وانگ ژی، معاون رئیس کمیته برگزاری این جشنواره درباره این جشنواره گفت هدف اصلی الز برگزاری این جشنواره آشنا شدن ووشوکارهای سراسر جهان با یکدیگر و گسترش اطلاعات و تبادل نظر بین آنهاست.
این جشنواره نخستین بار در سال ۱۹۹۱ برگزار شد و از آن سال به بعد هر سال کشور چین میزبان برگزاری جشنواره شائولین تحت نام «هنرهای رزمی دوستانه، پیشرفت جهانی» است.
آنچه بر شائولین گذشت
معبد ۱۵۰۰ ساله شائولین از زمان خاندان تانگ، محل یادگیری و آموزش هنرهای رزمی بود.
در دوران حکومت پنج خاندان سلطنتی، راهبان این معبد بیش از ۱۰۰ فن را ابداع کردند. وقتی خاندان مینگ بین سال های ۱۳۶۸ تا ۱۶۴۴ بر چین حکومت می کرد، هنرهای رزمی شائولین به نقطه اوج خود رسیده بود و شهر دینگفنگ که معبد اصلی شائولین در آنجا قرار دارد تبدیل به مرکز هنرهای رزمی شده بود.
@KongFoo
اکنون شهر ژنگژو یکی از مشهورترین مراکز هنرهای رزمی در سراسر دنیاست تا جایی که اگر شخصی متولد این شهر باشد به احتمال زیاد در زمینه هنرهای رزمی مهارت زیادی دارد. در سال ۱۹۹۱ اولین جشنواره هنرهای رزمی ژنگژو در چین برگزار شد و با برگزاری چنین فستیوالی نه تنها گردشگران بسیاری به چین و شهر ژنگژو آمدند بلکه رشد اقتصادی این شهر نیز در زمان برگزاری جشنواره بیشتر شد و از آن زمان به بعد این جشنواره به صورت سالانه برگزار می شود.
از دیگر هنرهای رزمی که در این جشنواره به نمایش گذاشته می شود کونگ فوی چینی، کونگ فوی شائولین و دیگر فنون است.
انواع هنرهای رزمی شائولین
کونگ فوی چینی
کونگ فویچینی تلفیقی از تکنیک های دفاع شخصی و سلامت روانی است. می گویند که تاریخ این هنر رزمی بسیار کهن است وبه اجتماعات اولیه چینی ها برمی گردد، یعنی زمانی که افراد در نبردهای شان با چوب به همدیگر حمله می کردند. با گذشت زمان تجربه های شخصی افراد روی هم جمع شد و زمانی که خاندان شانگ به قدرت رسیدند تمرینات کونگ فوی چینی پررنگ تر شد. جالب اینجاست که شکار هم جزئی از تمرینات این هنر رزمی در نظر گرفته شد.
کونگ فوی شائولین
کونگ فوی شائولین در همه جای دنیا بسیار مشهور است. مهمترین هدف از این کونگ فو حفظ سلامتی افراد و درمان بیماری است. در بین ورزشکاران شایع است که اگر شخصی کونگ فوی شائولین را بلد باشد می تواند یک محافظ بسیار قدرتمند شود و در گذشته های دور نیز چنین بود و رزمی کارهای کونگ فوی شائولین، از کوهستان های مهم و معابد در برابر تهاجم بیگانگان دفاع می کردند.
مدال آوران مسابقه
در مسابقه رزمی که در این جشنواره برگزار شد رزمی کارهای ژاپنی خوش درخشیدند. هفت ورزشکار ژاپنی در ۱۵ رشته رزمی، هنرنمایی کردند و ۲۴ مدال از جمله دو مدال طلا، ۱۰ نقره و ۱۲ برنز برای کشورخود به ارمغان آوردند.
@KongFoo
⛩ ووشو
ووشو به انگلیسی: wushu
به چینی: 武術
به هنرهای رزمی کشور #چین گفته می شود که در آن انواع مختلف حرکات جهت سلامتی جسم و روح و دفاع از خود به تقلید از استیل حیوانات در نظر گرفته شده است.
در چین باستان از هنرهای رزمی برای دفاع از سرزمین یا خود یا خانواده از دشمنان، راه زنان و غیره استفاده می شد.
💪 در کونگ فو #شائولین، قدرت فرد به معنی قابلیت درک کردن ذات موجود است. شخص، نیازمند #قدرت درک و فهم است.
در تمرینات #کونگ_فو شائولین، شخص روح احدیت و هستی مطلق را درک می کند به عبارت دیگر، شخص نیازمندِ درک فلسفه زندگی برای بهتر زندگی کردن می باشد. و عاقبت در پی رسیدن به تعادل جسمی و روانی بوده است.
برای یک #راهب شائولین، شناخت یک شیوه، بدون فهمیدن معنی باطنی آن یعنی تمرین به خاطر ارضای نفس و خودنمایی است.
در زمان سلسله های (چینگ و مینگ) گروه هایی از مردم آزادی خواه و مبارز به معبد شائولین پیوستند تا در مواقع بحرانی بتوانند به کشور خویش خدمت کنند. آنها موجب پیدایش سبک های مختلف در کونگ فو شدند در همین زمان تمرینات کونگ فو از طرف دولت ( چینگ ) قدغن اعلام شد.
بدین ترتیب بسیار از راهبان شائولین، معبد را ترک کردند و به روستاه ها و کوه ها پناه بردند و در این زمان کونگ فو شائولین، جنبه عمومی تری در بین مردم پیدا کرد.
در پایان سلسله (چینگ) صدها نوع از سبک های مختلف بوکس شائولین وجود داشت. گرچه اغلب آن سبک ها از بین رفته یا به دست فراموشی سپرده شده است، اما بیشتر از صد نوع سبک به جا مانده است از قبیل: شیائوخونگ
داخانگ
تونگ بی (دست بلند)
پائو
لوخان
یو آن (میمون)
چی سینگ (هفت ستاره)
سین یی
رو ( نرم )
می خوا (شکوفه آلو)
و بسیاری از سبک های دیگر
⛩ کونگ فوی شائولین اصیل شامل تمرینات درونی و بیرونی است.
ضربات سخت ، شدید و سریع به (بوکس سخت) تعلق دارد.
البته این ظاهر قضیه بوده است و در حقیقت بوکس شائولین به روش جنگیدن نرم و سخت (حتی خیلی بالاتر از تای چی) اهمیت می دهد.
یک ضرب المثل چینی چنین می گوید:
آرام بسان گربه با نعره ای چون رعد، حرکت کردن هم چون #اژدها..
رهرو باید پیرو این اصل باشد. ☯
#Wushoo
#سبک_شناسی 🀄️
@KongFoo
💪 تمرین های کاتسو
🏋♂ در تمرین های #کاتسو، فرد وزنه های سبکی که معمولاً بین ۲۰ تا ۳۰ درصد یک تکرار بیشینه (یک تکرار بیشینه یعنی حداکثر وزنی که می‌تواند برای یک بار بلند کند) است را در حد واماندگی عضله و تا هنگامی که جریان خون در ناحیه یک گروه عضلانی مورد تمرین محدود شود، بلند می کند.
💪 این تمرینات به میزان زیادی قدرت و سایز #عضله را افزایش می دهد. ☯
@SportScience
#بدن_سازی_با_وزنه
@KongFoo
👊 تقویت #انگشتان دست
✅ رزمی کار یعنی دستان آهنین
۱. تهیه یک ظرف دهن باز
۲. استفاده از خاک نرم یا شن یا ماسه سبک
۳. تمرین قدم به قدم و آرام ☯
#بدن_سازی_رزمی 💪
@KongFoo
🥋 لی جن فان
با نام حرفه‌ای #بروس لی
🎥 یک بازیگر #چینی هنگ کنگی و آمریکایی، کارگردان، رزمی کار، مربی ورزش‌های رزمی، فیلسوف و مؤسس هنر رزمی #جیت_کان_دو بود.
🕔 او در تاریخ ۲۷ نوامبر ۱۹۴۰ (۱۳۱۹/۰۹/۰۶) به دنیا آمد و در سن ۳۳ سالگی و در تاریخ ۲۰ جولای ۱۹۷۳ (۱۳۵۲/۰۴/۲۹) فوت کرد. ☯
#مشاهیررزمی 🥋
@KongFoo
هدایت شده از موی تای
40.17M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
شباهت‌های بسیار میان ورزش‌های رزمی کنگ فو و کاراته وجود دارد. به طوری‌که اگر به تماشای یک مبارزه کنگ فو کار یا کاراته کار بنشینید، اگر هیچ یک از این دو ورزش را آموزش ندیده باشید، هرگز نمی‌توانید تفاوت حرکات آنها را تشخیص دهید. پس تفاوت کنگ فو و کاراته در چیست؟ در این مطلب به تفاوت این دو ورزش و ماهیت هر کدام می‌پردازیم.
کونگ فو چیست؟
کونگ فو در زبان چینی یک اصطلاح جتری است و به مکاتب مختلف هنرهای رزمی اشاره دارد. این واژه در زبان چینی به صورت 功夫 نوشته می‌شود. کنگ فو تاریخچه دور و درازی در چین دارد، این ورزش رزمی از قرن ۴ میلادی شکل گرفت. هنرهای رزمی چین را می‌توان با سلاحهای مختلف ترکیب کرد، این موضوع در کاراته و تکواندو به ندرت امکان‌پذیر است.
کنگ فو نسبت به کاراته محبوبیت بیشتری در میان مردم چین دارد. به علاوه برخلاف کاراته، کنگ فو اغلب در نمایش‌ها و آکروبات بازی به کار گرفته می‌شود.
کاراته چیست؟
کاراته یکی از هنرهای رزمی ژاپن است که از اوکیاناوا سرچشمه گرفته است. کلمه کاراته در زبان ژاپنی به معنای «دست خالی» است. گفته می‌شود که کاراته تحت تاثیر نوعی کنگ فو در جنوب چین شکل گرفته است.
در کاراته، تنها سلاحهای مجاز برای استفاده دست و پا هستند. این ورزش رزمی معمولا شامل تمرینات رزم و شبیه‌سازی یک رزم است. سطح ورزشکار با توجه به رنگ کمربند او مشخص می‌شود. برخلاف کنگ فو، در برخی از کشورها از این ورزش در آموزش‌های پلیس نیز استفاده می‌شود.