🔸ترتیل صفحه ۰۵۲ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام نهاوند 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه .

🌺قرآن ترجمه المیزان🌺 سوره 3 سوره مبارکه آل‏عمران صفحه 52 الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا إِنَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ (16) همانان که مى گويند: پروردگارا! ما ايمان آورده ايم، پس گناهانمان را بر ما ببخشاى و ما را از عذاب آتش حفظ کن. (16) الصَّابِرِينَ وَالصَّادِقِينَ وَالْقَانِتِينَ وَالْمُنْفِقِينَ وَالْمُسْتَغْفِرِينَ بِالْأَسْحَارِ (17) همان صابران و صداقت پيشگان و مطيعان و انفاق کنندگان و آمرزش خواهان در سحر گاهان. (17) شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ وَالْمَلَائِكَةُ وَأُولُو الْعِلْمِ قَائِمًا بِالْقِسْطِ ۚ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (18) خدا که به عدالت قيام دارد شهادت مى دهد که معبودى جز او نيست، و فرشتگان و صاحبان علم [نيز شهادت مى دهند]. جز او که عزّتمند و حکيم است معبودى نيست. (18) إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ ۗ وَمَا اخْتَلَفَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ ۗ وَمَنْ يَكْفُرْ بِآيَاتِ اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ (19) همانا حقيقت دين در نزد خدا تسليم بودن [در برابر او ]است. و کسانى که کتاب [آسمانى] به ايشان داده شده است اختلاف نکردند مگر بعد از آنکه آگاهى برايشان حاصل شد آن هم از روى زياده طلبى که ميانشان وجود داشت. و هر کس به آيات خدا کفر بورزد [بداند که ]حساب خدا سريع است. (19) فَإِنْ حَاجُّوكَ فَقُلْ أَسْلَمْتُ وَجْهِيَ لِلَّهِ وَمَنِ اتَّبَعَنِ ۗ وَقُلْ لِلَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْأُمِّيِّينَ أَأَسْلَمْتُمْ ۚ فَإِنْ أَسْلَمُوا فَقَدِ اهْتَدَوْا ۖ وَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلَاغُ ۗ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ (20) پس اگر با تو محاجّه کردند بگو: من و هر آن کس که پيرو من است خود را تسليم خدا کرده ايم. و به کسانى که کتاب [آسمانى ]به آنان داده شده است و به درس ناخواندگان (مشرکان) بگو: آيا شما هم تسليم خدا مى شويد؟ پس اگر تسليم شوند قطعاً هدايت يافته اند، و اگر روى بگردانند فقط رساندن [پيام ]بر عهده تو است، و خدا به بندگانش بيناست. (20) إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَيَقْتُلُونَ الَّذِينَ يَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ (21) همانا کسانى که به آيات خدا کفر مىورزند و پيامبران را به ناحق مى کشند و مردمى را که به عدالت امر مى کنند به قتل مى رسانند آنان را به عذابى دردآور بشارت ده. (21) أُولَٰئِكَ الَّذِينَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَمَا لَهُمْ مِنْ نَاصِرِينَ (22) اينانند کسانى که اعمالشان در دنيا و آخرت تباه مى شود و هيچ ياورى نخواهند داشت. (22) #ترجمه .

🌺نکته تفسیری صفحه ۵۲🌺 دوستان خدا، دوست داران مردم: حتماً همه‌ی شما تصاوير كاريكاتوريی را ديده­ ايد. در تصاوير كاريكاتوری، اعضای بدن افراد از اندازه طبيعی بزرگ­تر يا كوچك­تر ‏می شود و شكل افراد از تعادل خارج ‏می گردد. ولی در تصاوير واقعی، هر عضو به اندازه‌ی مناسب خودش است و به صورت طبيعی ديده ‏می شود. همان­طور كه ظاهر غيرمتناسب انسان­ها عجيب و خنده­ دار است، اخلاق و صفات غيرمتناسب انسان­ها نيز تعجّب­ آور ‏مي­ باشد. فرض كنيد كه تمام وقت كسی به كسب و كار بگذرد و يا شخصی هميشه در حال تفريح و استراحت باشد. حتماً مردم از كسی كه دائماً مشغول عبادت و نماز است و كار ديگری انجام نمی دهد، تعجّب ‏می كنند. دين اسلام برخلاف بسياری از اديان ديگر به تمام جنبه­ های زندگی انسان اهميّت ‏می دهد. قرآن به انسان­ها توصيه ‏می كند كه هم نسبت به وظيفه‌ی خود در برابر خدا اهميّت بدهند و هم نسبت به بندگان خدا احساس مسئوليّت نمايند. يك­بار ديگر در معنای اين آيه و آيه‌ی قبل دقّت ‏می كنيم. از نظر خداوند، بندگان خوب او دارای اين ويژگی ها هستند: 1. ايمان دارند. 2. از كارهای بدشان پشيمان­ اند و از خدا ‏می خواهند كه آنها را ببخشد. 3. به زندگی پس از مرگ توجه دارند و از گرفتار شدن در آتش جهنم ‏می ترسند. 4. در برابر مشكلات زندگی صبر ‏می كنند و در انجام دستورات خدا، استقامت ‏می ورزند. 5. هميشه راستگو و درستكارند. 6 . نسبت به مردم بي­نوا احساس مسئوليت كرده، به امور آنان رسيدگی ‏می نمايند و از مال خود به آنها انفاق ‏می كنند. 7. در سحرگاهان كه ديگران در خواب به سر ‏می برند، با خدای خود راز و نياز ‏می‌كنند و از او ‏می خواهند كه از اشتباهات آنان چشم پوشی كند. آری؛ بندگان خوب خدا، به او عشق ‏می ورزند و بندگانش را دوست دارند. از رنج آنها درد ‏می كشند و با خشنودي­شان خوشحال ‏می شوند. به راستی پيشوای بزرگ ما ا‏ميرمؤمنان علي(ع) نمونه‌ی كامل چنين افرادی‌ست. عبادت او زبانزد دوست و دشمن بوده است. گفته­ اند كه روزی معاويه­ بن­ ابی سفيان ـ دشمن بزرگ امام علی(ع) ـ از شخصی به نام«ضِرار» كه امام را به خوبی مي­شناخت درخواست كرد كه ويژگي­های آن حضرت را برای او توصيف كند. ضِرار شروع به توصيف امام كرد و از اخلاق نيكوی او و عبادت و راز و نياز بی مانندش به درگاه خدا سخن گفت. او آنقدر عبادت امام را توصيف كرد كه معاويه‌ی سنگدل به گريه افتاد و از او خواست كه سخنش را تمام كند.[1] اما ‏همين انسان عبادتكار، بزرگ­ترين ياور فقيران و بي­نوايان بود. در تاريخ نقل شده است كه پس از شهادت امیرمؤمنان علی(ع) و در هنگام غسل او، حاضران مشاهده کردند که بر پیشانی و شانه‌ی آن حضرت جای زخم و پینه وجود دارد. همه می­ دانستند که پینه‌ی پیشانی‌اش به خاطر سجده­‌های طولانی امام است؛ برخی از زخم شانه‌ی آن حضرت تعجّب کردند و از علّت آن جویا شدند. محمّد حنفیّه ـ یکی از فرزندان امام(ع) ـ توضیح داد که امام(ع) در هر روز حداقل یک بی­نوا و اگر می­توانست افراد بیشتری را سیر می­ کرد. هنگامی­که شب می­ شد، اضافه‌ی غذای خانواده­ اش را در کیسه­ ای می­ گذاشت و در زمانی­که مردم خواب بودند، به نزد فقرای آبرومند می­ برد و به طور ناشناس، آن غذاها را بینشان تقسیم می­ کرد و زخم شانه­‌هایش به خاطر کشیدن آن بار شبانه است. [1] بحارالانوار، ج41، ص14 #تفسیر .

۰۰۵۲ ❣️ مهدی شناسی در پاسخ باید گفت كه مسأله‌ی ولایت، از همه‌ی این امور نیز بالاتر و جدّى‌تر است. از دیدگاه قرآنى و روایى، این مطلب قطعى است كه سخنان اهل بیت(علیهم السلام) براى ما حجیّت دارد و باید بدان عمل كنیم؛ امّا مسأله ولایت و موالات در بردارنده‌ی حقایقى بس والاتر است. در عصر ما، به دلیل اهمیّت یافتن مسائل سیاسى اسلام كه بخش مهمّى از معارف اسلامى را تشكیل مى‌دهد، بُعد خاصّى از مفهوم ولایت بیش‌تر مورد تأكید واقع شده است كه همان مسأله سیاست و امامت امت و به تعبیر دیگر، بُعد سیاسى اجتماعى مفهوم ولایت است. در روایتى از امام محمّد باقر(علیه السلام) آمده است: بُنِىَ الإسلامُ عَلى خَمس: الولایَةُ والصَّلاةُ و الزَّكاةُ و الصَّومُ والحجُّ وَ لَم یُنادِ بِشىء مَا نُودىَ بالولایةِ یَوم الغَدیرِ. بناى اسلام بر پنج پایه استوار شده است: ولایت و نماز و زكات و روزه و حج، و به چیزى با فضیلت‌تر از ولایت در روز غدیر دعوت نشده است. ولایتى كه در این روایت مطرح شده، نه فقط به معناى دوست داشتن كه به معناى پذیرفتن حقّ حاكمیت و حكومت الاهى است؛ حقّى كه پس از خداوند براى پیامبر اكرم(صلى الله علیه وآله) و اهل بیت(علیهم السلام) و نایبان و والیان ایشان، به اذن خداوند ثابت است. پذیرش ولایت در این جا بدین معنا است كه عقیده داشته باشیم اهل بیت(علیهم السلام) از سوى خداوند، بر امّت اسلامى حقّ ریاست و حاكمیت داشته اند و دارند و از همین روى در جهت برقرارى حكومت اسلامى همواره كوشیده اند. ما نیز وظیفه داریم راه ایشان را ادامه داده، زمینه را براى حكومتِ امام معصوم یا جانشین و نایب او، یعنى ولىّ فقیه جامع شرایط فراهم سازیم و در راه پابرجایى نظام ولایت فقیه كه استمرار ولایت معصومان(علیهم السلام) است بكوشیم؛ امّا حقیقت ولایت از این هم فراتر و گسترده‌تر است. با بررسى روایات مربوط به ولایت در مى‌یابیم كه بُعد سیاسى اجتماعى ولایت فقط یكى از ابعاد مفهومِ گسترده ولایت است؛ مفهومى ژرف كه همچنان جا دارد موضوع پژوهش‌هایى گسترده و كاربردى قرار گیرد.  ادامه دارد #ولایت .