بگذار که در حسرتِ ديدار بمیرم از دردِ نداری ِ دل هر بار بمیرم آه از دل عاشق کُش و آه از لب معشوق بگذار که در خلوتِ تَبدار بميرم ديدم رخ مهتابی اَت اِی ماهِ عزيزم ای کاش که در شام شب تار بميرم در بِرکه به نيلوفر و مرداب فتادی سنگی بزن از عشوه یِ دلدار بميرم با من قدحی پُر کن از اين جام گوارا نگذار که اينگونه دل آزار بميرم رحمی تو به من کن در اين شهر تلافی نگذار که بر چوبه یِ هر دار بميرم - #مهدی_شریفی #وِنوش