🔸ترتیل صفحه 292 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام بیات 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

قرآن ترجمه المیزان سوره 17 سوره مبارکه الاسراء صفحه 292 وَمَنْ يَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ ۖ وَمَنْ يُضْلِلْ فَلَنْ تَجِدَ لَهُمْ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِهِ ۖ وَنَحْشُرُهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ عُمْيًا وَبُكْمًا وَصُمًّا ۖ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ ۖ كُلَّمَا خَبَتْ زِدْنَاهُمْ سَعِيرًا (97) و هر که را خدا هدايت کند، هدايت يافته او است; و هر که را که گمراه کند هرگز براى آنان در برابر خدا دوستانى نمى يابى [که هدايتشان کند]; و روز قيامت آنان را کور و لال و کر، به رو در افتاده محشور مى کنيم. سراى آنان حهنّم است، هرگاه [شعله آن ]فرو نشيند، شعله اى [تازه ]براى آنها بيفزاييم. (97) ذَٰلِكَ جَزَاؤُهُمْ بِأَنَّهُمْ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا وَقَالُوا أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا وَرُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِيدًا (98) اين است سزاى آنان بدان سبب که نشانه هاى[قدرت]ما را انکار کردند و گفتند: آيا وقتى که ما استخوان هاى[از هم جدا ]و[سپس]آردگونه شديم، آيا حتماً در آفرينشى جديد برانگيخته خواهيم شد؟! (98) ۞ أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ قَادِرٌ عَلَىٰ أَنْ يَخْلُقَ مِثْلَهُمْ وَجَعَلَ لَهُمْ أَجَلًا لَا رَيْبَ فِيهِ فَأَبَى الظَّالِمُونَ إِلَّا كُفُورًا (99) آيا [در قدرت حياتبخشىِ ما نينديشيده اند] و نديده اند خدايى که آسمان ها و زمين را آفريده، قادر است که مانند آنان را بيافريند؟ و براى آنها اجلى قرار داده که شکّى در آن نيست; پس ستمکاران جز انکار [کارى] نکردند. (99) قُلْ لَوْ أَنْتُمْ تَمْلِكُونَ خَزَائِنَ رَحْمَةِ رَبِّي إِذًا لَأَمْسَكْتُمْ خَشْيَةَ الْإِنْفَاقِ ۚ وَكَانَ الْإِنْسَانُ قَتُورًا (100) بگو: اگر شما مالک خزانه هاى رحمت پروردگارم بوديد، در آن صورت از ترس تهى دستى [از بخشش آن] خوددارى مى کرديد، و انسان همواره تنگ نظر[و بخيل]است. (100) وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَىٰ تِسْعَ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ ۖ فَاسْأَلْ بَنِي إِسْرَائِيلَ إِذْ جَاءَهُمْ فَقَالَ لَهُ فِرْعَوْنُ إِنِّي لَأَظُنُّكَ يَا مُوسَىٰ مَسْحُورًا (101) و همانا به موسى آن گاه که نزد بنى اسرائيل آمد، نُه آيت روشن داديم ـ پس، از بنى اسرائيل بپرس [که اين آيات چه بوده است] ـ پس فرعون به او گفت: اى موسى! همانا من گمان مى کنم که تو سحر شده هستى. (101) قَالَ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا أَنْزَلَ هَٰؤُلَاءِ إِلَّا رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ بَصَائِرَ وَإِنِّي لَأَظُنُّكَ يَا فِرْعَوْنُ مَثْبُورًا (102) [موسى] گفت: حتماً تو مى دانى اين نشانه ها (معجزات) را که موجب بصيرتند، جز پروردگار آسمان ها و زمين نازل نکرده است; و اى فرعون! همانا من گمان مى کنم که تو هلاک شده هستى. (102) فَأَرَادَ أَنْ يَسْتَفِزَّهُمْ مِنَ الْأَرْضِ فَأَغْرَقْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ جَمِيعًا (103) پس [فرعون] تصميم گرفت آنان (بنى اسرائيل) را از آن سرزمين برکَنَد [و بيرون کُند]; پس او و هر که با او بود همگى را غرق کرديم. (103) وَقُلْنَا مِنْ بَعْدِهِ لِبَنِي إِسْرَائِيلَ اسْكُنُوا الْأَرْضَ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ جِئْنَا بِكُمْ لَفِيفًا (104) و بعد از او به بنى اسرائيل گفتيم: ساکن اين سرزمين شويد; پس وقتى که وعده آخرت بيايد همه شما را با گوناگون بودنتان يکجا مى آوريم. (104) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🌷نکته تفسیری صفحه ۲۹۲🌷 آدمیزاد بخیل: ما انسان ها علاوه بر مراقبت از جسم خویش باید از جان خود نیز مراقبت کنیم تا آفات و امراض روحی و اخلاقی، روح و جان ما را به تباهی نکشد. یکی از آفات مهم اخلاقی برای روح انسان، صفت ناپسند «بخل» است. این آیه‏ به این صفت ناپسند اشاره کرده، می فرماید که این ویژگی بد، انسان ها را به شدّت تهدید می کند، و اگر از خود مراقبت نکنند، به جایی می رسند که در صورت داشتن تمام منابع رزق و روزی جهان، باز هم از انفاق و دادن مال به دیگران می ترسند؛ زیرا انسانِ پرورش نیافته، بخیل و تنگ‏ نظر می شود. از این ‏رو قرآن کریم و پیشوایان دین، بارها و با تأکید فراوان، پیروان حق و کسانی را که در پیِ تربیت خود هستند، به سخاوت و انفاق مال توصیه کرده اند. بر اساس تعلیمات دین، مال و ثروت، امانت خدا در دست انسان است که روزی از او گرفته می شود، و بنا بر وعده‏ ی قطعی الهی، دارایی انسان با انفاق و خرج شدن در راه خدا، چند برابر افزایش می یابد. در روایتی از پیامبر می خوانیم: «صدقه بدهید؛ زیرا صدقه، مال و ثروت را زیاد می کند.» البتّه سخاوت نه تنها در مورد نیازمندان، بلکه در ارتباط با افراد دیگر هم خوب است. بر اساس روایات اهلبیت، خداوند، انسان سخی و دست و دل‏باز را دوست دارد و از شخص بخیل و تنگ‏ نظر، ناخشنود است. در روایتی از امام رضا می خوانیم: «شخص سخاوتمند به خدا نزدیک است، به بهشت نزدیک است، و به مردم هم نزدیک است؛ ولی شخص بخیل از خدا دور است، از بهشت دور است و از مردم هم دور است.» در روایات، غذا دادن به مردم، یکی از محبوب ترین کارها نزد خدا برشمرده شده، و حتّی سخاوت و دست و دل بازی افراد مشرک، مورد توجّه قرار گرفته است. در حدیثی می خوانیم که پیامبر به فرزند حاتم طایی که سخاوتش در دوران جاهلیّت عرب، زبانزد است فرمود: «به‏ سبب سخاوتمندی پدرت، عذاب شدید از او دفع شد.» البتّه ذکر این نکته نیز لازم است که مهم ترین نشانه‏ی سخاوت، پرداختن حقوق واجب دینی مانند خمس و زکات است و کسی که وظایف خود را انجام نمی دهد و در موارد دیگری سخاوت دارد، بهره‏ ی زیادی از این ویژگی ندارد. در روایتی می خوانیم که شخصی از امام صادق پرسید: «حدّ و اندازه‏ ی اصلی سخاوت چیست؟» حضرت فرمود: «این که حقوقی را که خدا بر تو واجب کرده، از دارایی ات خارج کرده، در موارد مشخّص آن هزینه کنی.» #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

#صوت_تفسیر #صفحه_۲۹۲ سوره مبارکه #إسراء

بسم الله الرحمن الرحیم 📗 #روزی_یک_صفحه_قرآن

بسم الله الرحمن الرحیم 📗 #روزی_یک_صفحه_قرآن

توجه بفرمایید که چهار آیه از چهار سوره قرآن کریم سجده واجب دارند که عبارتند از: الف: سوره نجم آیه 62. ب: سوره علق: آیه 19. ج: سوره سجده (الم تنزیل) آیه 15. د: سوره فصلت آیه 37. انجام سجده هنگام تلاوت آیه های دیگر از جمله همین صفحه واجب نیست.

تلاوت با معنی ۲۹۳ جزء ۱۵

293

محمد محمود طبلاوی 🌸

🔸ترتیل صفحه ۲۹۳ با صدای استاد حامدولی زاده 🔸مقام‌ : نهاوند - رست 🛑 فایل بدون ترجمه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🔸ترتیل صفحه 293 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام نهاوند - رست 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

قرآن ترجمه المیزان سوره 17 سوره مبارکه الاسراء صفحه 293 وَبِالْحَقِّ أَنْزَلْنَاهُ وَبِالْحَقِّ نَزَلَ ۗ وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا مُبَشِّرًا وَنَذِيرًا (105) و آن (قرآن) را به حق نازل کرديم و به حق نازل شد; و تو را نفرستاديم مگر بشارت دهنده و اخطار کننده. (105) وَقُرْآنًا فَرَقْنَاهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلَىٰ مُكْثٍ وَنَزَّلْنَاهُ تَنْزِيلًا (106) و آن قرآن را در حالى که کتابى خواندنى است بخش بخش قرار داديم تا آن را با درنگ بر مردم بخوانى; و آن را چنان که بايد به تدريج نازل کرديم. (106) قُلْ آمِنُوا بِهِ أَوْ لَا تُؤْمِنُوا ۚ إِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِهِ إِذَا يُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ يَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ سُجَّدًا (107) بگو: به آن ايمان بياوريد يا نياوريد [چندان فرقى نمى کند] همانا آنان (اهل کتاب) که پيش از نزولِ آن دانش يافته اند وقتى [اين کتاب] بر آنان تلاوت مى شود، سجده کنان بر چانه هاى خود [به زمين ]درمى افتند، (107) وَيَقُولُونَ سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنْ كَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولًا (108) و مى گويند: سبحان ربّنا [عجبا!] حتماً وعده پروردگار ما انجام شدنى است، (108) وَيَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ يَبْكُونَ وَيَزِيدُهُمْ خُشُوعًا ۩ (109) و گريان بر چانه هايشان درمى افتند و بر خشوع آنان مى افزايد. (109) قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمَٰنَ ۖ أَيًّا مَا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ ۚ وَلَا تَجْهَرْ بِصَلَاتِكَ وَلَا تُخَافِتْ بِهَا وَابْتَغِ بَيْنَ ذَٰلِكَ سَبِيلًا (110) بگو: خواه [او را] <الله> بخوانيد يا <رحمان> بخوانيد، هر کدام را بخوانيد [روا است، که ]براى او نيکوترين نام ها است; و صداى خود را به نماز بلند نکن و آن را آهسته [نيز ]نخوان، و ميان اين دو، راهى انتخاب کن. (110) وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ ۖ وَكَبِّرْهُ تَكْبِيرًا (111) و بگو: ستايش مخصوص خدايى است که نه فرزندى برگزيده و نه در حاکميت شريکى دارد و نه از روى زبونى [نياز به] ياورى دارد، و او را چنان که بايد بزرگ بدار. (111) سوره 18 سوره مبارکه الكهف بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَىٰ عَبْدِهِ الْكِتَابَ وَلَمْ يَجْعَلْ لَهُ عِوَجًا ۜ (1) ستايش مخصوص خدا است که اين کتاب را بربنده خود نازل کرد و براى آن هيچ گونه کجى و انحرافى قرار نداد. (1) قَيِّمًا لِيُنْذِرَ بَأْسًا شَدِيدًا مِنْ لَدُنْهُ وَيُبَشِّرَ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا حَسَنًا (2) [کتابى است] راست و درست تا در مورد عذابى سخت از جانب خود اخطار کند و به مؤمنانى که کارهاى شايسته انجام مى دهند، مژده دهد که براى ايشان اجرى نيکو خواهد بود. (2) مَاكِثِينَ فِيهِ أَبَدًا (3) که در آن هميشه ماندگار خواهند بود. (3) وَيُنْذِرَ الَّذِينَ قَالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَدًا (4) و[نيز] به کسانى که گفتند: خدا فرزندى برگرفته است، اخطار کند. (4) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🌷نکته تفسیری صفحه ۲۹۳🌷 نزول تدریجی قرآن: به گواهی تاریخ، پیامبر اسلام چهل سال پس از «عام الفیل» (سالی که ابرهه و لشکریان فیل سوارش به مکّه حمله کردند و گرفتار عذاب الهی شدند) و در سن چهل سالگی به پیامبری مبعوث شد و در سن شصت و سه سالگی، از دنیا رحلت فرمود. در طول این بیست وسه سال، حـضرت جبرئیل ،فرشته‏ ی وحی، مرتّب و در فاصله های زمانی متفاوت، بر پیامبر فرود می آمد و پیام های خدا را برای آن حضرت بازگو می کرد. به این فرایند پیچیده و غیر مادّی، «وحی» گفته می شود. از روایات استفاده می-شود که وحیِ بر پیامبر، دو گونه بوده است: «وحی قرآنی» و «وحی غیر قرآنی». وحی قرآنی، آیاتی بوده که جبرئیل از سوی خدا بر پیامبر نازل می کرده، و وحی غیر قرآنی، پیام های دیگر خدا بوده که فرشته‏ ی وحی به پیامبر می رسانده است. بدین ‏ترتیب، آیات قرآن به تدریج و بر اساس صلاحدید خدای بزرگ نازل می شد. برخی از آیات قرآن، در پی حادثه ای نازل می شد، و بعضی دیگر، پس از سؤال مردم در مورد مطلبی فرود می آمد. برخی از آیات نیز بدون مقدمه بر پیامبر نازل می شد و مردم را از حقایق مهمّی آگاه می کرد. البتّه نزول تدریجی یک کتاب آسمانی، در ادیان دیگر سابقه نداشته و کتاب‏های آسمانی دیگر مانند تورات و انجیل یکباره بر پیامبر زمان نازل شده اند. از این ‏رو یهودیان و مسیحیان صدر اسلام و مشرکان بهانه جو به پیروی از آنان به پیامبر اعتراض می کردند که چرا آیات قرآن مانند کتاب های آنان، یکباره نازل نمی شود. خداوند در این آیه و آیه‏ ی 32 سوره‏ ی فرقان، به دو علّت مهم نزول تدریجی قرآن اشاره می کند. بر اساس این آیه، یکی از علل نزول تدریجی قرآن این بوده که پیامبر آیات آن را بر اساس نیاز مردم و مصالح مسلمانان، برایشان بازگو کند: در زمان جنگ، آیات جنگ، و در زمان صلح، آیات صلح خوانده شود، و در هر موقعیتی، آیات متناسب آن؛ همچنین در ابتدای بعثت، بیشتر بر مسائل کلیدی و اعتقادی مردم مانند توحید و معاد تأکید شود، و در اواخر آن، بیشتر احکام و دستورهای فردی و اجتماعی بازگو شود. به فرموده‏ ی آیه‏ ی 32 سوره‏ ی فرقان اما یکی دیگر از علل نزول تدریجی قرآن این بود که پیامبر پیوسته با جهان غیب در ارتباط باشد و بدین ‏وسیله، در برابر مشکلات و سختی های طاقت‏ فرسایی که برای رسالت خود پیش رو داشت، آرام و پایدار بماند. خداوند بارها و در زمان های گوناگون، به پیامبر خود دلگرمی می داد و به او یادآوری می کرد که از لطف و حمایتش برخوردار است. همچنین خداوند بارها از پیامبر خود در برابر تهمت های مشرکان و منافقان دفاع کرد و مسلمانان را به اطاعت از او فرمان داد، و بدین ‏وسیله، جایگاه ویژه‏ ی او را محکم تر از پیش کرد. البته از آیات قرآن فهمیده می‏شود که قرآن به دو صورت نازل شده، و غیر از نزول تدریجی، یک‏ بار دیگر در شب قدر یک‏جا بر پیامبر نازل شده است. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🎥او را محبوب‌ترین معلم قرآن می‌نامند 💠«حجةالاسلام والمسلمین محسن #قرائتی» http://eitaa.com/Quran_etrat_saripnu

◾️روز #نهم_دي ماه در تاريخ ماندگار شد

بسم الله الرحمن الرحیم 📗 #روزی_یک_صفحه_قرآن

بسم الله الرحمن الرحیم 📗 #روزی_یک_صفحه_قرآن

تلاوت با معنی ۲۹۴ جزء ۱۵