هدایت شده از تبیین
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️آیا «راستگویی» و «امانتداری» می تواند ملاکی برای سنجش ایمان محسوب شود؟
🔹#صداقت به عنوان يكى از بارزترين نشانه هاى شخصيت انسانى، هرگاه با #امانت همراه شود، به عنوان #راستى و #درستى مطرح گردد و مجموعه #شخصيت_انسان را نشان مى دهد، به گونه‌اى كه نمى توان نام انسان واقعى را بر افرادی كه از اين دو ویژگی بى بهره اند گذارد. اين دو دارای ريشه مشتركى هستند، زيرا #راستگويى چيزى جز «امانت در گفتار»، و امانت چيزى جز «صداقت در عمل» نيست، از این رو در كلمات پيشوايان اسلام «صدق الحديث» و «اداء الامانة» با هم ذكر شده، همان گونه كه در گفتگو هاى عادى نيز، همواره #راستى و #درستى را در کنار یکدیگر می آورند.
🔹در كنار اين صفت، صفات ممتاز ديگرى قرار دارد كه در واقع لازم و ملزوم يكديگرند، چه اينكه #راستگويان غالباً افرادى شجاع، صريح اللّهجه، كم طمع، با اخلاص و دور از حب و بغض هاى افراطى و تعصبند؛ در حالى كه #دروغگويان معمولا افرادى ترسو، رياكار، متعصب، لجوج، طمّاع و يا گرفتار حب و بغض هاى غلط مى باشند. #افراد_راستگو در زندگى خود پايبند به #اصولى هستند، در حالى كه #دروغگويان ابن الوقت و منافقند. در يك كلمه مى توان گفت: #راستى و #درستى «دو كليد براى كشف باطن اشخاص در جنبه هاى مختلف» است. در كلمات #معصومين (عليهم السلام)، اين دو ویژگی، دو ابزار در شناسایی #باطن_اشخاص دانسته شده كه اگر مى خواهيد خوبى و بدى كسى را بشناسيد او را در #راستگويى و #اداى_امانت آزمايش کنید.
🔹#پيامبر_اكرم (صلى الله عليه و آله) در حديثی می فرماید: «لا اِيْمانَ لِمَنْ لا اَمانَةَ لَهُ» [۱] (كسى كه #امانت را رعايت نمى كند ايمان ندارد). در حديث ديگرى از #امام_صادق (عليه السلام) آمده است: «اِنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَمْ يَبْعَثْ نَبِيّاً اِلاّ بِصِدْقِ الْحِدِيثِ وَ اَداءِ الاْمانَةِ اِلَى الْبَرِّ وَ الْفاجِرِ» [۲] (خداوند هيچ پيامبرى را مبعوث نكرد، مگر اين كه #راستگويى و #اداء_امانت نسبت به نيكوكار و بدكار جزء تعليمات او بود). اين تعبير نشان مى دهد كه در تمام اديان آسمانى #راستى و #امانت جزء مهم‌ترين تعليمات بوده و از اصول ثابت #اديان_الهى شمرده مى شود.
🔹همچنين در راستای آزمايش ايمان مردم، #امام_صادق (عليه السلام) می فرماید: «لا تَنْظُرُوا اِلَى طُوْلِ رُكُوعِ الرَّجُلِ وَ سُجُودِهِ، فَاِنَّ ذلِكَ شَئْىٌ اِعْتادَهُ فَلَو تَرَكَهُ اِسْتَوْحَشَ لِذلِكَ وَلكِنْ اُنْظُرُوا اِلى صِدْقِ حَدِيثِهِ وَ اَداءِ اَمانَتِهِ» [۳] (نگاه به ركوع و سجود طولانى افراد نكنيد [و تنها آن را نشانه ديانت آنها ندانيد] چرا كه اين چيزى است كه ممكن است به آن عادت كرده باشد و هرگاه آن را ترك كند نگران مى شود، ولى نگاه به #راستگويى و #امانت آنها كنيد). هدف از اين تعبير اين نيست كه نماز و روزه و حج و انفاق سبك شمرده شود، بلكه هدف آن است كه اينها تنها نشانه ديندارى افراد معرفى نگردد، بلكه به دو ركن اساسى دين يعنى #راستى و #امانت بيشتر توجه شود.
پی نوشت‌ها؛
[۱] بحار الأنوار، دار إحياء التراث العربی، بيروت، چ ۲، ج ۷۲، ص ۱۱۶، باب ۵۰
[۲] الكافی، دار الكتب الإسلامية، تهران، چ ۴، ج ۲، ص ۱۰۴
[۳] بحار الأنوار، همان، ج ۶۸ ص ۸، باب ۶۰
📕اخلاق در قرآن، مكارم شيرازى، ناصر، مدرسة الامام على بن ابيطالب (ع)، قم، چ اول، ج ۳، ص ۱۹۹ و ۱۸۳
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#راستگویی #امانتداری
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد