🌟 این که مقام معظم رهبری(دام ظله) دیدار عمومی دارند یا خودشان به خانواده‌های شهدا سر می‌زنند و از ایشان بازدید می‌کنند. 🔹 ناظر بر همین موضوع است که مبادا رهبر جامعه از آدم‌هایش فاصله بگیرد. ⬅️ همین رفت و آمدها است که باعث ایجاد حب بین رهبر و مردم می‌شود. 🌐 در تشکیلات نیز اگر رهبر از آدم‌هایش فاصله بگیرد این رابطه محبت که بین آدم‌ها و رهبر باید وجود داشته باشد، مخدوش می‌شود و اگر حبی بین رهبر و آدم‌ها نباشد، 👈 یعنی شبهه باعث شده است که رابطه دوگانه دو رکن اصلی تشکیلات از هم بپاشد و این یعنی وصول به زنجیری که یکی از حلقه‌هایش باز شده باشد و انسجامش از بین رفته باشد.

۲➖ رابطه بین رهبری و هدف: 👈 در این رابطه هم دو آفت اصلی می‌تواند به وجود بیاید؛ ➖ اولین آفت؛ سوء استفاده رهبر از آدم‌ها است. ⏪ به این معنا که رهبر آدم‌ها را در راستای رسیدن به اهداف شخصی خودش به کار گیرد. 🔻البته این نکته دیر یا زود توسط آدم‌ها مشخص خواهد شد و نشانه آن نیز با پیشرفت فعالیت‌های تشکیلات، ایجاد سستی در آدمغهای تشکیلات است. 🔺به این حالت، اصطلاحاً «استحمار» یا «کولی گرفتن» گفته می‌شود. ➖ دومین آفت؛ عدم التزام رهبر به هدف است. نمونه بارز این عدم التزام به هدف در شخصیت عبدالله بن زبیر قابل مشاهده است؛ ⏪ وقتی که می‌گوید شما بروید و شهید شوید ولی خودش دائم می‌خورد می‌خوابد و به دنبال عیش و نوش است. 🔝این به تعبیری می‌شود نفاق در «رهبری»؛

👈 به این معنا که رهبر فراخوان‌هایی می‌دهد، ولی خودش را ملزم به آن اهداف و تلاش در جهت رسیدن به آنها نمی‌کند. 🌐 مثلاً تشکیلاتی را در نظر بگیرید که رهبر دائم از ثمرات کوهنوردی صحبت می‌کند و خودش هم برنامه کوه برگزار می‌کند، 💢 ولی در این برنامه‌ها حضور نمی‌یابد. در ادبیات اسلامی حرکت و نشاط در یک تشکیلات ناشی از ایمان و پایبندی رهبر تشکیلات به اهداف است؛ 🔅 چون رهبر ایمان به این هدف‌ها دارد، دیگران را به سمت تشکیلات می‌کشاند و این نشان از صدق وعده‌های او در تطابق عملی رفتار با قول او است.

۳➖ارتباط بین هدف و نظم: 🚫 در اینجا هم دو آفت مهم وجود دارد؛ ✖️ اولین آفت: عدم تطابق نظم با اهداف است؛ ⬅️ به این معنا که ما در تشکیلات مشغول سازماندهی و قانون‌گذاری تشکیلات هستیم، غافل از این که این نوع سازماندهی هیچ ارتباطی با اهداف تشکیلات ندارد؛ 🔝مثلاً مسئول واحد گذاشته‌ایم و با ایجاد نظام‌های مختلف دائم او را محدود کرده‌ایم 🔚 در حالی که هدف غایی تشکیلات، رشد همین آدم‌ها بوده است و نظام‌ها و سازو کارهای تشکیلاتی، هدف صوری به حساب می‌آمده است. 🔻افراط در ایجاد نظم و محدود کردن افراد نه تنها آنها را در مسیر رشدشان حرکت نمی‌دهد، 🔺بلکه آنها را از آن مسیر منحرف می‌کند. این یعنی عدم تطابق بین هدف و نظم. ✖️دومین آفت: جابه جایی هدف است؛ چیزی که در علم مدیریت به عنوان مشکلات بوروکراسی مطرح می‌شود، ♨️ جابه‌جایی هدف یعنی خود نظم اولویت پیدا کند و هدف فراموش شود. ⏪ این یک آفت جدی است که رهبر به جای توجه به آدم‌ها سعی می‌کند صرفاً به سازوکارها توجه کند و سازماندهی را قوی‌تر کند. 🔚 او برای این منظور، دائماً آئین‌نامه می‌نویسد و کاغذبازی را بیشتر می‌کند این نشان می‌دهد که نظام‌ها هدف شده‌اند.

۴➖ رابطه بین نظم و آدم‌ها: ⏪ دو آفت رایج در این رابطه ممکن است به وجود بیاید. 🚫 اولین آفت؛ نظم‌ناپذیری و عدم التزام است. ⬅️ در هر تشکیلات معمولاً افرادی وجود دارند که دائم می‌گویند: «برو بابا! رئیس و مرئوس! نداریم من کار خودم را می‌کنم» 〽️ در قسمت قبل گفته شد که برای من به عنوان رهبر، نباید نظم موضوعیت پیدا کند، 🔛 ولی در اینجا از طرف کارکنان و برخورد آنها با نظام‌ها باید التزام آنها به نظام‌ها حکم فرما باشد. 👈 به عبارت دیگر «اوصیكُم بِتَقْوَى اللَّه وَ نَظمِ اَمْرِكُم»؛ 🔻شما را به پرهیزکاری و نظم در کارها سفارش می‌کنم. 🔺فرمایش حضرت علی (ع) سر جای خودش حاکم است و فرهنگ تشکیلات باید به سمت نظم پذیری حرکت کند، 🔰 ولی در مقام قانون‌گذاری و شکل‌دهی نظامات نباید افراط شود. چیزی که در رابطه هدف و نظامات مطرح شد. 🚫 آفت دوم؛ آفت خالی بودن نظام‌ها از روح انسانی است؛ 👈 به معنای این که طوری نظم بخشی تشکیلاتی انجام شده که از اساس سر و کار داشتن شما با آدم‌ها نادیده گرفته شود. 🔛 و در یک کلام شما با یک دید ماشینی با آدم‌ها برخورد کنید. 🔚 در حالی که شما باید روح انسانی حاکم بر مجموعه تشکیلات را لحاظ کنید و مبتنی بر شناخت آدم‌ها سازوکارها را بچینید.

۵➖رابطه بین آدم‌ها و هدف: 🤯 ابهام در هدف، اولین آفت موجود در رابطه بین آدم‌ها و هدف است؛ 🤷‍♂ این که شما ندانید انتهای این جلساتی که در حال برگزاری در تشکیلات است قرار است به کجا برسد؟ 📌در حالی که هدف و شناخت آن و ایمان داشتن به آن است که به مجموعه حرکت می‌دهد و بالعکس، شبهه در این رابطه و ابهام در اهداف باعث سکون و مرگ تشکیلات می‌شود. 👈 البته این مطلب به معنای این نیست که قبل از شکل‌گیری یک تشکیلات، شما برای همه آدم‌ها کل فلسفهٔ شکل‌گیری تشکیلات با تمام جزئیاتش را تبیین کنید، ✔️ بلکه به این معنا است که درصدی از هدف‌گذاری‌ها باید برای آدم‌ها متناسب با نوع فعالیت‌شان تبیین شده باشد، 🔛 که مبادا در حین کار ابهام ناظر بر هدف برایشان وجود داشته باشد. 🚫 دومین آفت؛ قانع شدن در رسیدن به بخشی از هدف است؛ ✌️مثلاً مردم ایران وقتی انقلاب کردند بگویند: «الحمدالله دیگر کار ما تمام شد!» 🔄 در صورتی که انقلاب، بخشی از هدف بلند تمدن‌سازی اسلامی و هموار ساختن مسیر حکومت مهدوی بوده است. 🌹✨ امام خمینی(ره) قریب به این مضمون می‌فرمایند: «که اگر کسی با ما می‌آید باید تا آخر بیاید، نه این که تا وسط بیاید و بماند.»

۶➖ رابطه بین رهبر و نظم: 💢 مشابه آفات رابطهٔ بین آدم‌ها و نظم، در ارتباط رهبر و نظم و نیز اولین آفت عدم التزام رهبری به نظم است. 👌 نظم به عنوان قواعد حاکم بر تشکیلات، متوقف بر التزام پیدا کردن به آن عینیت پیدا می‌کند. 🚏 قواعد راهنمایی و رانندگی، وقتی قاعده تلقی می‌شوند که در خیابان‌ها؛ توسط مردم به آنها احترام گذاشته شود؛ ⬅️ از این رو نظم مقوله‌های تعیّنی است. حال رهبر تشکیلات به دلیل اسوه بودن، معیاری است برای مشروعیت بخشیدن به نظم. 📍اگر در التزام او کاهلی وجود داشته باشد، قطعاً اعضای تشکیلات نیز به قواعد تشکیلات ملتزم نخواهند بود. 👈 بر همین مبنا است که در زندگی مقام معظم رهبری این پایبندی به قانون و التزام به سازوکارهای قانونی کاملاً نمایان است، ⁉️ چرا که اگر این التزام ادراک عمومی نشود پشتوانه نظم و قوانین که عمل رهبران جامعه -است مخدوش می‌شود. ⏪ در زبان فارسی ضرب المثل؛ «حرمت امام زاده را باید متولی نگه دارد» نیز بر همین امر دلالت دارد. 🚫 آفت دوم زمانی خود را نشان می‌دهد که؛ از نظم به عنوان قاعده کلی که راهبری تشکیلات را می‌توان بر اساس آن انجام داد؛ نتوانیم به خوبی استفاده کنیم.