کاش از شاخه‌ی سرسبز حیات گل اندوهِ مرا می‌چیدی! - #فروغ_فرخزاد #شاخه_نبآت - @Mava_a !🥥'

داني از زندگي چه مي خواهم من، تو باشم، تو، پاي تا سر تو زندگي گر هزارباره بود بار ديگر تو، بار ديگر تو... - #فروغ_فرخزاد #مجهول - @Mava_a !🥥'

دنیا نمی ارزد به این پرهیز و این دوری! - #فروغ_فرخزاد #مهروماه ☕️' Mava | مأوی

می‌خواهمت هنوز و به ‌جان دوست دارمت (: - #فروغ_فرخزاد #شاخه_نبآت ☕' Mava | مأوی

تو در چشم من همچو موجی  خروشنده و سرکش و ناشکيبا... - #فروغ_فرخزاد #هناس ☕️' Mava | مأوی

هیچ چیز راحتم نمی کند... نه دریا، نه آفتاب، نه درخت ها، نه آدم ها، نه فیلم ها و نه لباس هایی که تازه خریده ام. چه کار کنم؟! بروم و سرم را به درخت ها بکوبم؟ گریه کنم؟ نمی دانم! - #فروغ_فرخزاد #هناس ☕️' Mava | مأوی

«چشم‌هایت برکه‌ی تاریک ماهی‌های آرامش!» - #فروغ_فرخزاد #رآحیل ☕️' Mava | مأوی

اما همین کافی بود، همین که می‌دانستم تنم درد تنت را دارد! نه میل تنت را... - #فروغ_فرخزاد #شاخه_نبآت ☕' Mava | مأوی

به قول #فروغ_فرخزاد دوستت دارم، خموش و خسته‌ جان... #هناس ☕️' Mava | مأوی

آه بگذار گم شوم در تو كسي نيابد ز من نشانه‌ی من روح سوزان آه مرطوب بوزد بر تن ترانه‌ی من آه، بگذار زين دريچه‌ی باز خفته در پرنيان روياها با پر روشني سفر گيرم بگذرم از حصار دنياها داني از زندگي چه ميخواهم من تو باشم... تو... پاي تا سر تو زندگي گر هزار بار بود بار ديگر تو... بارديگر تو - #فروغ_فرخزاد #هناس 🪄@Mava_a

معشوق من همچون طبيعت مفهوم ناگزير صريحي دارد او با شكستن من قانون صادقانه‌ی قدرت را تاييد ميكند او وحشيانه آزاد است مانند يك غريزه سالم در عمق يك جزيره‌ی نامسكون او پاک ميكند با پاره های خيمه مجنون از كفش خود، غبار خيابان را معشوق من همچون خداوندی در معبد نپال گوئی از ابتداي وجودش بيگانه بوده است او مرديست از قرون گذشته يادآور اصالت زيبايی او در فضای خود چون بوی كودكی پيوسته خاطرات معصومی را بيدار ميكند او مثل يك سرود خوش عاميانه است سرشار از خشونت و عريانی - #فروغ_فرخزاد #هناس 🪄@Mava_a

یاد بگذشته به دل ماند و دریغ نیست یاری که مرا یاد کند دیده‌ام خیره به ره ماند و نداد نامه‌ای تا دل من شاد کند خود ندانم چه خطائی کردم که ز من رشتهٔ الفت بگسست در دلش جائی اگر بود مرا پس چرا دیده ز دیدارم بست هر کجا مینگرم، باز هم اوست که بچشمان ترم خیره شده درد عشقست که با حسرت و سوز بر دل پر شررم چیره شده گفتم از دیده چو دورش سازم بیگمان زودتر از دل برود مرگ باید که مرا دریابد ورنه دردیست که مشکل برود تا لبی بر لب من میلغزد میکشم آه که کاش این او بود کاش این لب که مرا میبوسد لب سوزندهٔ آن بدخو بود میکشندم چو در آغوش به مهر پرسم از خود که چه شد آغوشش چه شد آن آتش سوزنده که بود شعله‌ور در نفس خاموشش شعر گفتم که ز دل بردارم بار سنگین غم عشقش را شعر خود جلوه‌ئی از رویش شد با که گویم ستم عشقش را مادر، این شانه ز مویم بردار سرمه را پاک کن از چشمانم بکن این پیرهنم را از تن زندگی نیست بجز زندانم تا دو چشمش به رخم حیران نیست به‌چکار آیدم این زیبائی بشکن این آینه را ای مادر حاصلم چیست ز خود آرائی در ببندید و بگوئید که من جز او از همه کس بگسستم کس اگر گفت چرا؟ باکم نیست فاش گوئید که عاشق هستم قاصدی آمد اگر از ره دور زود پرسید که پیغام از کیست گر از او نیست، بگوئید آن زن دیرگاهیست، در این منزل نیست - #فروغ_فرخزاد #هناس 🪄@Mava_a