eitaa logo
داروخانه معنوی
4.7هزار دنبال‌کننده
7.2هزار عکس
4هزار ویدیو
101 فایل
کانال داروخانه معنوی مذهبی ؛ دعا؛ تشرفات و احکام لینک کانال در ایتا eitaa.com/Manavi_2 ارتباط با مدیر @Ya_zahra_5955
مشاهده در ایتا
دانلود
🌷 (۲ / ۱) 🌷اولین باری بود که در روز تاسوعا نیرو به جبهه می‌بردم. حزن شدیدی فضای اتوبوس را گرفته بود، تعدادی جوان و نوجوان معصوم. شاید اولین سالی بود که بچه‌ها شب عاشورا را در اتوبوس می‌گذراندند. هرکس برای خودش خلوتی داشت. بعضی‌ها زیر لب روضه می‌خواندند، بعضی در فکر و برخی دیگر چیزی می‌نوشتند. شب فرا رسید کمی خسته شده بودم از آقای نظری که کمک من بود خواستم تا او رانندگی کند و من ساعتی استراحت کنم، زمانی که اتوبوس برای اقامه نماز صبح ایستاد از خواب بیدار شدم. 🌷بعد از خواندن نماز صبح من پشت فرمان نشستم. باید کمی عجله می‌کردیم تا ساعت ۴ عصر خودمان را به مهاباد برسانیم چون بعد ساعت ۴ جاده ناامن می‌شد و تازه تردد ضدانقلاب آغاز می‌شد و تا صبح روز بعد ادامه می‌یافت و جاده را ناامن می‌کرد. روز عاشورا بود و از گوشه کنار اتوبوس صدای هق هق گریه به گوش می‌رسید. نمی‌دانم شاید به دلشان افتاده بود که در روز عاشورای امام حسین (ع)، به شهدای کربلا می‌پیوندند. هر از گاهی آقای نظری پارچ آبی را بین بچه‌ها می‌گرداند تا بنوشند اما عاشورا بود و کسی لب به آب نمی‌زد. حال و هوای اتوبوس قابل توصیف نبود. 🌷نزدیک ظهر مقداری نان و خرما بین بچه‌ها تقسیم شد و به عنوان ناهار آن را درون اتوبوس میل کردند. فرصت توقف نداشتیم فقط چند لحظه‌ای را برای اقامه نماز ظهر در سقز ایستادیم. نماز ظهر عاشورایشان دیدنی بود. تعدادی نوجوان چهارده _ پانزده ساله با آن جثه‌ کوچکشان مشغول راز و نیاز بودند. سریع سوار شدند تا زودتر به مهاباد برسیم، دلهره عجیبی داشتم آقای نظری هم که کنار من نشسته بود حال خوشی نداشت و می‌گفت خیلی دلم شور می‌زند. 🌷دلمان مثل سیر و سرکه می‌جوشید و دلیلش را نمی‌دانستیم که ناگهان متوجه شدم جاده بسته شده است و یک مینی‌بوس و یک سواری کنار جاده ایستاده بودند. فکر کردم تصادف شده است. پاهایم را تا آخر روی ترمز فشار دادم، چند نفر با لباس مبدل بسیجی و اسلحه اطراف جاده ایستاده بودند. ناگهان دو سه نفر آر.پی.جی به دست وسط جاده ظاهر شدند و به سمت ما نشانه رفتند. مصطفی رهایی بلند شد و داد زد: «کوموله‌ها هستند، کوموله‌ها هستند.» شوکه شده بودم، نمی‌دانستم چه کاری باید انجام دهم. یکی از منافقین.... .... 《بامنتشرکردن 🔥 🔥 در ثواب دعاها با ما شریک شوید》👇👇     https://t.me/Manavi_2  👈 تلگرام در واتساپ👇 https://chat.whatsapp.com/LNdHoSUIDkrLTlZO2Wqf6r ایتا eitaa.com/Manavi_2
❤️ رژ لب قرمز را بر لبانش کشید و نگاه دوباره ای به تصویر خود در آیینه انداخت با احساس زیبایی چند برابر خود لبخندی زد شال مشکی را سرش کرد و چتری هایش را مرتب کرد  با شنیدن  صدای در اتاق  خودش را برای یک جروبحث دوباره با مادرش آماده کرد زود کیفش را برداشت و به طرف در خروجی خانه رفت مهلا خانم نگاهی به دخترکش کرد  ــــ کجا میری مهیا ـــ بیرون ـــ گفتم کجا مهیا کتونی هایش پا کرد نگاهی به مادرش انداخت ـــ گفتم کہ بیرون مهلا خانم تا خواست با اون بحثی کند با شنیدن صدای سرفه هاے همسرش بیخیال شد مهیا هم از فرصت استفاده کرد و از پله ها تند تند پایین آمد در خانه را بست که با دیدن پسر همسایه ای بابایی گفت نگاهی به آن انداخت پسر سبزه ای که همیشه دکمه اخر پیراهنش بسته است و ریشو هم هست نمیدانست چرا اصلا احساس خوبی به این پسره ندارد با عبور ماشین پسر همسایه از کنارش به خودش آمد 🌸 《بامنتشرکردن 🔥 🔥 در ثواب دعاها با ما شریک شوید》👇👇     https://t.me/Manavi_2  👈 تلگرام در واتساپ👇 https://chat.whatsapp.com/LNdHoSUIDkrLTlZO2Wqf6r ایتا eitaa.com/Manavi_2
📗📗 سلسله جلسات محبت درمانی بر اساس تفسیر حدیث معراج : "...یا أَحمدُ! وَجَبَت مَحَبَّتي لِلمُتَحابّينَ فِيَّ..." توسط استاد محمد شجاعی بصورت زیبایی بیان میشود. این مجموعه به محبت خدا به بنده ها و محبت انسان ها با تکیه بر آیات و روایات پرداخته است. فوق العاده زیباست از دست ندید👌.. 👇👇👇
سلام خدایــــــــــی های عزیز🌸 ان شاءالله از امشب رمان بیست و نه قسمتی یک_جرعه_عشق تقدیم حضورتون میشه،حتما دنبال کنید❤️ ✍ نویسندهب_ص ‍ ⬅️ 📃 ⬅️ بہ سمت اتوبوساے ڪارواڹ رفتم و پامو گذاشتم رو پلہ اولین اتوبوس و رفتم بالا. یہ سرڪ ڪشیدم تو اتوبوس و... اوه اوه!!! اینجا ڪہ همہ برادراڹ محترم بسیجے هستڹ! همشوڹ تا متوجہ مڹ شدڹ سراشونو انداختڹ پاییڹ... یڪی از پشت سرم گفت: _خانوم اشتباه اومدیڹ. اتوبوس خواهراڹ این یڪیہ. زیر لبے تشڪری ڪردم. تا خواستم سوار اتوبوس خودموڹ شم یڪے از ایڹ خواهرا گفت: _ڪجا خانومم؟ _مگہ اتوبوس خواهرا ایڹ نیست؟ _هست اما شرط رفتڹ بہ شلمچہ، گذاشتڹ چادر هست دودستے زدم تو سرم و گفتم: _پس چرا ڪسے بہ مڹ نگفت؟حالا مڹ چڪار ڪنم؟ _برید سریعاً یہ چادر پیدا ڪنید.یڪ ربع دیگہ حرڪتہ ڪولہ ام و محڪم چسبیدم و دویدم سمت سالڹ. هیروڹ و سردرگم وسط سالڹ مونده بودم ڪہ چادر از ڪجا بیارم؟ ؟ رفتم نماز خونہ شاید اونجا چادر مشڪے باشہ. اما نبود! ڪم ڪم داشت گریہ ام میگرفت ڪہ... بازهم دیدمش... نظرش سمت مڹ جلب شدو سریع نگاهشو دزید... آره! خودشہ! اوڹ میتونہ ڪمڪم ڪنہ... موضوع رو باهرسختے اے ڪہ بود باهاش در میوڹ گذاشتم... گفت خواهرشم داره میاد با ڪارواڹ ما... وگفت ڪہ اوڹ چادر اضافہ داره... دنبالش رفتم ڪہ بریم سمت اتوبوس و چادرو بگیریم از خواهرش اما... نہ..... ایڹ امڪاڹ نداره... اتوبوس رفتہ بود... ادامه دارد .... @Manavi_2
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🦠 راه های غلبه بر و 🎙پاسخ از استاد مؤیدی 1️⃣ «داروخانہ مـــــ؏ــنو؎»👇👇 @Manavi_2
(داستانی عبرت آموز) گاهی روزگار به بازیهای عجیبی دعوتت میکند وتو را درمسیری قرار میده که اصلا تصورش هم نمیکردی!!پانزده سال پیش هیچ گاه تصور نمیکردم مغلوب چنین سرنوشتی بشم! ااااااااااههههه..!!!!!!این روزها خیلی درگیر کودوکیهامم.چندسالی میشه که خواب آقام رو ندیدم. میدونم باهام قهره.شاید بخاطر همینه که بی اختیار هفته هاست راهم رو کج میکنم به سمت محله ی قدیمی و مسجد قدیمی! با اینکه سالها از کودکیهام گذشته هنوز گنبد و مناره ها مثل سابق زیبا و باشکوهند.من اما به جای اینکه نزدیک مسجد بشم ساعتها روی نیمکتی که درست درمقابل گنبد سبز رنگ مسجد وسط یک میدون بزرگ قرار داره می‌نشینم و با حسرت به آدمهایی که باصدای اذان داخل صحن وحیاطش میشن نگاه میکنم.وقتی هنوز ساکن این محل بودم شنیدم که چندسالیه پیش نماز پیر ومهربون کودکیهام دیگه امامت این مسجد رو به عهده نداره و از این محل نقل مکان کردن به جای دیگری. پیش نماز جدید رواولین بار دم در مسجد دیدمش.یک تسبیح سبز رنگ به دست داشت و با جوونایی که دوره اش کرده بودند صحبت وخوش وبش میکرد.معمولا زیاد این صحنه رو میدیدم.درست مثل امروز!!! او کنار مسجد ایستاده بود با همون شکل وسیاق همیشگی ومن از دور تماشاش میکردم بدون اینکه واقعا نیتی داشته باشم این چند روز کارم نشستن رو این نیمکت و تماشای او و مریدانش شده بود.! شاید بخاطر مرد مهربون کودکیهام، شاید هم دیدن اونها حواس منو از لجنزاری که توش دست وپا میزدم پرت میکرد.آره اگر بخوام صادق باشم دیدن اون منظره حس خوبی بهم میداد.ساعتها روی نیمکت میدون که به لطف مسئولین شهرداری یک حوض بزرگ با فواره های رنگین چشم انداز خوبی بهش داده بود مینشستم و از بین آدمهای رنگارنگی که از کنارم میگذشتند تصویر اون جماعت کنار در مسجد حال خوبی بهم میداد.راستش حتی بدم هم نمیومد برم داخل مسجد و اونجا بشینم.اما من کجا و مسجد کجا؟!!! ادامه دارد.. به قلم ✍ کپی بدون ذکر نام وآدرس نویسنده اشکال شرعی دارد😊 آیدی وآدرس نویسنده👇 @moghimstory https://telegram.me/joinchat/AAAAAD9XxVgHZxF0tRsThQ حجاب فاطمی👆👆 متاسفانه لینک کانال باطل شده ولی ما به خاطر شرعی بودنش لینک و آیدی را میگذاریم «داروخانہ مـــــ؏ــنو؎»👇👇 @Manavi_2
بسم رب الشهداء والصدیقین 💖ماجرای حقیقی معجزه دعای شهدا💖 من دبیر زبان در یکی از مدارس تهران و فردی بسیااار شاداب و پرانرژی و سرشار از شور و شادی بودم. حدودا شانزده یا هفده سال پیش بود که بطور ناگهانی احساس کردم موقع پیاده روی استخوانهام از داخل شروع به لرزیدن میکنن تا حدی که مجبور میشدم بنشینم و محکم خودم رو به آغوش بگیرم تا شاید کمی از شدت لرزش استخوانهام کمتر بشه‌. کسی از بیرون چیزی متوجه نمیشد ولی در درونم این رو حس میکردم. این مسئله ادامه پیدا کرد تا متوجه شدم میلم به غذا کاهش یافته و شروع کردم به کاهش وزن، به پزشک داخلی مراجعه کردم و سوال و جوابهایی کرد و منو ارجاع داد به پزشک متخصص اعصاب، با کمال تعجب متخصص اعصاب گفت که افسردگی شدید به میزان ۶۰ تا ۷۰ درصد دارید?  با همسرم در مطب کلی خندیدیم و همسرم به پزشک گفت که ایشون بقدری شاداب و پرانرژی هست که اصلا صحبت شما قابل قبول نیست ولی پزشک گفت اگر داروها رو استفاده نکنه دچار مشکل جدی میشه.? یک نایلون بزرگ داروهای اعصاب که روز به روز حالمو بدتر میکرد. کم کم خواب شدید و خواب رفتن ذهنم به علائم افسردگی اضافه شد. شرایط بسیاااار سخت شده بود بخصوص اینکه دو فرزند کوچک هم داشتم که نیاز به رسیدگی داشتن و من هیچ توانی برای رسیدگی به فرزندانم نداشتم. حتی ساعتها بدون غذا و گرسنه می موندن ولی من نه تنها توان بلکه اصلا به فکرمم نمی رسید که باید بهشون غذا داده بشه.? چندین دکتر و آزمایشات مختلف و پزشکهای حاذق ولی………. اصلا تاثیری در اوضاعم نداشت. این شرایط بیش از شش ماه طول کشید و حدود سی و پنج کیلو وزن کم کردم و واقعا شرایط خسته ام کرده بود. از آنجا که با آقا علی ابن موسی الرضاع? ارتباط قلبی خاصی داشتم از همسرم درخواست کردم که بریم پابوس امام رضا علیه السّلام برای متوسل شدن و انشاالله شفا گرفتن. بارها شده بود که در سختیها با سفر به مشهد و توسل به آقا، مشکل برطرف شده بود ولی این بار با وجود اینکه هشت روز در مشهد بودیم و من تماما در حرم آقا بودم ولی با کمال تعجب هیج اتفاق خاصی نیفتاد و بسیاااار ناراحت و ناامید از همه جا برگشتیم تهران و بقدری بهم ریخته بودم و احوالم نامناسب بود که برای گلایه از اینکه چرا آقا امام رضا علیه السلام این بار دست خالی منو از حرمش راهی منزل کرده، یک سفر کوتاه به قم و حرم خانم‌حضرت معصومه سلام الله علیها رفتم. بسیااار گریه کردم و از برادرشون پیش خواهر عزیزشون گلایه کردم ولی باز هم هیچ فرجی اتفاق نیفتاد. «داروخانہ مـــــ؏ــنو؎»👇👇 @Manavi_2
بسم‌رب‌الشهدا 📚 داستان‌عاشقانه‌واقعی 1⃣ آخــــر هفته قـــرار بود بیان واســــه خواستگاری زیاد برام  مهــم نبود کہ قــرارہ چ اتفاقی بیوفتہ حتی اسمشم نمیدونستم ، مامانم همی طور گفته بود یکی می خواد بیاد.... فقط بخاطــر مامان قبول کردم که بیان برای آشنایی .... ترجیح میدادم بهش فکر نکنم _عادت داشتم پنج شنبہ ها برم بهشت زهرا  پیش شهید گمنام شهیدی ک شده بود محرم رازا و دردام رفیقی ک همیشہ وقتی ی مشکلی برام پیش میومد کمکم میکرد ... این هفتہ  بر عکس همیشه چهارشنبہ بعد از دانشگاه رفتم بهشت زهرا چند شاخه گل گرفتم کلی با شهید جانم حرف زدم احساس آرامش خاصی داشتم پیشش _بهش گفتم:شهید جان فردا قـــراره برام خواستگار بیاد..... از حرفم خندم گرفت ههههه خوب ک چی الان این چی بود من گفتم.. ... من ک نمیخوام قبول کنم فقط بخاطر ماما.... احساس کردم یہ نفر داره میاد ب ایـن سمت پاشدم دیر شده بود سریع برگشتم خونه تا رسیدم مامان صدااااام کرد -اسمااااااااء _(ای وای خدا ) سلام مامان جانم _جانت بی بلا فردا چی میخوای بپوشی؟ _فردا _اره دیگه خواستگارات میخوان بیاناااااا اها..... یه روسری و یه چادر مگه چہ خبره یه آشنایی سادست دیگہ عروسی ک نیست.... این و گفتم و رفتم تو اتاقم ی حس خاصی داشتم نکنه بخاطر فردا بود وای خدا فردا رو بخیر کنه با ایـن مامان جان مـن... همینطوری ک ه داشتم فکر میکردم خوابم برد.... ادامــه_دارد... ‍ ‍ 🌺🍂🍃🌺🍃🍂🌺🍃🍂🌺 📚 داستان‌عاشقانه‌واقعی 2⃣ چیزے نمونده بود ڪ از راه برســـن من هنوز آماده نبودم  مامان صداش در اومد _اسمااااااء پاشو حاضر شو دیگہ الان ک از راہ برسـن انقــد منو حرص نده یکم بزرگ شو.   _وای مامان جان چرا انقدر حرص میخوری الا... (یدفہ زنگ و زدن ) دیگہ چیزی نگفتم پریدم تو اتاق تا از اصابت ترکشاے مامان در امان باشم سریع حاضر شدم  نگاهم افتاد ب آینہ قیافم عوض شده بود یہ روسرے آبے آسمانی سرم کرده بودم با یہ چادر سفید با گلهاے آبے سنم و یکم برده بود بالا با صداے مامان از اتاق پریدم بیروݧ🏃 عصبانیت تو چهره ے مامان به وضوح دیده میشد گفت:راست میگفتے اسماء هنوز برات زوده خندیدم گونشو بوسیدم و رفتم آشپز خونه اونجا رو بہ پذیرایے دید نداشت صداے بابامو میشنیدم ک مجلس و دست گرفتہ بود و از اوضاع اقتصادے مملکت حرف میزد انگار ۲۰سالہ مهمونارو میشناسہ همیشہ همینطور بود روابط عمومے بالایے داره بر عکس من چاے و ریختم مامان صدام کرد _اسماء جان چایے و بیار☕️ خندم گرفت مثل این فیلما چادرمو مرتب کردم  وارد پذیرایے شدم سرم پاییـݧ بود سلامے کردم و چاےهارو تعارف کردم به جناب خواستگار ک رسیدم کم بود از تعجب شاخام بزنہ بیرون آقاےسجادے ایـݧ جاچیکار میکنہ ینی این اومده خواستگارے من واے خدا باورم نمیشہ چهرم رنگش عوض شده بود اما سعے کردم خودمـــو کنترل کنم   مادرش از بابا اجــازه گرفت ک براے آشنایے بریم تو اتاق دوست داشتـــــم بابا اجـــازه نده اما اینطور نشد حالم خیلے بد بود اما چاره اے نبود باید میرفتم .....🚶🚶 ◀️ ادامـــــہ دارد... ‍‍ ‍ «داروخانہ مـــــ؏ــنو؎»👇👇 @Manavi_2
شیخ_علی_حلاوی میزان_آمادگی_مردم_برای_نصرت_امام_زمان_علیه_السلام 📜مرحوم آقا شیخ علی اکبر نهاوندی (صاحب کتاب عبقری الحسان) به نقل از حجت الاسلام آقا سید علی اکبر خویی که از معاصرین است در کتاب خود می نویسند: 🖋وقتى از نجف اشرف به جهت انجام مطلبى كه در نظر بود به محلّه سيفيّه رفتم، در اثناى عبور از بازار آن بلد، نظرم به قبّه مسجد مانندى افتاد كه بر سر درب آن زيارت مختصرى از حضرت صاحب الزمان- عجّل اللّه فرجه- و خليفة الرحمان نوشته بود و آن نوشته اين بود: «هذا مقام صاحب الزمان» مردم از دور و نزديك در آن مكان جنّت نشان، به زيارت مى رفته، به ساحت قدس حضرتش، تضرّع، زارى و توسّل مى جستند. از اهالى حلّه وجه تسميه آن مقام به مقام صاحب الزمان- عجّل اللّه فرجه- را سؤال نمودم، همه یک حرف را گفتند: اين مكان، خانه يكى از اهل علم اين جاست كه به آقا شيخ على معروف بود و مردى بسيار زاهد، عابد، متّقى و هميشه اوقات ، منتظر ظهور حضرت مهدى عليه السّلام بوده و هميشه مشغول خطاب و عتاب با آن حضرت بوده است كه اين غيبت شما در اين عصر و زمانه جایگاهی ندارد، چرا كه یاران و شیعیان شما در بلاد های مختلف مانند قطرات باران بسیارند و در همين شهر بيش از هزار نفر هستند ، پس چرا ظهور نمى كنى تا دنيا را پر از قسط و عدل نمايى؟ تا آن جا كه بعضی وقت ها به بيابانى می رفت و همين عتاب و خطاب‌ها را به آن بزرگوار مى نمود، ناگهان ديد يك عرب بدوى نزد او حاضر شد، به ايشان فرمود: جناب شيخ! به چه كسى اين همه عتاب و خطاب مى نمايى؟ عرض كرد: خطابم به حجّت وقت و امام زمان عجّل اللّه فرجه است كه مخلصين صميمى اى در اين عصر دارد كه فقط بيش از هزار نفر آن‌ها در حلّه است و با ظلم و جورى كه عالم را فراگرفته، چرا ظهور نمى كند؟ آن مرد عرب فرمود: يا شيخ! من صاحب الزمان- عجّل اللّه فرجه- هستم، با من اين همه خطاب و عتاب مكن! مطلب چنين نيست كه تو فهميدى، اگر سیصد و سيزده نفر اصحاب من موجود بودند، هر آينه ظاهر مى شدم و در بلد حلّه ( شهر حله) كه مى گويى متجاوز از هزار نفر مخلص واقعى دارم، جز تو و فلان شخص قصّاب، كسى كه خالص برای من باشد نيست. اگر مى خواهى كه واقع امر بر تو مكشوف شود، برو و در شب جمعه، مخلصين مرا كه مى شناسى دعوت كن و در صحن حياط خود، براى ايشان مجلسى آماده نما و فلان قصّاب را هم دعوت كن، دو بزغاله بر بام خانه ات بگذار و در پشت بام خود منتظر ورود من باش، تا من حاضر شده، واقع امر را به تو بفهمانم و تو را متوجه كنم كه اشتباه نموده اى. چون اين مكالمات را با آقا شيخ على به پايان رساند از نظرش غايب شد. شيخ علی با كمال فرح و سرور به حلّه برگشته، ماجرا را به آن مرد قصّاب گفت و به تصويب يكديگر از ميان هزار نفر و بیشتر كه همه آن‌ها را از اخيار و ابرار و منتظران حقيقى آن حضرت غايب از دیده ها مى دانستند، چهل نفر را انتخاب نمودند و شيخ علی از آن‌ها دعوت نمود كه شب جمعه به منزل او بيايند تا به شرف لقاى امام عصر- عجّل اللّه فرجه- مشرّف شوند، چون شب موعود رسيد، مرد قصاب با آن چهل نفر در صحن حياط خانه شيخ على اجتماع نمودند و همه با طهارت و رو به قبله، مشغول ذكر و صلوات و دعا و منتظر امام زمان علیه السلام بودند. شيخ علی طبق دستور آن حضرت ، از قبل دو بزغاله بالاى پشت بام برده بود، چون مقدارى از شب گذشت، ديدند نور عظيم درخشانى در جوّ هوا ظاهر شد كه تمام آفاق را پر كرده و بسيار از آفتاب و ماه درخشنده تر است. آن نور به سمت خانه شيخ علی متوجّه گرديده، آمد تا بر بالاى پشت بام خانه شيخ قرار گرفت. قدرى نگذشت كه صدايى از پشت بام بلند شد و آن مرد قصّاب را امر فرمود که بالای پشت بام برود ، قصّاب حسب الامر به پشت بام رفت، بعد از مدتی آن امام همام به او امر فرمود: يكى از دو بزغاله را نزديك ناودان بام برده، سر ببرد، طورى كه خون آن تماما از ناودان، ميان صحن خانه بریزد . قصّاب به فرموده آن بزرگوار عمل نمود. چون آن چهل نفر خون‌ها را ديدند ظنّ قوى پيدا كردند كه آن بزرگوار سر قصّاب را از بدن جدا نموده و اين خون او است كه از ناودان جارى شده، سپس صدايى از پشت بام بلند شده، شيخ على صاحب خانه را امر فرمود به پشت بام بالا رود.... «داروخانہ مـــــ؏ــنو؎»👇👇 @Manavi_2
عبدالغفار_خویی به نقل‌ از : حاج_قدرت_الله_لطیفی_نسب 📜حاج قدرت الله لطیفی نسب می فرمودند : در سفری که دو سه روزه رفته بودیم شیراز ، به زیارت امامزاده های جلیل القدر مثل جناب احمد بن موسی و دیگران و زیارتهای متعددی رفتیم ، مِن جمله به زیارت قبر جناب الشمس عبد الغفار که نام سربازی است رفتیم . قصه عجیبی دارد این سرباز، از اولیا الله است و خیلی بزرگوار است . (داستانش را) خلاصه می کنم در چند جمله : 🖋در زمان مظفر الدین شاه یا احمد شاه من دقیق یادم نیست این سرباز بوده و پولی بوده ، تا قبل از رضا شاه ملعون سربازها پولی بودند ، مثل ژاندارمرها این یکی ازآن سرباز ها بوده و پول می گرفته و در کردستان نیز بوده . یک وقت چند تا از این ناصبی ها شروع می کنند به وجود مقدس امیرالمؤمنین علیه السلام و بی بی حضرت زهرا سلام الله علیها جسارت می کنند و سب و شتم می کنند و دشنام می دهند و این هم شیعه متعصب خونش به جوش می آید و ناراحت می شود شب که اینها همه می خوابند برمی خیزد و هر هشت نفر اینها را می کُشد و بعد همان شبانه فرار می کند و می گوید یا صاحب الزمان خودم را به شما می سپارم و لباسهای سربازی خودش را هم تعویض میکند و لباس کهنه تنش می کند و توی کوهها و بیابانها که می آمد و المستغاث بک یا صاحب الزمان می گفته مثل ماجرای جناب ابو لؤلؤ رضوان الله علیه که می رسد به مولا امیرالمؤمنین علیه اسلام می گوید یا علی به دادم برس و حضرت می فرماید کُن فی الکاشان(و خودش را ناگهان در کاشان می بیند)، این عبدالغفار هم که در کوهها می رفته و پا به فرار، می بیند آقایی به او رسید و می گوید عبد الغفار چیه اینقدر ناراحتی؟  آقا می فرمایند: برو شیراز پیش آقا شیخ جعفر محلاتی ما سفارشت را به او می کنیم کار تو را اصلاح می کند. شیخ جعفر محلاتی هم یکی از علماء بزرگ آن زمان بود که پدر مرحوم آشیخ بها الدین محلاتی که از مراجع تقلید بود و همین سال چهارم انقلاب به رحمت خدا رفت که در علی بن حمزه که یکی از اولادان حضرت موسی بن جعفر سلام الله علیه است و همین دفعه هم ما رفتیم سر قبرش و فاتحه برایش خواندیم زیارت علی بن حمزه که رفتیم برای ایشان هم فاتحه خواندیم طبق تاریخی که روی قبرش نوشته شده است او حدود 60سال پیش به رحمت خدا رفته به هر حال آقا به او می فرمایند که ناراحت نشو برو شیراز وقتی رفتی پیش آیت الله شیخ جعفر محلاتی ما سفارشت را به او می کنیم او به خود می آید و می بیند که در شیراز است و می پرسد که منزل آشیخ جعفر محلاتی کجاست؟ نشانش می دهند. شیخ جعفر هم شب خواب می بیند که حالا خواب بوده یا در عالم بیداری بوده اینها رو دیگه الان نمی شود در موردش بحث بکنیم حضرت به او سفارش می کنند که جوانی بنام عبدالغفار می آید پیش تو وقتی آمد از او کاملا پذیرایی کن و یک حجره ای در مدرسه به او بده تا او شروع کند به درس خواندن و بی نهایت از او مراقبت کن. شیخ صبح مواظب بوده که ببیند او می آید و یک وقت می بیند که آمد و سلام کرد و می گوید اسمم عبدالغفار است. می گوید برای چه آمده ای؟ جریان را تعریف میکند. شیخ به او می گوید: سِرِّ تو باید مخفی باشد و فقط من بدانم و شما ، در مدرسه یک حجره ای به او می دهند و شهریه ای هم برایش معین می کنند و به سبک طلاب در می آید کتاب درس هم به او می دهند و جامع المقدمات را و می گویند که: شروع کن به درس خواندن عبدالغفار هم شروع می کند به درس خواندن . این سرباز جوان شش سالی که آنجا درس می خوانده و یک کمی پیشرفت می کند به لحاظ علمی ، یک شب خادم آنجا که پیرمردی بوده مریض می شود و حالت تردد پیدا می کند و خوابش نمی برد و می بیند که حجره عبدالغفار روشن است و نوری غیر عادی است و این نور چراغ نیست که روشن است تا یک ساعت یا یک ساعت و نیم به اذان می شود و می بیند که عبدالغفار لباسش را پوشیده و آمد پشت در مدرسه و خادم هم طبق برنامه هر شب درب را قفل کرده بود و عبدالغفار رفت بلافاصله خادم پشت سر او آمد و می بیند که در قفل است و او نیست و متعجب می شود که موضوع چیست؟ و بعد هم نزدیکی های طلوع آفتاب می بیند که او آمد و رفت در حجره اش و این موضوع سبب می شود که مسئله را پیگیری کند و هر شب بعد از ساعت ۲ نیمه شب بلند می شده و خادم می دیده که بله این برنامه هر شب اوست و می آید پشت در و با اینکه درها قفل است این می رود بیرون و بعد نزدیکی طلوع آفتاب می آید. یک روز می آید در حجره اش و می گوید عبدالغفار کجا می روی شبها ؟ می گوید سبب سؤالت چیست؟ می گوید باید بگویی اگر نگویی فریاد می زنم و سرّ تو را برای همه طلاب فاش می کنم.... ادامه دارد... «داروخانہ مـــــ؏ــنو؎»👇👇 @Manavi_2