#هیوا
اگر در رابطه اي هستيد كه به اندازه ي كافي
دوست داشته نمي شويد لطفا ادامه ندهيد.
خودتان را توجيه نكنيد
كه بالاخره روزي دوستم خواهد داشت.
با اينكار هر چه جلوتر مي رويد
زخمي تر مي شويد.
گويي بر روي تردميل در حال دويدن هستيد.
هرچه مي دويد،
به خواسته هایتان نمي رسيد،
و نيازهایتان برطرف نمي شود
و بيشتر عصباني و خشمگين مي شويد
و برچسب عدم تعادل هم مي گيريد.
به خودتان نگوييد كه
اگر دوستم نداشت با من نمي ماند.
شما با توجه كردن به او
حس ارزشمندي و دوست داشتني بودن او را برطرف مي كنيد. او براي خودش با شما مانده است.
مواظب عزت نفس خودتان باشيد.
@hiva_channel
#مجله_نایت
دکتر انوشه چقدر قشنگ میگه برای رسیدن به آرامش کافیه به خودت قول بدی:
قول بده نزاری آدمی که لیاقت نداره ارامشتو بهم بریزه.
قول بده اولویت زندگی خودت باشی؛اول به خودت کمک کنی بعد اگر تونستی به بقیه کمک کنی.
قول بده بخاطر احترام به خودت از همه ی خاطراتی که بهت آسیب زدن بگذری.
قول بده از این به بعد هرکسی هر چیزی گفت و هر کاری نتونه روت تاثیر منفی بزاره.
قول بده از این به بعد بیشتر از توانت برای کسی تلاش نکنی؛خوبی زیاد تبدیل به وظیفه میشه.
@night_mag
#کافه_نادری
اگر شرایط بدی رو میگذرونی
لطفا به این نوشته ژان تولی فکر کن :
زندگی همینه که هست. اگه سخت بگیری، اونم بهت سخت می‌گذرونه. این ماییم که بهش ارزش می‌دیم. با همه‌ی کمبودهایی که این دنیا داره، زیبایی‌های خودش رو هم داره. نباید از زندگی زیاد انتظار داشته باشیم. نمی‌شه باهاش جنگید! بهتر اینه که نیمه‌ی پر لیوان رو ببینیم.
@naderi_cafe
#ماهور
روزی بالاخره به شرایط ایده‌آلت می‌رسی و فراموش نکن مقابل هرکس که در کمال تعجب، دستاوردهای خودش را با تو قیاس کرد و از رسیدن‌های تو و نرسیدن‌های خودش و چراهای روزگار حرف زد؛ قاطعانه بایستی و بگویی: "چون من سخت تلاش کردم و به خودم سخت گرفتم و خودم را بی‌محابا محدود کردم و تمام وقت‌هایی که تو به قضاوت و قیاس و تفریح نشسته بودی، داشتم کار می‌کردم و می‌جنگیدم و به تنهایی به بن‌بست می‌رسیدم و دوام می‌آوردم و وقتی با من از این پله‌های بسیار و دامنه‌ی ناهموار نگذشته‌ای و ذره‌ای از دشواری‌هایی که به جان خریده‌ام را نچشیده‌ای و زمانت را به آسایش و راحت‌طلبی اختصاص داده‌ای، حق نداری روی قله کنار من بایستی و جوری از سهولتِ رسیدنم حرف بزنی که خستگی‌های مسیر به تنم بماند!
آدم‌ها فقط حق دارند خودشان و تلاش‌ها و دستاوردهای خودشان و مسیر زیستیِ خودشان را قضاوت کنند.
تو چه می‌دانی برای اینکه امروز بتوانم بخندم، چند بار گریسته‌ام و برای نفس‌های آسوده‌ی امروزم، چندین‌بار نفس‌هایم به شماره افتاده و چندبار به انتهای خطِ طاقتم رسیده و با خستگی و ناکامی بازگشته‌ام؟
کسی چه می‌داند در جهانِ دیگران چه‌ها گذشته و آدم‌های به مقصد رسیده کدامین مسیرهای صعب‌العبور و دشوار را پشت‌سر گذاشته‌اند؟
کسی چه می‌داند بهای لبخندهای امروز، چندین زخم و آسیب و اندوهِ جانفرسا در دیروز بوده؟
@Mahoor_Channel