هدایت شده از مقالات حسینی منتظر
🇮🇷﷽☫
#تحریر_حم
🔻@SMHM212
نقادی طرح ملی
«الگوی پایه اسلامی ایرانی پیشرفت»
(بخش۰۳):
👈بخش قبلی👉
... #ایران را با تمام معادن و منابع مادی، گستره جغرافیائی و پهنه ژئوفیزیکی و همه امکانات آبی و خاکی و فضائی که دارد، «امکانات سخت‌افزاری» تشکیلاتی فرض نمائیم که آحاد #ملت_رشید ایران، «نیروی انسانی کارآمد» آنرا تشکیل می‌دهند، می‌رسیم به «امکانات نرم‌افزاری» این تشکیلات عظیم که مجموعه آنرا «نظام جمهوری اسلامی ایران» می‌نامیم. در اینجاست که «برنامه‌ریزی» (مدیریت #زمان و #هزینه) موضوعیت پیدا می‌کند وگرنه بدون برنامه‌ریزی عمیق و اجرای دقیق آن، جز ناکامی چیزی در انتظار این تشکیلات معظم نخواهد بود. ولیکن دو امر #برنامه_هدفمند و #اجرای_هوشمند، محتاج فعالیت پویا و پایای کسانی است که دارای خصائل ثلاثه؛ #دانائی، #دلسوزی و #دلیری باشند تا بتوانند «زمان و هزینه» #ملت و #مملکت را بخوبی (#مشروع و #معقول) مدیریت نمایند.
برنامه‌ریزی در #جمهوری_اسلامی_ایران چگونه است؟ آیا #زمان و #هزینه این #ملت بخوبی مدیریت می‌گردد؟ آیا اشخاص #دانا، #دلسوز و #دلیر بر ملت حاکمند؟
بنظر می‌رسد که در این عرصه، دارای مشکلات و بلکه معضلات متعدد و فراوانی هستیم! این مقاله در صدد آنست که نیم نگاهی به این مسئله داشته باشد:
برنامه‌ریزی در #نظام جمهوری اسلامی ایران را می‌توان در دو حوزه کلی؛ #صف و #ستاد مورد بررسی قرار داد. برنامه‌ریزی در #حوزه_صف معمولا در تعامل فی‌مابین قوای #مقننه و #مجریه در قالب برنامه‌های سالیانه بودجه‌ریزی و نهایتاً توسعه پنج ساله صورت می‌گیرد که ...
..ادامه دارد.
✍ حم | حیفه نبینی | محل نظرات
۱۴۰۳/۱۱/۲۲