خدا نوشت از او خالی است دنیایم کجاست آینه‌ ای تا کند تماشایم . برای خلوت خود دوست ، دوست می‌ خواهم در این هزاره ی غم چاره اوست می‌ خواهم – . که خمره خمره ی ایجاد را به کاسه کنم خودم خدایی خود را در او خلاصه کنم . می‌ آفرینمش اینسان به خود اشاره کنم به هر چه می‌ نگرم خویش را نظاره کنم . به قصد خلقت عالم قلم گرفت آنگاه گذاشت نقطه ی باء را و گفت بسم‌ الله . به نقطه خیره شد و چیز دیگری ننوشت بر آن تکامل بی‌ حد فراتری ننوشت . به نقطه خیره شد و نقطه جان گرفت از او در این معاشقه کم‌ کم زبان گرفت از او . به نقطه گفت که تو جوهر صدای منی که من برای تو هستم تو هم برای منی . به نقطه گفت که ‌ای آرزوی غائب من خوش آمدی به من ‌ای مظهرالعجایب من . به نقطه خیره شد و گفت این چقدر من است به نقطه گفت که هنگامه ی علی شدن است . بسنده کرد به یک نقطه از علی فرمود که این هم از سر عالم زیاد خواهد بود . کتابت همه ی دهر از تو یک سطر است که صفحه صفحه ی دریا هنوز القطره است . سلیقه داشته آری ، سلیقه داشته است خدا تخلص خود را علی گذاشته است . خدا به خلقت ایجاز خویش مایل شد تمام گستره ی کائنات ساحل شد . خدا به حوصله برداشت مشتی از آن گل جمال شکل گرفت و کمال کامل شد . نیافرید خدا چیز دیگری گویا غرض وجود یدالله بود و حاصل شد . اضافه آمد از آن گل کمی که بعد از آن هر آن‌ چه خلق شد از ما بقیّ آن گل شد . علی به جلوه‌ ی دیگر به جلوه‌ ی کلمه کلام شد به زبان رسول نازل شد . صدای او شب معراج را تکان می‌ داد شهود رتبه‌ ی او سخت بود ؛ مشکل شد . به چشم داشت انگشتری او بودند نماز خواند علی کائنات سائل شد . جهان نخواند علی را … مگر نمی‌ دانست فریضه است علی از فریضه غافل شد . جهان به چشم علی استخوان خوکی بود که صبح نوزدهم جان گرفت قاتل شد . ولی تمام نشد مرتضی دوباره تپید به سینه‌ ی من و ما رفت و نام او دل شد . علی به جلوه‌ ی دیگر به کربلا آمد علم به دوش گرفت و ابوالفضائل شد . چگونه دم بزنم از تو از خصائل تو که مانده‌ ام به مدیح ابوالفضائل تو . کسی که بر شب صفّین چیره شد قمر است برای روز مبادا ذخیره شد قمر است . اجازه داد بیفتد در آب تصویرش که قطره قطره‌ ی دریا شود نمک‌ گیرش . به آب بوسه بزن آب را معطّر کن فرات تشنه‌ ی لب‌ های توست لب تر کن . فرات موج زد و کائنات می‌ خندید که او به وسوسه‌ های فرات می‌ خندید . میان آبم و در آب آتش افروزم که دارم از خنکای فرات می‌ سوزم صدای آب مبادا مرا به گوش آید که خون مادرم امّ البنین به جوش آید . اگرچه آب ندارم هنوز سقّایم به من سراب تعارف مکن که دریایم . پناه عالم و آدم منم به هنگامه برای علقمه آورده‌ ام امان‌ نامه

خدا نوشت از او خالی است دنیایم

قرآن کریم صفحه‌ ⇔۰۵۲ #قرآن .

🔸ترتیل صفحه ۰۵۲ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : نهاوند 🛑 فایل بدون ترجمه .

🔸ترتیل صفحه ۰۵۲ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام نهاوند 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه .

🌺قرآن ترجمه المیزان🌺 سوره 3 سوره مبارکه آل‏عمران صفحه 52 الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا إِنَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ (16) همانان که مى گويند: پروردگارا! ما ايمان آورده ايم، پس گناهانمان را بر ما ببخشاى و ما را از عذاب آتش حفظ کن. (16) الصَّابِرِينَ وَالصَّادِقِينَ وَالْقَانِتِينَ وَالْمُنْفِقِينَ وَالْمُسْتَغْفِرِينَ بِالْأَسْحَارِ (17) همان صابران و صداقت پيشگان و مطيعان و انفاق کنندگان و آمرزش خواهان در سحر گاهان. (17) شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ وَالْمَلَائِكَةُ وَأُولُو الْعِلْمِ قَائِمًا بِالْقِسْطِ ۚ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (18) خدا که به عدالت قيام دارد شهادت مى دهد که معبودى جز او نيست، و فرشتگان و صاحبان علم [نيز شهادت مى دهند]. جز او که عزّتمند و حکيم است معبودى نيست. (18) إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ ۗ وَمَا اخْتَلَفَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ ۗ وَمَنْ يَكْفُرْ بِآيَاتِ اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ (19) همانا حقيقت دين در نزد خدا تسليم بودن [در برابر او ]است. و کسانى که کتاب [آسمانى] به ايشان داده شده است اختلاف نکردند مگر بعد از آنکه آگاهى برايشان حاصل شد آن هم از روى زياده طلبى که ميانشان وجود داشت. و هر کس به آيات خدا کفر بورزد [بداند که ]حساب خدا سريع است. (19) فَإِنْ حَاجُّوكَ فَقُلْ أَسْلَمْتُ وَجْهِيَ لِلَّهِ وَمَنِ اتَّبَعَنِ ۗ وَقُلْ لِلَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْأُمِّيِّينَ أَأَسْلَمْتُمْ ۚ فَإِنْ أَسْلَمُوا فَقَدِ اهْتَدَوْا ۖ وَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلَاغُ ۗ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ (20) پس اگر با تو محاجّه کردند بگو: من و هر آن کس که پيرو من است خود را تسليم خدا کرده ايم. و به کسانى که کتاب [آسمانى ]به آنان داده شده است و به درس ناخواندگان (مشرکان) بگو: آيا شما هم تسليم خدا مى شويد؟ پس اگر تسليم شوند قطعاً هدايت يافته اند، و اگر روى بگردانند فقط رساندن [پيام ]بر عهده تو است، و خدا به بندگانش بيناست. (20) إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَيَقْتُلُونَ الَّذِينَ يَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ (21) همانا کسانى که به آيات خدا کفر مىورزند و پيامبران را به ناحق مى کشند و مردمى را که به عدالت امر مى کنند به قتل مى رسانند آنان را به عذابى دردآور بشارت ده. (21) أُولَٰئِكَ الَّذِينَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَمَا لَهُمْ مِنْ نَاصِرِينَ (22) اينانند کسانى که اعمالشان در دنيا و آخرت تباه مى شود و هيچ ياورى نخواهند داشت. (22) #ترجمه .

🌺نکته تفسیری صفحه ۵۲🌺 دوستان خدا، دوست داران مردم: حتماً همه‌ی شما تصاوير كاريكاتوريی را ديده­ ايد. در تصاوير كاريكاتوری، اعضای بدن افراد از اندازه طبيعی بزرگ­تر يا كوچك­تر ‏می شود و شكل افراد از تعادل خارج ‏می گردد. ولی در تصاوير واقعی، هر عضو به اندازه‌ی مناسب خودش است و به صورت طبيعی ديده ‏می شود. همان­طور كه ظاهر غيرمتناسب انسان­ها عجيب و خنده­ دار است، اخلاق و صفات غيرمتناسب انسان­ها نيز تعجّب­ آور ‏مي­ باشد. فرض كنيد كه تمام وقت كسی به كسب و كار بگذرد و يا شخصی هميشه در حال تفريح و استراحت باشد. حتماً مردم از كسی كه دائماً مشغول عبادت و نماز است و كار ديگری انجام نمی دهد، تعجّب ‏می كنند. دين اسلام برخلاف بسياری از اديان ديگر به تمام جنبه­ های زندگی انسان اهميّت ‏می دهد. قرآن به انسان­ها توصيه ‏می كند كه هم نسبت به وظيفه‌ی خود در برابر خدا اهميّت بدهند و هم نسبت به بندگان خدا احساس مسئوليّت نمايند. يك­بار ديگر در معنای اين آيه و آيه‌ی قبل دقّت ‏می كنيم. از نظر خداوند، بندگان خوب او دارای اين ويژگی ها هستند: 1. ايمان دارند. 2. از كارهای بدشان پشيمان­ اند و از خدا ‏می خواهند كه آنها را ببخشد. 3. به زندگی پس از مرگ توجه دارند و از گرفتار شدن در آتش جهنم ‏می ترسند. 4. در برابر مشكلات زندگی صبر ‏می كنند و در انجام دستورات خدا، استقامت ‏می ورزند. 5. هميشه راستگو و درستكارند. 6 . نسبت به مردم بي­نوا احساس مسئوليت كرده، به امور آنان رسيدگی ‏می نمايند و از مال خود به آنها انفاق ‏می كنند. 7. در سحرگاهان كه ديگران در خواب به سر ‏می برند، با خدای خود راز و نياز ‏می‌كنند و از او ‏می خواهند كه از اشتباهات آنان چشم پوشی كند. آری؛ بندگان خوب خدا، به او عشق ‏می ورزند و بندگانش را دوست دارند. از رنج آنها درد ‏می كشند و با خشنودي­شان خوشحال ‏می شوند. به راستی پيشوای بزرگ ما ا‏ميرمؤمنان علي(ع) نمونه‌ی كامل چنين افرادی‌ست. عبادت او زبانزد دوست و دشمن بوده است. گفته­ اند كه روزی معاويه­ بن­ ابی سفيان ـ دشمن بزرگ امام علی(ع) ـ از شخصی به نام«ضِرار» كه امام را به خوبی مي­شناخت درخواست كرد كه ويژگي­های آن حضرت را برای او توصيف كند. ضِرار شروع به توصيف امام كرد و از اخلاق نيكوی او و عبادت و راز و نياز بی مانندش به درگاه خدا سخن گفت. او آنقدر عبادت امام را توصيف كرد كه معاويه‌ی سنگدل به گريه افتاد و از او خواست كه سخنش را تمام كند.[1] اما ‏همين انسان عبادتكار، بزرگ­ترين ياور فقيران و بي­نوايان بود. در تاريخ نقل شده است كه پس از شهادت امیرمؤمنان علی(ع) و در هنگام غسل او، حاضران مشاهده کردند که بر پیشانی و شانه‌ی آن حضرت جای زخم و پینه وجود دارد. همه می­ دانستند که پینه‌ی پیشانی‌اش به خاطر سجده­‌های طولانی امام است؛ برخی از زخم شانه‌ی آن حضرت تعجّب کردند و از علّت آن جویا شدند. محمّد حنفیّه ـ یکی از فرزندان امام(ع) ـ توضیح داد که امام(ع) در هر روز حداقل یک بی­نوا و اگر می­توانست افراد بیشتری را سیر می­ کرد. هنگامی­که شب می­ شد، اضافه‌ی غذای خانواده­ اش را در کیسه­ ای می­ گذاشت و در زمانی­که مردم خواب بودند، به نزد فقرای آبرومند می­ برد و به طور ناشناس، آن غذاها را بینشان تقسیم می­ کرد و زخم شانه­‌هایش به خاطر کشیدن آن بار شبانه است. [1] بحارالانوار، ج41، ص14 #تفسیر .