أسئَلُكَ أنْ تُحیِيَ قَلبِي خدایا از تو خواهم که زنده کنی دلم را .. 🤍

‏آخرش من زندگیم رو با جمله «ولش کن بعدا انجامش میدم» نابود می‌کنم!

با وفا دلت آید ، ایران بماند نوکرت!؟

من خیلی دوستت دارم امام حسین💔 بی حرف حدیث دوست دارم ♡ روی قلبم بنویس دوست دارم..

ولی خب' دیدنش حال مرا یک جور دیگر میکند ؛ حال یک دیوانه را دیوانه بهتر میکند:)

خوشی و ناخوشی روزگار می‌گذرد . .🌱🤍

اونایی که شما باهاشون می گردی راه رفتن🚶‍♀ رو از ما یاد گرفتن!

‌خاص بودن توی مغز🧠 اتفاق میفته ،نه توی عکس …!

‏یاد بگیر ی جاهایی آدمها رو با لیاقت‌ هاشون تنها بذاری و به سرعت دور شی!

‌خطرناک ترین ورژن ادما🖇 ؛ وقتایی که با سکوت بهت زل میزنن.

سخت تر از وقت هایی که بقیه تو رو نمیفهمن وقتیه که خودت هم خودت رو نمیفهمی.

همه چیز از دور قشنگه ، حرم از نزدیک :)

غَریب بود . . نحوه‌یِ‌ سَر بُریدَنِش عَجیب بود ! 💔 . .

آرامم،آرام‌تر‌از‌نبض‌یک‌مُرده...

دَمے سُڪوت در این جَھاݩ پُر ھَیآهو↻

من بالای آسمان این شهر ؛ خدایی دیده‌ام که‌هر ناممکنی را ممکن میسازد ؛ فقد کافیست زمانش برسد . . .

خدا معجزه کردُ انسان آفرید ؛ ما معجزه کنیمُ انسان بمونیم . . .

-مالَم‌أحیا‌‌نۍمُحرّم ؛ مگر‌آنکہ‌محرم‌مرا‌زنده‌ڪند!'♥️🌱

🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊 🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹 🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊 🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹 🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊 🕊🌹🕊🌹🕊🌹 🕊🌹🕊🌹🕊 🕊🌹🕊🌹 🕊🌹🕊 🕊🌹 🕊 ࢪمآن↻⇦ 💜جبهہ‌ۍ‌ عآشقۍ💜 #بہ_قلم_بانو #قسمت78 #ارغوان سعید گفت: - پس هنوز هم برات مهمه! با لجبازی گفتم: - نه مهم نیست! غروب بود که دکتر اومد و گفت نیاز نیست تا فردا هم بمونه و سعید و مرخص کرد. سوار ماشین شدیم و حرکت کردم اول سعید و رسوندم خونه بعد برگشتم خونه. داشتم در واحد و باز می کردم که در واحد محمد اینا باز شد و محمد اومد بیرون اومدم برم تو که گفت: - یه لحضه کارت داشتم. برگشتم سمت ش و منتظر نگاهش کردم که گفت: - می خواستم راجب کار های پروژه باهات هماهنگ باشم لطفا شماره ات رو بده. لب زدم: - 0921.... توی گوشیش ثبت کرد و تک زد بهم و گفت: - برای شروع می تونم امشب بیام پیشت؟ سری تکون دادم و گفتم: - ساعت 10 منتـظرم. داخل رفتم و درو بستم. نفس عمیقی کشیدم تا به خودم مسلط بشم! اماده شد و سر ساعت ده زنگ در خونه بلند شد. هه چه وقت شناس! درو باز کردم که سلام کرد و گفت: - اجازه هست؟ کنار رفتم و داخل اومد. نگاهی به اطراف نداخت و روی مبل نشست. وسایل پذیرایی هم که روی میز بود پس روی اون مبل نشستم و بهش نگاه کردم که اونم سرشو بالا اورد و نگاهمون توی هم گره خورد! بی مقدمه گفت: - متعسفم که اون روز که توی بیمارستان بودی ملاقاتت نیومدم