قرآن ترجمه المیزان سوره 3 سوره مبارکه آل‏ عمران صفحه 60 وَإِنَّ مِنْهُمْ لَفَرِيقًا يَلْوُونَ أَلْسِنَتَهُمْ بِالْكِتَابِ لِتَحْسَبُوهُ مِنَ الْكِتَابِ وَمَا هُوَ مِنَ الْكِتَابِ وَيَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَمَا هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَيَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَهُمْ يَعْلَمُونَ (78) و همانا از ميان آنان گروهى هستند که زبانهايشان را به [خواندن ]کتاب [آسمانى چنان ]مى گردانند که آن را از کتاب [آسمانى ]بپنداريد در حالى که آن از کتاب [آسمانى] نيست، و مى گويند: آن از نزد خداست در صورتى که از نزد خدا نيست، و با اينکه خود مى دانند بر خدا دروغ مى بندند. (78) مَا كَانَ لِبَشَرٍ أَنْ يُؤْتِيَهُ اللَّهُ الْكِتَابَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُوا عِبَادًا لِي مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلَٰكِنْ كُونُوا رَبَّانِيِّينَ بِمَا كُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتَابَ وَبِمَا كُنْتُمْ تَدْرُسُونَ (79) براى هيچ بشرى روا نيست که خدا به او کتاب و حکم و نبوّت دهد، سپس او به مردم بگويد: در برابر خدا بندگانى براى من باشيد، ولى [مى گويد: ]به دليل اينکه کتاب [آسمانى ]را تعليم مى دهيد و به درس مى پردازيد انسان هائى ربّانى باشيد. (79) وَلَا يَأْمُرَكُمْ أَنْ تَتَّخِذُوا الْمَلَائِكَةَ وَالنَّبِيِّينَ أَرْبَابًا ۗ أَيَأْمُرُكُمْ بِالْكُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ (80) و روا نيست به شما فرمان دهد که فرشتگان و پيامبران را ارباب خود گيريد، آيا شما را پس از آنکه تسليم [حق ]شده ايد به کفر فرمان مى دهد؟! (80) وَإِذْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَ النَّبِيِّينَ لَمَا آتَيْتُكُمْ مِنْ كِتَابٍ وَحِكْمَةٍ ثُمَّ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مُصَدِّقٌ لِمَا مَعَكُمْ لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَلَتَنْصُرُنَّهُ ۚ قَالَ أَأَقْرَرْتُمْ وَأَخَذْتُمْ عَلَىٰ ذَٰلِكُمْ إِصْرِي ۖ قَالُوا أَقْرَرْنَا ۚ قَالَ فَاشْهَدُوا وَأَنَا مَعَكُمْ مِنَ الشَّاهِدِينَ (81) و [ياد کن ]وقتى را که خدا از پيامبران پيمان گرفت که هر کتاب و حکمتى به شما دادم سپس رسولى برايتان آمد که آنچه را با شماست تصديق مى کند حتماً به او ايمان مى آوريد و حتماً او را يارى مى کنيد. [خدا ]گفت: آيا اقرار کرديد و بر اين [مطلب ]عهد مرا پذيرفتيد؟ گفتند: اقرار کرديم، گفت: پس شاهد باشيد، و من با شما از شاهدانم. (81) فَمَنْ تَوَلَّىٰ بَعْدَ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ (82) پس کسانى که بعد از اين، روى بگردانند آنان خود فاسق خواهند بود. (82) أَفَغَيْرَ دِينِ اللَّهِ يَبْغُونَ وَلَهُ أَسْلَمَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ طَوْعًا وَكَرْهًا وَإِلَيْهِ يُرْجَعُونَ (83) آيا [دينى ]غير از دين خدا طلب مى کنند؟ در حالى که هر کس در آسمان ها و زمين است خواه و ناخواه تسليم [فرمانِ ]او است، و فقط به سوى او بازگردانده مى شوند. (83) ☘💐☘💐 #ترجمه .

نکته تفسیری صفحه ۶۰ هيچ پيامبری ادعای خدايی نكرده است: بررسی تاريخ زندگی بشر، نشانگر اين واقعيّت است كه موجوداتی كه در زندگی انسان­ها تأثير ويژه­‌ای می‌گذاشتند، مورد توجه خاصّ مردم قرار ‏می‌گرفتند. تا حدّی كه گاهی از اوقات مجسّمه آنان را ‏می‌ساختند و حتّی به پرستش آنان ‏می‌پرداختند! پرستش مجسّمه بودا در آيين بودايی و تعظيم بر مجسّمه­‌های فرشتگان در آيين بت‌پرستی عرب پيش از اسلام، نمونه­‌های روشن اين حقيقت است. زيرا بودا شخص بسيار تأثيرگذاری بر پيروان خود بوده و از نظر مشركان، فرشتگان دختران خدا بودند و اداره‌ی امور جهان بر عهده‌ی آنان بوده است. اين انحراف آن قدر عميق بود كه گاهی مردم در اثر توجه نادرست به پيامبران، به عبادت آنان روی می­‌آوردند! پیامبرانی كه مهم­ترين وظيفه­‌شان دعوت به يكتاپرستی و توحيد بوده است. نمونه‌ی آشكار اين مطلب، اعتقاد مسيحيان در مورد حضرت مسيح(ع) است. آنان حضرت عيسي(ع) را پسر خدا ‏ميدانند و او را ‏مي­پرستند. در حالي­كه اولين سخن آن حضرت در گهواره اين بود كه: «من بنده خدا هستم» [1] حضرت عيسی(ع) همواره مردم را به يكتاپرستی دعوت ‏مي­كرد. خداوند در اين­ باره ‏مي­فرمايد: «مسلّماً كسانی كه گفتند: خدا همان مسيح پسر مريم است، كافر شدند؛ در حالي­كه مسيح گفت: ای بنی اسرائيل! خدا را ـ كه پروردگار من و پرورگار شماست ـ بپرستيد؛ زيرا هر كس به خدا شرك ورزد، قطعاً خدا بهشت را بر او حرام كند و جايگاهش آتش دوزخ است» [2] افسانه‌ی «پدر و پسر آنقدر غير منطقی است كه مسيحيان در پاسخ كسانيكه به آن ايراد ‏مي­گيرند، فقط ‏مي­گويند: "اين مطلب فراتر از عقل است و بدون دلیل عقلی باید آن را پذیرفت!» [3] در حقيقت مسيحيان درباره‌ی حضرت عيسي(ع) «غلوّ» كردند و او را از حد خود بزرگ­تر شمردند. اين انحرافِ بزرگ در امّت اسلام نيز پيدا شد و برخی از مردم در پرتگاه عميق غلوّ سقوط كردند. در تاريخ ‏مي­خوانيم كه برخی از افراد گمراه، معتقد به خدايی حضرت علی(ع) شدند و يا برای امامان ويژگي­هايی قائل شدند كه فقط مخصوص خداست. اگر­ چه پيامبر و امامان به خواست خدا از مطالب غيبي با خبرند و قدرت­های ويژه­‌ای دارند، ولی هرگز ادعای خدايی نكرده­‌اند و خود را بنده­‌ای از بندگان خدا بر ‏می‌شمردند.   تمام پيروان حضرت محمد(ص) در مهم­‌ترين عبادت خود يعنی نماز ‏مي­گويند: «و اشهد ان محمدًا عبده و رسوله»؛ يعنی گواهی ‏مي­دهم كه محمّد بنده‌ی خدا و پيامبر او بوده است. در تاريخ آمده است كه روزی مأمون عباسی به امام رضا(ع) گفت: به من خبر رسيده است كه برخی افراد در مورد شما غلوّ ‏می‌كنند و از حدّ ‏مي­گذرند. امام(ع) به او فرمود: پدران من از پيامبر خدا(ص) نقل كرده­‌اند كه او فرمود: «مرا بالاتر از آنچه سزاوار من است نبريد؛ زيرا خدا پيش از آن­كه مرا پيامبر قرار دهد، بنده­‌ای (از بندگان خود) قرارداد» [4] به ‏همين جهت در دين اسلام سجده فقط برای خدا جايز است و حتّی به سوی قبور پاك امامان نيز نبايد سجده كرد. مگر به نیّت شکر به درگاه خداوند. [5] حقيقت اين است كه بعضی از سخنانی كه به نام مدح اهل بيت(ع) توسط برخی از افراد نادان گفته ‏مي­شود، با آموزه­‌های قرآن هماهنگ نيست و گاهی اوقات رنگ و بوی «غلوّ» دارد. خدا دانستن اهل بيت و پرستش آنان، هيچ نسبتی با دعوت آن بندگان پاك خدا ندارد و بايد بدانيم كه آنها از غلو كنندگان، بيزاری جسته­‌اند و حتّی آنان را نفرين كرده­‌اند. [6]   [1] آية 30 سوره مريم [2] آية 72 سوره مائده [3] براي اطلاع بيشتر ر.ك.به تفسير نمونه، ج4، ص224 [4] بحارالانوار، ج25، ص271 [5] براي اطلاع بيشتر ر.ك. به رسالة عمليه.... [6] براي اطلاع بيشتر ر.ك. به: بحارالانوار، ج25، ص261 . #تفسیر .

سلام بر دوستان همراه به نظرتان اصلی‌ترین درد و غصه‌ی امیرالمؤمنین در طول عمرش چه بود؟؟؟ که آخرین جمله‌اش این شد. 👇👇👇 «فُزْتُ وَ رَبِّ الْکَعْبَة؛ به خدای کعبه رستگار شدم» @Unlimite .

۰۰۶۰ ❣️ مهدی شناسی گاهى میان افراد عادى، این گونه آدم‌هاى عاشق پیدا مى‌شوند. آن وقت آن‌ها خیلى بر ما تقدّم دارند. بكوشید مقدارى روحیه‌ی مروّت و عاشقى هم پیدا كنید. یاد گرفتن اصطلاحات همه چیز نیست. نكته مهمى كه ممكن است براى بسیارى از ما مورد غفلت باشد، این است كه بسیارى از ما دعا و توسّل داریم؛ گریه و عزادارى داریم؛ مجالس سرور هم برقرار مى‌كنیم؛ امّا آیا نیّت‌مان در این اعمال، خالصانه براى خدا است؟ خالص كردن نیّت‌ها قدرى همّت و زحمت مى‌خواهد. بكوشیم این خلوص را كسب كنیم. ارزش كار كوچكى كه خلوص داشته باشد، از هزاران كارى كه آرایه و پیرایه داشته باشد، بیش‌تر و بالاتر است. در حدیث قدسى آمده است: أَنَا خَیرُ شَریك وَ مَن أشركَ مَعِىَ شَریكاً فِى عَمَلِهِ فَهُوَ لِشریِكىِ دُونى لِأنّى لَا أقبَلُ إلاّ مَن خَلِصَ لِى؛ من بهترین شریكم. هركس در كارى كه انجام مى‌دهد، شریكى براى من قرار دهد، سهم خودم را به آن شریك وا مى‌گذارم؛ براى این كه من هیچ عملى را قبول نمى كنم، مگر آن كه خالصانه براى من باشد. خداوند دوست دارد كه همه كارهایمان خالصانه براى او باشد. امام زمان(علیه السلام) نیز كه قلبش خاستگاه اراده و مشیت خداست، دوست دارد، فقط او را دوست بدارید. زخارف دنیا ارزش آن را ندارد كه مؤمن بدان دل ببندد. ارزش قلب مؤمن بسیار والاتر از این است كه جایگاه پول، اتومبیل، و خانه دیگر مظاهر دنیایى قرار گیرد. آن جا كه جایگاه پول شده، بانك است، نه دل مؤمن؛ آن جا كه جایگاه اتومبیل شده، گاراژ است، نه قلب مؤمن؛ قلب مؤمن، عرش خداوند رحمان است. قلب بنده‌ی مؤمن، بارگاه و تجلّى‌گاه كبریاست:  لَم یَسَعُنِى سَمَائِى وَ لاَ أرضِى وَ وَسَعَنِى قَلبُ عَبِدِىَ المُؤمِن؛ نه آسمانم و نه زمینم هیچیك گنجایش مرا ندارد و فقط قلب بنده مؤمنم گنجایش مرا دارد.  ادامه دارد #ولایت . 

✡️ مغضوبین ارض [١١] 💥 سورهٔ ممتحنه را با تعمّق بیشتر بخوانیم 1️⃣ اکنون با درک معنا و مفهوم آخرین آیه از سورهٔ ممتحنه [١] که بر مبنای تبرّی و بیزاری مؤمنان از یهودیان نازل شده است، علاوه بر این‌که متوجه عطف آن به اولین آیه از همین سوره که می‌فرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّی وَعَدُوَّکُمْ أَوْلِیَاءَ»، ای کسانی که ایمان آورده‏‌اید، دشمنِ من و دشمنِ خود را به دوستی اختیار مکنید؛ می‌شویم، متوجه ضرورت مفتوح نگه‌داشتنِ همیشگیِ بابی تحت عنوان «نهی از موالاة اعداء» در زندگی فردی و اجتماعی‌مان نیز می‌شویم. 2️⃣ بابی که مراعات آن می‌تواند ما را در زمرهٔ مؤمنان واقعی و غیر تشریفی قرار دهد. 3️⃣ پیش از این‌که خوانندهٔ شرح ما در «نهی از موالاة اعداء» و «امر به مخالفت با یهود» باشید، روایتی از امام سجاد علیه‌السلام که در رابطه با قرائت سورهٔ ممتحنه وارد شده است [٢]، را بخوانید. 4⃣ روایتی که دقّت و تعمّق در آن برای آحاد جامعه ضروری و قابل ملاحظه است. و برای آن‌هایی که به هر دلیلی: 🔸١. قلبی آماده و مهیّا برای پذیرش ایمان ندارند؛ 🔹٢. چشم دارند، اما نورانیّت نگاه ندارند؛ 🔸٣. فقر و تنگدستی و ناداری فکری و فرهنگی وجودشان را در بر گرفته است؛ 🔹۴. نمی‌توانند حرکات و سکنات خود و فرزندانشان را کنترل و مدیریت کنند؛ 🔸۵. بیماری جنون و دیوانگی، جسم‌شان را آزرده و در گفتار و کردارشان هویدا گشته است؛ 👈🏽 از ویژگی خاصی برخوردار است. 5⃣ می‌فرماید: «‏وَ مَنْ قَرَأَ الْمُمْتَحَنَةَ فِی فَرَائِضِهِ وَ نَوَافِلِهِ»، هر کسی که سورهٔ ممتحنه را در نمازهای واجب و مستحبی‌اش بخواند: 🔸١. اِمْتَحَنَ‏ اللَّهُ (بها)‏ قَلْبَهُ‏ لِلْإیمَانِ‏. خداوند قلب او را خالی از ناخالصی می‌گرداند. 🔹٢. وَ نَوَّرَ (له) بَصَرَهُ. و به نگاه او نورانیّت می‌دهد. 🔸٣. وَ (لا) لَمْ یُصِبْهُ فَقْرٌ أَبَداً. هرگز فقر و ناداری او را در بر نمی‌گیرد. 🔹۴. وَ لَا ضَرَرٌ (جنون) فِی بَدَنِهِ وَ لَا فِی وُلْدِهِ. بیماریِ عدم کنترل و عدم مدیریت، او و فرزندش را آزار نمی‌دهد. ان شاء الله. [١] سورهٔ ممتحنه، آیهٔ ١٣: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید! با قومی که خداوند آنان را مورد غضب قرار داده دوستی نکنید؛ آنان از آخرت مأیوسند، همان‌گونه که کفّار مدفون در قبرها مأیوس می‌باشند!» [٢] تفسیر الصافی، ج۵، ص١۶٧ 🇮🇷👉 @MaKofian #مغضوبین‌ .

📇 تفسیر قرآن 📆 شماره جلسه: 00007 ♻️♻️♻️♻️♻️♻️♻️♻️♻️ 🔺1⃣ بحث بر تفسیر قرآن به قرآن بود. قرآن در دلالت تفسیریش مثل اصل سند مستقل است و نیاز به غیر ندارد بلکه خود غیر(حدیث) را می‌پروراند. چون قرآن تبیان چیزهای دیگر است پس باید اول تبیان خود باشد‌. 🔺2⃣ در مورد عِدل و جایگزین قرآن نیز حدیث ثقلین از عترت نام برده است چنانکه امام حسن نیز پس از شهادت پدر گفت ما عدل قرآنیم پس عترت خود معصومینند. لذا معصومین عدل قرانند نه احادیث و خبر واحد. 🔺3⃣ ارزش روایات در شروع و ختمشان به قرآن است. قرآن روایت را حجت میکند سپس میزانِ سنجشِ حقانیتِ مضمونِ روایت است. سپس ارزش دلالی روایت را هم میگوید. ارزش سندی روایت را پیامبر گفته و دستور داده و دستور پیامبر نیز دستور خداست در قرآن. پس دلیل اعتبار قول معصوم، قرآن است. مبنای ارزش دلالی روایات چطور؟روایت منهای قرآن قبول نیست و باید با قرآن سنجیده شود. 🔺4⃣ انسان باید اولا تمام آیات قرآن را بداند و سپس اجتهاد قرآنی داشته باشد تا روح و اصول قرآنی را دریابد و سپس بر اساس آنها به پیکار سنجش روایات برود وگرنه استفاده صحیحی از روایات نخواهد کرد. حدیث‌ منهای قرآن توسط خود ائمه رد شده است. ابتدا باید «مخصِّص ها و مقیِّدها» را بیابیم و آنگاه از عام و مطلق استفاده کنیم. حتی اگر حدیث را عدل قرآن بدانیم حدیث در طول قرآن است نه در عرض آن پس در زمان تعارض، این حدیث است که کنار میرود نه اینکه هر دو ساقط شوند. 🔺5⃣ نیاز قرآن به روایات یک بحث فقهی است نه تفسیری. قرآن در تفسیر خود یعنی پرده برداشتن از ابهام خود، نیاز به هیچ ندارد اما در پیاده کردن، فهم جزییات و اجرا کردنش در فقه نیاز به روایات دارد. اینکه نماز صبح دو رکعت است تفسیر نیست بلکه اجرای اقاموا الصلاة است و بحثی فقهی. مثلا در قانون اساسی وقتی مطلبی کلی آمد میگوید «حدودش را قانون مشخص میکند» یعنی جزییات را «مجلس شورای اسلامی» تصویب و اعلام میکند. اما مجلس، مفسر قانون اساسی نیست! مفهوم قرآن پیچیده نیست. 🔺6⃣ قرآن، تکیه‌گاه اصلی‌ست. تکیه‌گاه باید سند قطعی باشد و غیر وابسته. تکیه گاه دلالتا هم به دیگری وابسته نباید باشد. اما سنت و ‌صاحب سنت هم سندا هم دلالتا مهمان قرآنند. چون سندش را قرآن اعتبار داده است. دلالتش هم باید بر قرآن عرضه شود تا روایات دروغین شناسایی شود. 🔺7⃣ بازار نشر احادیث دروغ در زمان اَمَوی فزونی پیدا کرد. مرحوم علامه شعرانی در کتاب وافی میفرمایند: دروغ بستن به پیامبر دلایل متعدد دارد. اول خود پیامبر گفته است.معصومین گویند گاهی این دروغها از طرف دوستان نادان است که میخواهند ما را بالا ببرند. یا مثلا کلماتی از روایات ناخواسته حذف شده یا اضافه شده که سبب دروغ شدنشان شده است. 🔺8⃣ غیر از جعل حدیث، محدث هم جعل میکردند. کتابی داریم به نام «۱۵۰ محدث دروغین»! یعنی خودشان نامی جعل میکردند و سپس از او حدیث جعل میکردند! 🔺9⃣ خداوند میفرماید: «یا ایها الذین آمنوا اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منکم» اما در ادامه آیه گوید «فان تنازعتم فی شیء فردوه الی الله و الرسول» یعنی اولی الامر حذف شده. پس اگر بین سخن خدا و اولی الامر ماندیم برمیگردیم به خدا. پس اطاعت از معصومین به اطاعت از خدا برمیگردد. 🚸🚸🚸🚸🚸🚸 #تفسیر‌قرآن .

ذره‌ای از فضائل علی علیه‌السلام .