🔴 در شرایطی که ملت ایران در سالروز بزرگداشت حماسه ۱۳ آبان قرار دارد، انتشار و بازخوانی سخنانی که به‌گونه‌ای آشکار یا پنهان روح انقلابی آن روز را تخطئه می‌کند، نه تنها اقدامی ناپسند، بلکه حرکتی حساب‌شده در مسیر تضعیف حافظه تاریخی انقلاب اسلامی و تقویت بازوی دشمن و تسهیل برنامه های او هست. تسخیر سفارت آمریکا، در متن آن روزگار، نه یک رفتار احساسی، بلکه اقدامی عقلانی، پیش‌دستانه و دفاعی بود؛ زیرا سفارت آمریکا در ایران، به گواه اسناد منتشرشده از لانه جاسوسی، مرکز فرماندهی کودتا، طراحی فتنه‌ها، و مدیریت ضدانقلاب داخلی بود. بر اساس منطق سیاسی و امنیتی، هیچ ملت آزاده‌ای اجازه نمی‌دهد خاکش جولانگاه توطئه دشمن باشد. از منظر عقلانیت سیاسی، وقتی کشوری با هزاران سند جاسوسی و دخالت آشکار مواجه است، ورود به مرکز جاسوسی اقدامی در راستای حفظ امنیت ملی است، نه نقض قانون بین‌الملل؛ زیرا قوانین بین‌الملل تا جایی محترم‌اند که بر پایه‌ی عدالت و احترام متقابل بنا شده باشند، نه بر محور سلطه و فریب. ملت ایران در تسخیر سفارت، نه با ملت آمریکا، بلکه با نظام سلطه مقابله کرد؛ و همان‌گونه که امام راحل (ره) فرمودند : این انقلاب دوم است که از اولی مهم‌تر است. کسانی که امروز، پس از گذشت دهه‌ها، در سالروز ۱۳ آبان لب به گلایه از تسخیر سفارت می‌گشایند، یا از واقعیت تاریخی و شرایط آن روز غافل‌اند، یا عامدانه در پی تطهیر چهره‌ی دشمن تاریخی این ملت‌اند. انتشار چنین خاطراتی در روز مبارزه با استکبار جهانی، نشانه‌ی ساده‌دلی نیست؛ بلکه بوی خباثت باطنی و پیروی از منطق منفعلانه‌ی غرب‌گرایی و نوکری از آن به مشام می‌رسد. تسخیر لانه‌ی جاسوسی، اعلام استقلال فکری و سیاسی ملت ایران بود؛ و هر صدایی که امروز بخواهد آن را تخطئه کند، در حقیقت، صدای وابستگی و تحقیر ملت خویش را بازتاب می‌دهد. ایران اسلامی هرگز از عقلانیت و عزت خویش جدا نمی‌شود، و عقلانیتِ برخاسته از ایمان، همان است که قرآن فرمود : اشدّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ، رُحَماءُ بَيْنَهُمْ. ✍ موسی آقایاری 🆔 https://eitaa.com/Myidea/7037

🔴 سلام بر آنان که امروز نیامدند. سلام بر سکولارهای وطن ؛ بر آنان که امروز در یوم الله سیزدهم آبان راهپیمایی نبودند، بر آنان که صدای دعوت ملت را شنیدند اما به سکوت رضایت دادند. نه برای ملامت، بلکه برای بیداری می‌نویسم. شاید نمی‌دانند که هر قدم در خیابان‌های این سرزمین، قدم در مسیر عزت و استقلال است. راهپیمایی، فقط حرکت جمعی نیست؛ بیعتی است با خون شهیدان، با امام و با آرمان عدالت. برادر و خواهر من سکوت در روز فریاد، نشانه‌ی بی‌طرفی نیست، بلکه امضای ناخواسته بر نقشه‌ی دشمن است. اگر نمی‌پسندی، لااقل بدان که بی‌تفاوتی، میدان را خالی می‌گذارد تا آنان که دشمن ایران‌اند، جای تو را پُر کنند. بیایید اختلاف‌ سلیقه را بهانه‌ی کناره‌گیری نکنیم. ایران، خانه‌ی همه‌ی ماست. خانه را وقتی دوست می‌دارند که در روز خطر در کنار هم بایستند، نه آنکه از پشت پنجره فقط نظاره کنند. راهپیمایی‌های انقلاب، شعار نیستند؛ یادآور این حقیقت‌اند که اگر ما نایستیم، دیگران بر ما می‌ایستند. پس سلام بر آنان که امروز آمدند، و سلامی همراه با اندیشه برای آنان که نیامدند؛ باشد که در آزمون‌های آینده، همگان حاضر باشند. ✍ موسی آقایاری 🆔 https://eitaa.com/Myidea/7043

🔴 سلام بر شما، درست می‌فرمایید که در جامعه، کاستی‌ها و خطاهای مدیریتی وجود دارد و مردم از تبعیض و فساد و گرانی رنج می‌برند؛ اما اجازه دهید با انصاف و عقلانیت نگاه کنیم : ■ فرق بین نظام الهی و کارگزاران خطاکار را باید توجه کنیم یعنی نباید میان اصل انقلاب و نظام ولایی با برخی عملکردهای نادرست مسئولان خلط کرد. قرآن کریم می‌فرماید : وَلا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى (انعام: ۱۶۴) یعنی گناه یک گروه را نباید به پای کل حقیقت گذاشت. اگر مدیری خطا می‌کند، آن خطا از ایمان به انقلاب چیزی کم نمی‌کند، همان‌طور که انحراف برخی حاکمان در صدر اسلام، از حقانیت اسلام نمی‌کاست. ■ بزرگوار ؛ ریشه انقلاب اسلامی از خداست، نه از انسان‌ها یعنی انقلاب اسلامی از مردم برخاست ولی از خدا الهام گرفت. آیه شریفه می‌فرماید : إِن تَنصُرُوا اللَّهَ يَنصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ (محمد: ۷) راهپیمایی ۱۳ آبان، جشن نجات از استکبار است، نه مراسم تأیید فلان مدیر یا مسئول. وقتی در آن شرکت می‌کنیم، می‌گوییم ما هنوز طرفدار عزت ملّی و نهضت حسینی هستیم ، نه طرفدار ضعف‌ها و سوءمدیریت‌ها. ■ اگر بدی دیدی، با نبودنت چیزی درست نمی‌شود. تحریم حضور، یعنی میدان را به دست بی‌اعتقادان دادن. در منطق قرآن : لِيَهْلِكَ مَنْ هَلَكَ عَنْ بَيِّنَةٍ وَيَحْيَى مَنْ حَيَّ عَنْ بَيِّنَةٍ (انفال: ۴۲) باید با حضور آگاهانه حق را زنده کرد، نه با قهر خاموش. اگر دلسوز مردم هستیم، باید با فریاد انقلابی و حضور مؤمنانه، راه اصلاح را باز کنیم، نه با غیبت از صحنه. ■ خطاهای انسان‌ها دلیل ترک ارزش‌ها نیست. وقتی در زمان امیرالمؤمنین(ع) برخی کارگزاران خیانت می‌کردند، علی(ع) نفرمود دیگر نماز جمعه نروید ، بلکه فرمود: انظروا إلى ما قال ولا تنظروا إلى من قال. حق را از باطل جدا کنید؛ اگر فاسدی دیدید، حق را ترک نکنید؛ بلکه فساد را فریاد بزنید. ■ راهپیمایی ۱۳ آبان، بیعت با خون شهداست، نه با هر مسئولی. شهدا برای میز و قدرت شهید نشدند؛ برای عزت اسلام و استقلال ملت جان دادند. حضور ما در این روز، تجدید عهد با آنهاست، نه تأیید وضعیت اقتصادی یا مدیریتی. غیبت از صحنه، در واقع سکوت در برابر دشمنانی است که همین درد مردم را ابزار حمله به اصل دین و ولایت کرده‌اند. ■ اگر همه کنار بکشند، چه می‌ماند؟ وقتی مؤمنان دلسوز بگویند دیگر رمق نداریم ، میدان از آنِ بی‌دغدغه‌ها می‌شود. شیطان دقیقاً همین را می‌خواهد: ناامیدی صالحان تا میدان برای فاسدان باز شود. در حالی‌که قرآن می‌گوید : وَلا تَهِنُوا وَلا تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ (آل‌عمران: ۱۳۹). ■ وظیفه ما دوگانه است : الف) حضور در میدان انقلاب برای حفظ اصل دین و کشور. ب) مطالبه‌گری و نقد صادقانه برای اصلاح مدیریت‌ها. نه ترک میدان، نه چشم‌بستن بر خطا. امام خمینی(ره) فرمود : ما مأمور به انجام تکلیفیم، نه مأمور به نتیجه. یعنی در هر شرایطی، باید در صف حق بمانیم، حتی اگر دیگران کوتاهی کردند. ✅ خلاصه ؛ ما برای دفاع از جیب مسئولان به خیابان نمی‌آییم، ما برای دفاع از ایمان مردم، خون شهدا و عزت ایران اسلامی می‌آییم. اگر فاسدی هست، او باید برود، نه انقلاب ، ما نمی‌گذاریم خطاهای انسان‌ها، آرمان خدا را بی‌اعتبار کند. ✍ موسی آقایاری 🆔 https://eitaa.com/Myidea/7044

اهانت به رهبری کردند ؛ صبر کنید.

🔴 رهبر عزیز انقلاب : اهانت به رهبری کردند ؛ صبر کنید. پی نوشت : در تاریخ اسلام، اهانت به رهبران الهی و اسلامی ـ از پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله تا زمان حاضر ـ همواره رخ داده است. این ماجراها در ظاهر تلخ‌اند، اما در واقع نشانهٔ ضعف دشمنان و عظمت رهبران الهی بوده‌اند. در ادامه، موارد برجسته از اهانت‌ها به ترتیب تاریخی فهرست می‌ شود : ■ دوران پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) اهانت‌ها در این دوره، آشکار و بی‌پرده بود: اهانت مشرکان مکه: نسبت سحر، جنون، شعر و دروغ به پیامبر (ص) می‌دادند. آیه ۶۹ سوره طور: أَمْ یَقُولُونَ شَاعِرٌ نَّتَرَبَّصُ بِهِ رَیْبَ الْمَنُونِ ریختن خاکستر و زباله بر سر پیامبر در مسیر خانه‌اش توسط ابوجهل و ام‌جمیل. اهانت در طائف: مردم طائف آن حضرت را سنگ‌باران کردند. ماجرای حدیبیه: مشرکان حتی در مذاکرات صلح، نام رسول‌الله را از صلح‌نامه حذف کردند. اهانت منافقان در مدینه: برخی در جلسات، سخنان آن حضرت را تمسخر می‌کردند. (توبه، ۶۵): قُلْ أَبِاللَّهِ وَآیَاتِهِ وَرَسُولِهِ كُنتُمْ تَسْتَهْزِئُونَ ■ دوران امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) اهانت معاویه و عمّالش: لعن و سبّ علنی امیرالمؤمنین بر منابر شام و سپس سراسر قلمرو اموی به دستور معاویه. جنگ جمل و صفین: برخی از اصحاب سابق پیامبر زبان به جسارت گشودند و حضرت را متهم به نفاق کردند. پس از شهادت: نام علی(ع) تا سال‌ها در خطبه‌های نماز جمعه به صورت رسمی لعن می‌شد. ■ دوران ائمهٔ دیگر (علیهم‌السلام) امام حسن (ع): اهانت سپاهیانش پس از صلح با معاویه؛ حتی در سجاده نماز آن حضرت سنگ پرتاب کردند. امام حسین (ع): بزرگ‌ترین اهانت در کربلا با جسارت به خاندان پیامبر و بریدن سر فرزند رسول‌الله. امام سجاد (ع): اسارت و اهانت در کوچه‌های کوفه و شام. امام صادق (ع): نسبت‌های ناروا از سوی خلفای عباسی و بازداشت مکرر. امام کاظم (ع): سال‌ها زندانی و مورد اهانت مأموران. امام رضا (ع) : توهین مأمون در گفت‌وگوها و اجبار به ولیعهدی ظاهری. امام هادی و امام عسکری (ع) : تحقیر و حبس در سامرا. امام زمان (عج) : اهانت‌های اعتقادی در طول تاریخ از منکران وجود یا غیبت ایشان. ■ دوران علما و رهبران دینی پس از عصر ائمه اهانت به امام خمینی (ره) در دوران تبعید و حتی پس از انقلاب توسط دشمنان خارجی و جریان‌های داخلی. اهانت به مراجع بزرگ شیعه مانند علامه حلی، شیخ مفید، سید مرتضی، و علمای عصر صفویه تا معاصرین توسط مخالفان فکری. اهانت به رهبران مقاومت اسلامی مانند سید حسن نصرالله و شهید قاسم سلیمانی توسط رسانه‌های غربی و صهیونیستی. اهانت به رهبر معظم انقلاب اسلامی (حضرت آیت‌الله خامنه‌ای) از سوی دشمنان خارجی (آمریکا، رژیم صهیونیستی، رسانه‌های معاند) و گاه برخی ناآگاهان داخلی. خلاصه : ✅ اهانت به رهبران الهی، سنتی شیطانی در برابر سنت هدایت الهی است. ✅ قرآن آن را پیش‌بینی کرده است: وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِّن قَبْلِكَ فَحَاقَ بِالَّذِينَ سَخِرُوا مِنْهُم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (انعام، ۱۰) پاسخ مؤمنان در برابر اهانت‌ها، صبر، استقامت و روشنگری است؛ زیرا تاریخ نشان داده است که اهانت‌کنندگان به رهبران الهی، خود به ذلت و نابودی کشیده شده‌اند. ✍ موسی آقایاری 🆔 https://eitaa.com/Myidea/7046

🔴 الیگارشیسم یا گفتمان پابرهنگان ؛ بابک زنجانی یا امیرحسین ثابتی، مسئله این است در روزگاری که واژه‌ها وارونه معنا می‌شوند، صاحبان سرمایه‌های آلوده خود را منادی عدالت می‌نامند و مدافعان ایمان و مردم را به چالش می‌کشند. این‌جاست که باید پرسید : الیگارشیسمِ پول و نفوذ بر عقلانیت انقلاب چیره شده، یا هنوز گفتمان پابرهنگان زنده است؟ آنان که روزی با رانت و رابطه، بیت‌المال را به تاراج بردند، امروز از موضع طلبکاری سخن می‌گویند و همان‌ها که از خون دل مردم کاخ ساختند، زبان به تهدید عدالت‌خواهان می‌گشایند. چه طنز تلخی است که فرزند الیگارشی، سخن از قانون و شفافیت می‌گوید ؛ قانون؟! قانون همان بود که در برابر امثال شما ایستاد و نقاب از چهره زرپرستان برداشت. انقلاب اسلامی نه برای تداوم چرخه‌ی زر و زور بود، بلکه برای شکستن آن زاده شد. امام خمینی(ره) فرمود : ما انقلاب نکردیم که کاخ‌نشینان باقی بمانند و کوخ‌نشینان در حاشیه باشند. امروز هر که زبان به تهدید عدالت‌خواهان می‌گشاید، در حقیقت در برابر همین روح انقلاب ایستاده است. گفتمان پابرهنگان، منطق مستضعفان عالم است؛ عقلانیتی که نه از حساب بانکی قدرت می‌گیرد و نه از سفره رانت‌خواران، بلکه از ایمان، مردم و خون شهیدان تغذیه می‌شود. اما الیگارشیسم، منطق زراندوزان و جاه‌طلبانی است که عدالت را فقط تا آن‌جا قبول دارند که به نفع‌شان تمام شود. بگذار بابک زنجانی‌ها فریاد بزنند و تهدید کنند؛ تهدیدشان، نشانه‌ی هراس از بازگشت عدالت است. و بگذار ثابتی‌ها بایستند و بگویند؛ گفتارشان، پژواک صدای همان گفتمان مظلوم اما بیدار انقلاب است که هنوز بر سر آرمان‌هایش ایستاده است. تاریخ گواه خواهد بود که در این میدان، زر و زور شکست خواهد خورد و منطق ایمان یعنی منطق امیر حسین ثابتی پیروز خواهد شد؛ چرا که این نبرد، نبرد میان ثروت و حقیقت است، و حقیقت همیشه ماندگارتر از زر است. ✍️ موسی آقایاری 🆔 https://eitaa.com/Myidea/7048

🔴 خطاب به حمید فرخ‌نژاد حمید فرخ‌نژاد ، خفه شو ؛ نه از سر کینه، بلکه از سر دلسوزی برای حقیقتی که تو دیگر طاقت شنیدنش را نداری. تو روزگاری هنرمند بودی؛ اما امروز، در مسیر انحراف و خود باختگی و فروختن وجدان و شرف ، چنان فرو رفته‌ای که شعله‌زدن بر تصویر رهبری، را نشانه‌ی شجاعت و دلاوری پنداشته‌ای؛ غافل از اینکه این آتش، پیش از هر چیز، بر دامان شرف خودت افتاده است. آن‌کس که با عقل و منطق آشناست، می‌داند که آتش زدن چهره‌ی رهبرِ یک ملت، نه نقد است، نه اعتراض، بلکه بی‌منطقیِ عریان است. در مکتب عقل و قرآن، نقد یعنی استدلال، اعتراض یعنی اقامه‌ی برهان. اما وقتی عقل خاموش شود، فریاد جای استدلال را می‌گیرد و شعله، جای کلمه را. 🔹 اولاً : رهبر ما نماد شخص نیست، نماد مکتب است؛ مکتبی که بر پایه‌ی عقلانیت، عدالت و مقاومت بنا شده است. کسی که این نماد را می‌سوزاند، در واقع منطق را می‌سوزاند و وجدان جمعی یک ملت را می‌آزارد. و البته محبوبیت آن رهبر را نیز بیشتر می کند. 🔹 ثانیا : آتش زدن تصویر یک انسان، دلیل بر قدرت نیست، بلکه سندی بر ضعف استدلال و بی مایه گی است. کسی که حرفی برای گفتن ندارد، به نمادها حمله می‌کند تا خلأ اندیشه‌ی خود را پنهان سازد. 🔹 ثالثا : توی بی شرف اگر ادعای انسانیت و عدالت داری، چرا راه گفت‌وگو را ترک کردی و به هیاهوی احساسی پناه بردی؟ قرآن کریم می‌فرماید : وَجَادِلْهُم بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ (نحل/۱۲۵) دعوت به حق، باید از مسیر گفت‌وگو و جدالِ احسن باشد، نه از مسیر توهین و تحقیر. آری ، خونی که در رگ‌های ماست، هدیه به رهبر ماست — نه از سر تعصب، بلکه از سر ایمان به حقانیت راهی که او ادامه‌دهنده‌اش است. رهبر ما، نه با تصویرش، بلکه با اندیشه‌اش در دل‌هاست؛ و هیچ آتشی توانِ سوزاندن اندیشه‌ی برخاسته از ایمان را ندارد. ای کاش می‌دانستی که قدرتِ یک ملت در منطق و مقاومت اوست، نه در فریادها و شعله‌ها. ما اهل منطقیم، اما منطقِ ما چون صخره است؛ نرم نمی‌شود، بلکه کوه می‌سازد. و تو ـ اگر اندکی از روشنایی حقیقت در دل داری ـ برگرد به عقل و وجدان نداشته ات ؛ که هر آتشی، سرانجام خاکستر می‌شود، جز آتش ایمان. ✍️ موسی آقایاری 🆔 https://eitaa.com/Myidea/7049

🔴 نامه‌ای سرگشاده به شیخ رحمت بیگدلی و همفکران او درباره نسبت اسلام ناب محمدی با قرائت‌های تأویلی و رسانه‌محور جناب شیخ رحمت ؛ نوشتار اخیر شما درباره پیروزی زهران ممدانی، شهردار مسلمان نیویورک، اگرچه ظاهرا رنگ و بوی دفاع از یک مسلمان دارد، اما در باطن، دچار همان آفتی است که سال‌هاست اندیشه‌ی دینی را از درون تهی می‌کند : تبدیل اسلام ناب محمدی به قرائتی سلیقه‌ای و غرب‌ پسند. شما از اسلام ممدانی با شور و تحسین یاد کردید، اما در مقابل، بارها اسلام ایرانی و حاکمیت دینی برخاسته از آن را با کنایه و تمسخر نواختید. چرا اسلامی که توانسته با ولایت فقیه در برابر تمام کفر غرب سال‌ها بایستد را شما و همفکرانتان بارها و بارها می کوبید؟! این دوگانگی، نه نشانه‌ی روشنفکری، که نشانه‌ی غفلت از عمق رسالت دینی است. ■ اسلام ناب، نه آمریکایی است و نه تأویلی است یعنی اسلام ناب همان است که امام خمینی (ره) آن را در برابر اسلام آمریکایی تعریف کرد؛ اسلامی که در آن ایمان و عدالت، عبادت و سیاست، اخلاق و اجتماع در هم تنیده‌اند. شما اما با جداسازی دین از عرصه‌ی اجتماع، می‌گویید حاکمیت در حجاب نقشی ندارد. ای شیخ رحمت. اگر دین، فقط در حریم دل خلاصه شود، پس چرا پیامبر(ص) در مدینه حکومت تشکیل داد؟ چرا آیه‌ی الَّذینَ إِنْ مَكَّنّاهُم فِی الأَرضِ أَقامُوا الصَّلاةَ. (حج/۴۱) تمکّن سیاسی مؤمنان را با اقامه‌ی نماز و امر به معروف پیوند زده است؟ اسلام، فقط برای اصلاح فرد نیست؛ برای اقامه‌ی قسط است. ■ حجاب؛ حق‌الله و حق‌المجتمع است. شما می‌ گویید حاکمیت نباید در مسئله‌ی حجاب ورود کند، چون امری شخصی است. اما فقه اهل‌بیت(ع) حجاب را نه تنها واجب فردی، بلکه واجب اجتماعی می‌داند، زیرا بی‌حجابی نظم عفت عمومی را می‌شکند. پیامبر(ص) فرمودند : کُلُّکُم راعٍ و کُلُّکُم مسؤولٌ عن رَعِیَّتِهِ همه مسئول‌اند، و این یعنی حتی حکومت موظف است مرزهای اخلاق اجتماعی را حفظ کند. تفکیک دین از حکومت، همان راهی است که سکولارها سال‌هاست می‌خواهند روحانیت را در آن گرفتار کنند. ■ نقد منصفانه سرمایه‌ی اصلاح است، اما وقتی نقد، شکل هجمه به چهره‌های دینی و انقلابی به خود می‌گیرد، از مسیر علم خارج و وارد میدان سیاست‌زدگی می‌شود. متأسفانه نوشته‌های شما اکثرا با لحن تخریب‌گرانه نسبت به روحانیونی منتشر می‌شود که به نظام و ولایت فقیه اعتقاد دارند، و در عین حال مطالب کذایی شما ، بدون بررسی سندی، در رسانه‌هایی بازنشر می‌شود که کارشان تحریف و تقطیع است. شایسته‌ی شما نیست که خوراک فکری جریان‌هایی را فراهم کنید که اسلام را نه برای اصلاح، بلکه برای انکار و مقابله می‌خواهند. ■ اسلام ممدانی یا اسلام محمدی؟ ما از مسلمان شدن و پیروزی هر مؤمن در هر نقطه‌ی جهان خوشحالیم، اما تفاوت بزرگی میان اسلام مهاجران در نیویورک و اسلام مجاهدان در جبهه‌های مقاومت وجود دارد ( که شما و هم‌فکران تان بارها اسلام جبهه مقاومت را کوبیده اند ) زهران ممدانی ممکن است فردی عدالت‌خواه باشد، اما اسلام او در چارچوب لیبرال دموکراسی تعریف می‌شود؛ اسلامی که هیچ سخنی از ولایت الهی، جهاد، یا اقامه‌ی حدود الهی ندارد. اسلام ناب، اسلامِ بدون مرز نیست؛ اسلامِ متکی بر ولایت است. اسلامی که اللّه در آن حاکم است، نه افکار عمومی غربی. ■ شیخ رحمت ؛ دعوت ما به دشمنی نیست؛ به بازنگری است. بیایید دین را از پنجره‌ی رسانه‌ها ننگریم، بلکه از آینه‌ی قرآن و سنت بخوانیم. بیایید از اسلام بی‌مسئولیت به اسلام مسئولانه بازگردیم. بیایید در کنار هم، چهره‌ی رحمانی اسلام را از درون تقویت کنیم، نه آن‌که با سهل‌انگاری در تفسیر، به دست دشمنان بسپاریم. امیرالمؤمنین(ع) هشدار دادند : یُفسِّرونَ القُرآنَ عَلی آرائِهِم ، قرآن را بر اساس رأی خود تفسیر می‌کنند. این همان خطری است که هر متفکر دینی باید از آن بپرهیزد. ✅ خلاصه ؛ اسلامِ ایرانی، ادامه‌ی همان اسلامِ محمدی و علوی است؛ اسلامی که خون داد، تا بماند؛ اسلامی که در برابر سلطه ایستاد، نه آن‌که برای تأیید غرب، حدود الهی را به تفسیر بسپارد. با احترام، اما با صلابت می‌گوییم : اسلام ناب، نه با شعارهای رسانه‌ای حفظ می‌شود، نه با تضعیف باورهای الهی مردم؛ بلکه با تبعیت از قرآن، اهل‌بیت و ولایت الهی است که می‌درخشد. ✍ موسی آقایاری 🆔https://eitaa.com/Myidea/7051