با جمله‌ی یموت یرنی عشق میکنم .. من با ابالحسن حسنی عشق میکنم :)

خاک باش ؛ ابوتراب است علی‌ع ..

ببین می‌توانی بمانی بمان .. عزیزم تو خیلی جوانی بمان :))💔 #حاج‌محمودکریمی | *نسخه‌هیئتی

تا که مادر رفت ، انگار از پدر چیزی نماند در جهان هرگز امیری این قدر تنها نشد .. #فاطمیه

لعن‌الله به اونی که چادرت رو لگد کرد ..

ثُمّ بَکَیا جَمیعاً ساعة؛ سپس هر دو در واپسین خلوت عاشقانه خویش، سخت گریستند. بغض روزها فروخردهٔ سنگ‌شده در گلویشان ناگهان شکست و بالاخره اشک ریختند. سپس زهــراء چون مادری سالخورده و عطوف سر به زانوی علی گذاشت و دست‌های نحیف رنگ‌باخته‌ بر گونه‌هایش کشید که اشک نریز عزیزقلبم؛ چاره چیست؛ بگذار آخرین تصویر چشمانم از علی، همان چهره مردانه استوار باشد که هرگز چین به گوشه چشمانش نمی‌آمد. اشک‌ نریز؛ که تو خود شایسته‌تری بر اشک‌ریختن، و از طلوع‌ فردا تو مظلوم‌ترین مرد تاریخی. یکّه و تنها. همین.

فَرَجَعَ؛ تاریخ هیچ‌ننوشته که «فَرَجَعوا». تاریخ هیچ فعل جمع ننوشته. تاریخ حواس‌جمع بوده. رسم در تمام جهان است که بعد از دفن و تجهیز میت، طایفه و عشیره متوفی زیر شانه‌های خانواده‌اش را بگیرند و گلاب بر چهره‌اش بپاشند و به خانه بیاورندش. هم‌صحبتش شوند و سه روز غذا طبخ کنند و لحظه‌ای تنهایش نگذارند. تاریخ اما نوشته که «فَرَجع». تنها برگشت. بی‌هیچ همراه. سپس با خانه‌ای ساکت مواجه شد. و تاریک. و سرد. و بستری خالی از فاطمه در آن کنج مهیب و کشنده خانه. آنگاه تکیه بر دیوار زد و نشست؛ کوهی تکیه‌زده بر دیوار. گریست و شانه‌هایش لرزید و از ریش‌هایش قطره اشک چکید و زیر لب گفت که من حالا مظلوم‌ترین مرد تاریخم. همین.

:)

یاحبیبَتی أنتِ شابةَ ، إبقي :)

درد من از اینه که مردم امروز به حرم حضرت‌ زینب(س) از دست حرامی‌ها پناه آورده بودن حالا پناه‌گاه عالم حرم حضرت‌زینب هم آتیش زدن.و روضه‌ای که موقع آتیش گرفتن خیام باز تداعی‌ شد"خودم پناهِ عالمم،کدوم طرف فرار کنم..." https://t.me/Tanha_128