ینی ۴ ستاره.

که خیلی مهم نیسن ولی خب بازم خوبه دیگه

البته دیگه ازونا عکس ندارم چون مهم نیس🤌🏻

و احتمالا چون روز اول زدم خیلی خوب گیرم اومده. اگه چن ساعت زودتر میزدم ممکن بود بهتر از اینام گیرم بیاد!

مثلا الهیثم که اولین کاراکتر پنج ستارم بود رو فقط با ۱۰ تا ویش گرفتم خیتثرکمرمگثمبنثبثمیثپبثثمبجقچر

هنوزم بش فک میکنم ذوق زده میشم، خعلی حس خوبی بود

آما ویش چیست؟ گنشین ایمپکت یه بازی RPGئه؛ خیلی به معنی R و P کاری ندارم ولی G مخفف GACHAست؛ ینی شما نمی‌تونی کاراکتری که میخوای رو خودت بخری، عملا شانسی بدستش میاری. مثل این میمونه که هی پول جمع کنی و بعد گردونه رو بچرخونی تا شااید اون کاراکتر رو بگیری -این یک مثال ملموس بود وگرنه اینطوری نیسا!- که خب این هم یه نقطه قوته، چون معمولا باعث اعتیاد به بازی میشه. وسواس اینو داری که هی مول جمع کنی تا اون کاراکتر و آیتمو بگیری که الحمدالله من خدایی خیلی واسش وقت نمیذارم. چون وقت ندارم اصن -همینطوریشم امتحان فردا رو هیج غلطی نکردم- اما نقطه ضعفی ام که داره، اینکه اگه تو به عنوان باریکن تلاشتو بکنی و پول جمع کنی -درواقع پرایموجم-، ولی تهش نتونی کارا‌تر یا آیتم مد نظرتو بگیری خیییییلی ضد حاله ینی شدییییدااا من خودم چند بار که هیچی نگرفتم یه مدت نسبتا طولانی حوصله بازی کردن نداشتم و نمیکردم. تازه بدست اورون ویش -همون چیزی که میتونی باهاش کاراکترا رو بگیری- خیییلی زمان بر و سخته و ضدحالشم دقیقا همینه.

سوال ویش چیس بود ولی تقریبا بهش پرداخته نشد- بیخیال کی اهمیت میده.

همون دو سه خط اخر براش کافیه، وارد جزئیات نشیم بِیتره!

بنظرم خیلی جالبه که آدما اینقدر از هم متفاوتن؛ هرکدوم دنیای خودشونو دارن. بعد بعضی وقتا که ذهن خودم درگیره و اتفاقی درگیری‌های ذهنی بقیه رو میشنوم و میبینم، اینطوریم که: عه... چه جالب.. و خیلی وقتام واقعا دوست دارم وایسم به حرفاشون -حتی یه ادم رندوم وسط خیابون- گوش بدم، هرچند بهم مربوط نیس- هه.

اه حوصلم سر رف.