سال گذشته زمستان چند هفته مانده به نوروز در یک منطقه دور افتاده روستایی پای کوه خانواده ای به شما معرفی کردیم شما کمک کردید حالا امروز میخواهم #نتیجه چند ماه تلاش دوستان جهادی و نتیجه نذورات را دنبال کنیم 👇👇👇👇

#نتیجه آن چه اهمیت دارد تحلیل همراه با آگاهی است. بسیاری از تحلیل های سیاسی مرتبط با جامعه ایرانی فارغ از ویژگی های "تاریخی این جامعه" به نکات مثبت و منفی ایران می پردازند. خوشحالم از دریافت این جنس پیام🌹 در چند ترم گذشته تلاش کردیم افراد بصورت خانوادگی مباحث ما را دنبال کنند. https://eitaa.com/Politicalhistory

#محرم_مجازی تکلیف امام حسین(ع) شهادت نبود! شهادت فرع بر تکلیف است شهادت پاداش آن تکلیف گرایی است. تکلیف امام حسین(ع) احیا دین جدش و قیام علیه حاکم طاغوت بود. اما آیا نتیجه و کیفیت ادای این تکلیف برای حضرت اهمیت داشت؟ یا با هر کیفیت روش ممکن به سمت قتلگاه شهادت رهسپار بود؟ امام در کاخ حاکم مدینه با زیرکی و کیاست توانست بیعت را به تعویق بیاندازد و از کاخ خارج شود. دستور داده بودند اگر حسین(ع) بیعت نکرد در همان مدینه گردن او را بزنید! البته حاکم مدینه هم توان این کار را نداشت. پس اگر بنا بر شهادت بود، در همان مدینه شرایط شهادت مهیا بود. اما حضرت نباید نتیجه کارش به یک شهادت بی سر و صدا ختم شود. موقعیت دوم حضور در مکه است‌‌. در مکه عمّال حکومت زیر لباس احرام به دنبال ترور حضرت بودند. امام با خبر شد‌. حرمت کعبه باید رعایت می‌شد درست است اما حضرت دنبال شهادت بی سر و صدا نیست. شهادت مخفیانه در مکه از طریق ترور پروژه رسواسازی حکومت بنی امیه را تکمیل نخواهد نمود. حضرت علم به وقایع داشت. جدش رسول خدا(ص) و پدر گرامیشان در کلام و رویا به آن کیفیت شهادت بشارت داده بودند. حضرت لحظه ای از عمل به تکلیف فاصله نگرفت، اساسا استدلال بستگان و برخی از دلسوزان در مدینه همین بود که به دلایل روشن که ختم به سرکوب میشود از این سفر صرف نظر کنید. امام حسین(ع) در مسیر ادای #تکلیف آن چنان هوشمندانه طراحی نمودند که #نتیجه حاصل شود. یک بال این هوشمندی کیفیت و ترکیب افراد حاضر در کاروان بودند. کاروانی که یک پیوست رسانه ای داشت، یعنی اجازه ندادند فاجعه عظیم کربلا در کربلا بمانند. تکلیف و نتیجه #علیرضا_زادبر https://eitaa.com/Politicalhistory

💢 شکست ما داستان ما ، داستان چوپانی است که از یک طرف به گوسفندش پوست خربزه می داد و از طرف دیگر دنبه اش را وزن می کرد تا ببیند چاق شده یا نه ... ما می خواهیم اگر امروز برخوردی کردیم ، فردا به #نتیجه برسیم ، در حالی که این #شتاب ، در هیچ موقعیتی بهره نمی دهد حتی غذا هم بلافاصله به رگ ها و سلول ها منتقل نمی شود ، بلکه بارها و بارها کنترل می شود بذری که تو امروز کاشته ای ، بعد از ماه‌ها سر از خاک در می آورد و پس از مدت درازی ریشه می‌دواند تا بار دهد تا سُنبله شود . «شکست های ما» از اینجا شروع می شود که می خواهیم در #یک_برخورد و در یک روز ، تمام خلق را بسازیم ، در حالی که در تاریخ می‌بینیم که انبیاء سالها نالیدند و نتیجه ای نگرفتند ، ولی مأیوس هم نشدند . حالا چه شده که ما مأیوس می شویم و صدمه می‌خوریم ؟! 📚 حرکت - علی صفایی حائری - صفحه ۵۸ https://eitaa.com/Politicalhistory