eitaa logo
مصلی گرام
160 دنبال‌کننده
15.6هزار عکس
17هزار ویدیو
141 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
(قسمت چهاردهم)👇🏻 چطور می‌توانیم خشونت کلامی را کنترل کنیم؟ اقتدار را تمرین کنید. آدم‌های مقتدر همیشه زیبا و سنجیده حرف می‌زنند. آن‌ها اختیار کلامشان را به دست احساسات نمی‌سپارند که هر چیزی به ذهنشان رسید، بگویند. چقدر پیش آمده که شکایت کنیم: "فرزندم حرف‌های بد می‌زند!" اولین سؤالی که از این والدین می‌پرسم این است: "مگر خودتان حرف‌های بد بلد نیستید؟" همه ما بلدیم، اما آیا این یعنی بی‌تربیتیم؟ نه، ما یاد گرفته‌ایم کجا نباید این حرف‌ها را بزنیم. البته گاهی هم بلد نیستیم! مثلاً پدری که پشت فرمان نشسته و کسی جلویش می‌پیچد، عصبانی می‌شود، سرش را بیرون می‌آورد و هرچه از دهانش درمی‌آید نثار راننده مقابل می‌کند. بعد هم به بچه‌اش می‌گوید: "حرف بد نزن!" خب معلوم است که تأثیری ندارد. همه ما لغات زشتی بلدیم، اما نکته اینجاست که چطور از آن‌ها استفاده می‌کنیم. آیا هر وقت اتفاقی می‌افتد، بی‌فکر هرچه به ذهنمان می‌آید می‌گوییم و بعد عذرخواهی می‌کنیم که: "ببخشید، عصبانی بودم"؟ اتفاقاً هنر این است که وقتی عصبانی هستیم، خودمان را کنترل کنیم. در شرایط خوشحالی که ناسزا نگفتن کار خاصی نیست! ادامه دارد... | عضو شوید 👇 https://eitaa.com/mohsensadeqhzadeh
( قسمت پانزدهم) 👇🏻 ادب حرف زدن و خوش‌گویی را یاد بگیریم خوش‌گویی مثل خوش‌نویسی است. وقتی خط‌مان بد است، چه کار می‌کنیم؟ می‌رویم کلاس و سرمشق می‌گیریم تا خوش‌نویس شویم. در مورد خوش‌گویی هم همین‌طور است؛ باید کتاب‌های ادبی و رمان بخوانیم و سعی کنیم از کلمات زیبای آن‌ها استفاده کنیم. بعضی کلمات را انتخاب کرده و جمله‌سازی کنیم تا در زندگی روزمره به کار ببریم. بررسی کنیم ببینیم با چه کلمات زیبا و جدیدی می‌توانیم برای دیگران ابراز محبت کنیم یا با همسر خود چگونه می‌توانیم به‌گونه‌ای جدید صحبت کنیم. در ادبیات سنتی کلمات نفیس بسیاری داریم که باید از این گنجینه‌ها بهره ببریم. قرار نیست که عصبانی نشویم یا اعتراض نکنیم، بلکه هدف این است که در اوج ناراحتی و عصبانیت هم بدانیم از چه کلماتی استفاده کنیم و چقدر ادب حرف زدن را یاد گرفته‌ایم. مَثَل معروفی هست که می‌گوید: "بفرما"، "بشین" و "بتمرگ" هر سه معنی مشابهی دارند، ولی ما از کدام یک برای برقراری ارتباط استفاده می‌کنیم؟ منظور ما صحبت کردن تَصَنُّعی نیست، بلکه هدف، زیبا کردن زبان محاوره‌ای‌مان است. من همیشه به مادرها توصیه می‌کنم که وقتی تلویزیون می‌بینند یا رادیو گوش می‌دهند، فن بیان را یاد بگیرند و دائم با یک لحن و صدا صحبت نکنند. در برخی مواقع، لازم است که لحن‌مان لطیف یا درشت باشد و در جاهایی دیگر باید محکم صحبت کنیم. اوایل این کار سخت خواهد بود زیرا به محاوره‌های امروزی عادت کرده‌ایم. ما می‌گوییم "سلام" و در جواب "چاکرم" می‌شنویم. بنابراین باید ادبیات را مطالعه کرده و تمرین کنیم تا بچه‌ها هم یاد بگیرند. ادامه دارد ... | عضو شوید👇 https://eitaa.com/mohsensadeqhzadeh
( قسمت شانزدهم)👇🏻 یکی از انواع خشونت که کمتر به آن توجه می‌شود، است. این نوع خشونت می‌تواند شامل رفتارهایی مانند: - طرد کردن - قهر کردن - محبت مشروط - جملاتی مثل: نمی‌خوام ببینمت، برو دیگه دوستت ندارم، دیگه مامانت نیستم، اصلاً با من حرف نزن، برو از جلوی چشمم دور شو. حتی سردی عاطفی و طردهای فیزیکی، مثل: - می‌برم می‌ذارمت سر راه! ، نیز از نمونه‌های این خشونت هستند. برای کودک، والدین مانند خداوند هستند. وقتی توسط آن‌ها طرد می‌شود، دیگر هیچ منبع امنی در جهان برای او باقی نمی‌ماند. این موضوع باعث می‌شود کودک به تدریج به درون خود عقب‌نشینی کند، قلعه‌ای از تنهایی بسازد و ارتباطش با دیگران را قطع کند. به خاطر داشته باشید، در نگاه کودک، والدین نماد خداوند و نیروهای ماورایی هستند. در سال‌های ابتدایی زندگی، آن‌ها تنها تکیه‌گاه و منبع اعتماد کودک هستند. وقتی کودک نتواند به والدینش اعتماد کند، دیگر قادر به اعتماد به هیچ‌کس نخواهد بود. ادامه دارد ... | عضو شوید 👇 https://eitaa.com/mohsensadeqhzadeh
( قسمت هفدهم) 👇🏻 سردی عاطفی یا سردی روابط؟! بچه‌ها در یک فضای فیزیکی به نام "خانه" زندگی می‌کنند. اما اگر توی این فضا گرمای عاطفی نباشه و فقط به گرمای بخاری یا شوفاژ اکتفا کنیم، اون فضا دیگه اسمش "خانه" نیست، فقط یه "ساختمان" ساده است. تفاوت "خانه" و "ساختمان" دقیقاً همینه. می‌گیم ساختمان وزارتخانه، ساختمان فرمانداری، ساختمان شهرداری ... اینا فقط جاهایی هستن که یه سری کار توش انجام می‌شه، اما خبری از رابطه و احساس نیست. اما توی "خانه"، رابطه‌ی عاطفی جریان داره، گرمای محبت هست؛ درست مثل یه گلخانه. اگه این گرما نباشه، بچه‌ها مثل گل پژمرده و ناامن می‌شن. این کافی نیست که فقط توی خونه دعوا نکنیم یا توهین نباشه. باید گرمای عاطفی رو ایجاد کنیم. اگه حس می‌کنیم این گرما توی خونه‌مون کمه، باید دنبالش بگردیم، بررسی کنیم و براش تلاش کنیم. متأسفانه، سردی عاطفی توی خیلی از خانواده‌های امروزی زیاد شده. فقط دعوا یا بی‌احترامی نیست. گاهی ممکنه در کمال ادب و احترام، فقط یه همزیستی سرد و بی‌روح بین اعضای خانواده وجود داشته باشه. این هم خودش یه نوع سردی عاطفیه. ما باید یاد بگیریم چطور فضای خونه‌مون رو از نظر عاطفی گرم کنیم. حتما در این مورد بیشتر صحبت می‌کنیم. ادامه دارد ... | عضو شوید 👇 https://eitaa.com/mohsensadeqhzadeh
(قسمت هجدهم)👇🏻 🔴 برای ایجاد چه باید کرد؟ 1️⃣ جدا کردن رفتار از شخصیت کودک ما باید یاد بگیریم که رفتار کودک را از شخصیت او جدا کنیم. کودکان یک سری کارها انجام می‌دهند، اما این اعمال و شخصیت آن‌ها دو موضوع کاملاً جدا هستند. خود کودکان هم به‌خوبی می‌توانند تفاوت بین این دو را تشخیص دهند. آن‌ها می‌فهمند که عملشان ممکن است نادرست باشد، اما این به معنای بی‌ارزش بودن وجودشان نیست. لازم است تمرین کنیم که عملکرد کودک را از شخصیت او جدا کنیم. محبت والدین باید به شخصیت کودک تعلق داشته باشد، نه اینکه صرفا به اعمال او گره بخورد. 2️⃣ محبت، حق طبیعی کودک است. متأسفانه گاهی ما به دلیل اشتباهات یا رفتارهای نادرست کودک، به شخصیت او آسیب می‌زنیم. اما باید بدانیم که گرما و محبت عاطفی متعلق به وجود کودک است و هیچ شرطی برای آن وجود ندارد. حتی اگر فرزندمان رفتار نادرستی انجام داده باشد، باید به او بفهمانیم که: «عزیزم، تو فرزند من هستی، وجودت برای من ارزشمند است، اما کار تو اشتباه بوده و باید برای آن مجازات مخصوص خودش را بپذیری.» نباید با کلمات توهین‌آمیز، ناسزا یا طرد کردن، به شخصیت و وجود کودک حمله کنیم. 3️⃣ تفکیک رفتار از وجود، کلید حل بسیاری از مشکلات اجتماعی است. یکی از دلایل حل‌نشدن بسیاری از مشکلات اجتماعی ما، مثل اعتیاد، این است که رفتار و وجود افراد را یکی می‌دانیم. اگر بخواهیم چنین معضلاتی را ریشه‌کن کنیم، باید یاد بگیریم که عملکرد فرد را از شخصیت او جدا کنیم. مثلاً یک فرد معتاد ممکن است رفتار اشتباهی داشته باشد، اما وجود او همچنان ارزشمند است، زیرا وجود هر انسانی به خودی خود ارزش دارد. انسان گناهکار نیز وجود ارزشمندی دارد، اما رفتارش ممکن است نادرست باشد و لازم است برای آن برخورد مناسب انجام شود. 4️⃣ محبت، بی‌قید و شرط است. محبت والدین متعلق به خود کودک است، نه به رفتارهای او. حمایت و عشق والدین نباید مشروط به عملکرد کودک باشد. تفاوت پدر و مادر با سایر افراد همین است: محبت آن‌ها بی‌قید و شرط است. به فرزندتان نشان دهید که فارغ از هر کاری که انجام دهد، همچنان ارزشمند و دوست‌داشتنی است. ادامه دارد ... | عضو شوید 👇 https://eitaa.com/mohsensadeqhzadeh
1.29M
🛑 برای جبران خشونت چه کار کنیم؟ 👈🏻 در حق فرزندمون خشونتی انجام دادیم یا به واسطه‌ی خشونت‌‌ورزی فضای خونه ناامن شده، در این موقعیت باید چه کار کنیم؟ (این صوت کوتاه، به صورت اجمالی در پاسخ به سوالی است که در این مورد مطرح میشه) ▪️ ▪️ (برای دیگران هم ارسال کنید) | عضو شوید 👇 https://eitaa.com/mohsensadeqhzadeh
( قسمت نوزدهم)👇🏻 خشونت شخصیتی (۱) در این بخش، درباره شخصیت صحبت می‌کنیم و به مواردی اشاره می‌کنیم که موجب ناامنی کودک می‌شوند. ✔️ مظلوم‌نمایی این رفتار بیشتر در مادرها دیده می‌شود، اما متأسفانه در حال حاضر در پدرها هم وجود دارد. مثل شکستن خود در برابر کودک برای مثال، زمانی که کودکی مادرش را می‌زند و مادر به‌صورت ساختگی شروع به گریه می‌کند و می‌گوید: "ببین، مامان رو زخمی کردی!" این یک نوع مظلوم‌نمایی است. این رفتار از موارد ساده شروع می‌شود و می‌تواند به شکل‌های بسیار بدتری نیز تبدیل شود. با این رفتارها، والدین می‌خواهند به کودک نشان دهند که "ببین، من چقدر ستم کشیده‌ام فقط به خاطر تو." این نوع رفتار باعث ایجاد احساس گناه در کودک می‌شود. بیشترِ ما والدینی داشتیم که در این مسیر مظلوم‌نمایی می‌کردند و خودمان با احساس گناه بزرگ شدیم. ادامه دارد... | عضو شوید 👇 https://eitaa.com/mohsensadeqhzadeh
( قسمت بیستم)👇🏻 خشونت شخصیتی (۲) استفاده ابزاری از کودک در مناقشات همسران هر پدر و مادری که می‌گوید هر کاری می‌کنم به خاطر بچه‌ام است و اگر به او پرخاش کنم به خاطر خودش است، به نوعی کودک را به کیسه خاکریز مشکلات خود تبدیل کرده است. پدر و مادر به یکدیگر تیراندازی می‌کنند و کودک را وسط می‌گذارند؛ هر چه تیر است، به کودک می‌خورد. بچه‌ها را نسبت به طرف مقابل، چه پدر و چه مادر، بدبین نکنید. خیلی می‌بینیم که والدین با باج‌های عاطفی، کودک را به طرف خود می‌کشند؛ با خریدن‌های افراطی یا محبت‌های بی‌موقع، کودک را به اردوگاه خود می‌کشند: "بیا پیش من، مامان یا بابا رو ول کن." زمانی که دعوای ما پیش می‌آید، باید احترام به یکدیگر را فراموش نکنیم. و زمانی که کودک از دعوای ما ناراحت می‌شود، باید با صداقت بگوییم: "آره، ما کمی ناراحتیم، مامان تو بهترین مادر دنیا است و پدر تو بهترین پدر دنیا است، ولی ما کمی از دست هم ناراحت هستیم." به این شکل، با تأیید هر دو طرف، از کودک به‌عنوان ابزار استفاده نخواهد شد. پی‌نوشت: این موضوع حتی در مورد طلاق هم صدق می‌کند. تا جایی که ممکن است نباید طرف مقابل را در ذهن کودک تخریب کرد چون او برای همیشه پدر یا مادر فرزند ماست. ادامه دارد ... | عضو شوید 👇 https://eitaa.com/mohsensadeqhzadeh
(قسمت بیست و یکم)👇🏻 خشونت شخصیتی (۳) یکی از مشاوران خانواده نقل می‌کنه: در یکی از مراجعات بسیار حاد، استفاده ابزاری از فرزندان در مناقشات را مشاهده کردیم. خانواده‌ای که برای دختر ۲۴ ساله‌شان مشکل داشتند. در حالی که پدر و مادر با هم زندگی می‌کردند و هیچ‌کدام حاضر به جدایی نبودند، پدر به دخترش می‌گفت: "دعا کن مادرت بمیره، من برایت یک خانه مستقل می‌خرم" و مادر هم می‌گفت: "دعا کن پدرت بمیره، من برایت یک ماشین آخرین مدل می‌خرم!" این دختر به جایی رسیده بود که تصمیم داشت آدم‌کشی استخدام کند تا هر دو را بکشد و آرزو می‌کرد که هر دو بمیرند تا از این وضعیت راحت شود. تا زمانی که زن بودن را مقدم بر مادر بودن و مرد بودن را مقدم بر پدر بودن بدانیم، از بچه‌ها به‌عنوان ابزار استفاده خواهیم کرد. این دختر تنها و تنها به‌خاطر منیت‌های پدر و مادرش از بین رفت. ادامه دارد ... | عضو شوید 👇 https://eitaa.com/mohsensadeqhzadeh
( قسمت بیست و دوم)👇🏻 خشونت شخصیتی (۴) یکی دیگر از مصادیق خشونت شخصیتی، عدم افتخار به بچه‌هاست. چه نگاه و احساسی به فرزندمان داریم؟ آیا به وجود او افتخار می‌کنیم؟ ایده‌آل‌گرایی، کمال‌گرایی و نمره بیست خواستن، مانع از این می‌شود که بتوانیم به فرزند خود افتخار کنیم. فرزند ما هر طور که باشد، باید با افتخار به او نگاه کنیم. او زیباترین، جذاب‌ترین و بهترین هدیه‌ای است که خداوند به من داده. قبلاً هم اشاره کرده‌ایم که باید به تمام وجود و ماهیت فرزندمان افتخار کنیم تا او یاد بگیرد به خودش افتخار کند. همین که هست، باید باعث افتخار پدر و مادرم باشد. اشتباه نکنید، منظور از این موضوع خودشیفتگی نیست؛ بلکه این است که این دو عظمت (پدر و مادر) به وجود من افتخار می‌کنند. این احساس باعث رضایتمندی از خود می‌شود. ادامه دارد ... | عضو شوید 👇 https://eitaa.com/mohsensadeqhzadeh
(قسمت بیست و سوم)👇🏻 خشونت شخصیتی (۵) چه کنیم که خشونت شخصیتی نداشته باشیم؟ ✔️ اقتدار (که در بحث امنیت توضیح داده شد) ✔️ ارتباط مؤثر ✔️ واقعیت‌گرایی در مقابل ایده‌آل‌گرایی ✔️ تأیید وجود کودک و نقد عمل متأسفانه ما معمولاً برخلاف این موارد عمل می‌کنیم؛ وجود فرزند خود را نقد می‌کنیم و عمل او را تأیید و تشویق می‌کنیم. به همین دلیل نمی‌توانیم ارتباط خوبی برقرار کنیم. ما به‌راحتی لقب‌ها را به بچه‌ها نسبت می‌دهیم. در ارتباط مؤثر، نقد کردن باید با تأیید طرف مقابل شروع شود. وقتی که ابتدا طرف مقابل را تأیید می‌کنیم، مقاومت‌ها شکسته می‌شود و پذیرش مشکلات نیز بیشتر می‌شود. اما وقتی با تکذیب و عیب‌جویی شروع کنیم، مقاومت به وجود می‌آید و حتی شنیدن طرف مقابل هم متوقف خواهد شد. ادامه دارد ... | عضو شوید 👇 https://eitaa.com/mohsensadeqhzadeh
(قسمت بیست و چهارم)👇🏻 خشونت آموزشی (۱) هر نوع آموزش زودهنگام برای بچه‌ها یه جورایی خشونت آموزشی محسوب می‌شه و باعث ناامنی درونی‌شون می‌شه. بیشتر بچه‌هایی که پیش ما میان و مشکل دارن، یه چیزی که توشون پیدا می‌کنیم اضطراب آموزشیه. یکی از نشونه‌هاش اینه که زیاد سؤال می‌پرسن و وابستگی زیادی به تلویزیون و کامپیوتر دارن. مغز دو تا نیمکره داره، راست و چپ. نیمکره‌ی راست مربوط به احساسات، شهود و خلاقیته که تو ۶ سال اول زندگی فعاله. از ۶ سالگی به بعد، نیمکره‌ی چپ که مسئول تحلیل و منطقِ، کم‌کم شروع به کار می‌کنه و تو ۷ سالگی غالب می‌شه. البته این‌طور نیست که نیمکره‌ی راست از کار بیفته، بلکه از این سن به بعد، احساس و منطق توی تعادل قرار می‌گیرن. واسه همینه که همیشه می‌گیم بچه‌های زیر ۶ سال هنوز عقل کامل ندارن. نه این که اصلاً عقل نداشته باشن، بلکه تو این سن نیمکره‌ی راست که بیشتر احساسیِ، فعاله و هنوز منطق و تعقل به اندازه‌ی کافی رشد نکرده. حالا وقتی ما تو این سن، آموزش‌های زودهنگام و انتزاعی رو شروع می‌کنیم، داریم به نیمکره‌ی چپ مغز بچه‌ها فشار میاریم. این نوع آموزش‌ها بهتره بعد از ۷ سالگی شروع بشه. ادامه دارد... | عضو شوید 👇 https://eitaa.com/mohsensadeqhzadeh