_ تـو بـه مـن مشتاق تری ، تـا مـن بـه تـو . . . ••• #خوش‌رقصے

شمایے کـــه از آبــروی خـودت بـرای بـخــشــشِ من مایه می‌ذاری و به جای من توبه می‌کنی؛ شمایے کـه حـواسـت بــه تـک‌تـک ثـانــیــه‌هــای زندیگم هسـت و من رو بـرای خـودم می‌خوای نــــه بــرای خودت ؛ شمایے کـه برای کسے دعـا می‌کـنـی کـه مـدام اشکت رو درآورده و آبروت رو برده . . . و منے کــه . . . بـگـذریـم ؛ بـگـذار از خـودم نگویم ، خـودت بـهـتـر از خـودم می‌دانے . . . مـن یـقـیـن دارم « تـو بـه مـن مشتاق تری ، تـا مـن بـه تـو . . . »

ای بـابـا ریـا شد کـه ؛ امشب اخـبـار شـبـکـه ۳ داشت از پـروژه حـوزه مـا می‌گفت . . :)

_ یـک روز ، دور دنـیـا حـلـقـه خـواهـم کـرد دسـتـم را . . . ••• #معین #خوش‌رقصے

اگـر پـایـمـان را هـرجـایے بگذاریم ، پـایـمان را هرجـایے نمی‌گذارند ؛ گـاهـے نرفتن‌ها ، بـال رفتن می‌دهد . . . و بـعـضے نبودن‌ها ، لیاقتِ بودن . . . اگـر پایمان را بـه روی دل نگذاریم ، نمی‌رسیم ؛ راه رسیدن بـه او ، از دل می‌گذرد . . . « حـال ایـن روزهای مـن . . . » #چند_کلام_از_سیّدمعین

در ایـن مـهـجـوری و تنهایے من ، تـنـها تویی کــه صدای دلـم را می‌شنوی ؛ نواے ایـن روزهای مـن ، باعث خجالت است ؛ امّـا چـه کنم ؟! امیدوارم مـابـیـن فـریـادهای دل ، صداے چـکـاچـک شمشیرها نیز ، برسد . . . نبردی است نـابرابـــر ؛ طـرفے دل ، بـه فرماندهی او ، و سـمتے هم عقل ، گوش بــه فرمان مـن ! آتـش ایـن جـنـگ را خـودم افروخته‌ام امّـا ، حـالـا با زانوانے زمـیـن خورده ، آرام آرام سـر بـالـا می‌آورم ، بـا چشمانے کــه می‌لرزد بــه ریسمانِ چشمانت چـنـگ می‌زنم ، بُـغـضی در گلویم حبس شده ، لـب نمی‌گشایم ، و بـا چشمانم التماس می‌کنم: « یـا دلـم را مغلوب کن ، و یـا عقل را یـه یاری دل برسان ! » « چَکاچک » #معین چهارشنبه ۵ مهر ۱۴۰۲

دیـدن عکس‌شون کنار هم ، خیلی دل‌چسب بود . . .

و چـه خوب بود که بینشون خالے بود ؛

کـنارشون نشستن حس خوبی داشت ، امّـا بـا اوضاع مـن ، خجالت‌آور بود . . .

و امّا بـوی لـالـه‌ای گمنام . . . 🌷

گـاهے سخت‌تر از لبخند زدن توی جمع وقتی که ناراحتی ؛ اینه که جلوی چشم کسایی باشی که می‌دونن چه غلطے کردی و تمام قد شرمندشونی . . .

نمی‌دونم می‌تونم منظورم رو منتقل کنم یا نه ؛ امیدوارم متوجه حرفام بشید.