💠🔷💠🔷💠🔷💠🔷 ﷽ #معرفی_مقاله 💠 عنوان سرمقاله: اسلام اموی بنیادها و آموزه ها 💠 🔹 نویسنده: محمدعلی مهدوی راد 🔹 مجله آینه پژوهش؛ دوره 23، شماره 133 - شماره پیاپی 133؛ فروردین و اردیبهشت 1391؛ صفحه 35-52. 🔍 چکیده ی مقاله: آنچه در پی می آید، نگاهی است تحلیلی و مستند به موضع امویان در برابر اهل بیت عترت (علیهم السلام) و چونان در آمدی بر این بحث، تحلیلی است از پایگاه ابن تیمیه در بنان و بیان عالمان اسلامی به ویژه در روزگار کنونی یا بهتر بگوییم در ذهن و زبان وهابیان، و روشنگری درباره اندیشه ها و افکار ابن تیمیه که اکنون «شیخ الاسلام» علی الاطلاق خوانندش و سوگمندانه در داوری ها سخن و موضعش را «فصل الخطاب» دانندش. اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم. فایل کامل مقاله 👇 🆔 @OstadMahdaviRad

#فایل_PDF_مقاله 💠 عنوان سرمقاله: اسلام اموی بنیادها و آموزه ها 🆔 @OstadMahdaviRad

#فایل_صوتی 🔹 به مناسبت هفته کتاب و کتابخوانی «نگاهی به خدمات علمی علامه طباطبایی (ره) و آسیب شناسی حوزه‌های پژوهش در عصر حاضر» 🔹 باحضور و سخنرانی: استاد محمد علی #مهدوی_راد 🔹 زمان: سال 1399 - برنامه برگ 24 🆔 @OstadMahdaviRad

#اطلاع_رسانی 🔹 بنیاد پژوهش های اسلامی آستان قدس رضوی- دفتر قم 🔹 نشست دوم از سری برنامه ترجمان ۲؛ مروری بر اندیشه ها و پژوهش های قرآنی و حدیثی با موضوع: مأخذ شناسی و نقش آن در تطور و تکامل علوم اسلامی 🔹 سخنرانان: حجت الاسلام دکتر مهدوی راد، دکتر روح الله شهیدی 🔹 دبیر علمی: حجت الاسلام دکتر علی راد 🔹 زمان: چهار شنبه ۲۶ آبانماه ۱۴۰۰ - ساعت: ۱۰ 🌀 لینک ورود به جلسه webinar.aqr.ir/qom و instagram.com/qomislamic و aparat.com/qomislamic/live 🆔 @qomislamic 🆔 @OstadMahdaviRad

#فایل-صوتی 🔹 بنیاد پژوهش های اسلامی آستان قدس رضوی- دفتر قم 🔹 نشست دوم از سری برنامه ترجمان ۲؛ مروری بر اندیشه ها و پژوهش های قرآنی و حدیثی با موضوع: مأخذ شناسی و نقش آن در تطور و تکامل علوم اسلامی 🔹 سخنرانان: حجت الاسلام دکتر مهدوی راد، دکتر روح الله شهیدی 🔹 دبیر علمی: حجت الاسلام دکتر علی راد 🔹 زمان: چهار شنبه ۲۶ آبانماه ۱۴۰۰ 🆔 @qomislamic 🆔 @OstadMahdaviRad

🔹 بنده در جلسات بارها با این سؤال مواجه شدم که می‌پرسند: چرا آثار دینی و مذهبی کم‌اقبال است؟ بنده این را قبول ندارم؛ زیرا نمونه‌های مختلفی وجود دارد که آثار دینی حتی با حجم بالا به دلیل اينکه نثر خوبی دارند. نگاهی خوبی دارند، از اقبال خوبی هم برخوردار بوده‌اند. به عنوان مثال، بعد از انقلاب امام خمینی در سخنرانی فرمودند که حضرت فاطمه(س) مصحف دارد و ملک به محضر ایشان می‌رفتند. برادران اهل سنت ما مطرح کردند که مصحف چیست و فرشته‌ی ملک یعنی چه؟ بنده در حرمین شریفین وقتی با این موضوع روبه‌رو شدم، پژوهش گونه‌ای، درباره چگونگی آن را آوردم. با اينکه ابتدا کتابچه بوده ولی ظرف دو سال، سه بار و هر بار در پنجاه‌هزار نسخه چاپ شد. بنابراین این‌طور نیست که اقبال نباشد. در هر زمینه‌ای اگر استوار گفته شود اقبال هم می‌شود. 🔹 وقتی ما از اخلاق نگارش حرف می‌زنيم، باید بدانیم که «اخلاق حسنه» آن فضایی است که در آنجا وجود دارد؛ یعنی اخلاق اعراب‌گذاری، با اخلاق نویسندگی و اخلاق تولید کردن فرق می‌کند و اگر ما همه‌ی آنها را رعایت کنیم به نظر می‌رسد گام بسیار مهمی را فراپیش خواهیم برد. 💠 منبع: نشریه کتاب‌ماه، سال شانزدهم، ش3، اسفند 1391. اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم. 🆔 @OstadMahdaviRad

💠🔷💠🔷💠🔷💠🔷💠🔷 ﷽ 💠 گزارشی از سخنرانی استاد مهدوی راد در نشست «اخلاق نویسندگی» 🗒 زمان: بهمن ۱۳۹۱ 🔹 بحث خود را با یاد خیری از استاد علامه محمدرضا حکیمی آغاز می‌کنم؛ ایشان از اولین کسانی است که از آشفتگی‌های حوزه‌ی نوشتن رنج برده و از اولين کسانی بوده که در اين زمینه قلم زده و هشدار داده است. با یادی از ایشان که می‌فرمودند: «یک مقامی در زمانی نوشته بودند به برخی از کسانی که قلم برمی‌دارند و می‌نویسند گفته می‌شود که چرا می‌نویسید و می‌گویند احساس مسئولیت کردیم»! 🔹 مثلاً اگر فردی احساس مسئولیت کند تا افرادی را که در جامعه بیمار هستند مداوا کند که یکی پايش شکسته، یکی کمردرد دارد و... عقل حکم می‌کند که در آن موضوعات تخصص پیدا کند و بعد بیماران را نجات دهد». حال اگر فردی خواست در حوزه‌ی دین یا فرهنگ دینی، فرهنگ اسلامی و ایرانی قلم به دست بگیرد، آیا نباید اوّل در آن حوزه اطلاعات کسب کند و بعد کار کند؟! بنده قصد دارم به این موضوع از نگاه دین نگاه کنم. 🔹 اگر قران را سرلوحه‌ی زندگی خود قرار دهیم به پاسخ بسیاری از این سؤالات خواهیم رسید؛ در قرآن آمده «اگر درباره‌ی کاری که می‌خواهی انجام بدهی، دانش و آگاهی نداری، اقدام نکن»؛ اگر بنده بخواهم به میدان هفتمِ‌تیر بروم اما آنجا را نشناسم؛ آیا از خانه‌ام بیرون می‌آیم و در خیابان حرکت می‌کنم یا اينکه ابتدا از کسی کسب اطلاعات می‌کنم و بعد حرکت می‌کنم؟! 🔹 قرآن به ما دستور داده که اگر راجع به مسأله‌ای اطلاعات نداریم به آن اقدام نکنیم. اگر در مورد مسأله‌ای اطلاعات و آگاهی کمی هم داریم در اين زمینه قرآن به ما دستور می‌دهد که کاری را باری به هر جهت انجام ندهیم. خوب است از خودمان بپرسیم: مگر ما در زندگی کارها را باری به هر جهت انجام می‌دهیم؟! شاید پاسخ بسیاری مثبت باشد؛ ولی پیام قرآن آن است که تقوا پیشه کنید و خود را در راه خدا ببینید و بعد وقتی کاری از شما خواستند، آن را با استواری بپذیرید. استوار گفتن، استوار نوشتن، استوار حرف زدن، فرع بر استوار فهمیدن ‏است، من اگر موضوعی را فهمیدم. استوار هم خواهم گفت. 🔹 یکی از آفت‌های بزرگ جامعه‌ی ما حتی در حوزه‌های دینی بزرگ یعنی ‏در دانشگاه‌ها این است که متأسفانه مسئولین تحت تأثیر هستند؛ وقتی با یک بزرگواری مواجه می‌شویم و می‌گویند «آقا هشتاد ‏عنوان کتاب هفتاد مقاله و هشتاد نوشته‌ی مختلف دارد»؛ آیا کسی می‌گوید که از اين هفتاد مقاله ده مقاله قابل خواندن است؟ یا بیست مقاله‌ی آن به قول استاد زرین کوب «دورافکندی، پاره‌کردنی و ریختنی به دریا» است؟ 🔹باید اشاره کنم که در کارهای پژوهشی، کیفیت کار مهم است و نه کمیّت آن. همان‌طور که خداوند هم با توجه به اعمال انسان‌ها به کیفیت آنها اهمیت می‌دهد و در قیامت از کمیّت کارها سؤالی نمی‌شود. در مجله‌ی آيينه پژوهش مقاله‌ای از آقای اسفندیاری به چاپ رسیده با عنوان «کتاب‌های بیست‌ساله و فراتر از بیست‌ساله» یعنی کتاب‌هایی که مؤلفان آن بیست سال کار می‌کردند تا یک کتاب می‌نوشتند و ما امروزه بیست روز و يا حتی بیست ساعت وقت می‌گذاريم و یک کتاب می‌نویسیم! 🔹 در این بخش سخن خود را با نقلی از امام علی(ع) به پایان می‌برم. ایشان فرمودند: «مانند زنبور عسل باشید و از هر سخنی و از هر فکری بهترین آن را انتخاب کنید». در این‌صورت، آنچه را که انتخاب می‌کنید مفید است چون بهترین را انتخاب کرده‌اید. 🔹 فرانسیس بیکن معتقد است انسان‌ها در حوزه‌ی نوشتن سه گونه هستند و در اشاره به کلام مولوی می‌گوید: برخی از انسان‌ها مانند زنبور عسل هستند، تلاش می‌کنند، می‌جوشند و بهترین را برمی‌گزینند و عرضه می‌کنند، عده‌ای مانند مورچه می‌شنوند و بازگو می‌کنند. عده‌ای هم مانند خرمگس هستند؛ یعنی روی آثار دیگران می‌نشینند و بدترین آن را هم انتخاب می‌کنند. ما باید برای خود در نظر بگیريم که به کیفیت توجّه کنیم نه به کمّیت. به محتوا توجه کنیم، نه اینکه به ظاهر به محتوا توجه کنیم و نه اينکه تیری در تاریکی بيندازيم. 🔹 باز هم اشاره می‌کنم که استاد بزرگوار جناب آقای حری در مجلة آیینةپه‌ی پژوهش مقاله‌ای نوشتند به نام «آیین بدنویسی» یعنی هر آنچه را که می‌گویند خوب است، ننویسید. اینکه در نوشتن، مخاطب را فراموش کنید؛ تیری به تاریکی بیفکن، حتما موفق می‌شود؛ نتیجة چنین می‌شود که اين نوشته‌ها نه اقبال دارد و نه نظر.