‍🔴 سانسور حکومت پهلوی و تئاترهای سیاسی 🔹حکومت های #دیکتاتوری با همه هنرهایی که می تواند زبان گویایی برای نقد سیاسی و اجتماعی باشند با شدت و حدت بسیار زیاد برخورد می کنند. از همین روست که در ایران عصر پهلوی نیز نمایش و تئاتر با فراز و نشیب زیادی همراه بوده است: 🔹«با برقراری دیکتاتوری شاهنشاهی نمایش دچار رکود شد ولی پس از جنگ جهانی دوم و همزمان با جنبش های دمکراتیک، تجربه تازه ای در نمایش آغاز شده با کودتای 1322 و حاکمیت مجدد دیکتاتوری و استقرار رژیم سانسور، نمایش از رشد طبیعی باز ماند. به تدریج ترجمه و اجرای نمایش های بی خطر فرنگی و گاه به گاه عرفانی و پوچ گرایی ایرانی باب شد. با فعال شدن مراکز آموزش تئاتر و تشکیل گروه های مختلف نمایشی، طی دهه 30 و 40، نمایش رونق تازه ای یافت. از فعالین این دوران می توان به علی نصیریان، جعفر والی، جمال میرصادقی، عزت الله انتظامی، #غلامحسین_ساعدی ، #بهرام_بیضایی و رکن الدین خسروی اشاره کرد. طی دهه 50 به دلیل محدودیت ها و ممنوعیت های اداره سانسور به جز نمایش هایی که به وسیله گروه های دانشجویی و دانشگاهی اجرا می شد، گروه های مستقل کمتر امکان اجرای نمایش داشتند.» 📚منبع: محمدرضا پولاوند، کافه نادری، تهران، انتشارات منوچهری، 1390، ص 95-96 ✅کانال تاریخ پهلوی👇 https://eitaa.com/joinchat/4153737506C363110af5c