eitaa logo
ما اهل کوفه‌ ایم
136 دنبال‌کننده
128 عکس
174 ویدیو
13 فایل
❣️ سیاست و مهدویت 💥 این سنت الهی است که اگر شما در برابر ظالم خضوع کنید، او بیشتر فشار می‌آورد.
مشاهده در ایتا
دانلود
4_5782882888051590528.mp3
942.1K
🔸ترتیل صفحه ۰۴۵ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : بیات - بیات شوری 🛑 فایل بدون ترجمه ☘️☘️☘️☘️ .
4_5782882888051590529.mp3
2M
🔸ترتیل صفحه ۰۴۵ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام بیات - بیات شوری 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه .
         ┄━═━━⊰❀﷽❀⊱━━═━┄ نکته تفسیری صفحه ۴۵  وعده‌ی خدا و وعده‌ی شیطان: برای رسیدن به هر هدفی باید زحمت کشید و هر چه آن هدف بزرگ­تر باشد، سختی رسیدن به آن بیشتر است. ساختن بناهای مرتفع، دستیابی به کشفیات مهم، اختراع وسایل ارزشمند، فتح فضای بی­کران و... نتیجه‌ی زحمت افرادی است که عمرشان را در راه رسیدن به هدف مورد نظر خود، صرف کردند. دوستان حقیقی انسان در این مسیر به خوبی مشخص می­ شوند. کسانی­که در راه رسیدن به هدف­هایمان ما را تشویق می­ کنند و اسباب وسایل آن را در اختیارمان می­ گذارند، دوستان واقعی ما هستند. در مقابل، دشمنان اصلی ما کسانی هستند که می­ خواهند ما را از رسیدن به هدفمان بازدارند و وسایل آن را از ما بگیرند. آنان دائماً مشکلات و سختی­های راه را در چشم ما بزرگ می­کنند و به ما تلقین می­کنند که نمی­ توانیم به آرزوهایمان برسیم. اما هدف اصلی ما از زندگی چیست؟ آیا ما به دنیا آمده­ ایم تا مخترع و مکتشف شویم و پس از چندی از دنیا برویم؟ اگر­چه این هدف­ ها، در جای خود باارزش است، ولی هدف واقعی ما از زندگی این­ها نیست. خدایی که ما را آفریده، هدفی بسیار عالی برای ما قرار داده و ما را به سوی آن راهنمایی کرده است. آن هدف، رسیدن به «مقام قُرب و رضوان خدا» است. حالتی­ که انسان به منبع علم و قدرت و معدن لطف و مهربانی نزدیک می­ شود و مورد لطف و علاقه‌ی آفریدگار هستی قرار می­ گیرد. در آن حالت خدا با بخشندگی تمام، نعمت­ هایش را در اختیار بنده­ اش می­ گذارد و بهترین محل اقامت را برای همیشه به او می­ بخشد. شیطان پس از رانده­ شدن از درگاه خدا، سوگند یاد کرد که تمام توانش را برای بدبخت­ کردن ما به کار گیرد.[1] این آیات به یکی از نمونه­ های تلاش او برای نابود ساختن ما اشاره می­ کند. انفاق و صدقه یکی از بهترین راه­ های به دست آوردن خشنودی خدا و پاداش اوست. پاداش انفاق هفتصد برابر می­ شود و روز قیامت به کمک انسان می­ آید، ولی آن دشمن بزرگ نمی­ خواهد که ما به این سعادت دست پیدا کنیم. هنگامی­که تصمیم می­ گیریم برای خشنودی خدا صدقه دهیم، در دلمان شک و تردید ایجاد می­ شود و ترسی وجود ما را می­ گیرد که: مبادا پولمان تمام شود ، خانواده­ مان چه می­ شود، الآن خودم بیشتر به آن نیاز دارم ، شاید وقتی دیگر... براساس این آیه، این وسوسه و غوغا، از سوی بزرگ­ترین دشمن ماست و در مقابل، نیرویی نامرئی ما را به انفاق و سخاوتمندی تشویق می­ کند. آن نیرو، فرشتگان خدا هستند که از سوی او ما را به سعادت و خوشبختی فرا می­ خوانند. امام صادق(ع)فرمود: «شیطان با انسان سخنان درگوشی دارد و فرشتگان نیز سخنان درگوشی دارند. سخن شیطان این است که انسان را از فقر می­ ترساند و به کارهای زشت فرمان می­ دهد و سخن درگوشی فرشته این است که انسان را به انفاق فرمان می­ دهد و از کارهای زشت باز می­ دارد»[2]. در مقابل، خداوند بارها به وسیله‌ی قرآن و اهل بیت(ع) به ما پیغام داده که صدقه نه تنها باعث نابود شدن مال نمی­ شود ، بلکه به مال و ثروت برکت می­ بخشد. در حدیث دیگری از امام صادق(ع) می­خوانیم: «رزق و روزی را با صدقه­ دادن از سوی خدا فرود آورید. صدقه از میان وسوسه‌ی هفتصد شیطان عبور می­ کند و هیچ­ چیزی برای شیطان، سخت­ تر از صدقه دادن یک انسان مؤمن نیست و صدقه پیش از آن­که در دستان صدقه­ گیرنده قرار گیرد، توسط خدا قبول می­ شود»[3]. [1] اقتباس از آیه 82 سوره‌ی ص [2] مجمع ، ج2، ص 658 [3] کافی، ج4، ص 3 .
۰۰۴۵ ❣️ مهدی شناسی ما روایاتى درباره غیبت ولىّ عصر عجل الله تعالى فرجه الشریف در زمان غیبت شنیده و خوانده ایم كه در بعضى از این زمینه‌ها، نقاط ابهامى وجود دارد؛ براى مثال، نقل مى‌كنند كه در روایتى، درباره‌ی وظیفه مردم زمان غیبت امام زمان (علیه السلام) آمده است: كُونُوا أحلاسَ بُیُوتُِكم؛ یعنى مثل پلاس در گوشه اتاق بیفتید و از خانه بیرون نروید و به جامعه كارى نداشته باشید. آیا این امكان دارد كه انسان با جامعه سر و كارى نداشته باشد و از خانه بیرون نیاید؟! روایات دیگرى را نیز نقل مى‌كنند كه در دوره‌ی آخرالزّمان، جبّاران و كافران بر مردم مسلّط مى‌شوند، و زمین از فساد سرشار مى‌شود. روایتى را نقل كرده اند كه در این دوره اگر زن‌ها مار بزایند، از فرزند بهتر است. روایتى هم وجود دارد كه در دوره‌ی آخرالزّمان، عُزوبت و مجرّد ماندن حلال مى‌شود؛ یعنى مردان نباید زن بگیرید؛ چون اگر بچه دار شدند، فرزندان ایشان دشمنِ دین مى‌شوند و در زمین فساد مى‌كنند و عواقبِ بدِ اعمالِ فرزندان براى پدران باقى خواهد ماند. به فرض كه سند این روایات صحیح باشد، آیا دستورهاى شرعى تعبّدى هستند یا مطالب ارشادى؟ آیا این روایات به تمام اعصار آخرالزّمان از زمان غیبت امام زمان (علیه السلام) تا قیامت مربوط مى‌شود؟ آیا حتّى عصر حضور پیامبر و امامان معصوم (علیهم السلام) نیز جزو این دوران بوده است؟ آیا در طول این قرون، در مكان‌هایى كه مسلمانان زندگى مى‌كرده‌اند، این مطالب صادق بوده است؟ آیا در دوره‌ی آخرالزّمان، مؤمنان هم نباید بچه‌دار شوند؟! كافران به این حرف‌ها و اعمال اهمّیتى نمى‌دهند و اگر قرار باشد فرزندان مؤمنان، دشمنان دین شوند، كافران بهتر مى‌توانند این كار را انجام دهند. در این صورت، نتیجه بچه‌دار نشدن مؤمنان این مى‌شود كه نسل آنان منقرض شود. در صورتى كه این روایات، صحیح باشند، روایاتِ مهمل و بیهوده‌اى هستند. ادامه دارد .
حقایق پنهان در کلام الله سوره‌ی تکویر 👇👇👇 https://eitaa.com/MaKofian/627
تلاوت قرآن‌مان در طول این هفته هدیه به ارواح مطهر چهارده معصوم، انبیاء، اولیاء، صلحا، شهدا، درگذشتگان و شهید: حمیدرضا آرونی کاشی متولد: ۱۳۳۵ شهادت: جزیره مجنون ۱۳۶۲
قرآن کریم صفحه‌ ⇔۰۴۶
4_5787260288654902684.mp3
837.6K
🔸ترتیل صفحه ۰۴۶ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : بیات 🛑 فایل بدون ترجمه ☘️☘️☘️☘️ .
4_5787260288654902685.mp3
1.72M
🔸ترتیل صفحه ۰۴۶ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام بیات 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه ☘️☘️☘️☘️ .
         ┄━═━━⊰❀﷽❀⊱━━═━┄ نکته تفسیری صفحه ۴۶ چند نکتة دیگر درباره‌ی انفاق: صدقه آشکار و پنهان: بدون شک انفاق و صدقه در یکی از این دو حالت اتفاق می­ افتد؛ یا آشکار است و دیگران از آن باخبر می­ شوند و یا پنهان است و فقط خدا از آن آگاه است. خداوند به ما می­ فرماید که انفاق در هر دو صورت خوب است. انفاق آشکار باعث تشویق دیگران به این کار خوب می شود و نیازمندان جامعه را از یاس و ناامیدی نجات می بخشد و روح امید و نشاط را در زندگی سخت و پررنج آنان می­دمد. شخصی به نام ابوطفیل می‏ گوید: «علی(ع) را دیدم که کودکان یتیم را صدا زد و با مهربانی عسل در دهانشان گذاشت. آنقدر این صحنه زیبا بود که یکی از همراهان امام گفت: ای کاش من هم یتیم بودم!» [1] در مقابل، صدقه پنهانی نیز بسیار با ارزش است. زیرا فقط خدا از آن باخبر است و انسان از وسوسه‌ی شیطان برای ریا و خودنمایی در امان می‏ باشد و نیّتش کاملاً پاک و خالص خواهد ماند. هم­چنین صدقه‌ی پنهانی باعث می­ شود که آبروی افراد نیازمند، حفظ شود و آنان احساس شرمندگی و حقارت نکنند. در تاریخ نقل شده که در شبی شخص نیازمندی نزد حضرت علی(ع) آمد و از او کمک خواست. آن حضرت چراغ خانه را خاموش کرد و به او فرمود: «این کار را کردم تا شرمندگی را در چهره­ ات نبینم. نیازت را بگو» [2] هم­چنین گفته­ اند که آن حضرت به کسی که نزد او آمده بود، فرمود که خواسته­ اش را روی خاک بنویسد تا حضرت صدای او را برای کمک­ خواستن نشنود و تا جایی که ممکن است آبروی او حفظ شود. [3] به همین خاطر اگر­چه صدقه‌ی آشکار خوب و با ارزش است، ولی صدقه‌ی پنهانی از آن بهتر است و علاوه بر پاداش فراوان انفاق، باعث بخشیده­ شدن بخشی از گناهان انسان می­شود. پیشوایان ما به هر دو صورت، انفاق می­ کردند و ما را تشویق فرموده­ اند. امیرمؤمنان علی(ع) چهار درهم داشت؛ درهمی را در شب، درهمی را در روز، درهمی را آشکار، درهمی را در نهان انفاق کرد و خداوند در ستایش او آیه 274 این سوره را نازل فرمود. [4] امام صادق(ع) فرموده است: «صدقه‌ی آشکار هفتاد نوع بلا را دور می­ کند و صدقه‌ی پنهان، آتش خشم خدا را خاموش می­ سازد». [5]   به چه کسی صدقه دهیم؟ از نظر قرآن، انفاق و صدقه به همه‌ی نیازمندان کار نیکو و ارزشمندی است؛ ولی این آیه به ما می­ گوید که افراد محتاج و فقیری که به خاطر شرم و حیا از دیگران درخواست کمک مالی نمی­ کنند، در اولویت قرار دارند. افراد آبرومندی که مردم بی­خبر فکر می­ کنند آنان اشخاص ثروتمندی هستند و به قول معروف «با سیلی صورت خود را سرخ نگه می دارند». روشن است که کمک به این افراد، لازم­ تر است. زیرا نیازمندانی که آشکارا از مردم کمک می­ خواهند، بالاخره به خواسته خود می­ رسند؛ ولی افراد آبرومند و خاموش، رنج و سختی زندگی را تحمل می­ کنند و تن به گدایی نمی­ دهند. حضرت محمد(ص) فرموده­ اند: «خداوند بنده‌ی تهی­دستی را که عائله­‌مند و آبرودار است دوست می دارد». [6] امامان نیز فرموده­ اند که این افراد برای گرفتن زکات واجب نیز در اولویت قرار دارند. [7]   [1] مناقب ابن شهر آشوب، ج2، ص75 [2] بحارالانوار،ج41، ص36 [3] امالی صدوق، ص273 [4] المیزان، ج2، ص401 [5] بحارالانوار، ج93، ص179 [6] مجموعه ورام، آداب و اخلاق در اسلام، ص26 [7] اقتباس از تهذیب الاحکام، ج4، ص57 .