✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: روز بزرگداشت فرماندهان شهید دفاع مقدس موضوع: #احکام_شهید ❓لطفاً احکام شرعی شهید را بیان فرمایید؟ ✅ شهادت در راه خدا برترین نوع مرگ است و شهید در برخی از احکام با مَیِّت، فرق دارد و البته در جریانِ حُکمِ شهید، تفاوتی میان زن و مرد، کوچک و بزرگ، و برده و آزاد نیست! (مدارک الأحکام ج۲، ص۷۱) ✅ طبق نظر فقها، «غسل، حنوط و کفن» از شهید ساقط است و باید با همان‏‎ ‎‏لباسش دفن شود، مگر آنکه برهنه باشد که باید کفن شود، البته به شرط آنکه شهید با اذن ‎‏امام معصوم یا نایب ایشان، در گرماگرم جنگ و در میدان نبرد یا بیرون میدان قبل از‏‎ ‎‏آنکه مسلمانان او را زنده درک کنند، جان خود را تسلیم نماید... (العروة الوثقی‌ ج۲، ص۴۰) 👈 همچنین به تصریح جمعی از فقها، مسّ بدن شهید موجب غسل مسّ میت نمی‌شود. (مستمسک العروه ج۳، ص۴۷۵-۴۷۷) ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «گرامیداشت فرماندهان شهید دفاع مقدس» روز چهارشنبه، ١۴٠٠/٠٧/٠٧ ✍️ مناسبت روز: امروز سالروز شهادت سرداران اسلام «فکوری، فلاحی، نامجو، کلاهدوز و جهان‌آرا» در سال١٣۶٠ شمسی است که در تقویم به‌نام «روز بزرگداشت فرماندهان شهید دفاع مقدس» نامگذاری شده است؛ لذا با سلام و صلوات به روح بلند تمامی فرماندهان و سرداران اسلام، سخن امروز را آغاز می‌نمائیم؛ همانطور که در روز قبل اشاره شد، پس از عزل بنی صدر از ریاست جمهوری و فرماندهی کل قوا، اولین عملیات گسترده رزمندگان اسلام، تحت عنوان عملیات ثامن‌الائمه (ع) با فرماندهی مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی انجام گرفت و شهر آبادان از محاصره یکساله آزاد شد و برای همگان روشن شد که عامل شکست‌های قبلی رزمندگان، نفاق و دودستگی بین سپاه و ارتش بوده که به‌وسیله شخص بنی صدر خائن ایجاد شده بود! سه روز پس از شکست حصر آبادان در تاریخ ١٣۶٠/٧/٧ جمعی از فرماندهان بزرگ ارتش و سپاه، سرداران رشید اسلام سرتیپ سیدموسی نامجو (وزیر دفاع وقت)، شهید یوسف کلاهدوز (قائم مقام فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی)، سرتیپ جواد فکوری (مشاور جانشین رئیس ستاد مشترک)، سرلشکر ولی‌الله فلاحی (جانشین رئیس ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی) و محمدعلی جهان‌آرا (فرمانده سپاه خرمشهر) پس از بازدید از منطقه آبادان و مواضع آزاد شده توسط رزمندگان اسلام، عازم تهران شدند که متأسفانه هواپیمای 130 C حامل آنها، در مسیر دچار نقص فنی شده و سقوط کرد و همه‌ی سرداران حاضر در آن، آسمانی شدند؛ ✍️ حضرت امام خمینی (ره) بمناسبت شهادت این سرداران بزرگ، در پیامی فرمودند: «چه سعادتمند بودند این شهیدان، که دِینِ خود را به اسلام و ملت شریف ایران ادا نمودند و به جایگاه مجاهدین و شهدای اسلام شتافتند...» (صحیفه امام؛ ج ١۵، ص ٢۶٣) ✍️ آری؛ فداکارى و از جان گذشتگى در راه خدا و دین، نهایت رستگارى انسان مؤمن است و آنان که جان خویش را بر سر دین الهی مى‏نهند، هم به کامیابى ابدى مى‏رسند و هم شهادتشان در دنیا سرچشمه‌ی الهام و الگوى فداکارى براى دیگران است! چنانچه رسول خدا(ص) مى‏فرمایند: «فَوقَ کُلِّّ بِرٍّ بِرٌّ حَتَّى یُقْتَلَ الرَّجُلُ فى سَبیلِ الله، فإذا قُتِلَ فى سَبیلِ اللّه، فَلَیْسَ فَوْقَهَ بِرٌّ»: «بالاتر از هر نیکى، نیکى دیگری وجود دارد، تا آن که انسان در راه خدا کشته شود، پس چون در راه خدا کشته شد، بالاتر از آن، نیکى دیگری وجود ندارد!» (بحارالانوار، ج ١٠٠، ص١٠) وهمچنین در سخن دیگری فرمودند: «أَشْرَفُ الْمَوتِ قَتْلُ الشَّهادَةِ»: «برترین مرگ، شهادت است!» (بحارالانوار، ج ١٠٠، ص٨) امیرمؤمنان (ع) نیز مى‏فرمایند: «إنّ أَفْضَلَ الْمَوتِ، القَتْلُ وَالّذى‏ نَفْسُ عَلىٍّ بِیَدِهِ لَأَلْفُ ضَربَةٍ بِالسَّیفِ أَهْوَنُ مِنْ مَوتَةٍ واحِدَةٍ عَلَى الْفِراشِ‏»: «برترین مرگ، کشته شدن (در راه خدا) است؛ سوگند به آن (خدائى) که جان على به دست اوست، فرود آمدن هزار ضربة شمشیر (بر من در راه خدا) آسان‏تر است تا یک بار در بستر مردن!» (شرح نهج البلاغه ابن ابى‏الحدید، ج ١، ص٣٠۶) همچنین در روایت دیگر آمده: «شهید حقّ شفاعت دارد و شهدا، اوّلین کسانى هستند که وارد بهشت مى‏شوند و همه بهشتیان به مقام شهدا غبطه مى‏خورند!» (بحارالانوار، ج ١٠٠، ص ٨) ✍️ و سخن امروز را با کلامی از استاد شهید مرتضی مطهرى (ره) درباره شهید به پایان می‌بریم که فرمود: «مَثَل شهید، مَثَل شمع است که خدمتش از نوع سوخته شدن و فانى شدن و پرتو افکندن است؛ تا دیگران در این پرتو که به بهاى نیستى او تمام شده، بنشینند و آسایش بیابند و کار خویش را انجام دهند؛ آرى، شهدا شمع محفل بشریتند؛ سوختند تا محفل بشریت، روشن باشد...» (قیام و انقلاب مهدى (عج) استاد شهید مطهرى، ص ٧۶) 🤲 «اَللّهُمَّ ارْزُقْنا تَوْفِیقَ الشَّهادَةِ فِی سَبِیلِکَ تَحْتَ رایَةِ وَلِیِّکَ الْمَهْدِیّ(عج)» «پروردگارا! شهادت در راه خودت و در رکاب ولیّت، حضرت مهدی(عج) را روزی ما بفرما» https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: سالروز درگذشت مولوی موضوع: #احکام_زیارت_اهل_قبور ❓آیا در دین اسلام، زیارت اهل قبور دارای فضیلت است؟ ✅ در شرع مقدس، بر زيارت اهل قبور مؤمنين تأکید شده و زیارت آنها در روزهای دوشنبه، پنج شنبه و جمعه مستحب مؤكد است و سنت پیامبر (ص) و سیره اهل بیت عصمت و طهارت (ع) بوده است؛ ✅ مستحب است در زیارت اهل قبور، سوره حمد، ناس، فلق، توحيد و آيةالكرسی هر كدام سه مرتبه و سوره قدر هفت مرتبه خوانده شود‌ و همچنین بر دادن صدقه و دعا برای اهل قبور تأکید شده است؛ ✅ زيارت اهل قبور در شب كراهت دارد. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «بزرگداشت مولوی» روز پنجشنبه، ١۴٠٠/٠٧/٠٨ ✍️ مناسبت روز: هشتم مهر در تقویم با عنوان «روز بزرگداشت مولوی» فیلسوف و حکیم، و عارف و شاعر پرآوازه مسلمان ایرانی نامگذاری شده است، انسان فرهیخته‌ای که نفوذ کلام و قلمش، فراتر از مرزهای ملی و تقسیمات قومی بود و علاوه بر ایرانیان، افغان‌ها، تاجیک‌ها، ترک‌ها، یونانیان و دیگر مسلمانان آسیای مرکزی و آسیای جنوب شرقی در طی هفت قرن گذشته به شدت از میراث معنوی او تأثیر گرفته‌اند! لذا سخن امروز را به این شاعر بزرگ مسلمان اختصاص می‌دهیم؛ ✍️ مولانا جلاالدین محمد بلخی خراسانی در ششم ربیع الاول سال ۶٠۴ هجری قمری در خراسان متولد شد و پس از چند سال زندگی در ایران به همراه پدر برای تحصیل علوم دینی، راهی «قونیه» شد و در آن جا بیش از سی سال به تحصیل و تدریس علوم دینی مشغول گردید که بواسطه‌ی آن شاگردان بسیاری را تربیت نمود به طوری مورخین آورده‌اند که بیش از چهارصد نفر در حوزه درس مولانا شرکت می‌کردند! ✍️ زندگی مولانا در ٣٨ سالگی با دیدن شمس تبریزی، دگرگون شد و آن چنان مستغرق دریای معنوی او گردید که یک پارچه شور و هیجان شده و تبدیل به عارف و شاعری بی‌نظیر گردید! اشعار مولانا در مجموع شامل هفتاد هزار بیت می‌شود و همگی در مدح و ستایش پروردگار است و تمثیل‌های زیبایی از قرآن کریم در اشعار این شاعر پر آوازه ایران وجود دارد! مولوی کتاب ارزشمند «مثنوی معنوی» که دارای بیست و هفت هزار بیت است، را «اصول دین» نامیده‌ و در مقدمه آن، چنین آورده: «هذا کتابً المثنوی، وهّو اصولُ اصولِ اصولِ الدین» هرچند که برخی فقهای شیعه، «شمس و مولوی» را صوفیانی اهل طریقت و ضد دین می‌پندارند! اما این دو چهره، علاقه‌مندان نامداری نیز در بین علمای بزرگ شیعه، همچون شیخ بهایی (ره) دارند که شمس را «حکیم معنوی» می‌خواند! (کلیات شیخ بهایی، مثنوی «نان و حلوا»، ص۱۷۳)؛ و همچنین شیخ، شعر معروفی دربارۀ کتاب مثنویِ مولانا دارد که در مقام معنوی او می‌گوید: «من نمی‌گویم که آن عالی‌جناب، هست پیغمبر، ولی دارد کتاب» (روضات الجنات، جلد ۸، ص۷۴) علامه محمدتقی جعفری (ره) عالم و فیلسوف معاصر و از مقبولین روزگار هم کتابی مفصل با نام «تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی مولوی» را در ۱۵ جلد نوشته و در مقدمۀ آن چنین آورده است: «نتیجه‌ای که از مجموع ملاحظات درباره مثنوی به دست می‌آید، این است که این کتاب می‌تواند یکی از عالی‌ترین منابع شهودگرایی و عرفان مثبت باشد، نه وسیله‌ی گرایش به عرفان منفی!» البته علمای بسیاری درباره شمس و مولانا سخن گفته‌ و آنها را ستوده‌اند، اما در این مجال کوتاه ما فقط به یک نفر دیگر از علمای معاصر اشاره و قضاوت را به شما واگذار می‌نمائیم؛ حضرت امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) رهبر فرزانه انقلاب از جمله کسانی هستند که تمجید قابل توجهی از شخصیت مولانا و عمق مطالب او داشته‌اند! ایشان در بیاناتی با اشاره به شخصیت مولوی می‌فرمایند: «مولوی یک‌سره عرفان و معنویت و حقیقت و اسلام ناب و معرفت توحیدی خالص است... » (١٣٩٨/٠٢/٣٠) همچنين معظم‌له در دیدار شاعران با ایشان در ٢۵ شهریور سال ۸۷ با اشاره به کتاب سترگ «مثنوی معنوی» می‌فرمایند: «یک بخش مهمى از شعر آئینى ما می‌تواند متوجه مسائل عرفانى و معنوى بشود و این هم یک دریاى عظیمى است! شعر مولوى را شما ببینید؛ اگر فرض کنید کسى به دیوان شمس به خاطر زبان مخصوص و حالت مخصوصش دسترسى نداشته باشد که خیلى از ماها دسترسى نداریم و اگر آن را کسى یک‌قدرى دوردست بداند؛ مثنوى؛ که خودش می‌گوید: و هو اصولُ اصولِ اصولِ الدین. واقعاً اعتقاد من هم همین است...» ✍️ و در پایان سخن، فارغ از اختلاف نظر علماء در رابطه با مولوی، به هر حال، نباید خدمت بزرگ او در ترویج و تبلیغ زیبای آیات و روایات اسلامی را فراموش کرد! زیرا کمتر اثر ادبی را بتوان یافت که همانند مثنوی، از قرآن تأثیر پذیرفته باشد؛ چه آنکه در جای جای ابیات مثنوی می‌توان آیات قرآن و مضامین آن را به وضوح نظاره‌ کرد که به عنوان حسن ختام به نمونه‌ای از این ابیات که به آیاتِ «فَمَنْ یعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّة خَیراً یَرَهُ وَ مَنْ یعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّة شَراً یرََه» اشاره نموده، می‌پردازیم: کی کژی کردی و کی کردی تو شر که ندیدی لایقش در پی اثر کی فرستادی دمی بر آسمان نیکی ای کز پی نیامد مثل آن https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: سالروز درخواست قلم و دوات توسط پیامبر (ص) برای نوشتن وصیت‌نامه (ماجرای تلخ حدیث قرطاس) موضوع: #احکام_وصیت ✅ پیامبر اسلام(ص) فرمودند: «شایسته است انسان مسلمان، وصیت کند و وصیت نامه او هر شب زیر سرش باشد و شبی را بدون آن نگذراند!» و سپس فرمودند: «کسی که بدون وصیّت بمیرد به مرگ جاهلیت مرده است!» (وسائل، کتاب الوصایا)؛ ✅ اصل وصیت کردن در اسلام واجب نیست، بلکه امری مستحب است، اما کسی که امانتی از مردم نزد اوست و «حق الناس» به عهده اش بوده و یا «حق الله» و حقوق واجب الهی همچون نماز و روزه قضا یا خمس و زکات و... به گردنش می باشد، واجب است وصیت نماید! ✅ وصيت آن است كه انسان سفارش كند بعد از مرگش براى او كارهايى انجام دهند؛ يا بگويد بعد از مرگش چيزى از مال او ملك كسى باشد؛ يا براى اولاد خود و كسانى كه اختيار آنان با اوست، قيم و سرپرست معين كند؛ و كسى را كه به او وصيت مى‏كنند «وصى» مى‏گويند. 📚 رساله مراجع https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «حدیث قرطاس ١» روز جمعه، ١۴٠٠/٠٧/٠٩ ✍️ مناسبت روز: در ایام بیماری پیامبر اکرم (ص) و سالروز درخواست قلم و دوات توسط ایشان در روزهای آخر عُمر مُبارکشان هستیم که به «حدیث قرطاس» معروف است! لذا سخن امروز را به این رویداد تلخ تاریخی، اختصاص می‌دهیم؛ در شرح این واقعه اسفناک، چنین آمده: که پیامبر اکرم (ص) در آخرین روزهای حیات خود و در حضور حدود سی نفر از صحابه بزرگ که برای عیادت ایشان آمده بودند، خطاب به جمع حاضران فرمودند: «قلم و دواتی برای من بیاورید تا برای شما چیزی (وصیتی) بنویسم که پس از آن، هرگز گمراه نشوید!»: «ائْتُونِى بِدَواهٍ وَ کَتِفٍ لِأکْتُبَ لَکُمْ کِتَاباً لَا تَضِلّوا بَعْدَهُ أبَداً»؛ ولی متأسفانه با مخالفت و ممانعت خليفه دوم، این وصیت نوشته نشد و حتی به محضر پیامبر معصوم الهی (که طبق شهادت قرآن کریم در آیه‌ی ٣ و ۴ سوره‌ی نجم، تمام سخنان و رفتار و کردار ایشان از وحی الهی نشأت می‌گیرد)، جسارت شد‌ که: «اِنَّ نَبیَّ اللهِ لَیَهجُر!!!» یعنی العیاذ بِاللّه؛ رسول خدا، هذیان می گویند!!! و سپس خلیفه دوم ادامه داد: «کتاب خدا برای ما کافی است!» و اینجا بود که پیامبر (ص) غضبناک گردیده و فرمودند: «شما را می‌بینم در حالی که من هنوز زنده هستم و در میان شمایم با من مخالفت می‌کنید؛ معلوم است که بعد از من چگونه خواهید بود!» و سپس صحابه را از نزد خود راندند... (دانشنامه اسلامی، باب ماجرای قلم و قرطاس) ✍️ اما شاید برخی فکر کنند که این واقعه، فقط در کتب شیعه آمده است، ولی عجب آنکه در بسیاری از کتب معتبر اهل سنت مانند طبقات ابن سعد، مسند احمد، تاریخ ابن کثیر، تاريخ طبری، تاریخ ذهبی، المعجم الاوسط و حتی هفت جا در «صحیح بخارى» و سه جا در «صحیح مسلم» که معتبرترین کتب روایی عزیزان اهل‌سنت می‌باشد، به «حدیث قرطاس» و ماجرای آن اشاره شده است! و عجیب تر اینکه این حدیث در کتب اهل سنت بجز از قول ابن عباس و جابر بن عبدالله انصاری، از قول شخص خلیفه دوم نیز نقل شده است!!! ❓اما سؤال مهمی که در مورد این رویداد تلخ تاریخی مطرح است، این است که پیامبر (ص) در روزهای آخر عمر خود، می‌خواستند چه چیزی را بنویسند، که امت اسلامی هرگز گمراه نشوند!؟ ✅ جواب این سؤال مهم را متأسفانه در کتب اهل سنت نمی‌توان یافت، چون در هیچ یک از کتب روایی و یا تاریخی خود به ادامه این ماجرا نپرداخته‌اند! ولی در کتب شیعه، حدیث مفصلی از امیرالمؤمنین (ع) دراین‌باره نقل شده که حضرت پس از نقل حکایت تلخ حدیث قرطاس، ادامه می‌دهند: «...چون صحابه از نزد پیامبر اکرم (ص) خارج گشتند، رسول خدا مرا نسبت به آن مطلبی که قصد داشتند بنویسند و اصحاب حاضر بر آن شهادت دهند، با خبر ساختند و این مطلبی بود که جبرئیل آن حضرت را از آن با خبر ساخته بود... لذا صحيفه‌ای را از من طلبیدند و مطالبی را برای من املاء نمودند و بر این مطلب گروهی (از اصحاب خاص) از جمله: سلمان فارسی، ابوذر غفاری و مقداد شاهد بودند! و در آن صحیفه از امامانی که خدا، مؤمنان را بر اطاعت از آنها امر نموده، نام آوردند که من اوّلین آنها و بعد از من فرزندم «حسن» و بعد از او «حسین» و سپس نُه نفر از فرزندان اویند»؛ سپس امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: «‌ای اباذر و ای مقداد آیا شما دو نفر بر این مطلب شاهد نبودید؟ و آنها گفتند: آری ما این مطلب را از رسول خدا (ص) شنیدیم!» (الغیبة نعمانی، ص۸۱) ✍️ هر چند که طبق تاریخ در این مجلس، نگذاشتند که پیامبر (ص) برای آخرین بار و در وصیت‌نامه خود در برابر همه حاضران بر جانشینی امیرالمؤمنین (ع) تأکید بنمایند؛ ولی طبق روایات متعدد در کتب شیعه و اهل‌سنت، رسول خدا در طول دوران رسالت، بارها و بارها در رابطه با دوستی، جانشینی و ولایت‌امیرالمؤمنین (ع) سخن گفته بودند و حتی «خلفای سه گانه، جزو اولین تبریک گویان و بیعت کنندگان با حضرت علی (ع) در غدیر خم بوده‌اند!» ( البدایه و النهایه ابن کثیر، ج۱۱، ص۷۴؛ و تاریخ بغداد، ج۹، ص۲۲۱؛ و... ) ✍️ در پایان سخن امروز، از عزیزان اهل‌سنت، این سؤال را می‌نمائیم که حتی اگر قبول ندارند که پیامبر (ص) می‌خواستند در وصیت‌نامه خود برای چندمین بار به جانشینی امیرالمؤمنین (ع) سفارش نمایند، بالاخره آنچه مُسلَّم است و در کتب معتبر اهل‌سنت آمده، رسول خدا می‌خواستند چیزی بنویسند که امت اسلامی پس از رحلت ایشان از گمراهی و اختلاف نجات یابند!!! که متأسفانه خلیفه دوم از این کار جلوگیری نمود! حالا به نظر شما، گناه اختلاف و تفرقه به وجود آمده در امت اسلامی پس از رسول خدا (ص) به عهده چه کسی است؟! «قضاوت با شما...» https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: ایام بیماری پیامبر (ص) و درخواست قلم و دوات توسط ایشان (ص) برای نوشتن وصیت‌نامه (ماجرای تلخ حدیث قرطاس) موضوع: #احکام_وصیت ✅ وقتى انسان نشانه‏هاى مرگ را در خود ديد بايد فورا امانت‌هاى مردم را به صاحبانش برگرداند و اگر به مردم بدهكار است و موقع دادن آن بدهى رسيده، بايد بدهد؛ و اگر خودش نمى‏تواند بدهد يا موقع دادن بدهى او نرسيده، بايد وصيت كند و بر وصيت‏ شاهد بگيرد، ولى اگر بدهى او معلوم باشد و اطمينان دارد كه ورثه مى‏پردازند وصيت كردن لازم نيست؛ ✅ كسى كه نشانه‏هاى مرگ را در خود مى‏بيند اگر نماز و روزه قضا دارد، بايد وصيت كند كه از مال خودش براى آنها اجير بگيرند، بلكه اگر مال نداشته باشد ولى احتمال بدهد كسى بدون آن كه چيزى بگيرد آنها را انجام مى‏دهد، باز هم واجب است وصيت نمايد، و اگر قضاى نماز و روزه او به تفصيلى كه گفته شده بر پسر بزرگترش واجب است، بايد به او اطلاع دهد يا وصيت كند كه براى او بجا آورد. ✅ كسى كه نشانه‏هاى مرگ را در خود مى‏بيند، اگر خمس و زكات و مظالم بدهكار است، بايد فوراً بدهد و اگر نمى‏تواند، چنانچه از خودش مال دارد، يا احتمال مى‏دهد كسى آنها را ادا نمايد، بايد وصيت كند، و همچنين است اگر حج بر او واجب باشد. 📚 توضیح‌المسائل امام خمینی (ره) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «حدیث قرطاس ٢» روز شنبه، ١۴٠٠/٠٧/١٠ ✍️ مناسبت روز: امروز مناسبت خاصی نداریم اما طبق تاریخ در ایام بیماری و روزهای آخر عمر پیامبر اکرم (ص) به سر می‌بریم و دیروز از یکی از وقایع تلخ این ایام، یعنی «حدیث قرطاس» سخن گفتیم؛ امروز نیز به برخی شبهات پیرامون این رویداد اسفناک می‌پردازیم؛ در روز گذشته عرض شد که در روزهای آخر عمر پیامبر(ص) که اصحاب برای عیادت ایشان آمده بودند؛ حضرت، طلب دوات و قلم نمودند تا چیزی بنویسند که بعد از ایشان، امت اسلامی هرگز گمراه نشوند! اما متأسفانه خلیفه دوم از این‌کار جلوگیری کرده و گفت: مگر نمی‌بینید که بیماری بر پیامبر(ص) غلبه کرده و هذیان می‌گوید!!! پس از سخن عمربن‌خطاب، افرادی که در آن جمع حاضر بودند با هم اختلاف کردند، عده‌ای گفتند که او درست می گوید! و عده‌ی دیگری شأن پیامبر(ص) را بالاتر از اینگونه حرف‌های گزاف می‌دانستند و بالاخره تصمیم گرفتند از خودِ پیامبر(ص) مجدداً سؤال کنند و ببینند، حضرت با حواس جمع به آنها پاسخ می‌دهند یاخیر؟ که پیامبر(ص) در جواب آنها فرمودند: «أ بَعْدَ الّذِی قُلْتُمْ؟!؛ بعد از حرفی که زدید، دیگر (نوشته من) اثری ندارد!» چراکه بعد از جسارت به پیامبر خدا و (العیاذ بِاللّه) محکوم نمودن ایشان به هذیان‌گویی، بر فرضی هم که نوشت افزار می‌آوردند و پیامبر نکته مورد نظر را املاء می‌فرمودند؛ دیگری اثری نداشت! زیرا نوشته آینه گفتار است و اگر شخصی در اثر شدت بیماری هذیان بگوید، نوشته او هم ارزشی ندارد! پس اگر پیامبر(ص) بر دستور خود اصرار هم می‌کردند، دیگری آن نوشته، باعث اتحاد و اتفاق بین مسلمانان و نجات آنها از گمراهی نمی‌شد! ❓اما سؤال و شبهه‌ی دیگری که در این مبحث مطرح است این است که مگر خلیفه دوم، علم غیب داشته که پیامبر(ص) می‌خواهند چه وصیتی کنند که مانع حضرت شده باشد؟ ✅ در پاسخ به این سؤال، باید عرض کنیم که پیامبر(ص) در آخر سخن خود جمله‌ای را به کار برده‌اند که خلیفه دوم از آن جمله به راحتی می‌توانسته متوجه شود و یا حداقل حدس بزند که حضرت می‌خواهند در مورد چه موضوعی بگویند و بنویسند! زیرا پیامبر(ص) فرمودند: «تا زمانی که چنگ به این وصیت بزنید بعد از من هرگز گمراه نخواهید شد!» و این جمله را رسول خدا (ص) کراراً در حدیث ثقلین به کار برده بودند؛ به‌طوری که در کتب شیعه و اهل‌سنت آمده که این حدیث را پیامبر(ص) در طول دوران نبوت خویش یعنی در طول ۲۰ سال رسالتشان بیش از ۲۰ بار در مناسبت‌های مختلف تکرار فرموده‌اند و حتی برخی از علمای اهل‌سنت از جمله قندوزی در کتاب یَنابیعُ المَوَدّه که از کتب معتبر اهل سنت است، بیان کرده که پیامبر(ص) این حدیث را ۵۰۰ بار در مکان‌های مختلف تکرار کرده و فرمودند: «إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ مَا إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا، کِتَابَ اللَهِ وَ عِتْرَتِی؛ أَهْلَ بَیْتِی وَ إِنَّهُمَا لَنْ یَفْتَرِقَا حَتَّى یَرِدَا عَلَیَّ الْحَوْضَ: من در میان شما دو چیز مانند دو بال متعادل و متوازن باقی می گذارم، این دو ریسمانی هستند که از سوی خدا به سوی شما آویزان است و شرط آن این است که این دو را با هم بگیرید، این دو از هم جدا نمی‌شوند تا روز قیامت که بر من وارد شوند، اگر این دو را با هم گرفتید بعد از من هرگز گمراه نمی‌شوید!» پس این جمله پیامبر(ص) که «بعد از من هرگز گمراه نمی‌شوید» در ذهن خلیفه دوم، کاملاً نقش بسته بود و وقتی پیامبر(ص) در بستر بیماری این جمله را تکرار کردند، او فهمید که پیامبر(ص) می‌خواهند بار دیگر امیرالمؤمنین (ع) را به‌عنوان جانشین خود و اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) را در کنار قرآن کریم و به‌عنوان مکمل آن، معرفی نمایند! لذا خلیفه دوم اجازه نداد پیامبر(ص) وصیت خود را بگوید و با همین قرینه ذهنی گفت: «قرآن برای ما کافی است!» ✍️ «قضاوت با شما...» https://eitaa.com/ROOZBARG