✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: هفته وحدت موضوع: #احکام_وحدت_مسلمین ❓لعن و نفرین کردن نسبت به مقدسات یا بزرگان دیگر مذاهب، در سخنرانی یا مداحی‌ها چه حکمی دارد؟ ✅ هر گونه گفتار یا کردار و رفتاری که در زمان حاضر بهانه به دست دشمن بدهد و یا موجب اختلاف و تفرقه بین مسلمانان گردد شرعاً حرام اکید است. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «وحدت، دستور الهی» روز چهارشنبه، ١۴٠٠/٠٧/٢٨ ✍️ مناسبت روز: در دومین روز از هفته وحدت قرار داریم، لذا با تبریک و تهنیت ایام، سخن امروز را با موضوع «وحدت از نگاه خداوند متعال» آغاز می‌نمائیم؛ خداوند متعال در قرآن کریم، تأکید فراوانی بر وحدت مسلمانان و یکپارچگی آنان می‌نماید و نه تنها مسلمانان، بلکه تمامی پیروان ادیان توحیدى از هر ملیّت و قومى که هستند را به اتحاد و یگانگى دعوت کرده است، که در این مجال کوتاه به برخی از آیات وحدت اشاره می‌نمائیم: ✅ خداوند در آیه ١٣ سوره حجرات مى‌فرماید: «یا أَیُّها النّاسُ إِنّا خَلَقْنَاکُمْ مِن ذَکَر وَ أُنثَى وَ جَعَلْنَاکُمْ شُعُوباً وَ قَبَآئِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِندَ اللهِ أَتْقَیکُمْ»: «اى مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم و شما را تیره ها و قبیله ها قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید؛ و (اینها ملاک امتیاز نیست) گرامى ترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست»؛ از آیه فوق استفاده مى شود که قرآن، منکر قومیت نیست، بلکه آن را از شؤون خلقت می داند، ولی آن را تنها به جهت شناخت و جذب و کمک به یکدیگر قرار داده نه وسیله‌اى براى تفاخر و نزاع؛ لذا خداوند در آخر آیه مى‌فرماید: «إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِندَ اللهِ أَتْقَیکُمْ»؛ (یعنی معیار برترى تقوا است.) و در سایه تقوا و پرهیزکاری اختلافات برچیده و مسیر وحدت تحکیم خواهد شد؛ ✅ همچنین خداوند در آیه ٩٢ سوره انبیاء مى‌فرماید: «إِنَّ هذِهِ أُمَّتُکُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَ أَنا رَبُّکُمْ فاعْبُدُونِ»: «این ( پیامبران بزرگ و پیروانشان) همه امّتی واحدند (و پیرو یک هدف)؛ و من پروردگار شما هستم؛ (پس) مرا پرستش کنید» قرآن در این آیه درصدد گسترش روحیه وحدت در بین عموم مردم خصوصاً مسلمانان است، و مهمترین عامل وحدت را توحید و خداپرستی معرفی می‌نماید؛ ✅ و نیز در آیه ١٠ سوره حجرات، تمام مؤمنان را برادر یکدیگر خطاب کرده و مى‌فرماید: «إِنَّما الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ»: «مؤمنان برادر یکدیگرند» لذا باید مانند اعضای یک خانواده باشند؛ ✅ همچنین خداوند در آیه ٢ سوره مائده، در جهت همکاری و حفظ منافع مشترک مؤمنان تأکید نموده و مى‌فرماید: «وَ تَعاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوَى»: «(همواره) در راه نیکى و پرهیزگارى با هم همکاری کنید» و مسلماً بهترین همکاری و همیاری‌ها در سایه اتحاد و وحدت شکل خواهد گرفت! ✅ البته خداوند در کتاب آسمانی قرآن، به همان اندازه که بر «وحدت» تأکید دارد، از تفرقه و جدایی میان مسلمانان نیز نهی نموده و وحدت و برادری را از بزرگترین نعمت‌های الهی دانسته و در آیه ١٠٣ سوره آل‌عمران فرموده است: «وَ اعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِیعًا وَلاَ تَفَرَّقُواْ وَاذْکُرُواْ نِعْمَةَ اللّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَکُنتُمْ عَلَیَ شَفَا حُفْرَةٍ مِّنَ النَّارِ فَأَنقَذَکُم مِّنْهَا»: «همگی به رشته دین خدا چنگ زده، به راه های متفرق نروید و به یاد آرید این نعمت بزرگ خدا را که شما با هم دشمن بودید و خدا در دل‌های شما الفت و مهربانی انداخت و به لطف خداوند، همه برادر دینی یکدیگر شدید، و در زمانی که در پرتگاه آتش بودید، خدا شما را نجات داد!» ✍️ و سخن امروز را با کلام ارزشمند رهبر فرزانه انقلاب به پایان می‌بریم که با اشاره به آیات قرآن کریم در رابطه با وحدت اسلامی فرمودند: «امروز مانند همیشه و بیش از همیشه، مصلحتِ الزامی امّت اسلامی، در وحدت است؛ وحدتی که ید واحده در برابر تهدیدها و دشمنی‌ها پدید ‌آوَرَد و بر سر شیطان مجسّم، آمریکای متجاوز و غدّار و سگ زنجیری‌اش رژیم صهیونیستی، رعدآسا فریاد کشد و در برابر زورگویی‌ها، شجاعانه سینه سپر کند؛ این معنی فرمان الهی است که فرموده: «وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللهِ جَمیعًا وَلا تَفَرَّقوا: همگی به رشته دین خدا چنگ زده و به راه های متفرق نروید...»(آل‌عمران۱۰۳) قرآن حکیم، امّت اسلامی را در چهارچوب «اَشِدّاءُ عَلَی الکُفّارِ رُحَماءُ بَینَهُم: بر كفّار، سخت و در ميان خودشان مهربانند»(فتح۲۹) معرّفی می‌کند و از آنها وظیفه‌ی «وَلا تَرکَنوا اِلَی الَّذینَ ظَلَموا: هرگز نباید با ظالمان همدست و دوست و بدان‌ها دلگرم باشید...»(هود۱۱۳)... را می‌طلبد...این فرمان‌های مهم و سرنوشت‌ساز، هرگز نباید از منظومه‌ی فکری و ارزشی ما مسلمانان جدامانده و به‌دست فراموشی سپرده شود» (پیام معظم‌له مورخ ۱۳۹۹/۰۵/۰۷) https://eitaa.com/ROOZBARG

🔰 «گلبرگ احکام» مناسبت: «سالروز مرگ يزيد بن معاويه (لَعْنَةُٱللَّٰهِ‌عَلَيْه)» موضوع: « احکام نواصب » ❓ناصبی به چه کسی می‌گویند و حکم شرعی او چیست؟ ✅ ناصِبی کسی است که با امام علی (ع) یا یکی از اهل بیت(ع) دشمنی داشته و دشمنی خود با آنان را آشکار کند! همچنین انکار فضایل اهل بیت، لعن و سب ائمه و نیز دشمنی با شیعیان از مصادیق ناصبی‌گری دانسته شده است؛ ✅ از نظر فقیهان شیعه، «نواصب» نجس و در حکم کفار هستند؛ از این‌رو خوردن حیوانی که توسط آنان ذبح شده، پرداخت صدقه به آنها و ازدواج با آنان جایز نیست و از مسلمانان ارث نمی‌برند! ✍️ بدیهی است از آنجا که عزیزان اهل سنت، مُحِب اهل بیت عصمت و طهارت (ع) هستند، ناصبی محسوب نمی‌شوند. 📚 من لا یحضره الفقیه، ج۳، ص۴۰۸؛ جواهر الکلام، ج۶، ص۶۴. ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «يزيد، جرثومه فساد» روز پنجشنبه، ١۴٠٠/٠٧/٢٩ ✍️ مناسبت روز: ١۴ ربیع‌الاول، سالروز به درک واصل شدن یَزید بن معاویة بن ابی‌سفیان، دومین حاکم اُمَوی است که به دستور وی، امام حسین(ع) و یاران فداکارشان در کربلا به شهادت رسیدند؛ او سه سال و هشت ماه بر مسلمانان حکومت کرد و در این مدت کوتاه، دست به سه جنایت بزرگ زد: در سال ۶۱ قمری، واقعه کربلا و شهادت‌ امام حسین (ع) و سپس اسارت اهل‌بیت پیامبر (ص) را رقم زد؛ در سال ۶۳ قمری به مدینه حمله کرد و در واقعه «حره»، هزاران نفر از صحابه و حافظان قرآن را به خاک و خون کشید؛ و در سال ۶۴ قمری برای سرکوب کردن عبدالله بن زبیر، به مکه حمله کرد و کعبه را با مَنجَنیق به آتش کشید! بر اساس منابع تاریخی، یزید درسال ۲۶ هجری قمری به دنیا آمد؛ پدرش معاویه فرزند ابوسفیان و مادرش «میسون» دختر «بحدل کلبی» بود که پس از جدایی از معاویه، به صحرا بازگشت و یزید، کودکی خود را در قبیله میسون و در کنار مادرش گذراند و از آنجا که مردمان آن قبیله از قبایل حُوّارین و اهل فصاحت و شعر عربی بودند، یزید تحت تأثیر آنان سخن‌پرداز و شاعر شد! [طقوش، دولت امویان، ص۶۱] معاویه به همراه پدرش ابوسفیان، مادرش هند جگرخوار و عده‌ دیگری از بنی‌امیه، پس از فتح مکه، به ظاهر ایمان آوردند و پیامبر(ص) آنان را «طُلَقاء» (اسیران آزادشده) خطاب نموده و از مجازات، عفوشان کردند؛ [تاریخ الأمم والملوک، ج۳، ص۶۱] لذا حضرت زینب (س) پس از شهادت امام حسین (ع)، در خطبه‌ تاریخی خود، یزید را مسلمان ندانسته و او را فرزند طلقاء نامیدند! [اللهوف، ص۱۸۲] یزید با عهدشکنی و دسیسه معاویه، پس از مرگ او بر جایگاه خلافت تکیه زد و در مدت سه سال و چند ماه در مقام حاکم بر مسلمین، مفاسد بسیاری را به منصه‌ی ظهور گذاشت! به‌صورتی که «بلاذری» او را نخستین خلیفه‌ای می‌داند که آشکارا شراب می‌نوشید و از سرگرم شدن به آواز زنان خواننده و شکار ابایی نداشت! غلامان بسیاری را به خدمت گرفته بود و برای خوشگذرانی با میمون‌ها بازی می‌کرد و سگ‌ها و خروس‌ها را به جنگ همدیگر می‌انداخت؛ همدم او میمونی بود که او را «اباقیس» می‌نامید و به او شراب می‌نوشاند و با او تفریح می‌کرد! [انساب الاشراف، ج‏۵، ص۲۸۶] همچنین مورخین شیعه و سنی نوشته‌اند که یزید از قتل و خونریزی هیچ ابایی نداشت! چنانچه «ابن جوزى‌» درباره او می‌گوید: «چگونه قضاوت ‌مى‌کنید درباره فردی که سه سال حکومت کرد، در سال اول حضرت حسين‌ (ع) را کُشت؛ در سال دوم، مردم مدینه را دچار وحشت‌ ساخت و خون آنها را براى لشکریان خود مباح گرداند و در سال سوم، خانه خدا را با منجنیق سنگباران کرد و ویران ساخت!» [ تذکرة الخواص، ص۱۶۴] ✍️ جنایات عدیده یزید، به‌ويژه در واقعه عاشورا، او را به یکی از منفورترین شخصیت‎های تاریخ تبدیل نموده، به صورتی که اکثر مسلمانان، یزید را مستحق لعن دانسته و شیعیان، بیزاری جستن از او را از ضروریات مکتب خود می‌دانند! [صدوق، اعتقادات، ص۱۷۸] همچنین روایات متعددی از اهل بیت عصمت و طهارت (ع) در منابع روایی شیعه، در لعن یزید و قاتلان امام حسین (ع) نقل شده و در زیارت عاشورا نیز با عبارتِ «اللهُمَّ الْعَنْ یزِیدَ خَامِساً...» به لعن يزيد تصریح شده است؛ بسیاری از علماء و بزرگان اهل سنت نیز، همانند «احمد بن حنبل»، «ذهبی»، «ابن عماد حنبلی»، «ابن‌جوزی» و «ابن‌خلدون» معتقد به لعن یزید بوده‎اند تا جایی که «ابن خلدون» می‌گوید: «امت اسلام بر فسق یزید اجماع دارند!» و «ابن‌جوزی» دیگر عالم اهل سنت، در کتاب «الرد علی المتعصب العنید المانع من ذم یزید» به دلایل لعن یزید پرداخته و می‌گوید: «یزید علاوه بر اینکه احترام حرم پیامبر (ص) (مدینه) را شکست، برخلاف سفارشات پیامبر(ص)، حضرت حسین (ع) را شهید کرد و پس از آن، به سرِ بریده ایشان و خاندان حضرت بی‌احترامی نمود! (پژوهشی سزا در بایدها و نبایدهای ناسزا، ص۹۰-۹۱) ✍️ و بالاخره یزید پس از عمری می‌گساری و جنایت در ۱۴ ربیع‌الاول سال ۶۴ قمری در ۳۸ سالگی (به روایتی) به سبب مستی بیش از حد و افتادن از اسب به درک اسفل واصل شد! [انساب الأشراف، ج۵، ص۲۸۷] «الا لعنة الله علی القوم الظالمین و سیعلم الذین ظلموا أی منقلب ینقلبون» https://eitaa.com/ROOZBARG