به حباب نگران لب یک رود قسم و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت، غصه هم میگذرد، آنچنانی که فقط خاطره ای خواهدماند... به تن لحظه خود،جامه اندوه مـپوشان هرگز...!! زندگی ذره كاهیست، كه كوهش كردیم، زندگی نام نکویی ست، كه خارش كردیم، زندگی نیست بجز نم نم باران بهار، زندگی نیست بجزدیدن یار زندگی نیست بجزعشق، بجزحرف محبت به كسی، ورنه هرخاروخسی، زندگی كرده بسی، زندگی تجربه تلخ فراوان دارد... دو سه تا كوچه وپس كوچه و اندازه یك عمر بیابان دارد... ما چه کردیم و چه خواهیم کرد؟ در این فرصت کم... - #سهراب‌سـپهری #رآحیل - @Mava_a !❣'

چه کسی می‌فهمد در دلم رازی هست؟ می‌سپارم آن را؛ به خیال شب و تنهایی خود… - #سهراب‌سپهری #مهروماه - @Mava_a !🥥'

و او به شیوه ی باران پُر از طَراوتِ تکرار بود ... - #سهراب‌سپهری #رآحیل - @Mava_a !🥥'

قاصدک! شعر مرا از بر کن برو آن گوشه ی باغ سمت آن نرگس مست... و بخوان در گوشش و بگو باور کن یک نفر یاد تو را دمی از دل نبرد! :) - #سهراب‌سپهری #رآحیل‌ - @Mava_a !🥥'

باغ ما در طرف سایهٔ دانایی باغ ما جای گره خوردن احساس و گیاه باغ ما شاید، قوسی از دایرهٔ سبز سعادت بود! میوهٔ کال خدا را آن روز می جویدم در خواب! آب بی فلسفه‌ی خوردم توت بی دانش می چیدم تا اناری تَرَکی برمی داشت، دست فوارهٔ خواهش میشد! گاه تنهایی، صورتش را به پس بنظرم می چسبانید شوق می آمده دست در گردن حس می انداخت فکر بازی می کرد! زندگی چیزی بود ... مثل یه بارش عید ... یک چنار پُر سـار ... - #سهراب‌سپهری #رآحیل - @Mava_a !🥥'