📝شرح و تفسیر خطبه ۸۵بخش دوم 🔸عبرت بياموزيد و پندگيريد! امام(عليه السلام) در ادامه سخن، دست مخاطبان را گرفته و همراه خود به گذشته تاريخ و حوادث عبرت آميز زندگى بشر برده و سرنوشت خودشان را در آينه تاريخ به آنها نشان مى دهد; مى فرمايد: «اى بندگان خدا! از درس هاى سودمندِ عبرت آميز، پند بگيريد!» (فَاتَّعِظُوا عِبَادَ اللهِ بِالْعِبَرِ النَّوَافِعِ). قدرتمندان تاريخ، کبکبه پادشاهان بزرگ، ثروت عظيم ثروتمندان پيشين و زندگى پر ناز و نعمت آنها را به خاطر بياوريد! که چگونه «از نسيمى دفتر ايّام بر هم خورد» و «ورق برگردانى ليل و نهار» طومار زندگانى آنها را درهم پيچيد; چنان که از قصرهاى مجلّل آنها، جز ويرانه اى، و از اندام پر قدرت آنها، جز استخوان پوسيده اى باقى نماند; همگى رفتند و فراموش شدند! در هشدار ديگرى مى افزايد: «از آيات روشن الهى (در تکوين و تشريع) عبرت بياموزيد! (آياتى که در پهنه آفرينش و آياتى که در کتب آسمانى انبيا است).» (وَاعْتَبِرُوا بِالاْيِ السَّوَاطِعِ). در سومين هشدار مى فرمايد: «انذارهاى رسا و گوياى الهى را پذيرا شويد!» (وَ ازْدَجِرُوا بِالنُّذُرِ الْبَوَالِغِ). همان انذارهايى که با تعبيرات تکان دهنده، در جاى جاى قرآن مجيد آمده است. گاه عذاب هاى درهم کوبنده اى را که بر اقوام سرکش و ستمگر پيشين نازل شد، شرح مى دهد و گاه از مجازات هاى دردناک آخرت سخن مى گويد و گاه انسان ها را به تفکّر و انديشه در سرنوشت خود وا مى دارد و از گناهان و معاصى برحذر مى نمايد. و بالاخره در چهارمين هشدار مى فرمايد: «از تذکّرات ومواعظ بهره بگيريد! (که اينها همه براى شما و به سود شما است).» (وَانْتَفِعُوا بِالذِّکْرِ وَ الْمَوَاعِظِ). تفاوت ميان اين چهار هشدار اين است که: در هشدار اوّل، امام(عليه السلام) همه را به حوادث تاريخى عبرت آموز گذشته و حال توجّه مى دهد که اندرزهاى گرانبهايى دربردارد; در هشدار دوم، به نشانه هاى پروردگار در عالم هستى يا آيات قرآنى که بيدارگر است، اشاره فرموده; در هشدار سوم، به انذارها و سخنان بيم دهنده از سوى اولياء اللّه اشاره مى کند و در هشدار چهارم، به اندرزها و نصيحت هاى اين مردان الهى توجّه شده است که مجموعه اين هشدارها براى بيدارى آنان که کمترين آمادگى دارند، کافى است، تا چه رسد به آمادگان براى پذيرش. سپس در ادامه سخن به لحظات دردآور مرگ و جان دادن و حالاتى که هر بيننده اى را تکان مى دهد و در فکر فرو مى برد، توجّه فرموده، چنين مى گويد: «گويا مى بينم چنگال مرگ در پيکر شما فرو رفته، و علاقه و آرزوها از شما رخت بربسته، شدايد و سختى هاى مرگ و برزخ به شما روى آورده، و حرکت به سوى رستاخيز آغاز شده است و هر يک از شما وارد صحنه محشر مى شود، در حالى که همراه او «سائق» و «شاهدى» است: فرشته اى که او را به سوى محشر مى راند و شاهدى که بر اعمال او گواهى مى دهد.» (فَکَأَنْ قَدْ عَلِقَتْکُمْ مَخَالِبُ الْمَنِيَّةِ، وَانْقَطَعَتْ مِنْکُمْ عَلاَئِقُ الاُْمْنِيَّةِ، وَ دَهِمَتْکُمْ مُفْظِعَاتُ الاُْمُورِ، و السِّيَاقَةُ إِ لَى الْوِرْدِ الْمَوْرُودِ، فَـ «کُلُّ نَفْس مَعَهَا سَائِقٌ و شَهِيدٌ»: سَائِقٌ يَسُوقُهَا إِلَى مَحْشَرِهَا; وَ شَاهِدٌ يَشْهَدُ عَلَيْهَا بِعَمَلِهَا). از آنجا که مرگ در انتظار همه انسان ها است و هيچ تاريخ و زمان مشخّصى براى آن وجود ندارد و هر لحظه ممکن است به سراغ انسان بيايد، امام(عليه السلام) آن را به صورت يک امر انجام شده، مطرح مى فرمايد و مى گويد: گويا مى بينم که در چنگال مرگ گرفتاريد. سکرات موت شما را در امواج وحشتناکش فرو برده و پيوندهاى شما با آرزوهايى که همچون خواب و خيال و سراب، در برابرتان قرار داشت، به کلّى قطع شده و در آستانه انتقال از اين دنيا، به جهان ديگر و سپس حضور در محشر، با دو مأمور الهى قرار گرفته ايد. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت امام رضا (علیه السّلام) : 🍎🍏 بهترین دارایی انسان، اندوخته‌های صدقه است. ♻️ميزان الحكمه @Nahjolbalaghe2

#موعظه ♨️ ۷ اثر دردناک کوتاهی در نماز! 🎙حجت الاسلام والمسلمین حسینی قمی @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: صد و دوم 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی 49- ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ، ﺑﺎﻛﺜﻴﺮ ﻣﻜﻲ، ﺷﺎﻓﻌﻲ، ﻣﺘﻮﻓﺎﻱ 1047 ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﻬﻨﻴﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ (ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻟﻤﺎﻝ ﻓﻲ ﻋﺪ ﻣﻨﺎﻗﺐ ﺍﻟﺎﻝ) ﺑﻠﻔﻆ ﺑﺮﺍﺀ ﺑﻦ ﻋﺎﺯﺏ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ. 50- ﺍﺑﻮ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺯﺭﻗﺎﻧﻲ، ﻣﺎﻟﻜﻲ، ﻣﺘﻮﻓﺎﻱ 1122 ﺩﺭ " ﺷﺮﺡ ﺍﻟﻤﻮﺍﻫﺐ " ﺟﻠﺪ 7 ﺻﻔﺤﻪ 13 ﮔﻮﻳﺪ: ﺩﺍﺭ ﻗﻄﻨﻲ ﺍﺯ ﺳﻌﺪ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ: ﭼﻮﻥ ﺍﺑﻮﺑﻜﺮ ﻭ ﻋﻤﺮ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﮔﺮﺩﻳﺪﻱ ﺍﻱ ﭘﺴﺮ ﺍﺑﻲ ﻃﺎﻟﺐ ﻣﻮﻟﺎﻱ ﻫﺮ ﻣﺮﺩ ﻭ ﺯﻥ ﻣﻮﻣﻦ. 51- ﺣﺴﺎﻡ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺑﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎ ﻳﺰﻳﺪ ﺳﻬﺎﺭﻧﭙﻮﺭﻱ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﻬﻨﻴﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ (ﻣﺮﺍﻓﺾ ﺍﻟﺮﻭﺍﻓﺾ) ﺑﻠﻔﻈﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺝ 1 ﺹ 228 ﮔﺬﺷﺖ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. 52- ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺪﺧﺸﺎﻧﻲ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﻬﻨﻴﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ (ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺍﻟﻨﺠﺎ ﻓﻲ ﻣﻨﺎﻗﺐ ﺁﻝ ﺍﻟﻌﺒﺎ) ﻭ (ﻧﺰﻝ ﺍﻟﺎﺑﺮﺍﺭ ﺑﻤﺎ ﺻﺢ ﻓﻲ ﺍﻫﻞ ﺍﻟﺒﻴﺖ ﺍﻟﺎﻃﻬﺎﺭ) ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺀ ﻭ ﺯﻳﺪ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﺣﻤﺪ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ. 53- ﺷﻴﺦ ﻣﺤﻤﺪ ﺻﺪﺭ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﻬﻨﻴﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ (ﻣﻌﺎﺭﺝ ﺍﻟﻌﻠﻲ ﻓﻲ ﻣﻨﺎﻗﺐ ﺍﻟﻤﺮﺗﻀﻲ) ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍ ﻭ ﺯﻳﺪ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ. 54- ﺍﺑﻮ ﻭﻟﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﺣﻤﺪ ﻋﻤﺮﻱ ﺩﻫﻠﻮﻱ، ﻣﺘﻮﻓﺎﻱ 1176 ﻟﻔﻆ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺝ 1 ﺹ 230 ﮔﺬﺷﺖ. 55- ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻨﻌﺎﻧﻲ، ﻣﺘﻮﻓﺎﻱ 1182 ﺩﺭ (ﺍﻟﺮﻭﺿﻪ ﺍﻟﻨﺪﻳﻪ ﺷﺮﺡ ﺍﻟﺘﺤﻔﻪ ﺍﻟﻌﻠﻮﻳﻪ) ﺍﺯ ﻣﺤﺐ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﻃﺒﺮﻱ ﺣﺪﻳﺜﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺀ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. 56- ﻣﻮﻟﻮﻱ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺒﻴﻦ ﻟﻜﻬﻨﻮﻱ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﻬﻨﻴﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ (ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻟﻨﺠﺎﻩ) ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺀ ﻭ ﺯﻳﺪ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. 57- ﻣﻮﻟﻮﻱ ﻭﻟﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﻜﻬﻨﻮﻱ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﻬﻨﻴﺖ ﺩﺍﺭ (ﻣﺮﺁﺕ ﺍﻟﻤﻮﻣﻨﻴﻦ ﻓﻲ ﻣﻨﺎﻗﺐ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﺳﻴﺪ ﺍﻟﻤﺮﺳﻠﻴﻦ) ﺑﻠﻔﻆ ﺍﺣﻤﺪ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ:.. ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺘﻲ (ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﺳﺖ) ﺑﻪ ﺑﻪ. ﻳﺎ ﻋﻠﻲ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺷﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻱ... ﺗﺎ ﺁﺧﺮ. 58- ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﺩﺭ (ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺷﺎﻫﻲ) ﺍﺯ ﺍﺑﻲ ﺳﻌﻴﺪ ﺧﺪﺭﻱ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 99 ﺑﻠﻔﻆ ﻧﻴﺸﺎﺑﻮﺭﻱ ﮔﺬﺷﺖ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. 59- ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﺯﻳﻨﻲ ﺩﺣﻠﺎﻥ، ﻣﻜﻲ، ﺷﺎﻓﻌﻲ، ﻣﺘﻮﻓﺎﻱ 1304 ﺩﺭ ﺟﻠﺪ 2 " ﺍﻟﻔﺘﻮﺣﺎﺕ ﺍﻟﺎﺳﻠﺎﻣﻴﻪ " ﺹ 306 ﮔﻮﻳﺪ: ﻋﻤﺮ ﺭﺿﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻪ، ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﺍﺑﻲ ﻃﺎﻟﺐ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻴﺪﺍﺷﺖ، ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ، ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﻤﻠﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻣﻦ ﻛﻨﺖ ﻣﻮﻟﺎﻩ ﻓﻌﻠﻲ ﻣﻮﻟﺎﻩ، ﺍﺑﻮﺑﻜﺮ ﻭ ﻋﻤﺮ ﺭﺿﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻬﻤﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﮔﺮﺩﻳﺪﻱ ﺍﻱ ﭘﺴﺮ ﺍﺑﻲ ﻃﺎﻟﺐ ﻣﻮﻟﺎﻱ ﻫﺮ ﻣﺮﺩ ﻭ ﺯﻥ ﻣﻮﻣﻦ. 60- ﺷﻴﺦ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺒﻴﺐ ﺍﻟﻠﻪ ﺷﻨﻘﻴﻄﻲ، ﻣﺪﻧﻲ، ﻣﺎﻟﻜﻲ، ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﻬﻨﻴﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ (ﻛﻔﺎﻳﻪ ﺍﻟﻄﺎﻟﺐ ﻓﻲ ﺣﻴﺎﻩ ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﺍﺑﻲ ﻃﺎﻟﺐ) ﺻﻔﺤﻪ 28 ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﺑﻦ ﺳﻤﺎﻥ، ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺀ ﺑﻦ ﻋﺎﺯﺏ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﺣﻤﺪ، ﺍﺯ ﺯﻳﺪ ﺑﻦ ﺍﺭﻗﻢ ﺑﻠﻔﻆ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ ✅ برنامه‌ روزانه کانال : ✅🌷شنبه، سه‌شنبه و پنج شنبه شرح 🦋خطبه ها ✅🌹یکشنبه‌، دوشنبه وچهار‌شنبه‌ شرح 🌴حکمتها ✅☫روزانه‌تفسیر قرآن‌‌☫ ✅🌷شرح متنی و صوتی نامه ها بطور کامل در کانال بارگذاری شده و شرح آخرین نامه جهت سهولت در دسترسی، در اینجا آورده شده و بقیه نامه ها به هم پیوست میباشد⬇️ لینک شرح نامه ۷۹ ( آخرین نامه): https://eitaa.com/Nahjolbalaghe2/24783 ✅🍃حکمتها، نامه ها و خطبه های نهج‌البلاغه ترجمه محمد دشتی به طور کامل قبلا در کانال بار گذاری شده و لینک‌های دسترسی به مطالب در کانال سنجاق شده اند @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه نحل آیات ۸۴ تا ۸۹ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ↩️در آیه بعد، همچنان، سخن از آینده شوم مشرکان، به خاطر پرستیدن بتها است، مى فرماید: در صحنه قیامت معبودهاى ساختگى و انسانهائى که همچون بت پرستش مى شدند، در کنار پرستش کنندگان قرار مى گیرند، هنگامى که این عابدان، معبودان خود را مى بینند مى گویند: پروردگارا! اینها همان، شریکانى هستند که ما براى تو ساختیم و به جاى خواندن تو آنها را مى خواندیم (وَ إِذا رَأَى الَّذِینَ أَشْرَکُوا شُرَکاءَهُمْ قالُوا رَبَّنا هؤُلاءِ شُرَکاؤُنَا الَّذِینَ کُنّا نَدْعُوا مِنْ دُونِکَ). این معبودان نیز، ما را در این کار وسوسه کردند، و در حقیقت شریک جرم ما بودند، بنابراین، سهمى از عذاب و مجازات ما را براى آنها قرار ده. در این هنگام به فرمان خدا، بتها به سخن در مى آیند و به عابدان خود مى گویند: شما قطعاً دروغگو هستید ! (فَأَلْقَوْا إِلَیْهِمُ الْقَوْلَ إِنَّکُمْ لَکاذِبُونَ). ما نه شریک خدا بودیم و نه شما را وسوسه کردیم و نه محکوم به پذیرش بخشى از مجازاتتان هستیم. * * * نکته ها: ۱ ـ تعبیر به شُرَکاؤَهُم (شرکاى بت پرستان) به جاى شُرَکاءُ اللّه (شریکان خدا) به خاطر این است که: بتها هرگز شریک پروردگار نبودند، بلکه این شرکاء تخیلى و پندارى و کاذب را بت پرستان براى خود ساخته بودند، و چه بهتر که به خود آنها نسبت داده شود، نه به خدا. علاوه بر این ـ چنانکه در گذشته دیدیم ـ بت پرستان بخشى از چهارپایان و زراعتهاى خود را به بتها اختصاص مى دادند و آنها را شریک خود مى ساختند. ۲ ـ از آیه فوق استفاده مى شود: بتها نیز در عرصه قیامت، ظاهر مى شوند نه تنها انسانهائى که همچون فرعون و نمرود، معبود واقع شدند بلکه بتهاى بى جان نیز در آنجا حضور دارند. در آیه ۹۸ از سوره انبیاء خطاب به مشرکان مى خوانیم: إِنَّکُمْ وَ ما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ: شما و آنچه را غیر از خدا پرستش مى کنید آتشگیره جهنمند . ۳ ـ در آیه بالا مى خوانیم: مشرکان در آن روز مى گویند: ما این معبودها را پرستش مى کردیم البته این سخن دروغى نیست که بتها بخواهند آنها را تکذیب کنند. ولى ممکن است این تکذیب، به خاطر آن باشد که: معبودهاى ساختگى، لیاقت خود را براى پرستش تکذیب مى کنند، و یا این که: عابدین، جمله دیگرى را هم اضافه مى کردند که: خدایا این معبودها نیز در وسوسه کردن ما شریک بودند، و در جواب مى شنوند که: شما دروغ مى گوئید، ما قدرت بر وسوسه نداشتیم. ۴ ـ تعبیر به فَأَلْقَوْا إِلَیْهِمُ الْقَوْلَ (سخن به آنها مى افکنند) به جاى قالُوا لَهُم (به آنها مى گویند) شاید به خاطر آن است که بتها قدرتى بر سخن گفتن از خود ندارند و اگر سخنى مى گویند به خاطر القاى پروردگار است، یعنى خداوند سخنى به آنها القا مى کند و آنها همان را به پرستش کنندگان خود القا مى نمایند. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2