گفته بودم دیگر برایت نمی‌نویسم. مثل تو که گفته بودی سیگار را کنار می‌گذاری. چهل بار ترک موفق هم داشتی. اما اصلا نباید سخت گرفت بالاخره هر قانونی تبصره‌ای دارد؛ مثل الان که تا عید چیزی نمانده و هر لحظه بیشتر به افسردگی تغییر فصل نزدیک می‌شویم، تصمیم گرفتم آویزان همین تبصره‌ها شوم و برایت بنویسم.
شاید اگر ما عاشق و معشوق نبودیم و تو به حرف خانواده‌ت گوش می‌کردی، حالا یک دختر با چشمان رنگی برایت می‌نوشت. اما خوشبختانه تو یک گوش‌ـَت در است و دیگری دروازه. برای همین فرصت شد تا در مورد اینکه فلانی قارچ دوست ندارد حرف بزنیم و به این نتیجه برسیم که این مردم چیزی فراتر از تصوراتمان می‌توانند غیر قابل پیش‌بینی باشند، یا آهنگ‌های نامجو را با غلط‌های فراوان برایم بخوانی و قلب من همزمان با تارهای صوتی‌‌ات بلرزد، حتی روی مپ آدرس کافه‌های جدید را پیدا و اعتماد کنیم به ستاره‌هایی که دارند، بعد هم مِنو را بالا و پایین کنیم و بی‌توجه به اخم‌های گارسون به اسامی عجیب و غریب آن بخندیم. پس در برابر تمام مخالفت‌ها خودت را به نشنیدن بزن و برای من بمان. نه به خاطر اینکه ما دیوانه‌های خوبی هستیم، که این شهر پر از دخترانی است با دیوانگی‌های بیشتر. برای من بمان چون برایم غیر قابل تحمل خواهد بود، حضور در دنیایی که عطر تنم از تار و پود لباس‌های آدمی جز تو بچکد.
-
#سعیده_سعیدی
#هِناس
-
@Mava_a !🥥'
