🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙 «السلام علیک یا اهل بیت النبوه» زِ یک مشرق نمایان شد دو خورشیدِ جهان آرا که رخت نور پوشاندند بر تن آسمان ها را دو مرآت جمال حق دو دریای کمال حق دو نور لایزال حق دو شمع جمع محفل ها دو وجه الله ربانی دو سر الله سبحانی دو رخسار سماواتی دو انسان خدا سیما دو عیسی دم دو موسی ید دو حسن خالق سرمد یکی صادق یکی احمد یکی عالی یکی اعلا یکی بنیانگر مکتب یکی آرندۀ مذهبی یکی انوار را مشعل یکی اسرار را گویا یکی از مکه انوار رخش تابید در عالم یکی شد در مدینه آفتاب طلعتش پیدا یکی نور نبوت را به دل ها تافت تا محشر یکی نور ولایت را ز نو کرد از دمش احیا رسد آوای قال الصادق و قال رسول الله به گوش اهل عالم تا که این عالم بود بر پا یکی جان گرامی در دو جسم پاک و پاکیزه دو تن اما چو ذات یک تا هر دو بی همتا محمد کیست؟ روح پاک کل انبیا در تن که حتی در عدم بودند بی او انبیا یک جا محمد کیست ؟مولایی که مولانا علی گوید منم عبد و رسول الله بر من رهبر و مولا محمد از زمان ها بیشتر می زیست با خالق محمد از مکان پیموده ره تا اوج اوعدنا محمد محور عالم محمد رهبر آدم محمد منجی هستی محمد سید بطحا محمدکیست؟ آنکه بوده قرآن دفتر مدحش که وصفش را نداند کس به غیر از قادر دانا محمد را کسی نشناخت جز حق و علی هرگز چنان که جز خدا و او کسی نشناخت حیدر را وضو گیرم ز آب کوثر و شویم لب از زمزم کنم آنگه به مدح حضرت صادق سخن انشا ششم مولا ششم هادی ششم رهبر ششم سرور که هم دریای شش گوهر بود هم در شش دریا صداقت از لبش ریزد فصاحت از دمش خیزد فلک قدر و ملک عبد و قضا مهر و قدر امضا مرا دین نبی مهر علی و مذهب جعفر سه مشعل بوده و باشد چه در دنیا چه در عقبی در دیگر زنم غیر از در آل علی هرگز ره دیگر روم غیر از ره این خاندان حاشا بهشت من بود مهر علی و مهر اولادش نه از محشر بود بیمم نه از نارم بود پروا 🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟

هفته دفاع مقدس مبارك نام سبز تو عزيز جبهه ها السلام اي آتش خمپاره ها السلام اي جسم پاره پاره ها السلام اي عشق بازان صبور السلام اي خاك گرم بدر و هور روي خاك لاله ها پرپر شدند بچه هاي كاروان بي سر شدند نام تو پر شور از نام شهيد سبز شد گام تو با گام شهيد آه اينجا خاك تو از ياد رفت لحظه هاي پاك تو از ياد رفت ما كه غرق زندگاني بوده ايم دور از بحر معاني بوده ايم ما فقط بر سينه و سر مي زنيم كاش روزي تا خدا پر مي زديم ما كجا آن خاك نوراني كجا ما كجا آن دشت روحاني كجا ما كجا و خيمة صحرا كجا ما كجا و گرية شبها كجا؟ مي شود تا آسمان ها پر كشيد مي شود آيا شهادت را خريد؟ مي شود با هر شقايق راز گفت بال و پر وا كرد و از پرواز گفت؟ مي شود آيا دوباره مست شد بار ديگر بي سر و بي دست شد كاش مي شد داغ ها را ياد كرد نام سرخ لاله را فرياد كرد اي خدا اين خفته را بيدار كن لحظه اي از عشق برخودار كن عشق بيدار است پس بيدار شو با شهيدان خدايي يار شو آنچه مي بينيد هرگز عشق نيست حال مي گويم برايت عشق چيست عشق يعني « حاج همت »، « باكري » عشق يعني « رستگار » و « باقري » عشق يعني « قاسم دهقان » ما عشق يعني « مصطفي چمران » ما عشق يعني پر زدن با « بردبار » « مصطفي گلگون » ما شد روي دار عشق يعني چون « علمدار » شهيد عشق يعني مثل « عمار » شهيد عشق يعني مثل « خوش سيرت » شدن رهسپار وادي غربت شدن عشق يعني مثل « طوقاني » شدن موج ناآرام و طوفاني شدن

هفته دفاع مقدس مبارك شهادت باده ی اهل ولا بود شهادت جان سپردن بر خدا بود لب هر عاشق وارسته با شور به جام عاشقی غرق نوا بود درون شهر یک مادر پیر برای بچه ها غرق دعا بود شبیه حضرت عباس مردی درون جبهه ها دستش جدا بود شهیدی پای خود از دست داد و شهید دیگری جانش فدا بود صدای گریه ی زهرا می آمد تمام گوش ها محو صدا بود برای حفظ دین جان بذل کردند دل اهل ولا اهل بلا بود هنوزم این سوالم بی جواب است چرا رأس حسین بر نیزه ها بود درون قتلگاه شاه تشنه ببین دعوا سر شال و عبا بود مگر او زاده ی خیر النساء نیست؟ به زیر سم مرکب او چرا بود؟ محاسن را خضاب از خون بدیدم و رگها هم به رنگ کهربا بود برای درد قلب پاره ی او فقط اشک رخ زینب دوا بود سر خود را به چوب محملش زد چنین کاری در آن لحظه به جا بود برای قلب "جعفر" لحظه لحظه دعا گو زاده ی خیر النسا بود سروده: جعفر ابوالفتحی

هفته دفاع مقدس مبارك انبوه تاول برتنت سر باز كرده اين هم نشان ديگري از سرفرازي ست تاول ، نه ! اين ها مهر تأييد است مومن تأييد معصوميت در عشق بازي ست كپسول هاي سرد اكسيژن برايت جز آه هاي بي ثمر چيزي ندارند مي خواهي آسوده شوي حرف تو اين است اين سال ها انگار پاييزي ندارند ! اين سرفه ها ياد آور يك عمر درد است دردي كه درعمق وجودت ريشه كرده چيزي نمي گويي ولي مي فهمم ، آري ! مسموميت خون تو را در شيشه كرده حتي نفس با تو سر ياري ندارد با اين همه از هيچ كس شكوه نداري بر عكس هر ابري كه مي خواهد ببارد ترجيح دادي بي صدا ، نم نم بباري امشب دوباره خاطراتت جان گرفته يك چفيه و تسبيح و عكسي يادگاري بايد تو را توصيف كرد اين گونه شايد: شمعي كه سرگرم است با شب زنده داري در هر نفس می سوزی و می سازی اما با هر نگاهت حرف داری با من امشب مضمون چشمت مطلع شعر جدایی است آیا تو داری می سرایی یا من امشب؟ فرياد تو با موج هاي "كرخه" رقصيد در عمق جان " راين" هم حتي اثر كرد چيزي بگو ، حرفي بزن همراه بغضت بايد جهان را از شكوهت باخبر كرد سید محمد بابامیری

میلاد_پیامبر_ص یک نظری کن به ما، ای پسرِ آمنه حاجت ما کن روا، ای پدر فاطمه هستم غزل خوانت دستم به دامانت یا حضرت احمد جانم به قربانت مولا ابا الزهراء ـ مولا ابا الزهراء(۴) * در شبِ ميلادتان، خلوتِ ما جاي توست فكر و خيال همه، گنبد خضراي توست ای جان جانانم ای شمس تابانم با لطفِ بی حدّت کردی مسلمانم مولا ابا الزهراء ـ مولا ابا الزهراء(۴) * این لبِ خشك از عطش، تشنه‌ي بحرِ شماست چشم خمارِ جهان، عاشقِ شهرِ شماست با تو چه غم دارم؟ آیا الم دارم؟ امشب فقط اذنِ مدینه کم دارم مولا ابا الزهراء ـ مولا ابا الزهراء(۴)