سوره #مائده #صفحه_106 #خوردني_هاي_حرام در شرايط #اضطرار با چه شرطي #حلال است؟ 🔸فَمَنِ اضْطُرَّ فِي مَخْمَصَةٍ غَيْرَ مُتَجانِفٍ لِإِثْمٍ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ «3» پس هركه در گرسنگى گرفتار شود، بى‌آنكه ميل به گناه داشته باشد، (مى‌تواند از خوردنى‌هاى تحريم شده بهره ببرد.) همانا خداوند، بخشنده‌ى مهربان است. 🔻👈در پایان آیه به مسائل مربوط به #گوشتهای_حرام برگشته، و حکم صورت #اضطرار را بیان می کند و می گوید: «کسانی که به هنگام گرسنگی ناگزیر از خوردن گوشتهای حرام شوند در حالی که ت#مایل_به_گناه نداشته باشند خوردن آن برای آنها حلال است، زیرا خداوند آمرزنده و مهربان است» و به هنگام ضرورت بندگان خود را به مشقت نمی افکند و آنها را کیفر نمی دهد 1⃣- #اضطرار غير اختيارى، مجوّز مصرف حرام است، پس انسان نبايد به اختيار خود را مضطر كند. «اضْطُرَّ» (فعل مجهول است.) 2⃣- قانونى كامل است كه به همه‌ى حالات و شرايط انسان توجّه داشته باشد، مخصوصاً حالت اضطرار و مخمصه. آرى، در احكام اسلام، بن‌بست نيست. 3⃣- شرايط ويژه‌ى اضطرار، نبايد زمينه‌ساز گناه و آزاد سازى مطلق شود؛ بلكه بايد به همان مقدار رفع اضطرار اكتفا كرد. «غَيْرَ مُتَجانِفٍ لِإِثْمٍ» 4⃣- از تسهيلاتى كه براى افراد مضطرّ قرار داده مى‌شود، سوء استفاده نكنيم. ↩️«غَيْرَ مُتَجانِفٍ لِإِثْمٍ» امام باقر عليه السلام در تفسير اين جمله فرمودند: «غَيْرَ مُتَجانِفٍ» كسى است كه عمداً به سراغ گناه نرود #خوردني‌هاي_حرام در قرآن فقط همين چهار مورد است، جالب اين كه شرايط اضطراري نيز «فَمَنِ اضْطُرَّ» چهار بار [در: بقره 173 (2:173) ، مائده 3 (5:3) ، انعام 145 (6:145) و نحل 115 (16:115) ] تكرار شده است. @Quranahlebayt

#حلال های_خدا را برخود و دیگران #حرام نکنید. در شرایط #اضطرار، تکلیف ساقط است. 🔸فَكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ إِن كُنتُم بِآيَاتِهِ مُؤْمِنِينَ انعام:118 پس، از آنچه [هنگام ذبح] نام خدا بر آن برده شده است بخورید، اگر [به راستي] به آياتش ايمان داريد. وَمَا لَكُمْ أَلَّا تَأْكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَقَدْ فَصَّلَ لَكُم مَّا حَرَّمَ عَلَيْكُمْ إِلَّا مَا اضْطُرِرْتُمْ إِلَيْهِ انعام:119 شما را چه مي‌شود كه از آنچه نام خدا بر آن برده شده است نمي‌خوريد؟ حال آنكه [خداوند] چيزهايي را كه بر شما حرام شده [پيش از اين] به وضوح برايتان بيان كرده است، مگر آنچه از [خوردن] آن ناچار باشيد، __ 👈- اين آيه تأكيدي است بر توصية آية قبل؛ اما سؤال اين است كه چه كساني از آنچه #نام_خدا بر آن برده شده بود نمي‌خوردند و آن را حرام مي‌شمردند!؟ جز مشركين و ظاهراً نو مسلماناني كه همچنان تحت تأثير فرهنگ ريشه‌دار و شرك‌زدة حاكم بودند؟ 👌پاسخ چرايي آن را بايد در مرز ميان نظام #شرك و #توحيد يافت؛ مشركين به «شفاعت» واسطه‌ها در ارتباط با خدا و قرباني كردن دام‌ها پايبند بودند و ارتباط مستقيم با خدا و ذبح قرباني را جز در آستانة بُت‌ها و به ياد و نام و تبرّك آنان مجاز نمي‌شمردند. طبق آية 136 همين سوره ، آنها سهم معيني از محصولات كشاورزي و دام‌ها را وقف آستانة «شركاء» خود مي‌كردند و بديهي است كه در صورت قرباني كردن مستقيم به نام خدا، چيزي براي متوليان و پاسداران نظام شرك باقي نمي‌ماند! 💫تفسیر بازرگان ⭕️از اين آيه چنين برمى‌آيد كه برخى از مسلمانان از خوردن ذبيحه‌اى كه نام خدا برآن برده مى‌شد، خوددارى مى‌كردند؛ زيرا اين شبهه در اذهانشان به‌وجود آمده بود كه چگونه خوردن حيوانى كه انسان با دست خود آن را ذبح مى‌كند و نام خدا را برآن ياد مى‌كند برايش جايز باشد؛ امّا خوردن حيوانى كه خود مرده است برايش جايز نباشد. ازاين‌رو، خدا سخن اين گروه را ردّ مى‌كند 📚تفسیر کاشف ✅۱- هر كس بدون دليل #حلال‌های الهی را بر خود #حرام كند بايد توبيخ شود. «وَ ما لَكُمْ أَلَّا تَأْكُلُوا ...» (گويا بعضی از مسلمانان تحت تأثير سنّت‌های جاهلی قرار می‌گرفتند و حلال‌هايی را بر خود حرام می‌كردند.) ‌‏↩️- اصل و قانون كلّی در خوردنی‌ها، حلال بودن است و هر چه حرام باشد، خداوند بيان می‌كند. «فَصَّلَ لَكُمْ ما حَرَّمَ» ‌‏↩️ اضطرار، تكليف را ساقط می‌كند. «إِلَّا مَا اضْطُرِرْتُمْ إِلَيْهِ» ‏↩️- تكليف‌های الهی، متناسب با شرايط زمان، مكان و توان انسان است. «إِلَّا مَا اضْطُرِرْتُمْ إِلَيْهِ» ‏↩️ استفاده از خوردنی‌های حرام، در موارد اضطراری جايز است. «إِلَّا مَا اضْطُرِرْتُمْ إِلَيْهِ» 📚تفسیر نور 👈تعبير انتهايى آيه، روشن مى‌كند كه افرادى كه با #نام‌هايى چون #قطب و #شيخ عرفان و #تصوف، از پيش خود به #تحريم_حلال‌ها مى‌پردازند، از نگاه قرآن، #تجاوزگر، و پيروان آن‌ها گمراهانى بيش به‌شمار نمى‌آيند. 📚تفسیر همگام با وحی @Quranahlebayt