گفتیم عشق را به صبوری دوا کنیم
هر روز عشق بیشتر و صبر کمتر است

 پا به پای غم من پیر شد و حرف نزد !!!
داغ دید از من و تبخیر شد و حرف نزد !!!

شب به شب منتظرم بود و دلش پر آشوب !!!
شب به شب آمدنم دیر شد و حرف نزد !!!

غصّه می خورد که من حال خرابی دارم !!!
از همین غصّه ی من سیر شد و حرف نزد !!!

وای از آن لحظه که حرفم دل او را سوزاند !!!
خیس شد چشمش و دلگیر شد و حرف نزد !!!

صورت پر شده از چین و چروکش یعنی !!!
مادرم خسته شد و پیر شد و حرف نزد !!!

با آن که دلم از غم هجرت خون است
شادی به غم توام ز غم افزون است

اندیشه کنم هر شب و گویم: یا رب!
هجرانش چنین است، وصالش چون است؟

خورشیدصفات است، نمی‌گویم کی!
موزون حرکات است، نمی‌گویم کی!

تا در دهن خلق نیفتد نامش
حلوای نبات است، نمی‌گویم کی

پای سگ بوسید مجنون، 
خلق گفتند:
 این چه بود؟
گفت:
 این سگ گاهگاهی کوی لیلی رفته بود.