#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_لقمان به نام خداوند بخشاینده مهربان‌ 1 - الم‌ 2 - این است آیتهای کتاب استوار 3 - راهنمائی و رحمتی برای نیکوکاران‌ 4 - آنان که بپای دارند نماز را و دهند زکات را و ایشانند به آخرت یقین‌دارندگان‌ 5 - آنانند بر هدایتی از پروردگارشان و آنانند رستگاران‌ 6 - و از مردم است آنکه می‌خرد داستانهای بیهوده (سخنهای هوسناک) را تا گمراه کند از راه خدا به نادانی و بگیرد آنها را به استهزاء آنان را است عذابی خوارکننده‌ 7 - و گاهی که خوانده شود بر او آیتهای ما پشت کند کبرورزنده چنانکه گوئی نشنیده است آن را گوئی که در گوشهایش است سنگینی پس نویدش ده به عذابی دردناک‌ 8 - همانا آنان که ایمان آوردند و کارهای شایسته کردند ایشان را است باغستان نعمتها 9 - جاودانان در آن وعده خدا به درست و او است عزتمند حکیم‌ 10 - آفرید آسمانها را بی‌ستونی که بینیدش و افکند در زمین لنگرهائی نبادا کج شود به شما و پراکند در آن از هر جنبنده‌ای و فرستادیم از آسمان آبی پس رویانیدیم در آن از هر جفتی گرامی‌ 11 - این است آفرینش خدا پس بنمایانیدم چه چیز آفریدند آنان که جز اویند بلکه ستمگرانند در گمراهیی آشکار

#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_لقمان 12 - و همانا دادیم به لقمان حکمت را که سپاسگزار برای خدا و آنکه سپاس گزارد جز این نیست که سپاس گزارد برای خویش و آنکه ناسپاسی ورزد همانا خدا است بی‌نیاز ستوده‌ 13 - و گاهی که گفت لقمان به فرزند خود و اندرزش همی‌داد ای پسرک من شرک نورز به خدا همانا شرک است ستمی بزرگ‌ 14 - و اندرز گفتیم انسان را در باره پدر و مادر بارور گشت بدو مادرش سستی ای بر سستی ای و از شیر بازگرفتنش در دو سال که شکرگزار برای من و برای پدر و مادر خویش بسوی من است بازگشت‌ 15 - و اگر کوشیدند با تو که شرک ورزی با من آنچه را نیستت بدان دانشی پس فرمانبرداریشان نکن و همراهیشان کن در دنیا به خوشی و پیروی کن راه آن را که بازگشت کند بسوی من بسوی من است بازگشت شما پس آگهیتان دهم بدانچه بودید می‌کردید 16 - ای پسرک من همانا آن اگر باشد به سنگینی دانه‌ای از خردل پس باشد در سنگی خارا یا در آسمانها یا در زمین بیاردش خدا همانا خدا است بخشنده آگاه‌ 17 - ای پسرک من بپای دار نماز را و فرمان کن به نیکی و بازدار از بدی و شکیبا شو بر آنچه رسدت همانا این است از عزیمت کارها 18 - و دژم نساز روی خود را برای مردم و نرو در زمین خرامان همانا خدا دوست ندارد آن را که خرامانی خودپسند است‌ 19 - و میانه‌رو باش در روش خویش و فرو کش از آواز خویش همانا ناخوشترین آوازها آواز خران است‌

#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_لقمان 20 - آیا نبینید که خدا رام کرد برای شما آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است و فراوان کرد بر شما روزیهای خویش را آشکار و نهان و از مردم است آنکه بستیزد در خدا بی دانشی و نه رهبریی و نه کتابی درخشان‌ 21 - و اگر گفته شود بدیشان پیروی کنید آنچه را فرستاد خدا گویند بلکه پیروی کنیم آنچه یافتیم پدران خویش را بر آن و اگر چه باشد شیطان بخواندشان بسوی عذاب سوزان‌ 22 - و آنکه تسلیم کند روی خود را بسوی خدا و او است نکوکار همانا پناه جست به دستاویزی استوار و بسوی خدا است فرجام کارها 23 - و آنکه کفر ورزد اندوهگین نسازدت کفرش بسوی ما است بازگشت ایشان تا آگهیشان دهیم بدانچه کردند همانا خدا دانا است به راز سینه‌ها 24 - بهره‌مندشان سازیم اندکی و سپس ناگزیرشان سازیم بسوی عذابی انبوه‌ 25 - و اگر پرسیشان که آفرید آسمانها و زمین را هر آینه گویند خدا بگو سپاس خدا را بلکه بیشتر ایشان نمی‌دانند 26 - خدای را است آنچه در آسمانها و زمین است همانا خدا است بی‌نیاز ستوده‌ 27 - و اگر باشد آنچه در زمین است از درخت قلمهائی و دریا را کمک کند از پس آن هفت دریا پایان نیابد سخنان خدا همانا خدا است عزّتمند حکیم‌ 28 - نیست آفرینش شما و نه برانگیختن شما مگر چون یک تن همانا خدا است شنوای بینا

#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_لقمان 29 - آیا نبینی خدا فرو می‌برد شب را در روز و فرو می‌برد روز را در شب و رام کرد مهر و ماه را هر کدام روان است بسوی سرآمدی نامبرده و آنکه خدا است به آنچه می‌کنید آگاه‌ 30 - این بدان است که خدا است حقّ و هر چه خوانند جز او باطل است و آنکه خدا است مهتر بزرگ‌ 31 - آیا ندیدی کشتی روان است در دریا به نعمت خدا تا بنمایاند شما را از آیتهایش همانا در این است آیتهائی برای هر شکیبائی سپاسگزار 32 - و هر گاه فراگیردشان موجی چون توده‌های ابر خوانند خدا را پاک‌دارنده برایش دین را و هنگامی که رهانیدشان بسوی خشکی از ایشان است میانه‌روی و نستیزد با آیتهای ما جز هر پیمان‌شکنی ناسپاس‌ 33 - ای مردم بترسید پروردگار خود را و بترسید از روزی که بی‌نیاز نگرداند پدری از فرزند خویش و نه فرزندی که بی‌نیاز کند از پدر خود چیزی را همانا وعده خدا است حقّ پس نفریبد شما را زندگانی دنیا و نفریبد شما را به خدا فریبنده (سرگرمی) 34 - همانا خدا نزد او است علم ساعت و فرود آورد باران را و داند آنچه را در زهدانها است و نداند کسی چه چیز فراهم می‌آورد فردا و نداند کسی به کدام زمین می‌میرد همانا خدا است دانای آگاه‌

#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_لقمان به نام خداوند گسترده‌‏مهر مهربان‏ الف. لام. ميم. (1) اين آيه‏‌هاى بلندمرتبه كه در اين سوره خواهد آمد و آياتى كه پيش‏‌تر نازل شده، همه آيات اين كتاب است؛ كتابى كه دربردارنده حكمت است و هيچ سخن بيهوده و باطلى در آن راه ندارد. (2) كتابى كه هدايت‌گر نيكوكاران و رحمت‌‏آفرين براى آنان است. (3) نيكوكاران كسانى‌‏اند كه نماز را هماره به‌‏پا مى‌‏دارند و زكات مى‌‏پردازند و به سراى آخرت يقين دارند. (4) اينان بر هدايتى كه از جانب پروردگارشان به آنان ارزانى شده است، استوارند و اينانند كه به راستى نيكبختند. (5) از مردم كسى است كه سخن‌‏ها و داستان‌‏هاى بيهوده را كه بازدارنده از حق و گرايش‏‌دهنده به باطل است، مى‏‌خرد تا با انتشار آن‌ها، مردم را از راه خدا بازدارد و به بيراهه برد بى‌‏راهه‏‌اى تهى از هرگونه دانش و تا قرآن و حقايق آن را به استهزا گيرد. براى آنان (گمراه‏گران و گمراه‌‏شدگان) عذابى خواركننده و ذلت‌‏بار خواهد بود. (6) و هنگامى كه آيات ما بر او خوانده شود، متكبّرانه روى مى‏‌گرداند، چنان‌‏كه گويى آن‌ها را نشنيده است؛ گويى در هر دو گوشش سنگينى افتاده و كر شده است؛ پس او را به عذابى دردناك بشارت ده. (7) اما نيكوكاران، همانان كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‌‏اند، براى آنان بهشت پرنعمت است. (8) در آن‏‌جا براى هميشه ماندگارند. خدا اين وعده را داده است؛ وعده‏اى راست و درست كه تخلف‌‏پذير نيست. او عزيزى است كه ذلت و شكست براى او نيست و حكيمى است كه در گفتارش بيهوده و باطل راه ندارد. (9) خدا آسمان‏‌ها را بدون پايه‏‌هايى كه آن‌ها را ببينيد آفريد و در زمين كوه‏‌هايى استوار افكند تا زمين، شما را نلرزاند، و در پهنه گيتى از هرنوع جنبنده‏‌اى پراكنده ساخت؛ و از آسمان بارانى فروفرستاديم. آن‏‌گاه از هرگياه ارجمندى نر و ماده‌‏اش را در زمين رويانديم. (10) اى پيامبر، به مشركان بگو: اين مجموعه، آفريده‏‌هاى خداست؛ پس او شايسته عبادت است. اگر شما مى‏‌پنداريد كه خدايانتان شايسته پرستش‌‏اند، به من نشان دهيد كه آن‌هايى كه غير خدايند چه آفريده‌‏اند؟ همه مى‌‏دانند كه آن‌ها چيزى نيافريده‌‏اند پس تدبيرى را در اختيار ندارند، ولى ستمكاران (مشركان) در گمراهى آشكارند كه اين حقيقت روشن را درنمى‌‏يابند. (11)

#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_لقمان و قطعا به لقمان حكمت عطا كرديم: به او فرمان داديم كه خدا را سپاس بگزار، و هر كس پيوسته خدا را سپاس بگزارد، جز اين نيست كه سپاسش به سود خودش خواهد بود، و هر كس كفران كند زيانى به خدا نمى‏‌رسد، چرا كه خدا از همه ‏چيز بى‌‏نياز است و هماره مورد ستايش است. (12) و ياد كن هنگامى را كه لقمان به پسرش- در حالى‌‏كه او را پند مى‌‏داد- گفت: اى پسرك من، براى خدا شريكى قرار مده، چرا كه شرك ستمى بزرگ است. (13) ما به انسان در مورد پدر و مادرش سفارش كرديم؛ مادرش به هنگام باردارى، بسيار رنج و محنت كشيد و پيوسته بر ضعف و سستى او افزوده مى‌‏شد. سرانجام او را بزاد و در طول دو سال شير داد؛ سپس او را از شير باز گرفت. سفارش ما به انسان اين بود كه به وى فرمان داديم كه پدر و مادرت را سپاس‌گزار باش، همان‌‏گونه كه فرمانش داديم كه مرا شكرگزار باش؛ مبادا فرمان نبرى و سپاس‌گزارى نكنى، كه بازگشت همگان به سوى من است. (14) و اگر پدر و مادرت تلاش كردند كه چيزى را كه بدان علم ندارى- از آن‌‏روى كه وجود ندارد- شريك من سازى، از آنان پيروى مكن. البته در كارهاى دنيا با آنان به نيكى معاشرت كن و در حقشان ستم و خشونت روا مدار؛ اما در مورد دين خدا، اگر آنان توبه كرده و به سوى من بازگشته‏اند، راهشان را در پيش گير و از آنان پيروى كن، وگرنه از آنان اطاعت مكن، بلكه راه كسى را پى گير كه به سوى من باز آمده است. سپس روز قيامت به سوى من باز خواهيد گشت، آن‌‏گاه شما را به حقيقت آنچه كرده‌‏ايد آگاه خواهم ساخت و براساس آن به شما پاداش يا كيفر مى‌‏دهم. (15) لقمان پس از توجه دادن فرزندش به توحيد، به يادآورى معاد پرداخت و گفت: اى پسرك من، اگر كار شايسته يا ناشايسته تو هموزن يك دانه خردل باشد و آن هم در دل صخره‌‏اى يا در آسمان‌‏ها و يا در دل زمين نهان باشد، خدا آن را براى حسابرسى حاضر خواهد كرد، چرا كه خداوند علمش در ژرفاى هر چيزى نفوذ دارد و به كنه موجودات آگاه است. (16) اى پسرك من، نماز را برپا دار و به كار شايسته- كه دين و خرد آن را به نيكى مى‌‏شناسند- فرمان ده و از كار ناشايست نهى كن و بر مصيبت و رنجى كه به تو رسيده است شكيبا باش [و بدان‏] كه صبر و شكيبايى برخاسته از اراده جدّى و تصميم قاطع در كارهاست. (17) و به تكبّر، از مردم رخ برمتاب و در زمين همچون سرمستان سبك مغز گام برمدار، چرا كه خداوند هيچ خيالباف متكبر و فخرفروشى را دوست نمى‏‌دارد. (18) و در راه رفتن خود ميانه‌‏رو باش، و صدايت را كوتاه كن، چرا كه صداى خران كه بلندآوازند زشت‌‏ترين بانگ‏هاست. (19)

#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_لقمان اى پيامبر، به مشركان بگو: آيا نديده‌‏ايد كه خداوند آن‌چه را كه در آسمان‏‌ها و آن‌چه را كه در زمين است به نفع شما رام ساخته و نعمت‏‌هاى آشكار و نهانش را به وفور بر شما ارزانى داشته است؟ با اين حال، گروهى از مردم درباره يكتايى خداوند جدال مى‌‏كنند بى‌‏آن‏‌كه به دانشى برخاسته از دليل عقلى و يا به هدايت و الهامى از جانب خداوند و يا به كتابى آسمانى كه روشن‌گر است تمسّك كنند. (20) و هنگامى كه به آنان گفته شود: از آيينى كه خدا نازل كرده است پيروى كنيد، خواهند گفت: چنين نمى‌‏كنيم، بلكه پيرو سنتى خواهيم بود كه پدرانمان را بر آن يافته‌‏ايم. آيا بر پيروى از پدرانشان اصرار دارند هر چند شيطان آنان را بدين پيروى به سوى عذاب آتش فراخوانده باشد؟ (21) و هركس تسليم خدا شود و با تمام وجود به پرستش او روى آورد قطعا به محكم‌‏ترين دستاويز چنگ زده است و فرجام كارش نجات و رستگارى است، چرا كه فرجام كارها به سوى خداوند و در اختيار اوست. (22) و كسانى كه كفر ورزيده‏‌اند، نبايد كفرشان مايه اندوه تو گردد. بازگشت آنان به سوى ماست و ما آنان را به حقيقت آن‌چه كرده‏‌اند آگاه خواهيم ساخت و پيامدهاى اعمالشان را كه آتش است به آنان نشان خواهيم داد. همانا خداوند به انديشه‌‏ها و نيّت‌‏هاى نهفته در سينه‌‏ها، به خوبى داناست. (23) كافران مپندارند كه در اين جهان از تحت قدرت ما خارج شده‌‏اند؛ ما به آنان اندك بهره‏‌اى مى‏‌دهيم سپس آنان را به اجبار به سوى عذابى سخت خواهيم برد. (24) اگر از اين مشركان بپرسى: چه‏ كسى آسمان‌‏ها و زمين را آفريده است؟ قطعا خواهند گفت خدا آفريدگار هستى است. اى پيامبر، تو به خاطر اعتراف مشركان كه در حقيقت اعتراف به توحيد است، خدا را ستايش كن؛ ولى بيش‌تر آنان نمى‌‏دانند كه تدبير امور هستى از آفرينش آن‌ها جدا نيست و اعتراف به آفريدگارى خدا اعتراف به يكتايى و نفى شريك از اوست. آرى، گروه اندكى از مشركان اين حقيقت را درمى‏‌يابند ولى آن را انكار مى‏‌كنند. (25) آن‌چه در آسمان‌‏ها و زمين وجود دارد فقط از آن خداست، زيرا تنها خداست كه بى‌‏نياز است و بر كارهايش كه همه زيباست، ستايش مى‌‏شود. (26) و اگر هر درختى كه در پهنه زمين است قلم باشد، و هر چه دريا هست مركّب گردد و هفت درياى ديگر (درياهاى بسيار) به مدد آيد و بر آن افزوده شود، آن‏‌گاه با آن قلم‌‏ها و مركّب‏‌ها آفريده‏‌هاى خداوند نگارش يابد، درياها تمام مى‌‏شود و نگارش آفريده‌‏هاى خدا به پايان نمى‌‏رسد، به راستى او عزيز است و چيزى بر او غالب نمى‌‏آيد و حكيم است و تدبير امور هستى را به هيچ‏‌كس وا نمى ‏گذارد. (27) مپنداريد كه حسابرسى اعمال اين ‏همه خلايق امكان‏پذير نيست، زيرا نزد خدا، آفرينش همه شما و برانگيختنتان، مانند آفرينش و برانگيختن يك تن است، چرا كه خداوند خود شنواى هر گفتار و بينا به هر كردارى است. (28)

#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_لقمان آيا نديده‌‏اى كه خداوند پيوسته شب را در روز فرومى‌برد و با كاستن از ساعات روز بر شب مى‌‏افزايد و همواره روز را در شب فرومى‌‏برد و با كاستن از شب ساعات روز را افزايش مى‌‏دهد، و اين‌‏كه خداوند خورشيد و ماه را رام ساخته و نظام آن‌ها را تدبير كرده است و هر كدام تا سرآمدى مشخص در حركتند؟ و آيا درنيافته‏‌ايد كه خدا به آن‌چه مى‌‏كنيد داناست؟ (29) آرى، آفرينش هستى و تدبير امور آن تنها در اختيار خداست و اين بدان جهت است كه خداوند ثابت و پايدار است و هيچ‌‏گونه بطلانى در او راه ندارد و آن‌چه را كه به جاى او مى‏‌خوانند و آن را معبود مى‌‏نامند باطل است و ثبوت و قرارى ندارد و نيز بدان جهت است كه خداوند بلندمرتبه و منزّه از هر كاستى است، و بزرگ است و دارنده همه كمالات است. (30) آيا نديده‏‌اى كه كشتى‏‌ها در دريا به وسيله بادها و ديگر عوامل كه همه از نعمت‌‏هاى خدايند روان مى‌‏شوند؟ خداوند اين‌‏گونه مقرر كرده است تا نشانه‌‏هاى خود را به شما بنماياند. به راستى در وزش بادها و حركت كشتى‌‏ها بر روى دريا، براى كسانى كه صبرپيشه و سپاس‌گزارند نشانه‌‏هايى بر يكتايى خداوند است. (31) و هنگامى كه در ميان دريا موج‏‌هايى بسان پاره‌‏هاى ابر آنان را احاطه كند به درگاه خدا روى مى‏‌آورند و او را براى نجات خويش مى‌‏خوانند در حالى‏‌كه عبادت و اطاعت خود را ويژه او مى‏‌كنند، ولى هنگامى كه آنان را به خشكى برساند و از نابودى رهايى بخشد، تنها تعداد اندكى از آنان به راه راست قدم مى‌‏نهند و بر توحيد پايدارى مى‌‏كنند و بيشترشان به شرك مى‌‏گرايند و آيات الهى را ناديده مى‌‏انگارند. آيات ما را جز عهدشكنان ناسپاس انكار نمى‏كنند. (32) اى مردم، اكنون كه دليل يكتايى خدا را دانستيد و پندهاى شفابخش الهى را شنيديد، از پروردگار خود پروا كنيد و آيات او را انكار نكنيد و بترسيد از روزى كه هيچ پدرى براى فرزندش چيزى را كفايت نمى‏‌كند. و هيچ فرزندى نيز كفايت‏كننده چيزى از پدرش نيست. به يقين وعده خدا در مورد برانگيختن مردگان حق است؛ پس مبادا زندگى دنيا شما را بفريبد و مبادا شيطان با وعده آمرزش خدا، شما را فريب دهد. (33) همانا آگاهى از زمان برپايى قيامت تنها نزد خداست و اوست كه باران را فرومى‌‏فرستد و [زمان، مكان و مقدار] آن را مى‌‏داند، و نيز به جنين‏‌هايى كه در رحم‏ها هستند آگاه است، و هيچ ‏كس نمى‌‏داند فردا چه دستاوردى خواهد داشت، و هيچ ‏كس درنمى‌‏يابد كه در چه سرزمينى خواهد مرد. به راستى خداوند دانا و خبير است. (34)