این بارون، اشک‌های زمستونه از فراق بهار.

- خیلی زود یک انسان تبدیل به مرداب میشه و خودش هم‌ نمیفهمه. هرکاری میتونید بکنید، درجا نزنید -

خاطراتِ کم عکس؛ #ولاکس

ثبت شده از شنبه هیجده اسفندِ چهارصد و سه. تاریخی که خیلی عزیزه و مایی که همیشه باید دیوونگی رو قاطی خاطراتمون بکنیم. مثلا بلند شیم توی بارون، بریم تاتر شهر برای افطاری خوردن ولی اونجا افطاری ندن، و ما بریم کافه فلسطین و کافه فلسطین پر باشه، و ما برگردیم بریم کافه نخلستان و اونجاهم تعطیل باشه. درنهایت مثل همیشه با چایی و ذرت یک خاطره ثبت میشه. اینقدرم خیس شدیم که وقتی برگشتیم خونه از لباسامون میشد دو سه تا گالن آب استخراج کرد :)

ذرت بخشِ جداناشدنی از خاطرات ما:

دیروز نشسته بودیم خیلی جدی میگفتیم که اره ذرت این‌جایِ آخری که رفتیم خوب نبود. اونی که کنار دانشگاه سینما تاتر خوردیم خیلی بهتر بود. یا حتی اونی که تو حقانی خوردیم. دیگه داریم تک تک ذرت فروشیای شهر رو تست میکنیم :))))

اینکه یه قدرتی داریم که حتی با وجود بد بیاری هم بتونیم کاری کنیم بهمون خوش بگذره رو واقعا دوست دارم، خیلی دوست دارم :)

من میخوام با تو پیر شم؛ یا با تو یا با هیچکس.