‌‹مـٰاه‍ِ مَـڹ›

ما بدین در نه پِیِ حشمت و جاه آمده‌ایم از بد حادثه این جا به پناه آمده‌ایم′! -بنده

‌‹مـٰاه‍ِ مَـڹ›

من بهشتم همه در دیدن خندیدن توست تا تو باشی نشوم خیره به لبهای کسی :) -شما

‌‹مـٰاه‍ِ مَـڹ›

یارب مباد که گدا معتبر شود گر معتبر شود ز خدا بی خبر شود′! -بنده

‌‹مـٰاه‍ِ مَـڹ›

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس که چنان زو شده‌ام بی سر و سامان که مپرس -شما

‌‹مـٰاه‍ِ مَـڹ›

سعدیا مردِ نکونام نمیرد هرگز مرده آن است که نامش به نکویی نبرد′! -بنده

‌‹مـٰاه‍ِ مَـڹ›

دلا خو کن به تنهایی که از تن ها بلا خیزد سعادت آن کسی یابد که از تن ها بپرهیزد -شما

‌‹مـٰاه‍ِ مَـڹ›

دارد زمان آمدنت دیر میشود دارد جوانِ سینه زنت پیر میشود′! -بنده

‌‹مـٰاه‍ِ مَـڹ›

دلیل سرخی این گونه‌ها‌ ک سرما نیست هلال روی تو احمر نموده روی مرا -شما

‌‹مـٰاه‍ِ مَـڹ›

آبی که برآسود زمینش بخورد زود دریا شود آن رود ، که پیوسته روان است′! -بنده

‌‹مـٰاه‍ِ مَـڹ›

تو عروس کسی اگر بشوی نگذارم دست روی دست من محمد علی شاهِ‌ قاجارم،مجلست‌ را ب توپ خواهم بست -شما

‌‹مـٰاه‍ِ مَـڹ›

تا آمدم ببوسمش آن روی ماه را یکباره رفتی و همه جا آفتاب شد′! -بنده

‌‹مـٰاه‍ِ مَـڹ›

دلبرم چاق که نه باب دل یار شده شکل آن سوگلی دوره‌ی‌ قاجار شده -شما

‌‹مـٰاه‍ِ مَـڹ›

هر چه ما آه کشیدیم تو خوشحال شدی کینه چون عشق، خصوصیت یک انسان است ′! -بنده

‌‹مـٰاه‍ِ مَـڹ›

تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم -شما

‌‹مـٰاه‍ِ مَـڹ›

من بی تو چون دنیای بی شاعر خطرناکم من بی تو واویلاست دنیا بی تو واویلاست′! -بنده

‌‹مـٰاه‍ِ مَـڹ›

تارهای نفسم را به زمان می‌بافم که تو شاید برسی حیف که بی تاثیر است -شما

‌‹مـٰاه‍ِ مَـڹ›

تشخیص درد من به دل خود حواله کن آه ای طبیب درد فروش جوان من -بنده

‌‹مـٰاه‍ِ مَـڹ›

نه مثل کوه محکمم نه مثل رود جاری‌ام نه لایقم به دشمنی ، نه آنکه دوست داری‌ام !.. -شما

‌‹مـٰاه‍ِ مَـڹ›

مثل آن کودک نوزاد که بازیچه شده خسته ام خسته تر از آن که بگویم چه شده′! -بنده

‌‹مـٰاه‍ِ مَـڹ›

هی ریشه زد و ریشه زد و ریشه کنم کرد این توده‌ی بدخیم گمانم سرطان بود :) -شما

‌‹مـٰاه‍ِ مَـڹ›

در باور من نيست تو را داشته باشم با ياد تو هم قانعم از بس كه فقيرم′! -بنده

‌‹مـٰاه‍ِ مَـڹ›

می سپارم کشور دل را به دستانت‌ ولی خواهشاً مانند مسئولان ایرانی نباش..!) -شما

‌‹مـٰاه‍ِ مَـڹ›

شعله دارم میکشم در تب، نمیفهمی چرا؟ تاب بی ماهی ندارد شب، نمیفهمی چرا؟ -بنده

‌‹مـٰاه‍ِ مَـڹ›

آن چُنان مهر توام در دل و جان جای گرفت که اگر سر برود، از دل و از جان نرود. :) -شما

‌‹مـٰاه‍ِ مَـڹ›

۱۳ روز″🍂

‌‹مـٰاه‍ِ مَـڹ›

[حسِ عمیقِ اندوه]