خواب عجیب حاج محمد تهرانی مقدم 

در مورد برادر عزیزش #شهید_حاج_حسن_طهرانی_مقدم ... #پیروزی_غزه #باید_آماده_باشید سالگرد شهادت پدر موشکی ایران هدیه به این شهید عزیز فاتحه و صلوات

🎥 سؤال‌ها ✏️ کسانی که می‌خواهند با بچه‌ها روبرو بشوند با این شرایط باید بدانند که... 📌 باتوجه به بیانات استادصفایی در این کلیپ، نظر خود را از طریق لینک زیر با ما به اشتراک بگذارید: 🌱 گروه تمرین تفکر 👉🏻 🌐 سایت استاد علی صفایی حائری #تربیت ▫️ #عین_صاد | عضو شوید👇🏻 https://eitaa.com/joinchat/2964258817C4593522bca

📚مجموعه کتاب‌های پیشنهادی برای پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی 👌 🌷🇮🇷🌷

🔺امروز در رابطه با #شایستگی‌های_معلمی مطالعه می‌کردم برخورد کردم به نکاتی که برخی از آنها را با شما به اشتراک میزارم انشالله مفید باشه: 1⃣ براى شروع به هر كار، به‏ طرح ريزى‏ نياز است تا از خرابكارى‏ و كند كارى‏ و دوباره كارى‏ سالم بمانيم. طرح‏ بر اساس‏ هدف‏ شروع مى ‏شود و با تحليل هدف‏، نيازها و مراحل‏ مشخص مى ‏شوند و مسائل‏ در هر مرحله، روشن مى ‏شود و وظايف‏ در برابر هر مسأله به دست مى ‏آيد. 📗تربیت کودک، مرحوم علی‌صفایی حائری 👇 https://eitaa.com/Mtarbiatdini/10464 🌷

2⃣ براى يك معلم مؤمن، #هدف_معنوى، اساس و ريشه است و البته طبيعى است كه به همراه آن و به دنبال آن، هدف‏هاى مفيد ديگر هم تا حدودى تأمين خواهد شد. 📗تربیت کودک، مرحوم علی‌صفایی حائری 🌷

3⃣ بسيارند كسانى كه درياى معلومات ‏اند، اما به دليل آن كه‏ #روش‏‌هاى_معلمى را نياموخته ‏اند، دانش آموزشان در كلاس يا چرت مى ‏زند يا كتاب داستان مى ‏خواند و يا اگر هم توجه كند چيزى نمى ‏فهمد. 📗تربیت کودک، مرحوم علی‌صفایی حائری 🌷

روشن است كه با فراگيرى روش‏هايى كه تا به حال موفق شناخته شده ‏اند، موفقيت يك معلم، تضمين نخواهد شد. صرف داشتن اطلاع از فنون رانندگى، نمى ‏تواند موجب رانندگى شود. در مورد مدّت تعليم به گونه‏اى ثمر بخش و مطلوب، سه جنبه مطرح است: جنبه فطرى و ذاتى‏ كثرت ممارست‏ و ذوق و علاقه‏ و بنابر اين به جز مسأله قدرت فطرى و ذاتى معلمى، بايستى به تخصص، دقت، وجدان كار، ابتكار، علاقه‏ مندى، تلاش، قدرت تحمل، ايمان و نيروى توكّل نيز توجه نمود. پس ابتدا برخى ديگر از خصوصيات‏ يك معلم خوب را برمى ‏شماريم و سپس به پاره ‏اى از روش‏ها، اشاره خواهد رفت. - تواضع علمى و اخلاقى: هر چه ميزان علم و ايمان يك فرد بيشتر باشد، ميزان فروتنى او بيشتر بايد باشد. كبر، صفت شيطان است و اولين‏ معصيتى كه در هستى صورت گرفت ... و معلمى كه مى ‏خواهد انسان‏ها را آموزش دهد خود نبايد تكبر داشته باشد. - شهامت: از اين كه از امرى انتقاد كند نمى ‏ترسد و از اين كه از او انتقاد كنند هم نمى ‏ترسد. - معلم مؤمن، متزلزل، بى ‏حال و كسل‏ نيست. - معلم مؤمن، داراى‏ صبر و حوصله‏ است، از كار و تلاش زود خسته نمى ‏شود. از زير بار انجام وظايف، شانه خالى نمى ‏كند. - معلم مؤمن، اعمال غرض‏ نمى ‏كند، حب و بغض شخصى او را از ميسر حق منحرف نمى ‏سازد. برخورد او با شاگرد از نوع عقده خالى كردن و انتقام گرفتن نيست. صرفاً به بيدار كردن دانش ‏آموز مى نديشد، آن هم با توجه به توانايى و ظرفيت جسمى و روحى وى. - در جنبه علمى و معلومات عمومى مورد نياز دانش ‏آموزان، در چارچوب زمان خود محدود نيست‏، بلكه مى ‏كوشد از گذشته نيز با خبر باشد و از حقايق تاريخى سر در آورد. از سوى ديگر او مى‏كوشد تا از آخرين اطلاعات در زمينه و مسأله مورد نظر با خبر باشد، بدين سان، او هرگز از مطالعه و خواندن، فارغ نيست. - مسائل را سرسرى نمى ‏بيند، به عبارت ديگر از كنارش نمى ‏گذرد، بلكه مى ‏كوشد آن را عميق ببيند. - آزاد فكر و آزاد انديش است‏. از قيود پيش ساخته، پيش داورى ‏ها، اوهام و خرافات بركنار است. - شخصيت زده و شخصيت پرست نيست، در برابر كسى‏ خود باختگى‏ ندارد. عنوان‏هاى پرطمطراق او را از خود بى ‏خود نمى ‏كند، گول عناوين ظاهرى را نمى ‏خورد، زيرا شخصيت‏ها هر قدر بزرگ باشند، احتمال اشتباه درباره ‏شان از بين نمى ‏رود و در آن صورت اشتباه او هم به اندازه او بزرگ خواهد بود. - ملاك تحقيق، حقيقت‏ است نه‏ شخصيت‏. حق‏ را به‏ شخص‏ نبايد سنجيد، بلكه‏ شخص را به حق بايد سنجيد. - به خاطر خودخواهى ‏ها و نظارت شخصى، حق را پايمال نمى ‏كند. ع ص

اما روش‏ ها، بستگى به توانايى ‏هاى خود معلم، سنّ و ظرفيّت جسمى و روحى دانش ‏آموزان، شرايط و مقتضيات زمان و مكان و ... دارد، ولى به طور كلى مى ‏توان مسائلى از اين قبيل را مطرح كرد: - بهترين شيوه آموزش، طرح سؤال‏ در ذهن دانش ‏آموز است. بايد شاگرد را از پل‏ شك‏، عبور داد و به‏ يقين‏ رسانيد. معلم بايستى فرصتى به شاگرد بدهد تا فكر كند و سپس به او كمك كند تا اندك اندك با اشاره ‏هاى معلم به جواب برسد. - كنجكاوى‏ دانش ‏آموز را بايد برانگيخت، نه اين كه سركوب كرد. - قدرت انتقاد از محصل گرفته نشود، آنگونه كه تصور كند دانش ‏آموز مطلوب در نظر معلم كسى است كه هرگز اعتراضى نكند و سخنى بر عليه او نگويد. بايد به شاگرد جرأت و فرصت و امكان‏ داد تا داورى خود را نسبت به مسائل بيان كند، نه اين كه قضاياى اجتماعى را مطابق سليقه معلم تحليل كند. - معلم به محصل، صميمانه تفهيم كند كه غرض، كشف حقيقت‏ است اگر چه بر له يا عليه خود معلم يا شاگرد باشد. اظهار نظر دانش ‏آموز را جدى بگيرد و اهميت بدهد، گرچه غلط باشد تا او احساس كند كه هم قدرت نظر دادن دارد و هم حق آن را. شاگرد نبايد احساس كند كه معلم نسبت به حرف‏ها، حركات و خواسته ‏ها و زندگى او، بى ‏تفاوت است. - معلم از متعلم بخواهد كه از او طلب استدلال‏ كند و برهان بخواهد، امام باقر (ع) به شاگردانش مى ‏فرمود: هرگاه سخنى به شما گفتم از من بپرسيد در كجاى قرآن است و از كجا استخراج شده است. - مطالب معلم، بافته و زاييده‏ تخيل، قياس و تعميم‏ او نباشد. - شخصيت‏ها و قهرمان‏هاى مورد استناد در سخنان را آن چنان كه دوست دارد و خود مى ‏پسندد، معرفى نكند، آنچنان كه هستند، معرفى كند. - مطالب، بر اساس‏ نظم فكرى‏ طرح شوند. نحوه شروع و نتيجه ‏گيرى براى خود معلم مشخص باشد. - در بيان مطالب بر نقل قول و مسموعات تكيه نكند: همه دانشمندان عقيده دارند كه ... مورخان همه نوشته ‏اند كه ... كليه جامعه شناسان مى ‏گويند كه ... اين امر مورد قبول همه روانشاسان است كه ... - در بيان مطالب‏ غلو يا به اصطلاح معمول، چاخان‏ نكند. ع ص

- معلم خوب، تنها زشتى ‏ها را نمى ‏بيند، بلكه‏ خوبى ‏ها و زيبايى ‏ها را هم در نظر دارد. اين كار مگسان است كه تنها روى جراحات، دمل‏ ها و آلودگى ‏ها مى‏نشيند. - افكار و نظرات شخصى‏ را به جاى كسى قالب نمى ‏زند. - در كار نمره دادن، عواطف‏ را دخالت نمى ‏دهد، مهر و كين، خشم و انتقام، او را از مسير منحرف نمى ‏سازد. - ايمان و اعتقاد به مبدأ پاكى ‏ها، حساب‏رسى ‏ها، پاداش ‏ها و كيفرها، اساسى ‏ترين امر در عدالت و عمل معلم است. ع ص

- و بالاخره كاش همه معلم‏هاى ما، به آن درجه از صميميت و ايمان و صداقت مى ‏رسيدند كه شاگرد را حقيقتاً همچون فرزند خود، همراه‏ خود و همگام‏ خود حس مى ‏كردند. درسشان زمزمه محبت بود و فريادشان خطاب به شاگرد اين كه: اى همگام‏ دست‏هايت را با قلم مى ‏فشارم‏ تا تپش ايمان را احساس كنى‏ چشم‏هايت را، با ديدگانم‏ پيوند مى‏زنم‏ تا پلى از اعتماد بسازم‏ به‏ هستى‏ سوگند كه‏ هستيم‏ را در راه‏ هستى دادن‏ نثار خواهم كرد هستيم را در راه هستى دادن‏ نثار خواهم كرد «وَ الَّذينَ جاهَدُوا فينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا » صفايى حائرى، على، تربيت كودك، 1جلد، ليلة القدر - قم، چاپ: اول، 1386 ه.ش.

کتاب بررسى/ ع ص /ص : 31 من كسانى را سراغ دارم كه به خاطر پافشارى معلم‏ تعليمات دينى، با آن كه زمينه ‏ى مذهبى داشتند، به بى ‏بند و بارى رو آوردند. آن عملى كه در شناخت و علاقه ‏ى ما ريشه ندارد، جز سنگينى و خستگى و وازدگى و نفرت، ثمرى نخواهد داد.

حضرت در ابتداى حكمت، د مى ‏فرمايند: «النَّاسُ ثَلاثَةٌ: فَعَالِمٌ رَبَّانِىٌّ وَ مُتَعَلِّمٌ عَلَى سَبِيلِ نَجَاةٍ وَ هَمَجٌ رَعَاعٌ‏ »؛ مردم سه گروهند: معلم‏، متعلم و آدم‏هاى پرت و خالى‏ كه به دنبال هر صدايى مى‏روند. از دست رفته ‏هايى كه به هر سمتى كشيده مى ‏شوند. «لَمْ يَسْتَضِيئُوا بِنُورِ الْعِلْمِ»؛ آگاه نشده ‏اند. «وَلَمْ يَلْجَئُوا إِلَى رُكْنٍ وَثِيقٍ»؛ تكيه گاه محكمى ندارند؛ چون آدمى وقتى كه در خودش و در معرفت و آگاهى و ذهنيتش پناهى نداشت، طبيعتاً در دلش هم پناهگاهى ندارد. آدمى كه در ذهنيتش پناهگاه نگرفت، احساس او، انگيزه ‏هاى او و توانمندى ‏هاى باطنى او هم، ركن وثيق او نخواهند شد. تو با چه علمى مى ‏خواهى احساست را سر پا نگه دارى؟ با چه ترسى با چه حبّى مى ‏خواهى حركت كنى؟ در حالى كه علم به جمال و كمال پيدا نكرده‏اى با چه چيزى مى ‏خواهى پناهگاه خودت را داشته باشى؟ خط انتقال معارف، ع ص/ ص: 28