✅ استقلال همسران جوان (۵) ✍ نویسنده و مشاور: علی‌اکبر مظاهری 🔶 استقلال انسانی ⭕️ برای همسرمان استقلال انسانی قائل شویم خدای حکیم، آدمیان را گوناگون و جوراجور آفریده است. در آموزه‌های اسلامی آمده است: «النّاسُ مَعادِنُ کَمَعادِنِ الذَّهَبِ و الفِضَّة»؛ (بحار، ج ۵۸، ص ۶۵) مردمان، معدن‌هایند؛ چونان معادن طلا و نقره. از این‌رو، هیچ همسری نباید توقع داشته باشد که همسرش مانند او فکر کند، مانند او سلیقه داشته باشد، مانند او عمل کند و علاقه‌ها و احساس‌هایش مانند او باشد. این توقّع، ناروا است. از سوی دیگر، برآمدن چنین توقّعی، نه ممکن است و نه مطلوب. امّا این‌که چرا ممکن نیست؟ چون او انسانی است غیر از همسرش؛ با نظام مغزی، اندیشه‌ای، سلیقه‌ای و جسمیِ متفاوت. هیچ‌کس مانند هیچ‌کس نیست. و امّا این‌که چرا مطلوب نیست؟ چون تنوع، موجب تکامل است و تفاوت، سبب تسابق (کوشش برای پیشي گرفتن) و مایۀ رشد است و نیز تنوع، سبب زیبایی حیات است. یکسانی و یکنواختی، موجب رکود است و رکود، موجب جمود است و جمود، مایۀ خمودگی. چرا باید همسر ما عین ما باشد؛ اندیشه‌اش، سلیقه‌اش، احساسش، انتخابش؟ مگر دو همسر، چونان دو ماشین یا دو عروسک یا دو مجسمه‌اند که از روی یک مدل ساخته شده باشند؟ هیچ منطق و قانونی حکم نمی‌کند که همسر ما مانند ما بیندیشد، مانند ما تصمیم بگیرد، مانند ما عمل کند، مانند ما باشد؛ نه دیانت چنین حکمی کرده، نه فطرت، نه انسانیت و نه هیچ قانون و منش و نه هیچ چیز دیگر. او یک انسان است؛ انسانی مستقل، با تمام ویژگی‌هایش. بسیاری از مجادله‌ها و نزاع‌هاي همسران، ریشه در تفاوت شخصیت ایشان دارد، امّا نه به سبب اصل تفاوت شخصیت، بلکه به دلیل استقلال قائل نشدن برای شخصیت یکدیگر. اگر زن و شوهری شخصیت متفاوتی داشته باشند ـ که حتماً دارند ـ و این استقلال از ناحیۀ همسرشان به رسمیت شناخته شود، دیگر جایی برای مجادلۀ منفی و ستیزه‌گری‌های فضیلت‌سوز باقی نمی‌ماند. این تفاوت و استقلال، آن‌گاه دردسرساز می‌شود که هر یک از همسران یا یکی از ایشان، نخواهد شخصیت مستقل همسرش را به رسمیت بشناسد و به آن احترام بگزارد. امّا اگر هر کدام از ایشان، همسرش را یک فرد مستقل بداند و او را همان‌گونه که هست، بپذیرد و حریم و حقوق و شخصیت وی را به رسمیت بشناسد، دیگر مجالی برای منازعه و مجادله در این عرصه باقی نمی‌ماند. 🔶 همسری یا بردگی! بردگان نیز دارای اندیشه و شخصیت مستقل‌اند، امّا چون نظام بردگی به آنان فهمانـده یا تحمیـل کرده که بایـد مطیـع ارباب خویش باشند، ایشان ـ به‌ناچار ـ استقلال انسانی خود را تعطیل یا خفه کرده و تابع و مطیع بی‌ارادهٔ ارباب شده‌اند، که این، بدترین نوع اطاعت و موجب تحقیر بردگان و تعطیلی شخصیت انسانی ایشان است. ماهیت «همسری» با ماهیت «بردگی» تفاوت جوهري و ریشه‌ای دارد. اصلاً میان این دو ماهیت، هیچ نسبتی نیست. همسران، همسران‌اند، نه بردگان و اربابان. اگر همسران این حقیقت را به جان خویش بچشانند، بسیاری از نزاع‌ها و کشاکش‌هایشان از بين می‌رود. در این موضوع، فرقی میان زن و مرد نیست. برخی می‌پندارند که فقط مردان، زنان را به بردگی می‌گیرند. آری؛ این غلبه دارد، امّا واقعیت آن است که زنان نیز مردان را به بردگی می‌کشانند، منتها شکل‌های بردگی‌هایشان متفاوت است. آنچه می‌باید و می‌شاید، این است که زن و شوهر، هیچ‌کدام برده یا کُلفَت و نوکر دیگری نباشد و نیست. زن و شوهر، دو انسانند که بنابر تعهّدی فطری، عاطفی، اخلاقی و قانونی و در نظام خانوادگی با یکدیگر زندگی می‌کنند و با حفظ استقلال انسانی، وظایفی را بر عهده می‌گیرند و با تفاهم و همدلی و همفکری، سیری تکاملی را می‌پیمایند؛ پویشی هدفمند، کریمانه، دوستانه و محترمانه. ادامه دارد... ۱۹ فروردین ۱۴۰۰ *┄┅═✧❁🌸❁✧═┅┄* ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید: تلگرام: t.me/mazaheriesfahani_ir سروش sapp.ir/mazaheriesfahani_ir ایتا eitaa.com/Mazaheriesfahani اینستاگرام instagram.com/mazaheriesfahani_ir واتس‌اپ https://chat.whatsapp.com/Dtdgvhgz97CBZhIo48t9LT https://chat.whatsapp.com/BpyiDMgYf3JD3d0wC6Jj81 بله https://ble.ir/mazaheriesfahani

دعای روزهای پایانی ماه شعبان

✅ استقلال همسران جوان (۶) ✍ نویسنده و مشاور: علی‌اکبر مظاهری 🔶 برخی از گونه‌های استقلال همسران ۱. استقلال اندیشه انسان موجودی اندیشمند است و در اندیشة خویش، صاحب استقلال است. این از امتیازهای ارجمند اوست. این امتیاز را هرگز نباید از او گرفت. همسانی و یکسانی اندیشة همسران، نه ممکن است و نه مطلوب (بنا به دلایلی که قبلا بیان شد). ۲. استقلال عقیده انسانِ بی‌عقیدهٔ مستقل، وجود ندارد و اگر باشد انسان نیست. هر کسی عقایدی دارد و عقاید آدمیان، جزئی از وجود ایشان است. ایشان را باید همان‌گونه که هستند، پذیرفت و آدمیتشان را محترم داشت و به رسمیت شناخت. «آدمی چون آدم است، محترم است». البته راه اصلاح و تغییر و تصحیح عقاید آدمیان، همواره گشوده است. ۳. استقلال سلیقه به تعداد افراد بشر، تعدّد سلیقه وجود دارد و هر انساني داراي سلیقهٔ مخصوص به خود است. ۴. استقلال اخلاقی هر کس مجموعه‌ای از خُلق‌وخو‌های گوناگون دارد که ویژة اوست. ۵. استقلال سیاسی اندیشه‌ها و سلیقه‌های سیاسی نیز مانند دیگر اندیشه‌ها و سلیقه‌هاست. هر کس به سیاست، با دیده و اندیشهٔ خود می‌نگرد و این نیز حق فطری و طبیعی هر انسانی است و این حق، مانند دیگر حقوق مشروع، باید به رسمیت شناخته شود. عرصهٔ سیاست، ویژگی‌های تندی دارد که گاهی بحران‌ساز است. بحران‌های سیاسی، گاهی چنان تند می‌شود که به مرز خطر می‌رسد و اگر با تدبیر، مدیریت نشود، به همهٔ شئون زندگی خانوادگی زیان می‌رساند و حتّی حیات زوجیت را فلج می‌کند. اختلاف نظرهای زن و شوهر در مسائل سیاسی، اگر بالا بگیرد و با مهارت مهار نشود، به طوفانی بدل می‌گردد که بیمِ آن است خیمة زندگی خانوادگی را از بنیان بر کَند و آن را به دره‌های هولناک پرتاب کند. همسران عاقل کسانی‌اند که هنگام بحران، زندگی را با شکیبایی اداره کنند؛ چونان كشتی‌بانان ماهر که هنگام طوفانی‌شدن دریا، کشتی را صبورانه و ماهرانه هدایت مي‌کنند و از افتادنش در غرقاب، مصون می‌دارند. 🔶 مدیریت بحران الف. پذیرش تفاوت دیدگاه‌ها هر یک از زوجین، به دیدگاه همسرش احترام بگزارد و با مدارا به آرام‌سازی تنش‌ها بپردازد و با افزايش سطح تحمّل خویش، از درگیری بپرهیزد. ب. مذاکرهٔ آرام گاهی یکی از همسران دیدگاهی دارد که برای همسرش آشکار نیست و همین آشکار و شفّاف نبودن، سبب اختلاف نظرشان شده است؛ یا مطلبی می‌داند که همسرش آن را نمی‌داند و همین ندانستن، موجب تفاوت دیدگاهشان گشته است؛ یا توضیحی وجود دارد که بیان آن می‌تواند نظرهایشان را به هم نزدیک کند و از فاصلة نظرها بکاهد و یا وحدت نظر پدید آورد. در این فرض، زن و شوهر باید یک گفت و شنود آرام و مذاکرهٔ عاقلانه و صبورانه ایجاد کنند و بدون این‌که به ورطهٔ مجادله بیفتند، با هم سخن بگویند و نظرهای خود را محترمانه بیان کنند و دلایل خویش را توضیح دهند. اگر این مباحثة دوستانه، نتیجه داد و نظرهایشان را به هم نزدیک کرد یا بر سر موضوع مورد مذاکره به نظری واحد رسیدند، که خوب است و مطلوب؛ امّا اگر چنین نشد و هر کدامشان بر نظر خویش باقی ماندند، دیگر بحث را ادامه ندهند و به هيچ رو، نزاع نکنند، بلکه هر کدام نظر خود را داشته باشد. ج. عدم تحمیل‌های ناروا تحمیل نظر خود به دیگران، از زشت‌ترین کارهاست و گونه‌ای از استبداد و نشانگر رگه‌هایی از خوی دیکتاتوری است؛ امّا سینه‌فراخی و تحمّل نظر مخالف، نشان بلوغ عقلی و از متین‌ترین خصلت‌های انسانی است. هیچ اشکالی ندارد که همسران، در برخی از مسائل، اختلاف نظر داشته باشند و در همان حال، رفیقانه زندگی کنند. تفاوت دیدگاه، نقصانی برای زندگی مشترک نیست که بر رفع آن اصرار ورزیم. آنچه نقصان است و به زندگی لطمه می‌زند، تحمّل نکردن نظر مخالف و تبدیل آن به جدال و دشمنی است. ۲۳ فروردین ۱۴۰۰ *┄┅═✧❁🌸❁✧═┅┄* ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید: تلگرام: t.me/mazaheriesfahani_ir سروش sapp.ir/mazaheriesfahani_ir ایتا eitaa.com/Mazaheriesfahani اینستاگرام instagram.com/mazaheriesfahani_ir واتس‌اپ https://chat.whatsapp.com/Dtdgvhgz97CBZhIo48t9LT https://chat.whatsapp.com/BpyiDMgYf3JD3d0wC6Jj81 بله https://ble.ir/mazaheriesfahani

❣مهمان خداییم

«دریغ بر تنهایان» اخلاق و خانواده از منظر قرآن و اهل بیت(ع)/ نوشتاری از استاد علی اکبر مظاهری – بخش اول https://fa.shafaqna.com/news/1129853/

«فرخنده‌ترین بهرهٔ حیات» اخلاق و خانواده از منظر قرآن و اهل بیت(ع)/ نوشتاری از استاد علی اکبر مظاهری – بخش دوم 🔸شفقنا هر روز ماه مبارک رمضان را با هدیه‌ای از بوستان خجسته قرآن و اهل بیت(ع) با موضوع مهم «اخلاق و خانواده» به قلم حجت الاسلام و المسلمین علی اکبر مظاهری استاد اخلاق و خانواده، مهمان خانه و خانواده‌ ها خواهد بود. انتقادات و پیشنهادات مخاطبین به استاد علی اکبر مظاهری منتقل خواهد شد و آقای مظاهری پاسخگوی سوالات احتمالی مخاطبان عزیز خواهد بود. استاد مظاهری در بخش دوم نوشتاری که در اختیار شفقنا قرار داده، آورده است: امام رضا(ع) فرموده‌اند: «ما أَفادَ عَبدٌ فائِدَهً خَیْراً مِنْ زَوْجَهٍ صالِحَهٍ إِذا رَآها سَرَّتْهُ وَ إِذا رَآها سَرَّتْهُ وَ إذا غابَ عَنْها حَفِظَتْهُ فی نَفسِها وَ مالِهِ؛ [۱] آدمی [از بهره‌های این‌جهانی] بهره‌ای نیکوتر از همسر شایسته نبرده است؛ همسری که هر گاه به او بنگرد، شادمان شود و در غیاب همسرش، نگهبان خویشتن باشد و از دارایی همسرش [ و از حریم و حرمت وی ] پاسداری کند.» آفریدگار حکیم، انسان را، این برترین آفریدهٔ خویش را، چنان آفریده که بدون همسر، «ناتمام» است و این ناتمامی، با همسرگزینی، «تمام» می‌گردد. آدمی اگرچه در تمامی مراحل حیات، به مکانت‌هایی فرازمند برسد، تا همسر اختیار نکند، به جایگاه فرخنده‌ای که شایستهٔ آن است، نمی‌رسد. خداوند سبحان فرموده است: «وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِّنْ أنْفُسِکُم أزواجاً لِّتَسکُنوا إلَیْها؛ [۲] از آیت‌ها ‌و نشانگان حکیمانهٔ خداوند سبحان، آن است که برای شمایان همسرانی از جنس خودتان آفرید، تا نزدشان بیاسایید و آرامش یابید.» از این روست که می‌گوییم: هیچ پدیده‌ای جایگزین همسر نمی‌شود. استاد شهید مطهری می‌گوید: « یک خصایص اخلاقی هست که انسان جز در مکتب تشکیل خانواده نمی‌تواند آن‌ها را کسب کند. [ تشکیل خانواده ] یعنی یک نوع علاقه‌مندشدن به سرنوشت دیگران… . اخلاقیون و ریاضت‌کش‌ها که این دوران را نگذرانده‌اند، تا آخر عمر، یک نوع خامی و یک نوع بچگی در آن‌ها وجود داشته است و یکی از علل این‌که در اسلام، ازدواج یک امر مقدس و یک عبادت تلقی شده، همین است… . ازدواج، اولین مرحلهٔ خروج از خودِ طبیعیِ فردی و توسعه پیداکردن شخصیت انسان است.» ادامه👇👇 https://fa.shafaqna.com/news/1130560/ 🌍 | خبرگزاری بین المللی شفقنا shafaqna.com 🆔 @shafaqna_farsi

🔻«عروج انسان به مرتبهٔ عالی» اخلاق و خانواده از منظر قرآن و اهل بیت(ع)/ نوشتاری از استاد علی اکبر مظاهری – بخش سوم 🔸شفقنا هر روز ماه مبارک رمضان را با هدیه‌ای از بوستان خجسته قرآن و اهل بیت(ع) با موضوع مهم «اخلاق و خانواده» به قلم حجت الاسلام و المسلمین علی اکبر مظاهری استاد اخلاق و خانواده، مهمان خانه و خانواده‌ ها خواهد بود. انتقادات و پیشنهادات مخاطبین به استاد علی اکبر مظاهری منتقل خواهد شد و آقای مظاهری پاسخگوی سوالات احتمالی مخاطبان عزیز خواهد بود. استاد مظاهری در بخش سوم نوشتاری که در اختیار شفقنا قرار داده، آورده است: حکمت ازدواج امام رضا(ع) فرموده‌اند: «وَ لَوْ لَمْ تَکُن فِی الْمُناکحهِ وَ الْمُصاهَرَهِ آیَهٌ مُنْزَلَهٌ وَ لا سُنَّهٌ مُتَّبَعَهٌ لَکانَ ما جَعَلَ الله فیهِ مِنْ بِرِّ القَریبِ وَ تَأَلُّفِ البَعیدِ ما رَغِبَ فیهِ العاقِلُ اللَّبیبُ وَ سارَعَ إلَیْهِ الْمُوَفَّقُ المُصیبُ؛ [۶] اگر دربارهٔ ازدواج، هیچ آیهٔ استوار و سنت پایداری نمی‌بود [و از ناحیهٔ خدای سبحان و پیامبر اعظم(ص) دستور و فرمانی دراین‌باره صادر نشده بود]، باز به دلیل همان فایده‌هایی که خداوند در ازدواج نهاده است، از قبیل نیکی با خویشاوندان و پیوند با خویشان، باید خردمند فرزانه به ازدواج رغبت ورزد و توفیق‌مند نیک‌اندیش به سوی آن بشتابد.» شاید پاره‌ای از مردمان – که حکمت ازدواج را نمی‌دانند – چنین پندارند که نیازهای غریزهٔ جنسی را می‌توان از راه‌های گوناگون تأمین کرد، پس دیگر چه جای پذیرش مسئولیت‌های همسرداری و تدبیر امور خانواده؟! پاسخ آن است که تأمین نیازهای غریزهٔ جنسی، یگانه فایدهٔ ازدواج نیست، بلکه یکی از رهاوردهای آن است. رهاوردهای فرخندهٔ ازدواج و همسرداری، بیش از آن است که به شمار آید. «بعد از ازدواج، شخصیت انسان تبدیل به یک شخصیت اجتماعی می‌شود و خود را شدیداً مسئول حفظ همسر و آبروی خانواده و تأمین وسایل زندگی فرزندان آینده می‌بیند؛ به همین دلیل، تمام هوش و ابتکار و استعداد خود را به کار می‌گیرد.» [۷] فضیلت ازدواج و بهره‌ای که از کانون خانوادگی به آدم می‌رسد، بی‌بدیل است ادامه👇👇👇👇 https://fa.shafaqna.com/news/1130949/ 🌍 | خبرگزاری بین المللی شفقنا shafaqna.com 🆔 @shafaqna_farsi

#هم_رفیق❗️ 🔮 نکته‌هایی دربارهٔ رفاقت زن و شوهر در زندگی (۱) 📝 ماهنامه خانه خوبان؛ علی‌اکبر مظاهری

#هم_رفیق❗️ 🔮 نکته‌هایی دربارهٔ رفاقت زن و شوهر در زندگی (۲) 📝 ماهنامه خانه خوبان؛ علی‌اکبر مظاهری

#هم_رفیق❗️ 🔮 نکته‌هایی دربارهٔ رفاقت زن و شوهر در زندگی 📝 منتشر شده در ماهنامه «خانه خوبان»، فروردین ۱۴۰۰ ✍ نویسنده و مشاور: علی‌اکبر مظاهری ✔️ فایل پی دی اف ┅═✧❁🌸❁✧═┅┄* ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید: تلگرام: t.me/mazaheriesfahani_ir سروش sapp.ir/mazaheriesfahani_ir ایتا eitaa.com/Mazaheriesfahani اینستاگرام instagram.com/mazaheriesfahani_ir واتس‌اپ https://chat.whatsapp.com/Dtdgvhgz97CBZhIo48t9LT https://chat.whatsapp.com/BpyiDMgYf3JD3d0wC6Jj81 بله https://ble.ir/mazaheriesfahani

«در دامان خدا پناه گیریم!» اخلاق و خانواده از منظر قرآن و اهل بیت(ع)/ نوشتاری از استاد علی اکبر مظاهری – بخش چهارم https://fa.shafaqna.com/news/1131493/

«جوانان و جامعهٔ موزون» اخلاق و خانواده از منظر قرآن و اهل بیت(ع)/ نوشتاری از استاد علی اکبر مظاهری – بخش پنجم https://fa.shafaqna.com/news/1132097/

«زنجیرهای گران، بر جان مردمان» اخلاق و خانواده از منظر قرآن و اهل بیت(ع)/ نوشتاری از استاد علی اکبر مظاهری – بخش ششم 🔶 شفقنا هر روز ماه مبارک رمضان را با هدیه‌ای از بوستان خجسته قرآن و اهل بیت(ع) با موضوع مهم «اخلاق و خانواده» به قلم حجت الاسلام و المسلمین علی اکبر مظاهری استاد اخلاق و خانواده، مهمان خانه و خانواده‌ ها خواهد بود. انتقادات و پیشنهادات مخاطبین به استاد علی اکبر مظاهری منتقل خواهد شد و آقای مظاهری پاسخگوی سوالات احتمالی مخاطبان عزیز خواهد بود. استاد مظاهری در بخش ششم نوشتاری که در اختیار شفقنا قرار داده، آورده است: امام رضا(ع) فرموده‌اند: «إذا تَزَوَّجْتَ فَاجْهَدْ أَلاّ تُج‌اوِزَ مَهرُها مَهْرَ السُّنَّهِ وَ هُوَ خَمْسُمِائَهِ دِرْهَمٍ فَعَلیٰ ذٰلِک زَوَّجَ رسولُ الله(ص) وَ تَزَوَّجَ نِسائَهُ؛ [۱] هنگام ازدواج بکوش که مهریه، از مَهر السُّنّه که پانصد درهم نقره است، بیشتر نشود. پیامبر اعظم(ص) مهریهٔ دیگران و نیز همسران خود را همین مقدار قرار می‌داد.» ما ایرانیان ارادت‌ورزی ما ایرانیان به امام رضا(ع) کم‌نظیر و مثال‌زدنی است. هیچ مزاری در جهان به اندازهٔ حرم رضوی زائر ندارد. خوشا به حال ما ایرانیان با این ارادت‌ورزی‌مان! زهی سعادت ما با این میزبانی‌مان! این به جای خود محفوظ، اما ببینیم که ما در میزان سنجش کردار، با این سخن امام رضا(ع) دربارهٔ مهریه، چه جایگاهی داریم؟ شرط اخلاص در ارادت، اطاعت «مرید» از «مراد» است. ما، هنگام ازدواج جوانانمان و تعیین مهریهٔ همسران، چقدر آن حضرت را و خدای آن حضرت را و جد ایشان را در نظر می آوریم؟ و آیا آن‌گاه که در حرم ایشان هستیم و با آن امام محبوبمان دلگویه‌های ارادتمندانه و عاشقانه داریم، اگر این سخن ایشان درباره مهریه و آسان‌گیری در مسائل مادی ازدواج جوانانمان را به یاد آوریم، شرمنده نمی‌شویم؟ شیعه؛ یعنی رهرو و پیرو، نه‌تنها به اسم، بلکه به عمل و نه فقط در برخی از کارها، که در همهٔ کردارها و نه در پاره‌ای از زمان‌ها و مکان‌ها، که همه‌جا و همه‌وقت. زنجیرهای گران از زنجیرهای گرانی که پر و بال جوانانمان را می‌بندد و پروازشان را به سوی آشیانهٔ هم‌زیستی و عشق، کند یا ناممکن می‌کند، هزینه‌های گزافی است که بر آنان تحمیل می‌کنیم. یکی از آن زنجیرهای دانه درشت که نه‌تنها بر دست و پای جوانان، گران می‌آید، بلکه گردن جان آنان را سخت می‌آزارد، مهریهٔ سنگین است؛ همان که باید کارافزار ابراز عشق و هدیهٔ برانگیزاننده محبت و عاطفه باشد، ابزار نفرت و عامل هراس جوانان شده است. پیامبرمان فرموده اند: «خَیرُ النِّکاحِ أیسَرُهُ؛ [۲] بهترین ازدواج، آسان‌ترین آن است.» و نیز فرموده‌اند: «أفضَُل نِساءِ أُمَّتی… أَقَلُّهُنَّ مَهراً؛ [۳] بهترین زنان امت من، آنان‌اند که مهریه‌شان کمتر باشد.» اگر این معیاری که پیامبرمان فرموده‌اند و آن مقدار و میزانی که اماممان تعیین کرده‌اند، درست است، پس کردار ما را چگونه باید تفسیر و توجیه کرد؟! بیاییم با عمل به سیرهٔ پیشوایانمان، ارادت خویش را به ایشان به اثبات رسانیم و هزینه‌های سنگین ازدواج را از دوش جوانانمان برداریم و زنجیرهای گران را از دست و پایشان بگشاییم، تا سبکبار و سبکبال، به سوی آشیانهٔ خجسته زندگی مشترک پرواز کنند و به سعادت برسند و چشم و دل ما روشن شود و نزد خدای سبحان و پیشوایانمان سرفراز باشیم. الاهی چنین باد! ادامه👇👇 https://fa.shafaqna.com/news/1132623/ 🌍 | خبرگزاری بین المللی شفقنا shafaqna.com

«جوانان ما؛ شکوفه‌های بوستان زندگی ما» اخلاق و خانواده از منظر قرآن و اهل بیت(ع)/ نوشتاری از استاد علی اکبر مظاهری – بخش هفتم 🔶 شفقنا هر روز ماه مبارک رمضان را با هدیه‌ای از بوستان خجسته قرآن و اهل بیت(ع) با موضوع مهم «اخلاق و خانواده» به قلم حجت الاسلام و المسلمین علی اکبر مظاهری استاد اخلاق و خانواده، مهمان خانه و خانواده‌ ها خواهد بود. انتقادات و پیشنهادات مخاطبین به استاد علی اکبر مظاهری منتقل خواهد شد و آقای مظاهری پاسخگوی سوالات احتمالی مخاطبان عزیز خواهد بود. استاد مظاهری در بخش هفتم نوشتاری که در اختیار شفقنا قرار داده، آورده است: فاخته‌های جدا آشیانه دختر و پسری شیرازی – که تازه عقد کرده بودند – نزدم آمدند که برایشان دربارهٔ «بهتر زندگی کردن» سخن بگویم. مشکلی نداشتند که در پی حل آن آمده باشند؛ آمده بودند که مشکلی پیش نیاید. به ایشان آفرین گفتم که چنین فهیم‌اند و در طلب حیاتی فرخنده‌اند. گفتم دوست دارید از کجا بگوییم؟ گفتند: دربارهٔ زندگی جدیدمان برایمان سخن بگویید. چه کنیم که این خوشبختی‌مان که داریم، برایمان بماند و زندگی‌مان بهتر شود و مشکلی برایمان پیش نیاید. گفتم: پس می‌خواهید در چهار موضوع گفت‌وگو کنیم: یکی، ماهیت زندگی کنونی‌تان؛ دوم، ماندگاری خوشبختی‌تان؛ سوم، بهتر شدن زندگی‌تان؛ و چهارم، پیشگیری از آفت‌های احتمالی آینده. گفتند: بله. همین‌ها را می‌خواهیم. به‌علاوه هر چیز دیگری که خودتان صلاح می‌دانید. و این‌گونه صحبت دربارهٔ این چهار موضوع را آغاز کردم. اول: ماهیت زندگی اکنونی‌تان زندگی اکنونی شما مانند یک نهال است؛ نهالی نوپا، سرزنده، شاداب و ظریف. این نهال، مانند هر موجود زنده، نیازمند تغذیهٔ مناسب و باغبانی ماهرانه است. نیز مراقبتی زیرکانه و هوشیارانه لازم دارد تا آفتی به آن نخورد و اگر آفت خورد، بی درنگ و طبیبانه، آفت‌زدایی شود. غذای این نهال، عشق است. عشق، محور زندگی است. عشق‌ورزیدن و ابراز محبت‌کردن زوج‌ها، ضرورتی است حتمی. وجود عشق و نهان‌داشتن آن در دل، کافی نیست، باید آن را بروز داد و ابراز کرد. این که پیامبر اکرم(ص) فرموده‌اند: «قَوْلُ الرَّجُلِ لِلْمَرأَهِ إنّی أحِبُّک لایَذهَبُ مِن قلبِها أبَداً؛ [۱] این‌که مرد به همسرش بگوید: دوستت دارم، هیچ‌گاه از قلبش بیرون نمی‌رود.» بیان‌کنندهٔ این است که باید عشق را ابراز کرد؛ هم ابراز زبانی، هم ابراز رفتاری. این سخن لطیف و حکیمانه پیامبر، منحصر به زن نیست، بلکه زن نیز که به شوهرش ابراز عشق کند، همان ثمرهٔ خجسته را به بار می‌آورد، اما چون خانم‌ها لطیف‌ترند، تأثیرپذیرترند. دوم: ماندگاری خوشبختی‌تان نگه‌داری از یک پدیده و استمرار حیات آن، از پدیدآوردن آن مهم‌تر و دشوارتر است. خوشبخت‌بودن، بسیار ارجمند است، اما خوشبخت‌ماندن بسیار ارجمندتر است. برای استمراربخشیدن به خوشبختی فعلی‌تان، علاوه بر توصیهٔ پیشین (عشق‌ورزیدن) این‌ها نیز لازم است: ۱. قدر خوشبختی را دانستن. خوشبختی از گران‌بهاترین نعمت‌هاست. اگر آدمی این «گران‌بهایی» را درک کند و ارزش آن را بداند، به‌راحتی آن را از کف نمی‌دهد و تباه نمی‌کند و نیز در نگهبانی از آن، می‌کوشد. ۲. پرهیز از مجادله‌کردن. نزاع و جدال، از آفت‌های تباه‌کنندهٔ خوشبختی است. ٣. گذشت و فداکاری. زندگی مشترک حتماً به عنصر گذشت و ایثار نیازمند است. ۴. کشیدن حصاری استوار بر گرداگرد زندگی شخصی؛ حصاری نفوذناپذیر. هیچ‌کس و هیچ‌چیز نباید به این حصار نفوذ کند. یکی از معانی تقوا، حصار است. تقوای خانوادگی، از ارجمندترین تقواهاست و یکی از نمودهای آن، خصوصی‌نگه‌داشتن زندگی مشترک و محافظت از آن است. ادامه👇👇 https://fa.shafaqna.com/news/1133193/ 🌍 | خبرگزاری بین المللی شفقنا shafaqna.com

«زندگی تکاملی و تکامل در خانواده» اخلاق و خانواده از منظر قرآن و اهل بیت(ع)/ نوشتاری از استاد علی اکبر مظاهری – بخش هشتم 🔶 شفقنا هر روز ماه مبارک رمضان را با هدیه‌ای از بوستان خجسته قرآن و اهل بیت(ع) با موضوع مهم «اخلاق و خانواده» به قلم حجت الاسلام و المسلمین علی اکبر مظاهری استاد اخلاق و خانواده، مهمان خانه و خانواده‌ ها خواهد بود. انتقادات و پیشنهادات مخاطبین به استاد علی اکبر مظاهری منتقل خواهد شد و آقای مظاهری پاسخگوی سوالات احتمالی مخاطبان عزیز خواهد بود. استاد مظاهری در بخش هشتم نوشتاری که در اختیار شفقنا قرار داده، آورده است: زندگی تکاملی خوشبختی یا بدبختی ایام پیری، عصاره اعمال گذشته ماست؛ البته هرگز نباید ناامید بود. در بسیاری از موارد، جبران کوتاهی‌های گذشته، به اختیار انسان و در توان اوست. نظام تکاملی آفرینش قانون تکوینی آفرینش، بر اساس «نظام تکاملی پلّکانی» قوام یافته است. معمار حکیم خلقت، در «نظام احسن»، آفرینش انسان را از جایی نازل آغاز کرده و به جایگاهی رفیع، بالا آورده است: «هَل أَتى‏ عَلَى الإِنسانِ حینٌ مِنَ الدَّهرِ لَم یَکُن شَیئاً مَذکُوراً * إِنَّا خَلَقْنَا الإِنسانَ مِن نُطفَهٍ أَمشاجٍ نَبتَلیهِ فَجَعَلناهُ سَمیعاً بَصیراً»؛ آیا انسان آن هنگام از روزگار را به یاد می‌آورد که چیزی شایستۀ یاد کردن نبود؟ ما انسان را از نطفه‌ای درآمیخته آفریدیم تا وی را بیازماییم و او را شنوا و بینا گرداندیم. آنگاه وظیفۀ پیمایش روند تکامل روانی، اخلاقی و اجتماعی وی را بر عهدۀ خود او نهاده است: «إِنَّا هَدَیناهُ السَّبیلَ إِمَّا شاکِراً وَ إِمَّا کَفُوراً»؛ ما راه را به او نمایاندیم؛ یا شکرگزار خواهد بود و یا ناسپاس. برای وصول به قلّۀ کمال انسانی، پیمایش مراحل طریق تکامل پلّکانی، ضرورتی حتمی است که آفریدگار حکیم ـ از سر لطف و حکمت ـ وظیفه و مسئولیت آن را بر عهدۀ آدمی نهاده است؛ اگرچه ـ از سر شفقت و رحمت ـ در پیمودن مسیر کمال، وی را یاری می‌فرماید. اگر آدمی از همان آغاز میلاد خویش، بر فراز قلّۀ کمال نهاده و تا پایان دوران حیات این‌جهانی‌اش بر همان بلندا نگه داشته می‌شد؛ بی‌آن‌که خود در بالا رفتن و خود را نگه داشتن تلاشی کرده باشد، این فرازمندی برای وی چندان ارجمند نمی‌بود و هنری برای او به حساب نمی‌آمد و برایش لذّت و بهجتی ایجاد نمی‌کرد و برای وی افتخاری محسوب نمی‌شد؛ بلکه هنر آن است که قلّۀ کمال با تلاش آدمی فتح شود و مقام ارجمند، آن است که با کوشش و درایت انسان افراشته گردد و افتخار و عزّتمندی، آن است که با کیاست و مدیریت آدمی به دست آید. هنگامی که انسان با پیمایش طریق تکامل بر فراز قلّۀ کمال ایستد، آن‌گاه است که شایستگی آن را یافته که تاج «کَرَّمنا» بر سرش نهند و خلعت «أحسَنَ تَقویم» بر قامتش بپوشانند و نام «خَلیفَهُ الله» به او دهند و آن‌گاه است که سزاوار سجدۀ فرشتگان می‌شود و اگر ابلیسی از خضوع بر او سر بر تابد، از ساحتِ قدس الاهی رانده می‌شود. تکامل خانوادگی در زندگی خانوادگی نیز قانون حکیمانۀ تکامل پلّکانی، جاری است؛ که از کودکی آغاز می‌شود و دوره‌های نوجوانی و جوانی و میانسالی را می‌گذراند، تا به دوران شکوهمند کمال‌یافتگی می‌رسد، که ارجمندترین حلقه از سلسلۀ عمر است. آدمی در هر یک از این مراحل، احوال و وظایفی ویژه دارد. آن‌گاه که کودک است، زیر بال و پر والدین پرورش می‌یابد. سپس نوجوان می‌شود و همراه والدین و با هدایت ایشان، مسیر کمال را می‌پیماید. آن‌گاه جوان می‌شود و اندیشۀ استقلال در ذهنش بالنده می‌گردد. سپس حالت جفت‌خواهی و جفت‌جویی در دل و جان او پدید می‌آید؛ جفت خویش را می‌یابد و این فاخته‌های جداآشیانه، کاشانه‌ای می‌سازند و با هم در آن پناه می‌گیرند و هم‌آشیانه می‌شوند. سپس فاخته‌های هم‌آشیانه، جوجه می‌آورند و او را می‌پرورانند و بالنده‌اش می‌کنند و یاری‌اش می‌نمایند که او نیز مراحل تکامل پلّکانی را بپیماید، تا به مرحله‌ای برسد که فاخته‌ای دیگر بیابد و با او هم‌آشیانه شود. آن‌گاه فاخته‌های تازه‌آشیانه، که عروس و داماد فاخته‌های پیشین هستند، جوجه‌هایی می‌آورند که می‌شوند نوه‌های فاخته‌های کمال‌یافته. و این سیر تکاملی، روند حکیمانه و لطیفانه‌اش را می‌پیماید و رهروان این مسیر تکاملی همواره پیش می‌روند تا آن‌که هدف آفرینش تحقّق یابد. [دنباله این مطلب، فردا تقدیمتان می‌شود. ان‌شاءالله] https://fa.shafaqna.com/news/1133690/ 🌍 | خبرگزاری بین المللی شفقنا shafaqna.com

انا لله و انا الیه راجعون رحلت قاضی و وکیل کهن‌کار، جناب آقای حاج‌علی‌نقی نیکزاد را به برادر ایشان، جناب آقای حجت‌الله نیکزاد و فرزندشان، جناب آقای حسین نیکزاد و خانواده ارجمند آن مرحوم و خاندان محترم نیکزاد، تسلیت و صبورباش می‌گویم. رحمت و رضوان خداوند، بر آن مرحوم دانشمند. علی‌اکبر مظاهری ۱ اردیبشت ۱۴۰۰

«به پشت سرمان نگاه نکنیم!» اخلاق و خانواده از منظر قرآن و اهل بیت(ع)/ نوشتاری از استاد علی اکبر مظاهری – بخش نهم 🔶 شفقنا هر روز ماه مبارک رمضان را با هدیه‌ای از بوستان خجسته قرآن و اهل بیت(ع) با موضوع مهم «اخلاق و خانواده» به قلم حجت الاسلام و المسلمین علی اکبر مظاهری استاد اخلاق و خانواده، مهمان خانه و خانواده‌ ها خواهد بود. انتقادات و پیشنهادات مخاطبین به استاد علی اکبر مظاهری منتقل خواهد شد و آقای مظاهری پاسخگوی سوالات احتمالی مخاطبان عزیز خواهد بود. استاد مظاهری در بخش نهم نوشتاری که در اختیار شفقنا قرار داده، آورده است: هر کدام از این مراحل (که در نوبت پیشین بیان شد) که طی شد، دیگر نمی‌باید به پشت سر نگریست و آرزوی بازگشت به آن را در دل و ذهن پروراند، چون بازگشت، نه ممکن است و نه مطلوب. در هر مرحله از مراحل زندگی خانوادگی، می‌باید کوشید که وظایف آن به بهترین شکل و به اندازۀ توان و امکان، انجام پذیرد؛ امّا پس از گذشتن آن، باید به مرحلۀ تازه پرداخت و توان خویش را مصروف ایفای وظایف ویژۀ آن نمود و نیز بهترین و بیشترین بهره را از آن برداشت و برای مراحل بعدی توشه اندوخت. نگریستن به مراحل گذشته، اگر با دیده‌ای مثبت‌نگر باشد و بتوان از گذشته‌ها تجربه آموخت و از خاطره‌های گوارای آن لذّت برد و بر طراوت روان و اندیشه افزود، مطلوب است و نیکو؛ امّا اگر برای بررسی امکان بازگشت باشد و موجب تأسّف و ندامت شود و باعث ملامت خویشتن گردد، نامطلوب است و ناروا. حسرت خوردن بر گذشته، علاوه بر این‌که هیچ ثمره‌ای ندارد، موجب اتلاف نیروی روانی و جسمانی می‌شود و لحظه‌های کنونی را خراب می‌کند. بسیاری از مردمان، اگر با دیدۀ ایده‌آل‌طلبی و عدم قناعت به داشته‌های خویش، به گذشته نگاه کنند، دچار حسرت و ندامت می‌شوند و این حالت چندان گسترده می‌شود که همه قلمرو زندگی‌شان را فرا می‌گیرد و آن را تباه می‌کند. دوران شکوهمند دوران کمال، شکوهمندترین دوره حیات آدمیان است. ما واژۀ «بازنشستگی» را برای این دوران پرشکوه، که اوج قلّه حیات انسان است، نمی‌پسندیم و این واژه را نازل و منفی می‌دانیم. مناسب‌ترین واژه برای این دوران، همانا واژۀ باوقار «دوران کمال» است. همسران کمال‌مند همسران، در دوران متین کمال‌مندی، وظایف دوره‌های پیشین خویش را ـ که ای‌بسا با دشواری‌ها و ناگواری‌ها توأم بوده است ـ گذرانده‌اند و اکنون می‌باید با بهره‌جویی از تجربه‌های سال‌های جوانی، زندگانی رضایتمندانه‌ای را بگذرانند. عشق نارس و چموشِ گذشته، اکنون به عشقی پخته و ریشه‌دار بدل شده و علاقۀ جوانانۀ پیشین، اکنون به احترامی پرحشمت مبدّل گشته است، که باید آن را قدر دانست و از آن لذّت برد. طعم عشق این دوران، گواراتر از مزۀ عشق دوره پیشین است. احترام حاکم بر روابط همسران، در دوران کمال، احترامی متین است؛ خالی از نوسان‌های تند دورۀ جوانی؛ دیگر از حرمت‌شکنی‌های دوره‌های پیشین ـ که در روابط برخی از زوج‌های ناپخته یافت می‌شود ـ اثری نیست و دیگر از گفتارها و کردارهای رنجاننده ـ که در میان برخی از همسران جوان وجود دارد ـ خبری نیست. شادمانگی‌ها از بهترین شادمانگی‌های کمال‌مندان، مشاهدۀ وصلت‌های دختران و پسران خویش با دامادها و عروس‌های خود است و سپس میلاد نوه‌ها و نبیره‌ها و رشد و بالندگی آنان. راستی که مشاهدۀ این پدیده‌های خجستۀ حیات و هدایت آن‌ها، لذت‌بخش و امیدآفرین است. فرجام فرخنده دوران کمال، فرصتی نیکوست برای انجام کارهای بازمانده از دوره‌های پیشین و جامه‌پوشاندن بر اندام آرزو‌های برآورده نشدۀ قبل. بهترین زمان برای جبران کاستی‌های گذشته، همانا هنگام فرخندۀ دوران کمال است. سخنی بی‌بدیل در آموزه‌های اسلامی آمده است: «بَقِیَّهُ عُمُرِ المَرءِ لَا ثَمَنَ لَهُ یُدرِکُ بِهِ مَا فَاتَهُ وَ یُحیِی بِهِ مَا أَمَاتَهُ»؛ باقی‌ماندۀ عمر آدمی را بهایی (وصف‌شدنی) نیست؛ انسان در این دوران، آنچه را از کف داده است، جبران می‌نماید و آنچه را تباه کرده است، احیا و بازآفرینی می‌کند. https://fa.shafaqna.com/news/1134274/ 🌍 | خبرگزاری بین المللی شفقنا shafaqna.com

«استخاره نکنیم!» اخلاق و خانواده از منظر قرآن و اهل بیت(ع)/ نوشتاری از استاد علی اکبر مظاهری – بخش دهم 🔶 شفقنا هر روز ماه مبارک رمضان را با هدیه‌ای از بوستان خجسته قرآن و اهل بیت(ع) با موضوع مهم «اخلاق و خانواده» به قلم حجت الاسلام و المسلمین علی اکبر مظاهری استاد اخلاق و خانواده، مهمان خانه و خانواده‌ ها خواهد بود. انتقادات و پیشنهادات مخاطبین به استاد علی اکبر مظاهری منتقل خواهد شد و آقای مظاهری پاسخگوی سوالات احتمالی مخاطبان عزیز خواهد بود. استاد مظاهری در بخش دهم نوشتاری که در اختیار شفقنا قرار داده، آورده است: اگر قوانین و دستورات اسلام دُرست فهمیده شود و به طور صحیح اجرا گردد، سعادت‌بخش خواهد بود؛ امّا اگر اشتباه فهمیده و به طور غلط اجرا گردد، نه تنها سعادت‌بخش نیست، بلکه زیانبار است. یکی از موضوعات اسلام که در میان بسیاری از افراد جامعۀ ما اشتباه فهمیده شده و به طور ناصحیح به آن عمل می‌شود، استخاره است. چون استخاره، در جامعۀ ما، به شکلی به موضوع انتخاب همسر مربوط شده، لازم است به قدر نیاز به آن پرداخته شود. استخاره دو نوع است: ۱ـ طلب خیر و هدایت از خداوند معنای حقیقی استخاره، طلب خیر و صلاح و هدایت از خداوند است و شیوۀ عملی پیشوایان اسلام علیهم السلام نیز همین بوده و این در حقیقت نوعی دعا و استمداد از خداوند و توکّل بر اوست و در تمام امور و احوال، به خصوص در امر انتخاب همسر، پسندیده و مطلوب است. آیت الله ابراهیم امینی در این باره می‌نویسند: امیرالمؤمنین علیه السلام برای استخاره دو رکعت نماز می‌خواند و در تعقیب نماز صد مرتبه می‌گفت: أَستَخِیرُ اللهَ [طلب خیر می‌کنم از خدا] بعد از آن، این دعا را می‌خواند: «اللّهُمَّ إِنِّی قَد هَمَمتُ بِأَمرٍ قَد عَلِمتَهُ، فَإِن کُنتَ تَعلَمُ أَنَّه خَیرٌ لِی فِی دِینی وَ دُنیایَ وَ آخِرَتِی فَیَسِّرهُ لِی وَ إِن کُنتَ تَعلَمُ أنَّهُ شَرٌّ لِی فِی دِینی وَ دُنیایَ وَ آخِرَتِی فَاصرِفهُ عَنِّی، کَرِهَت نَفسِی ذلِکَ اَم أَحَبَّت، فَإِنَّکَ تَعلَمُ وَ لا أَعلَمُ وَ أَنتَ عَلّامُ الغُیُوبِ». بعد از آن تصمیم می‌گرفت و وارد عمل می‌شد. (مکارم الأخلاق، ص۳۶۹) یعنی: خدایا می‌خواهم فلان کار را انجام دهم که تو می‌دانی، اگر صلاح دین و دنیا و آخرت مرا در این کار می‌دانی، وسیله‌اش را برایم فراهم ساز، و اگر می‌دانی که برای دین و دنیا و آخرت من بد است، مرا از آن باز بدار، چه کراهت داشته باشم چه علاقه، زیرا تو مصالح واقعی را می‌دانی ولی من نمی‌دانم و تو علّام الغیوب هستی. دعای سی و سوم صحیفه سجّادیۀ امام سجّاد علیه السلام از اوّل تا آخر، همین معنا (یعنی طلب خیر و هدایت از خداوند) را بیان می‌فرماید (مراجعه کنید، بسیار زیبا و جالب است) ۲ـ استخاره معروف و رایج در جامعۀ ما آنچه در میان مردم رواج دارد، استخاره‌ای است که هنگام انجام کارها، به وسیله قرآن یا تسبیح انجام می‌دهند و ـ به اصطلاح ـ نوعی کسب تکلیف می‌کنند. اصل و ریشۀ این نوع استخاره نیز در اسلام هست؛ امّا ـ متأسّفانه ـ نوعی تحریف و اشتباه دربارۀ آن صورت گرفته و در بسیاری از موارد، از شکل و محتوای اصلی‌اش خارج شده است؛ به طوری که جانشین تفکّر، تعقّل، تحقیق و مشورت گردیده و نَه تنها فایده‌اش را از دست داده، بلکه زیانبار نیز گشته است. در مسألۀ انتخاب همسر نیز این مطلب رواج دارد و گاهی زیان‌های سنگینی به بار می‌آورد. کاربُرد صحیح این نوع استخاره هرگاه کسی بخواهد کاری را انجام دهد، اگر خوبی و صلاح آن کار برایش روشن است، باید با استمداد و طلب خیر از خداوند و توکّل به او، آن کار را انجام دهد و هیچ جایی برای استخارۀ مصطلح نیست. و اگر بدی و عدم صلاح آن کار برایش آشکار است، باید آن را ترک کند و باز هیچ جایی برای استخاره وجود ندارد. امّا اگر خوب یا بد بودن کار برایش واضح نبود و نمی‌داند انجام دهد یانَه، باید پیرامون آن تفکّر، مطالعه، بررسی، تحقیق و مشورت کند و همۀ جوانب امر را بررسی نماید، اگر فکر و تصمیمش یک طرف را ترجیح داد و مثلاً: یک طرف ۷۰% و طرف دیگر ۳۰% بود، همان طرف ۷۰% را (چه انجام کار باشد و چه ترک آن) بگیرد و عمل کند و باز در اینجا هم نیازی به استخاره نیست، امّا اگر پس از تفکّر و تحقیق و مشورت و پیمودن تمام راه‌های ممکن، باز هم راه به جایی نَبُرد و حیران، بر سر دو راهی ماند و عقربۀ اندیشه و تصمیمش روی ۵۰% ماند و به هیچ طرفی تمایل پیدا نکرد و آن کار هم به گونه‌ای است که نمی‌شود به حال خود رهایش کرد، بلکه باید تکلیف آن را روشن نمود، آن‌گاه نوبت به استخارۀ معروف می‌رسد. ادامه👇👇 https://fa.shafaqna.com/news/1134948/ 🌍 | خبرگزاری بین المللی شفقنا shafaqna.com

🌍 لینک کانال #از_زبان_مشاور در واتساپ با ارسال لینک زیر می‌توانید دوستان خود را به این کانال دعوت کنید👇 https://chat.whatsapp.com/Dtdgvhgz97CBZhIo48t9LT

«مقصر؛ خرافه و جهل!» اخلاق و خانواده از منظر قرآن و اهل بیت(ع)/ نوشتاری از استاد علی اکبر مظاهری – بخش یازدهم 🔶 شفقنا هر روز ماه مبارک رمضان را با هدیه‌ای از بوستان خجسته قرآن و اهل بیت(ع) با موضوع مهم «اخلاق و خانواده» به قلم حجت الاسلام و المسلمین علی اکبر مظاهری استاد اخلاق و خانواده، مهمان خانه و خانواده‌ ها خواهد بود. انتقادات و پیشنهادات مخاطبین به استاد علی اکبر مظاهری منتقل خواهد شد و آقای مظاهری پاسخگوی سوالات احتمالی مخاطبان عزیز خواهد بود. استاد مظاهری در بخش یازدهم نوشتاری که در اختیار شفقنا قرار داده، آورده است: خواستگاری برای دختری آمد. پدر دختر، بدون هیچ تحقیق و شناسایی و مشورتی، نزد شخصی رفت که برایش استخاره کند. او هم استخاره کرد و خوب آمد و دختر را به آن پسر دادند. پس از گذشت مدّتی، معلوم شد پسر خوب نبوده و هیچ تناسبی میان زن و شوهر نیست. امّا دیگر کار از کار گذشته و ازدواج انجام گرفته بود. مشکلات و بدبختی‌ها شروع شد. پدرِ دختر، با تأسّف و ناله، می‌گفت: «تقصیر فلانی و استخاره‌اش است که دخترم بدبخت شد.» باید به این پدر گفت: تقصیر عقیدۀ خرافاتی و جهل خودت است. البته تقصیر آن شخص استخاره‌کننده هم هست که این فرد ناآگاه را به کاربُرد صحیح استخاره، آگاه نکرده است. شاید خود او هم از استفادۀ صحیح از استخاره آگاه نبوده است. سخنی از امام خمینی(ره) امام خمینی، در کتاب «کشف الأسرار»، بحث جالبی در باره استخاره دارند. بخشی کوتاه از سخن ایشان را بخوانیم: اخباری [احادیثی] که دربارۀ استخاره است، وعده نکرده‌اند که همیشه شما را به مقصود بی‌کم و کاست برسانند؛ بلکه آنچه وعده شده است این است که خدای عالَم، به کسی که از او خیر بخواهد، خیر می‌دهد. اگر در این جهان صلاح باشد، اینجا می‌دهد، وگرنه برای او ذخیره می‌کند. سخنی دیگر از آیت الله امینی: دختر و پسر و خانوادۀ آن‌ها، برای شناخت همسر، باید به تحقیق و کنجکاوی بپردازند و اگر باز هم تردید دارند، با یک نفر یا چند نفر افراد مطلّع و مورد اعتماد مشورت نمایند. اگر به نتیجه رسیدند، اقدام نمایند. استخاره جایی است که از راه تحقیق و مشورت به جایی نرسیدند و هنوز هم متحیّرند … تحقیق و مشورت طبعاً بر استخاره تقدّم دارد، اگر نتیجۀ تحقیقات شما خوب بود، وارد عمل شوید و لازم نیست استخاره کنید. بعضی مردم عادت دارند در هر کاری به استخاره توسّل جویند، در صورتی که گاهی استخاره‌های بی‌مورد، باعث سرگردانی و مانع عمل می‌شود. و سرانجام، آن سخن آیت الله جوادی آملی را در نظر داشته باشیم که فرمود: ما، در اسلام، تشویق به استخاره نشده‌ایم. https://fa.shafaqna.com/news/1135317/ 🌍 | خبرگزاری بین المللی شفقنا shafaqna.com

«زندگی اخلاقی، برتر از زندگی حقوقی است» اخلاق و خانواده از منظر قرآن و اهل بیت(ع)/ نوشتاری از استاد علی اکبر مظاهری – بخش دوازدهم 🔶 شفقنا هر روز ماه مبارک رمضان را با هدیه‌ای از بوستان خجسته قرآن و اهل بیت(ع) با موضوع مهم «اخلاق و خانواده» به قلم حجت الاسلام و المسلمین علی اکبر مظاهری استاد اخلاق و خانواده، مهمان خانه و خانواده‌ ها خواهد بود. انتقادات و پیشنهادات مخاطبین به استاد علی اکبر مظاهری منتقل خواهد شد و آقای مظاهری پاسخگوی سوالات احتمالی مخاطبان عزیز خواهد بود. استاد مظاهری در بخش دوازدهم نوشتاری که در اختیار شفقنا قرار داده، آورده است: پیامبرمان فرموده‌اند: “انی بعثت لاتمم مکارم‌ الاخلاق؛ مرا به پیامری فرستاده‌اند تا ارزش‌های اخلاقی را کامل کنم.” با زندگی حقوقی و قانونی نمی‌توان به صفا و صمیمیت و یگانگی رسید. زندگی حقوقی، ظرفیت سعادتمندی خانواده را ندارد و نمی‌تواند همسران و دیگر اعضای خانواده را به «حیات طیّبه» برساند. آری؛ اگر کار همسران به ستیز و جدال رسید و فرجام زندگی مشترک به دادگاه و پروندۀ حقوقی و کیفری کشانده شد و نیاز به حکم قاضی بود، حقوق و قانون می‌تواند کاربرد داشته باشد؛ آن هم کاربردی سرد و ضعیف. در آنجا نیز اگر به اخلاق مجال داده شود، کارهای حقوقی و کیفری را بهتر به فرجام می‌رساند. آنجا که دست و پای اخلاق را ببندند و او را از ورود به میدان باز دارند، حقوق و قانون می‌تواند نقشی کمرنگ و سرد داشته باشد. قانون و حقوق، در قلمرو زندگی خانوادگی، مانند کارد و عمل جرّاحی در پزشکی است؛ که اگر بیمار به دارو و دیگر راه‌های درمانی پاسخ نداد، به‌ناچار تیغ جرّاحی به‌کار می‌آید؛ آن هم معمولاً کار شکافتن و عضو فاسدی را بریدن و جدا کردن بخشی از بخش دیگر را بر عهده دارد و سرانجام بیمار، اگر هلاکت نباشد، اغلب رنجوری و فلاکت است و گاهی نیز از مهلکه رستن و چند صباحی دیگر ادامۀ حیات دادن؛ چه بسا که آن چند صباح حیات نیز حیاتی ناگوار باشد، نه حیاتی شاداب و امیدوار. ادامه👇👇 https://fa.shafaqna.com/news/1135803/ 🌍 | خبرگزاری بین المللی شفقنا shafaqna.com

لینک کانال#ناب_ترین_های_نهج_البلاغه در واتساپ با ارسال لینک زیر می‌توانید دوستان خود را به این کانال دعوت کنید👇 https://chat.whatsapp.com/JrqMK1zJruOCDWo4CC78Za

🌍 لینک کانال #تأمّل_های_قرآنی در واتساپ با ارسال لینک زیر می‌توانید دوستان خود را به این کانال دعوت کنید👇 https://chat.whatsapp.com/GIofNmHH1JS36q8PZ2huoH

«در اداره زندگی مشترک، شکیبا باشیم» اخلاق و خانواده از منظر قرآن و اهل بیت(ع)/ نوشتاری از استاد علی اکبر مظاهری – بخش سیزدهم 🔶 شفقنا هر روز ماه مبارک رمضان را با هدیه‌ای از بوستان خجسته قرآن و اهل بیت(ع) با موضوع مهم «اخلاق و خانواده» به قلم حجت الاسلام و المسلمین علی اکبر مظاهری استاد اخلاق و خانواده، مهمان خانه و خانواده‌ ها خواهد بود. انتقادات و پیشنهادات مخاطبین به استاد علی اکبر مظاهری منتقل خواهد شد و آقای مظاهری پاسخگوی سوالات احتمالی مخاطبان عزیز خواهد بود. استاد مظاهری در بخش دوازدهم نوشتاری که در اختیار شفقنا قرار داده، آورده است: پذیرشی عاقلانه و کوششی صبورانه اگرچه دختر و پسر، به گاه انتخاب همسر، باید بکوشند فاصله‌ها میان زن و شوهر، کم و کمتر باشد و تفاهم‌ها و توافق‌ها بیش و بیشتر باشد؛ امّا با همه تلاش‌ها، باز هم مقداری فاصله و ناهمگونی باقی می‌ماند و پس از عروسی، نمایان‌تر می‌شود. در مرحلۀ انتخاب همسر، هرجا تأکید بر ضرورت تفاهم و همگونی کرده‌ایم، گفته‌ایم که «دقّت آری، وسواس نه». اکنون نیز بر همان سخن تأکید می‌ورزیم. باید که زن و شوهر، استقلال انسانی یکدیگر را به رسمیت بشناسند و کوشش خود را برای ایجاد و ادارۀ یک زندگی شاداب خردمندانه به‌کار گیرند. شرط خردمندی و شکیبایی، این است که ما همسرمان را همان‌گونه که هست، بپذیریم؛ سپس در طول مسیر زندگی مشترک، آن بخش از اوصاف و رفتار همسرمان را که نمی‌پسندیم، به‌تدریج و ماهرانه تغییر دهیم یا اصلاح کنیم. اگر هم تغییر نپذیرفت، آن را به حال خود بگذاریم و فشار نیاوریم. پذیرش همسر، همان‌گونه که هست، هنرِ عاقلان و صبوران است. پذیرش رضامندانه و نه مجبورانۀ همسر، با همان خصال و ویژگی‌هایش، موجب آرامش آدمی و استواری و ثبات زندگی است. اگر به شخصیت همسرمان احترام نهادیم و او را همان‌گونه که هست، پذیرفتیم، راه تکامل و رشد دادنِ او باز است و فرصت کافی در اختیار است تا به‌تدریج فاصله‌های موجود را کم و کمتر کنیم و ناهمگونی‌ها را همگون سازیم. آهسته و پیوسته تربیت و تغییر، کاری است تدریجی و حوصله و شکیبایی می‌طلبد. امّا در نهایت، باز هم مقداری فاصله و ناهمگونی، باقی می‌ماند، که باید آن را پذیرفت و بر رفع کامل آن اصرار نورزید. اگر توقعمان این باشد که همسرمان کاملاً به صورت دلخواه ما باشد و هر چه را دوست داریم، داشته باشد، آن‌گاه اگر چیزی خلاف میل خویش در او ببینیم، می‌رنجیم و به خود و همسرمان لطمه می‌زنیم؛ امّا اگر از آغاز و از بُن جان بپذیریم که میان ما و همسرمان تفاوت‌هایی وجود دارد، هنگام بروز آن‌ها نمی‌رنجیم و به آرامش کانون خانواده آسیب نمی‌زنیم. اگر بپذیریم که امکان ندارد او در همۀ مسائل هم‌سلیقۀ ما باشد، هنگام بروز اندیشه‌ها و رفتارهای متفاوت او، با وی ستیز نمی‌کنیم و حرمتش را نمی‌شکنیم. این‌که زن و شوهر، یکدیگر را یاری نمایند تا فاصله‌ها کم و کمتر شود، کاری فرخنده است. رشد دادن یکدیگر، نه تنها امری پسندیده است، بلکه وظیفهٔ همسران است. هر کدام که در زمینه‌ای پیش‌تر است، باید همسرش را یاری کند تا به او برسد و حتّی از وی پیشی بگیرد. همیشه مجال برای افزودن کمال‌ها و کاستن از کاستی‌ها فراهم است. آنان که از این مجال‌ها بهرۀ نیکو برند، خردمند و قابل تحسین هستند؛ امّا فشار و تحمیل، هرگز پسندیده نیست و معمولاً به ملامت و ملالت کشیده می‌شود و نتیجۀ معکوس می‌دهد. ایجاد تغییر با زور و تحقیر، آثار زیانباری بر رابطهٔ همسران دارد. پرسشی و پاسخی ساختن یا ساختن؟! آقایی پرسید است: «در تعامل با همسر، ساختن (تغییر و رشددادن) خوب است یا ساختن (مداراکردن)؟» ادامه👇👇 https://fa.shafaqna.com/news/1136353/ 🌍 | خبرگزاری بین المللی شفقنا shafaqna.com

«دو گونه زندگی خانوادگی» اخلاق و خانواده از منظر قرآن و اهل بیت(ع)/ نوشتاری از استاد علی اکبر مظاهری – بخش چهاردهم 🔶 شفقنا هر روز ماه مبارک رمضان را با هدیه‌ای از بوستان خجسته قرآن و اهل بیت(ع) با موضوع مهم «اخلاق و خانواده» به قلم حجت الاسلام و المسلمین علی اکبر مظاهری استاد اخلاق و خانواده، مهمان خانه و خانواده‌ ها خواهد بود. انتقادات و پیشنهادات مخاطبین به استاد علی اکبر مظاهری منتقل خواهد شد و آقای مظاهری پاسخگوی سوالات احتمالی مخاطبان عزیز خواهد بود. استاد مظاهری در بخش چهاردهم نوشتاری که در اختیار شفقنا قرار داده، آورده است: زندگی خانوادگی، دو گونه است: ۱. زندگی حقوقی؛ ۲. زندگی اخلاقی. هر کدام از این دوگونه زندگی، ویژگی‌هایی دارد و نتایج و ثمره هایی را به بار می‌آورد. زندگی حقوقی زندگی حقوقی، آن است که حیات مشترک زن و شوهری، بر اساس قوانین حقوقی و مدنی بنا شود و همسران بنگرند که در زندگی مشترکشان و در قبال همسرشان چه وظایفی بر عهده دارند و چه چیزهایی از هم طلبکارند. در ساختن این نوع زندگی و مدیریت آن، از قوانین حقوقی استفاده می‌کنند و به منابع حقوقی و فقهی استناد می‌نمایند. در این نوع زندگی، هر کس در پی دریافت حقوق خویش است و همسرش را موظف به ادای حقوق و انجام وظایف همسری می‌داند و او را می‌پاید که مبادا حقوق وی را ضایع کند و یا آن‌ها را، به‌کمال، نپردازد؛ خود را نیز مجبور به انجام تکلیف در قبال همسر و ادای حقوق او می‌داند، که اگر ادا نکند و انجام ندهد، همسرش طلبکارانه آن‌ها را مطالبه خواهد کرد. در این‌گونه زندگی خانوادگی، دو همسر، مانند دو شریکِ کاری و تجاری، در پی کسب حقوق و منافع خویش‌اند. وقتی یکی‌شان از دیگری چیزی می‌طلبد، او نخست می‌اندیشد که آیا از نظر حقوقی و فقهی، وظیفه دارد که خواستۀ همسرش را برآورد؟ یا همسرش حق دارد که چنین مطالبه‌ای را از وی بنماید؟ در این نوع زندگی، این عبارات بسیار به‌کار می‌‌رود: وظیفۀ تو است که چنین کنی، این حق من است، این کار بر عهدۀ تو است، من شرعاً وظیفه ندارم این کار را انجام دهم، تو قانوناً باید چنان کنی و… . زندگی حقوقی، یک زندگی قانونمند و خط و مرز کشیده و تجارت‌گونه است. روح این زندگی خشک است؛ ایثار و رفاقت در آن معنای حقیقی‌شان را ندارند؛ محبّت در آن رنگ باخته است. زن و شوهر مانند دو شریک یا دو کارگر و کارمند، به اجبار قانون کار می‌کنند و مواظب‌‌اند که بیش از وظیفۀ شغلی‌شان کار نکنند و اگر کردند، حقوق اضافه بگیرند. همچنین مراقب هستند که حقوق خود را تمام و کمال بگیرند و نیز دیگری به حقوقشان تجاوز نکند. در زندگی حقوقی و قانونی، خط‌کشی‌های دقیقی وجود دارد؛ مرزها معیّن و تعریف شده‌اند و قلمرو هر کدام از زن و شوهر، مشخص است. برخی از قوانین و نمودهای زندگی حقوقی ۱. نفقه زن و هزینۀ زندگی بر عهدۀ مرد است؛ در حدّ و اندازۀ عرف مردم جامعه، نه بیش و نه کم. ۲. زن، بدون اجازه و اطلاع مرد، نمی‌تواند از خانه بیرون رود. ۳. زن می‌تواند برای کار در منزل از مرد اجرت بگیرد؛ مانند یک کارگر و کارمند که از صاحب‌کار خود مزد می‌گیرد. ۴. زن باید نیازهای جنسی مرد را برآورد و اگر برنیاورد، مرد می‌تواند بر او سخت بگیرد و از وی شکایت کند و او را به محکمه بکشاند! یعنی مسائل جنسی زن و شوهر از دایرۀ مهرورزی بیرون است؛ یک تکلیف است بر عهدۀ زن و یک حق است از آنِ مرد. علاقه و آمادگی و عدم آمادگی روحی و عاطفی زن، چندان مطرح نیست؛ او باید وظیفۀ قانونی‌اش را انجام دهد و حق مرد را ادا نماید. ۵. زن می‌تواند برای شیردادن به فرزندشان از شوهر اجرت بگیرد؛ مانند یک دایۀ بیگانه. ۶. زن، بدون اجازۀ شوهر، نمی‌تواند به‌کارهای فرهنگی و اجتماعی و کارهای دیگر در بیرون خانه بپردازد. ۷. زن، هرگاه بخواهد، می‌تواند مهریه‌اش را از همسرش مطالبه کند و بگیرد؛ اگرچه با به دادگاه‌کشاندن و به زندان افکندن شوهر باشد! ۸. بر زن لازم نیست که جهیزیه به خانۀ شوهر بیاورد و اگر جهیزیه داشت، شوهر حق ندارد بدون اجازۀ زن از آن‌ها استفاده کند. ۹. زن حق ندارد بی‌اجازۀ شوهر در دارایی‌های او تصرف کند. ۱۰. شوهر حق ندارد مهمانی را دعوت کند که پذیرایی‌اش بر عهدۀ زن باشد. ۱۱. زن نمی‌تواند بدون اطلاع و اجازۀ شوهر، مهمان دعوت کند و او را در خانه و زندگی مرد وارد نماید ـ حتّی پدر و مادرش را ـ و اگر مهمان، بی‌دعوت بیاید، زن نمی‌تواند از دارایی شوهر، بدون اجازۀ او، از مهمان پذیرایی کند. و … . به‌راستی که این نوع زندگی، چه سخت و طاقت‌فرسا است! ادامه👇👇 https://fa.shafaqna.com/news/1137015/ 🌍 | خبرگزاری بین المللی شفقنا shafaqna.com