#واژه_شناسی #فهم_حدیث واژه شناسی در فهم آیات قرآن و احادیث معصومان علیهم السلام بسیار مهم است. به همین جهت، در حوزه های علمیه قدیم، طلاب در بدو ورود، «نصاب الصبیان» می خواندند و با لغت آشنا می شدند همچنین برای این که با لغت به صورت تخصصی آشنا شوند، «معلقات سبع» با شرح «زوزنی» و مقامات حریری را می خواندند. ابن رشد اندلسی -فقیه و فیلسوف- علل اختلاف نظر فقیهان را بر شش وجه می شمارد که یکی از آن ها، همین برداشت از واژگان است. به عنوان مثال حدیث «الْحَسُودُ لَا يَسُودُ» را این گونه ترجمه می کنند: «حسود سودی نمی برد» حال آن که با دقت در واژگان این حدیث، یعنی کلمه «لَا يَسُودُ» متوجه می شویم که «یسود» از واژه «سود» نیست چون «سود» فارسی می باشد بلکه از واژه «سؤدد» به معنای بزرگی و آقایی است. بنابراین معنای صحیح حدیث چنین است: حسود، بزرگ و آقا نمی شود. مثال دیگر: الْإِيمَانُ مَعْرِفَةٌ بِالْقَلْبِ وَ إِقْرَارٌ بِاللِّسَانِ وَ عَمَلٌ بِالْأَرْكَانِ. برخی واژه «عَمَلٌ بِالْأَرْكَانِ» را به معنای عمل به ارکان دین معنای کرده اند، حال آن که منظور«عمل با اعضا و جوارح» است. برگرفته از کتاب «در آینه فقه-تاثیر ادبیات عربی و دانش کلام بر فقه-» محمد حسن ربانی #کانال_علوم_و_معارف_حدیث @MaarefHadith