸۱ لی شیمین (LiShimin) پادشاه ایالت کویین (Qin) یا امپراطور خود منصور شدهٔ ایالت ژنگ (Zheng)، وانگ شی چونگ (Wang Schichorg) جنگید. راهبان شائولین زی کائو (Zhi Cao) هوئی یانگ (Hui Yang) و تان زونگ (Tan Zong) از لی جانبداری کردند و به او در دستگیری وانگ رنزه (Wang Renze) برادرزاده امپراطور خود منصور شده با هدف وادار کردن امپراطور برای تسلیم شدن کمک کردند و بعد از نشستن لی شیمین بر تخت سلطنت به‌عنوان اولین امپراطور سلسله تانگ (Tang Dynasty) به پیروانش مطابق شایستگی‌های نظامی و همکاری‌هایشان پاداش می‌داد. وی به راهب ”تان زونگ“ لقب سر ژنرال اعطاء کرد و به معبد شائولین هدایای نفیس و بزرگی برای توسعه و گسترش اعطاء نمود. همچنین به معبد شائولین اجازه داده شد تا ارتشی را از سربازان راهب سازماندهی کند تا در زمان جنگ مانند نظامیان و در زمان صلح مانند راهبان عمل کنند و مدرسه شائولین چوان در نتیجه نبردها و جنگ‌های متعدد پیشرفت و توسعه یافت. در زمان سلسله مینگ سال ۱۶۴۴ تا ۱۳۶۸ به تمام راهبان شائولین آموزش داده می‌شد که ووشو تمرین کنند. در سی و دومین سال حکومت جیانگ جینگ (۱۵۵۳) راهبان نظامی شائولین در نبردهائی در مقابل مهاجمین ژاپنی در چین جنوبی شرکت کردند و شاهکارهای نظامی بسیایر را به اخلق نمودند. وانگ شیگزینگ (wang Shixing) از سلسله‌ مینگ در بازدید از کوه سونگ (Song) می‌نویسد: مشت‌ها و گرزها چنان خوب به‌کار برده می‌شدند که گوئی پرواز می‌کردند. همچنین چنگ چونگ دو (Cheng chong dou) از سلسله مینگ در کتاب خود به نام پروند شائولین با گرز شائولین چنین نوشته است: راهبان شائولین برای مبارزه‌شان با گرز به‌خوبی شناخته می‌شدند. یو دایو (Yu Deyou) ژنرال مینگ که به داشتن مواضغ ضدژاپنی مشهور است برای تدریس مهارت‌های مبارزه با گرز به معبد شائولین تردد می‌کرد و در نیمه دوم سلسله مینگ بود که راهبان شائولین شیوه مبارزه خود با گرز را به مبارزه با مشت تغییر دادند. بنابراین مبارزه با مشت را می‌توان ترقی مبارزه با گرز دانست. در سلسله کینگ Qing ۱۹۱۱-۱۶۴۴ مردمی که دراطراف معبد شائولین زندگی می‌کردند در تمرین ووشو بسیار فعال بودند و موجب ترقی و توسعه هنرهای رزمی شائولین شدند. در معبد شائولین تالار پشتی برای تمرین‌های ووشو استفاده می‌شد که انواع مختلفی از سلاح‌ها آنجا آماده بود تا در صورت لزوم مورد استفاده قرار گیرند. بعضی از راهبان مبارزه با مشت را برای دفاع از معبد تمرین می‌کردند. بعد از سال‌ها کار و تمرین جای پاها روی زمین آجری تالار پشتی نقش بست و این نقش‌ها را حتی امروز نیز به وضوح می‌توان دید. روی دیوارهای شمالی و جنوبی تالار لباس‌های سفید دیوار نماهای سلسله کینگ واقع شده که آشکارا تمریناتی را که راهبان معبد انجام می‌دادند را مجسم کرده است. در پنجمین سال سلطنت یونگ ژنگ (Young Zheng) از سلسله کینگ (۱۷۲۷) مردم اجازه تمرین ووشو را نداشتند. اما به هر حال آنها نمی‌توانستند حتی در جامعه عادی و غیرروحانی یا در معبد شائولین که به‌طور زیرزمینی تمرین می‌کردند را متوقف کنند. به‌جز معبد شائولین واقع در کوه سونگ شان گفته می‌شود که معبد شائولین بیشتر از دو جین وابسته شائولین را در دیگر معبدهای کشور بنیان نهاد. معبد شائولین واقع در کوه نه

نیلوفر آبی (Nine Lotus) در استان فوجیان (Fujian) در طول سلسله مینگ برای توسعه شائولین کوان مشهور بود. حدود سال ۱۹۱۱ در مقابل سلسله کینگ هنر رزمی شائولین دستخوش تغییرات و پیشرفت‌های بیشتر شد. باشگاه‌های ووشو در سراسر کشور تأسیس شد و بیشتر آنها به شائولین کول پرداختند. بسیاری از میهن‌پرستان گروه‌های شمشیر بلند نظامی (Sabre) و شمشیر پرنده (Flying Sword) به‌منظور براندازی سلسله کونگ را سازماندهی کردند. آنها به‌طور دائم به تمرین مهارت‌هایشان می‌پرداختند و به‌طور قابل توجهی برای رسیدن به این هدف کمک کردند. در طول زمان شائولین از نظر تئوری غنی و غنی‌تر شد و تکنیک‌های آن برای شکل دادن یک سیستم فوق‌العاده مبارزه با مشت تکامل یافت. فشردگی و تراکم ویژگی مدرسه شائولین است. حرکت‌ها و فنون این مدرسه کوتاه، ساده، مختصر و همچنین تطبیق‌پذیر و مفید می‌باشد. در زمان مبارزه بوکسورهای شائولین مستقیم به سمت جلو مبارزه می‌کنند آنها برای اجراء سبک مبارزه با مشت تنها به فضای کمی نیاز داشتند که به‌عنوان مبازره در طول یک خط راست توصیف می‌شود. شائولین کوارت (Shaolin Quart) قدرتمند و پرسرعت با حرکات موزون (بالا و پائین) رفتن بدن هماهنگی دارد. تأکید در شائولین کوارت بر روی سختی و محکمی حرکات است. اما همچنین طرفدار نرمی در حمایت از سختی است. همچنان که شائولین در شعار مبارزه با مشت می‌گوید: اول سختی و دوم نرمی. به‌هنگام مشت زدن (Jabbing) یا وارد کردن ضربه با کف دست (Palming) که نیاز به‌کارگیری آمیزه‌ای از نیروی بیرونی و درونی است، ساعد نه باید خم باشد و نه مستقیم. منبع : ماهنامه دنیای کاراته

☯زمانی که به طور #منظم ورزش می کنید، نه تنها #قدرت ماهیچه ای خود را افزایش می دهید، بلکه استقامت و قدرت خود را نیز تقویت خواهید کرد. مردم اغلب وقتی احساس #خستگی دارند به رخت خواب می روند اما این یک اشتباه است؛ چون خواب فقط خستگی را از تن به در می کند و انرژی به دست آورده را از بدنتان خالی می کند ولی ورزش هم خستگی را می رباید و هم #انرژی_مضاعفی به شما می دهد. پس برای اینکه بدن خود را تازه و پر انرژی نگاه دارید، باید ورزش متوسطی مانند #پیاده روی، #شنا و #دوچرخه سواری را انجام دهید و همچنین می توانید از #یوگا و #مدیتیشن در برنامه ورزشی خود استفاده کنید. #بهترین_زمان برای انجام این تمرین صبح زود یا حداقل ۳ تا ۴ ساعت قبل از خوابیدن است.💪☯ برگرفته از سایت #نمناک #sport #Sleep #ورزش بهتر از خواب😊💪 👊@HrazmiVpahlvani💪 کانال #هنرهای رزمی.. #ورزش پهلوانی🇮🇷 🏹🥊🥋🏋‍♂🤼‍♂🤸‍♂🧗‍♂🤺🏊‍♂🏇 (⛩هنرهای رزمی ما را از خواب بیدار ‌می کند و در آن‌ زیبایی بزرگی نهفته است.)☯

ناگفته‌هائی از زندگی بروس‌لی

● جیت‌ کان دو از کجا آمد؟ در طول سال ۱۹۶۴ بروس و دوستش جیمز لی مؤسس اوکلاند پس از طی چندین سال یک شایعه جدید از جان فان کونگ فو را باز کردند. به سرعت شاگردان بسیاری جذب شدند. بسیاری از آنها بروس را در حال اجراء نمایش دیده بودند. در دسامبر ۱۹۶۴ بروس یک دیدار غیرمنتظره داشت. وونگ جاک مان یکی از کونگ فوکاران چینی که از هنگ‌کنگ آمده بود و در محله چینی‌ها دنبال اسم و رسم می‌گشت. او به همراه چهار، پنج تن از دوستانش به انستیتوی جان فان آمد، به لحاظ تاریخی، عموماً چینی‌ها معتقدند نباید به غربی‌ها چیزی آموخت و باید رازهایشان را برای خودشان نگه دارند چون اگر به دیگران بیاموزند آنها بر ضد خودشان به‌کار خواهند برد، چینی‌ها نسبت به این اعتقاد بسیار سرسخت هستند. بروس‌لی همیشه از این عقیده رنج می‌برد چون به خاطر همین اعتقادات بود که مجبور شد در هنگ‌کنگ کلاس‌های ایپ من را ترک کند، درست زمانی که به او گفته بودند در رگ‌هایش خون نژاد آلمان جریان دارد. برای همین بود که اولین چیزی که پس از ورودش به آمریکا تغییر داد، این قاعده بود، چون او هیچ تفاوتی بین نژادها قائل نبود. ”آنها برگه‌ای برای بروس فرستادند که در آن به زبان و خط چینی او را به مبارزه دعوت کرده بودند“ اینها را لیندا همسر بروس تعریف می‌کند“. بروس برگه را خواند که مثل یک اولتیماتوم بود. یک اولتیماتوم رزمی در سان فرانسیسکو اگر بروس از مبارزه سر باز می‌زد، احتمال داشت انستیوتی او را ببندند و یا جلوی آموزش سفیدها را بگیرند“. ● مبارزه با بروس‌لی بروس پرسید: ”تو همین را می‌خواهی؟“ وونگ جاک مان در حالی‌که همراهانش را نشان می‌داد جواب داد: ”من نه، اینها می‌خواهند“. بروس جواب داد:” آهان! خوب“. و این جوابی نبود که وونگ و اطرافیانش منتظر شنیدن آن بوده باشند. چون تصور می‌کردند بروس عقب‌نشینی کند اما قطعاً آنها اشتباه می‌کردند، آدمی که در کوچه‌های هنگ‌کنگ بزرگ شده باشد و از صبح تا شب را به دعوا و مبارزه گذرانده باشد قطعاً عقب‌نشینی نخواهد کرد. شانس وقتی بیشتر برگشت که وونگ جاک مان اصرار کرد که: ”دوستانه و برای تفریح مبارزه نمی‌کنیم بلکه می‌خواهیم تکنیک‌هایمان را به نمایش و اجراء بگذاریم“. و بروس نمی‌خواست شرایط را عوض کند پس گفت: ”خوب معلومه“ ما مبارزه دوستانه نمی‌کنیم، می‌جنگیم! ”بروس مغرورانه پاسخ او را داد. بعد وونگ جاک مان برای اینکه ازمجروح شدن جلوگیری شود اضافه کرد: ”در ضمن ضربه به‌صورت، ضربات پا و ضربه روی گارد... نمی‌زنیم“. اما بروس جواب داد: ”قبول نمی‌کنم به هیچ‌وجه! تو با یک اولتیماتوم آمده‌ای و هدفت خرد کردن و اذیت کردن من است، تو دعوت به مبارزه کرده‌ای پس من هر طور لازم بدانم مبارزه می‌کنم، تو برای خودت مختاری نه برای من“. لیندا هشت ماهه باردار بود او به همراه جیمز لی تماشاچیان این مبارزه بودند: ”بروس و وونگ جاک مان خیلی فرمالیته به هم سلام دادند“. لیندا تعریف می‌کند: ”و مبارزه شروع شد“: حریف بروس در حالت کلاسیک و سنتی خودش قرار گرفته بود و بروس که آن دوره از سبک وینگ چون استفاده می‌کرد از ضربات مستقیم بهره می‌برد“. دو دقیقه بعد، بروس همچنان به حمله ادامه می‌داد، حریف او خیلی زودتر از آنچه انتظارش می‌رفت، عقب‌نشینی کرده بود“. ● عمیق شدن در مسئله هنرهای رزمی کمی بعد مسئله خیلی مضحک و خنده‌دار شد، وونگ جاک مان یک نیم دور چرخید و پا به فرار گذاشت او واقعاً توانائی تحمل حملات پیاپی بروش را نداشت. بعدها بروس به دوستش دان اینوسانتو گفت: ”کاملاً بر او مسلط بودم، بیشتر به سرش، به پشتش. مشت‌هایم گره گره بود و می‌زدم. حتی حرکاتی می‌کردم و ضرباتی می‌زدم که قبلاض اصلاً امتحان نکرده بودم: خیلی راحت دستم را دور گردنش حلقه کردم و او را به پشت خواباندم. آنقدر که از زدن او خسته شده بودم“. لیندا می‌گوید: ”بروس با مشت بالا رده بالای سر او ایستاده بود، درست به یاد دارم، بروس دو بار فریاد کشید، حریفش هم پاسخش را داد و همانجا مبارزه تمام شد“. با اینکه بروس مبارزه را برد اما ته دلش اصلاً شاد و راضی نبود. او فکر می‌کرد توانائی هنرهای رزمی خیلی بالاست اما در یک مبارزه دو تا سه دقیقه‌ای او درست و حسابی خسته شده بود و نفس نفس می‌زد. ضرباتی که حریفش را ناک‌اوت کرد حساب شده نبود و بروس به دنبال علت بود. بروس به نتایج بسیاری دست پیدا کرد: تکنیک‌های وینگ چون بیش از اندازه سنتی‌اند، حالت بدنش خیلی پایه‌ای و متمرکز به خط وسط در حمله است، تا جائی‌که وقتی می‌خواهد ضربات چرخشی بزند با مشکل جدی مواجه می‌شود. ● پایه‌های جیت کان دو این مبارزه آنقدر سخت نبود که یک قهرمان در مقابل دیگری بخواهد اجراء کند، حریفش آنقدرها قدر نبود و بروس به این می‌اندیشید که شرایط فیزیکی‌اش آنقدرها که باید خوب و کافی نیست که مبارزات جدی‌تری داشته باشد چون در مبارزه‌ای که با حریفش با برد به پایان رسانده بود و با زدن ضرباتی که تازه هم

ه‌شان هم به هدف نخورده بودند، به شدت خسته شده بود. در ضمن وینگ چون اصلاً ضربات پا نداشت در نتیجه فاصله‌ای که برای زدن ضربه به حریف لازم است، فاصله‌ای بسیار کوتاه است و اگر حریف بخواهد فرار کند به خاطر فاصله کمی که هست کارش دشوار می‌شود، این مبارزه در تمامی ابعادش باعث شد چشم بروس لی به دنیای اطرافش و دنیای هنرهای رزمی بازتر شود و با دیدی متفاوت به آنها بنگرد: خداحافظ دنیای سنتی فرمالیته. از این به بعد بروس سعی کرد به هر تکنیک با دقت بنگرد تا نقاط قوت و ضعف کاربردی آن را پیدا کند و بعد آنها را امتحان کند، آنهائی را که به‌کار می‌آیند انتخاب کند و بقیه که کاربردی ندارند کنار بگذارد. این دیدگاه برای بروس به هنرهای رزمی همان جیت کان دو بود. جیمز به او کمک می‌کند تا برنامه‌اش را آماده کند، تمرینات ویژه‌ای در آن بگنجاند، کاستی‌ها و ضعف‌های فیزیکی‌اش را جبران کند، و پایه‌ اصلی کارها دویدن بود. فعالیت‌ها برای بروس جنبه روحانی داشت آنچنان که همه زندگی او را تحت‌الشعاع قرار می‌داد: ”برای من بهترین تمرین، دویدن است“. او در جواب یک روزنامه‌نگار گفته بود: ”دویدن که آنقدر مهم است که تو در تمام لحظات زندگیت باید بدوی، اوایل آرام می‌دوی، بعد مسافتت را افزایش می‌دهی و در نهایت با پیشرفت‌های فیزیکی که از دویدن به‌دست می‌آوری، روحت را نیز آرام و سبک می‌کنی“. بروس در ابتدا بین یک ربع تا چهل و پنج دقیقه در طی روز می‌دوید و این یعنی مسافت سه تا ده کیلومتر، یکی دو روز اینطور بود وب عد مسافت بین ۱۵ تا سی کیلومتر می‌شد روی چرخ ثابت. او با این‌کار و با تنفس مناسب توانست قدرت، توانائی و مهارتش را در هنرهای رزمی افزایش دهد. پس از آن بروس با وزنه کار می‌کرد و روی هر ضربه و محل فرود آمدنش دقت لازم را به خرج می‌داد تا بهترین کار از آب دربیاید. برای اینکه به تأثیرات فنون جدید دست پیدا کند بروس فیلم‌های مبارزات واقعی را جمع و تماشا می‌کرد و جیمز در تمامی این مراحل پا به پای او پیش می‌آمد و مسیرش را برای او ترسیم می‌کرد. پس گروه تمریناتش را عوض کرد، تمرینات سر، پا، تمرین با انواع ساک‌ها، ضربات دست، پا... اضافه شدند، در این باره بروس برای یکی از شاگردانش به نام جرج لی می‌نویسد: ”پشتیبان تیم ما به مراتب از کونگ‌فو قوی‌تر است. تیم کونگ فو را تا مراحل باورنکردنی بلد است و حاکی گروه کونگ فو را به‌عنوان هنر برتر با تکنیک‌هائی فوق‌العاده می‌داند، من با جرأت به تو می‌گویم اولین تیم حامی است که در تاریخ کونگ فو به‌وجود آمده است. ما از تو و کارهایت در اینجا یاد می‌کنیم. من به جیمز گفته‌ام تا جائی که می‌تواند به تو کمک کند“. ● تکرار و تکرار جرج می‌گوید: ”او تمامی عکس‌ها و تصاویر تمریناتش را برای من می‌فرستاد من می‌دانستم که بروس می‌خواهد از روی اینها پی به میزان تأثیرشان ببرد. پس از روی هرکدام دو سری تکثیر می‌کردم، یک سری برایش می‌فرستادم و یک سری را برای خودم نگه می‌داشتم تا از روی آنها کار کنم“. تمرینات ویژه او پیش از صدها بود و اگر به هزار تا نمی‌رسید با تکرار ضربات دست و پا این تعداد اضافه می‌شدند، با این روحیه که به بهترین نحو ممکن تمرینات باید انجام شوند. او ضربات دستش را روی درخت‌ها در مسیری که می‌روید امتحان می‌کرد، یک برگ روی شاخه را هدف می‌گرفت و سعی می‌کرد به آن برسد و تا نمی‌رسید دست بر نمی‌داشت تلاش او بی‌نظیر بود، او جداً کار می‌کرد. سعی می‌کرد جاگیری‌هایش را تغییر دهد و برای همین فیلم‌های ویدیوئی بزرگانی چون محمدعلی (منظور محمدعلی کلی بوکسور معروف است. مترجم) را بسیار نگاه می‌کرد. در همین دوران بود که شروع به تحقیق و خواندن کتاب‌هائی در مورد هنر مبارزه کرد، بعضی از آنها بسیار قدیمی و برخی دیگر چاپ محدود داشتند و از برخی صدها نمونه دیگر چاپ شده بود برای او هر چیزی ممکن بود گشاینده مسیری باشد که در آن قرار گرفته بود. ● تلاش تا مرز خستگی مفرط بروس کلکسیون عکس‌های افراد معروف را جمع می‌کرد. بین آنها یکی را تحسین می‌کرد که نامش آرنولد شوارتزنگ بود. او مقالات مهم را نیز می‌خواند و نگه می‌داشت. روز به روز تمرینات جدیدتری به تمریناتش اضافه می‌کرد، با وسیله، بدون وسیله، ... در خاطراتش می‌نویسد که تا بی‌نهایت تمرین خواهد کرد. بروس آنقدر تمرین می‌کرد که دیگر توان ادامه دادن نداشت تا مرز بی‌حالی. هر وقت، زمان آزاد داشت و می‌توانست استراحت کند، به تمرین می‌پرداخت، هنگام تماشای تلویزیون هم حرکات سبک پا انجام می‌داد، هنگام مطالعه ضربات آرام می‌زد و حتی وقتی با مردم حرف می‌زد. او در لحظه لحظه زندگیش تمرین را از خاطر دور نمی‌داشت. منبع : مجله‌رزم‌آور

☯راز #موفقيت اين است: #هدف را بی وقفه دنبال كنيد. #آناپاولوفا @wushucaran🌷 #انگیزه💪 👊@HrazmiVpahlvani💪 کانال #هنرهای رزمی.. #ورزش پهلوانی🇮🇷 🏹🥊🥋🏋‍♂🤼‍♂🤸‍♂🧗‍♂🤺🏊‍♂🏇 (⛩هنرهای رزمی ما را از خواب بیدار ‌می کند و در آن‌ زیبایی بزرگی نهفته است.)☯

☯ #شکستن‌سنگ با دو و یک انگشت #شائولین⛩ #shaolin #اجسام_سخت💪 👊@HrazmiVpahlvani💪 کانال #هنرهای رزمی.. #ورزش پهلوانی🇮🇷 🏹🥊🥋🏋‍♂🤼‍♂🤸‍♂🧗‍♂🤺🏊‍♂🏇 (⛩هنرهای رزمی ما را از خواب بیدار ‌می کند و در آن‌ زیبایی بزرگی نهفته است.)☯

حرکات ریتم‌دار و موزون مار