#دلنوشته #خادم_الشهدا

اینا بین خودم و خودتون باشه😉🌱

از خیلیا همینم نموند،،،، تا حجاب روی سرتو بمونه🙂 #شهدا_شرمنده_ایم

💠 • • بۍ‌سَۅادۍراگُفتَند: ؏ِـشق‌چَندحَرف‌دارَد؟ بۍ‌سَۅادگُفت:چھـٰارحَرف! هَمِہ‌خَندیدَنـد، بۍ‌سَۅادبـٰاخۅدمیگُفت: مَگَرمَھدۍچَندحَرف‌دارد؟•‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

📽 دختر شهید فاطمیون: بعد از شهادت پدرم با خدا قهر کرده بودم و بی حجاب شدم؛ در عالم رویا پدرم را دیدم که گفت: آخرِ این بی حجابی‌ها هیچ چیز نیست دخترم. #حجاب  

👆

انشاءالله حرم روزیتون🌸 خیلی ممنون

ووووووییی😁🤩

#قصه_پیشرفت | ایران، دارنده یکی از سه فرمول مخفی دنیا! 🔹 ای کاش در صنعت خودروسازی هم از اینا داشتیم 😊 #هواپیما #ایران_قوی

🎥 کاروان خودرویی شهر تهران عصر پنج‌شنبه برای حضور بر سر مزار #شهید #حمیدرضا_الداغی #شهید_غیرت

🔴 روایت تشرف آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی (ره) خدمت امام زمان ارواحنا فداه #استاد_عالی

آخر میدانی؟نامَت مرا دیوانه میکند:))))💔✋ ‹💛📒›#مهدی_فاطمه ‹💛📒›#امام_زمانم

ما با همیم همیشه تهران دمشق نمیشه 🕶✋🏾 #مجاهد_طوری

❤️🌹 پرچم🇮🇷بچه های امام بالاس😎 #دیشب #بچه_های_امام

سلام رفقا✋🏼 بچه ها دارن رو درخواستی شما برای رمان کار میکنن☺️ انشاءالله خوب جواب بده بعد پارت رمانها صوت رو هم میزاریم😁

یک کلیپ عرفانی بسیار زیبا 👌🏻 کار خوبه خدا درست کنه ☝️

بریم یکم #نظامی_طوری

|..🪖🕶..|#نظامی_طوری |..🪖🕶..|#ایران_قوی

والسلام علیکم و رحمت الله🕶😂 |..🪖🕶..|#نظامی_طوری |..🪖🕶..|#ایران_قوی

میشود ؟💔🌱 |..🪖🕶..|#نظامی_طوری |..🪖🕶..|#ایران_قوی

|..🪖🕶..|#پروفایل |..🪖🕶..|#دخترانه |..🪖🕶..|#پسرونه

❤️بسم الله الرحمن الرحیم ❤️ #رمان_بدون_تو_هرگز قسمت نوزدهم هم راز علی حسابی جا خورد و خنده اش کور شد … زینب رو گذاشت زمین … - اتفاقی افتاده؟ … رفتم تو اتاق، سر کمد و علی دنبالم … از لای ساک لباس گرم ها، برگه ها رو کشیدم بیرون …- اینها چیه علی؟ … رنگش پرید … - تو اونها رو چطوری پیدا کردی؟ … - من میگم اینها چیه؟ … تو می پرسی چطور پیداشون کردم؟ …با ناراحتی اومد سمتم و برگه ها رو از دستم گرفت … - هانیه جان … شما خودت رو قاطی این کارها نکن …با عصبانیت گفتم … یعنی چی خودم رو قاطی نکنم؟ … می فهمی اگر ساواک شک کنه و بریزه توی خونه مثل آب خوردن اینها رو پیدا می کنه … بعد هم می برنت داغت می مونه روی دلم …نازدونه علی به شدت ترسیده بود … اصلا حواسم بهش نبود… اومد جلو و عبای علی رو گرفت … بغض کرده و با چشم های پر اشک خودش رو چسبوند به علی … با دیدن این حالتش بدجور دلم سوخت … بغض گلوی خودم رو هم گرفت…خم شد و زینب رو بغل کرد و بوسیدش … چرخید سمتم و دوباره با محبت بهم نگاه کرد … اشکم منتظر یه پخ بود که از چشمم بریزه پایین …- عمر دست خداست هانیه جان … اینها رو همین امشب می برم … شرمنده نگرانت کردم … دیگه نمیارم شون خونه…زینب رو گذاشت زمین و سریع مشغول جمع کردن شد … حسابی لجم گرفته بود …- من رو به یه پیرمرد فروختی؟ …خنده اش گرفت … رفتم نشستم کنارش … - این طوری ببندی شون لو میری … بده من می بندم روی شکمم … هر کی ببینه فکر می کنه باردارم … - خوب اینطوری یکی دو ماه دیگه نمیگن بچه چی شد؟ … خطر داره … نمی خوام پای شما کشیده بشه وسط …توی چشم هاش نگاه کردم … - نه نمیگن … واقعا دو ماهی میشه که باردارم …  

قسمت بیستم مقابل من نشسته بود …سه ماه قبل از تولد دو سالگی زینب … دومین دخترمون هم به دنیا اومد … این بار هم علی نبود … اما برعکس دفعه قبل… اصلا علی نیومد … این بار هم گریه می کردم … اما نه به خاطر بچه ای که دختر بود … به خاطر علی که هیچ کسی از سرنوشت خبری نداشت …تا یه ماهگی هیچ اسمی روش نگذاشتم … کارم اشک بود و اشک … مادر علی ازمون مراقبت می کرد … من می زدم زیر گریه، اونم پا به پای من گریه می کرد … زینب بابا هم با دلتنگی ها و بهانه گیری های کودکانه اش روی زخم دلم نمک می پاشید … از طرفی، پدرم هیچ سراغی از ما نمی گرفت … زبانی هم گفته بود از ارث محرومم کرده … توی اون شرایط، جواب کنکور هم اومد … تهران، پرستاری قبول شده بودم …یه سال تمام از علی هیچ خبری نبود … هر چند وقت یه بار، ساواکی ها مثل وحشی ها و قوم مغول، می ریختن توی خونه … همه چیز رو بهم می ریختن … خیلی از وسایل مون توی اون مدت شکست … زینب با وحشت به من می چسبید و گریه می کرد …چند بار، من رو هم با خودشون بردن ولی بعد از یکی دو روز، کتک خورده ولم می کردن … روزهای سیاه و سخت ما می گذشت … پدر علی سعی می کرد کمک خرج مون باشه ولی دست اونها هم تنگ بود … درس می خوندم و خیاطی می کردم تا خرج زندگی رو در بیارم … اما روزهای سخت تری انتظار ما رو می کشید …ترم سوم دانشگاه … سر کلاس نشسته بودم که یهو ساواکی ها ریختن تو … دست ها و چشم هام رو بستن و من رو بردن … اول فکر می کردم مثل دفعات قبله اما این بار فرق داشت …چطور و از کجا؟ … اما من هم لو رفته بودم … چشم باز کردم دیدم توی اتاق بازجویی ساواکم … روزگارم با طعم شکنجه شروع شد … کتک خوردن با کابل، ساده ترین بلایی بود که سرم می اومد …چند ماه که گذشت تازه فهمیدم اونها هیچ مدرکی علیه من ندارن … به خاطر یه شک ساده، کارم به اتاق شکنجه ساواک کشیده بود …اما حقیقت این بود … همیشه می تونه بدتری هم وجود داشته باشه … و بدترین قسمت زندگی من تا اون لحظه … توی اون روز شوم شکل گرفت …دوباره من رو کشون کشون به اتاق بازجویی بردن … چشم که باز کردم … علی جلوی من بود … بعد از دو سال … که نمی دونستم زنده است یا اونو کشتن … زخمی و داغون … جلوی من نشسته بود …