🔵 رشته‌های ناپیدای عشق را دریابیم، پیش از آنکه سکوت #طلاق_عاطفی در قلب خانه ما رخنه کند مراقب طلاق عاطفی باشیم، آن گسستی که بی‌صدا و پنهان در قلب خانه رخنه می‌کند و بدون آنکه دیده شود، رشته‌های محبت و مهر را می‌گسلد. طلاق عاطفی همان نقطه‌ای است که همسران، گرچه زیر یک سقف‌اند، اما دل‌هایشان فرسنگ‌ها از هم فاصله گرفته است. قرآن کریم با زبانی لطیف و الهی به ما آموخته است که خانه‌مان باید آکنده از «مودت» و «رحمت» باشد: «وَجَعَلَ بَیْنَكُم مَّوَدَّةً وَرَحْمَةً» (روم، ۲۱) محبت، همان نخ نامرئی است که دل‌ها را به هم پیوند می‌دهد و رحمت، نسیمی است که خشونت‌ها و اختلافات را فرو می‌نشاند. اما وقتی که این دو گنجینه از زندگی‌ها رخت بربندند، سرما و سکوتی عمیق جایگزین عشق و همدلی می‌شود. علت این جدایی‌های خاموش، گاه در دنیازدگی‌ها و رقابت‌های بی‌پایان است که همسران به جای تمرکز بر نیازهای روحی و احساسی یکدیگر، به مسائل ظاهری و مادی چنگ می‌زنند. گاهی نیز بی‌توجهی به همدیگر، غفلت از شنیدن دل‌های پرگفته، و ناتوانی در درک یکدیگر به این گسست پنهان دامن می‌زند. در عرف گفته‌اند: «دل به دل راه دارد»، اما این راه گاهی بسته می‌شود، وقتی که سکوت جای گفت‌وگو را می‌گیرد و بی‌تفاوتی جای محبت را. هر خشم فروخورده، هر نیاز نادیده، هر حرف ناگفته، مثل زهری است که آرام‌آرام بر پیکر عشق می‌نشیند و آن را می‌خشکاند. ✅ پس همسران باید مراقب باشند؛ نه فقط برای خودشان، بلکه برای فرزندانشان که با چشم‌های کودکانه به آنان می‌نگرند. اگر در این گرما و مهر خانه، شکافی ایجاد شود، فرزندانی بی‌روح و سرگردان از این فضای سرد پا به جامعه خواهند گذاشت. خانواده جایی است که اگر محبت و همدلی در آن جاری باشد، جامعه هم پر از انسان‌های شاداب و امیدوار خواهد بود. ✍ موسی آقایاری 🆔 @Myidea