🌸🌸🌸

🌻 📚نهج البلاغه/خطبه ۱۷۶ پند گرفتن از سخن خدا 🍃فراز 1 💥ضرورت اطاعت از دستورات الهي مردم! از آنچه خداوند بيان داشته بهره گيريد، و از پند و اندرزهاي خدا پند پذيريد، و نصيحتهاي او را قبول كنيد، زيرا خداوند با دليلهاي روشن راه عذر را به روي شما بسته، و حجت را بر شما تمام كرده است. و اعمالي كه دوست دارد بيان فرموده، و از آنچه كراهت دارد معرفي كرد، تا از خوبيها پيروي و از بديها دوري گزينيد، همانا رسول خدا (ص) همواره مي فرمود: (گرداگرد بهشت را دشواريها (مكاره) و گرداگرد آتش جهنم را هوسها و شهوات گرفته است.) آگاه باشيد! چيزي از طاعت خدا نيست جز آن كه با كراهت انجام مي گيرد و چيزي از معصيت خدا نيست جز اينكه با ميل و رغبت عمل مي شود، پس رحمت خداوند بر كسي كه شهوت خود را مغلوب و هواي نفس را سركوب كند، زيرا كار مشكل، باز داشتن نفس از شهوت بوده كه پيوسته خواهان نافرماني و معصيت است. بندگان خدا! بدانيد كه انسان باايمان، شب را به روز، و روز را به شب نمي رساند جز آنكه نفس خويش را متهم مي داند، همواره نفس را سرزنش مي كند، و گناهكارش مي شمارد، پس در دنيا چونان پيشينيان صالح خود باشيد، كه در پيش روي شما درگذشتند و همانند مسافران، خيمه خويش را از جا درآورند و به راه خود رفتند. ادامه دارد... @Nahjolbalaghe1

🌺 📕نهج البلاغه/حکمت۲۲۹ 💎ارزش قناعت و خوش خلقی(اخلاقی،اقتصادی) 🔹وَ قَالَ ( عليه السلام ) : كَفَي بِالْقَنَاعَةِ مُلْكاً وَ بِحُسْنِ الْخُلُقِ نَعِيماً وَ سُئِلَ ( عليه السلام ) عَنْ قَوْلِهِ تَعَالَي فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً فَقَالَ هِيَ الْقَنَاعَةُ 🔹و درود خدا بر او فرمود: آدمي را قناعت براي دولتمندي، و خوش خلقي براي فراواني نعمتها كافي است. و سوال شد از كلام خداوند " فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً " فرمودند:آن زندگي با قناعت است. شرح و تفسیر حکمت ۲۲۹👇👇👇 http://14khorshid.ir/1393/12/25/%D8%B4%D8%B1%D8%AD-%D9%88-%D8%AA%D9%81%D8%B3%D9%8A%D8%B1-%D8%AD%DA%A9%D9%85%D8%AA-229-%D9%86%D9%87%D8%AC-%D8%A7%D9%84%D8%A8%D9%84%D8%A7%D8%BA%D9%87/#

🌷قال المَهدی(عج): «أَکْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِیلِ الْفَرَجِ فَإِنَّ ذَلِکَ فَرَجُکُم‌»«بحارالأنوار ، ج53 ، ص180 ، باب 31»🌺🍃

🌺🌿 ✅هر روز یک آیه همراه با تفسیر 🔽 ✨سوره بقره_آیةالکرسی(آیه ۲۵۵) ... ادامه پست قبل ✨بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيم✨ او زندگان را مى ميراند و به همه زنده ها روزى مى بخشد. او زندگى را از زنده اى ديگر به ارث نبرده، بلكه به مردگان نيز زندگى مى بخشد. او زنده و پا برجاست. معناى حيات درباره ذات پروردگار با ديگران فرق مى كند و مانند ساير صفات الهى، از ذات او جدايى ناپذير است و در آن فنا راه ندارد؛ «و توكّل على الحىّ الّذى لايموت» [694] او در حيات خويش نيازمند تغذيه، توليد مثل، جذب و دفع، كه لازمه حيات موجوداتى همچون انسان و حيوان وگياه است، نيست. «يا حىّ الذى ليس كمثله حىّ» «القيّوم» «قَيّوم» از ريشه ى «قيام»، به كسى گفته مى شود كه روى پاى خود ايستاده و ديگران به او وابسته هستند. [695] كلمه ى «قيّوم» سه مرتبه در قرآن آمده است و در هر سه مورد در كنار كلمه «حَىّ» قرار دارد. قيام او از خود اوست، ولى قيام ساير موجودات به وجود اوست. و مراد از قيّوميّت پروردگار، تسلّط و حفاظت و تدبير كامل او نسبت به مخلوقات است. قيام او دائمى و همه جانبه است، مى آفريند، روزى مى دهد، هدايت مى كند و مى ميراند و لحظه اى غافل نيست. هر موجود زنده اى براى ادامه ى حيات، نيازمند منبع فيض است. همچون لامپى كه براى ادامه ى روشنى، نياز به اتصّال برق دارد. تمام موجودات براى زنده شدن بايد از «حىّ» تغذيه شوند و براى ادامه ى زندگى بايد از «قيّوم» مايه بگيرند. امام على عليه السلام مى فرمايد: «كلّ شى ء خاضع له و كلّ شى ء قائم به» هر چيزى تسليم او و هر چيزى وابسته به اوست. [696] نقل كرده اند كه در جنگ بدر رسول خدا صلى الله عليه وآله مكّرر در سجده مى گفتند: «يا حىّ يا قيّوم» [697] «لاتأخذه سنةٌ و لانوم» امام صادق عليه السلام فرموده اند: «ما من حىّ الاّ و هو ينام خلا اللّه وحده» هيچ زنده اى نيست مگر اينكه مى خوابد، تنها خداوند از خواب بدور است. [698] خداوند حىّ است و نيازمند خواب و چُرت نيست. [699] خواب، زنده ها را از خود منقطع مى كند تا چه رسد به ديگران، ولى خداوند خواب ندارد و همواره بر همه چيز قيّوميّت دارد. «له ما فى السموات و ما فى الارض» مالك حقيقى همه چيز اوست و مالكيّت انسان در واقع عاريتى بيش نيست. مالكيّت انسان، چند روزه و با شرايط محدودى است كه از طرف مالك حقيقى يعنى خداوند تعيين مى شود. حال كه همه مملوك او هستند، پس چرا مملوكى مملوك ديگر را بپرستد؟ ديگران نيز بندگانى همچون ما هستند؛ «عباد امثالكم» [700] طبيعت، ملك خداست و قوانين حاكم بر آن محكوم خداوندند. اى كاش انسان ها هم از مِلك او و هم از مُلك او بهتر استفاده مى كردند. اگر همه چيز از خدا و براى خداست، ديگر بخل و حرص چرا؟ آيا خداى خالق، ما را رها كرده است؟ «أيحسب الانسان ان يترك سدى» [701] امام كاظم عليه السلام از در خانه ى شخصى بنام «بُشر» مى گذشت، متوّجه سر و صدا و آواز لهو ولعبى شدند كه از خانه بلند بود. از كنيزى كه از آن خانه بيرون آمده بود پرسيدند صاحبخانه كيست؟ آيا بنده است؟! جواب داد: نه آقا، بنده نيست آزاد است. امام فرمود: اگر بنده بود اين همه نافرمانى نمى كرد. كنيز سخن امام را وقتى وارد منزل شد به صاحبخانه باز گفت. او تكانى خورد و توبه كرد. [702] از امام صادق عليه السلام نقل شده است كه فرمود: اوّلين درجه تقوا و بندگى خدا آن است كه انسان خودش را مالك نداند. [703] «من ذا الذى يشفع عنده» مشركان، خداوند را قبول داشتند؛ «لئن سئلتهم من خلق السموات و الارض ليقولنّ اللّه» [704] ولى بت ها را شفيع مى دانستند: «ويقولون هؤلاء شفعاء» [705]آيةالكرسى، اين پناهگاه موهوم را در هم مى كوبد و مى گويد: كيست كه بدون اجازه ى او بتواند شفاعت كند؟ نه تنها هستى براى اوست، كارآيى هستى نيز با اذن اوست. با خيال و توهم شما، مخلوقى شفيع ديگرى نمى شود. شفاعت در قيامت وجود دارد، ولى با حساب و كتاب و با اذن خداوند. اگر از كسى عملى سر مى زند، با اذن و اراده خداوند بوده و قيّوم بودن او خدشه بردار نيست تا بتوان در گوشه اى دور از خواست او كارى صورت داد. شفاعت آن است كه يك موجود قوى به موجود ضعيف يارى برساند. مثلاً در نظام آفرينش، نور، آب، هوا و زمين، دانه ى گياه را يارى مى كنند تا به مرحله درخت برسد. در نظام كيفر و پاداش نيز، اولياى خدا گنهكارى را يارى مى رسانند تا نجات يابد. [706] ولى هرگز اين امدادها نشانه ى ضعف خداوند و يا تأثيرپذيرى او نيست. زيرا خود اوست كه مقام شفاعت و اجازه آن را به اولياى خود مى دهد. و اوست كه نظام آفرينش را به نوعى آفريده كه وقتى دانه در مسير رستن قرار گرفت، با نور و هوا و خاك رشد مى كند. به هر حال عوامل مادّى و كمك هايى كه انسان از مخلوقات مى گيرد، در پرتو اذن اوست و در چهار چوب قوانينى است كه او حاكم كرده است. ادامه دارد... 🌺🌺

🌺🌺🌺

🌷🌷 📚نهج البلاغه/خطبه ۱۷۶ ✅فراز ۲ 🌿 ✨ويژگيهاي قرآن آگاه باشيد! همانا اين قرآن پنددهنده اي است كه نمي فريبد، و هدايت كننده اي است كه گمراه نمي سازد، و سخنگويي كه هرگز دروغ نمي گويد. كسي با قرآن همنشين نشد مگر آنكه بر او افزود يا از او كاست، افزودن در هدايت و كاهش از كوردلي و گمراهي. آگاه باشيد كسي با داشتن قرآن، نيازي ندارد، و بدون قرآن بي نياز نخواهد بود، پس درمان خود را از قرآن بخواهيد، و در سختيها از قرآن ياري بطلبيد، كه در قرآن درمان بزرگترين بيماريها يعني كفر و نفاق و سركشي و گمراهي است، پس به وسيله قرآن خواسته هاي خود را از خدا بخواهيد، و با دوستي قرآن بخدا روي آوريد، و به وسيله قرآن از خلق خدا چيزي نخواهيد، زيرا وسيله اي براي تقرب بندگان بخدا، بهتر از قرآن وجود ندارد. آگاه باشيد، كه شفاعت قرآن پذيرفته شده، و سخنش تصديق مي گردد، آن كس كه در قيامت، قرآن شفاعتش كند بخشوده مي شود، و آن كس كه قرآن از او شكايت كند محكوم است، در روز قيامت ندا دهنده اي بانگ مي زند كه: (آگاه باشيد امروز هر كس گرفتار بذري است كه كاشته و عملي است كه انجام داده، جز اعمال منطبق با قرآن.) پس شما در شمار عمل كنندگان به قرآن باشيد، از قرآن پيروي كنيد، با قرآن خدا را بشناسيد، و خويشتن را با قرآن اندرز دهيد، و راي و نظر خود را برابر قرآن متهم كنيد، و خواسته هاي خود را با قرآن نادرست بشماريد. ✨ 🌹 #کانال_نهج_البلاغه✨ eitaa.com/joinchat/1166016514C0ae408af6b