✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: «سالروز رحلت عارف و استاد اخلاق، حاج اسماعیل دولابی (ره)» موضوع: #احکام_امربه‌معروف_و_نهی‌از‌منکر ✅ شرایط امر به معروف و نهی از منکر عبارتند از: ۱. علم به معروف و منکر؛ ۲. احتمال تأثیر؛ ۳. اصرار بر گناه؛ ۴. نداشتن مفسده؛ ✅ شرط اول امر به معروف و نهی از منکر، علم به معروف و منکر است؛ یعنی امر و نهی‌کننده باید معروف و منکر را بشناسد و در غیر این صورت موظف نیست امر به معروف و نهی از منکر کند، بلکه نباید چنین کاری بکند؛ زیرا ممکن است در اثر جهل و نادانی امر به منکر و نهی از معروف کند، بنابراین نهی از منکر کردن کسی که نمی‌دانیم کارش حرام است یا نه (مثلاً معلوم نیست موسیقی که گوش می‌دهد از نوع مبتذل و حرام آن است یا حلال) واجب نیست، بلکه جایز هم نیست. 📚 رساله‌ی آموزشی امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «طوبای محبت» روز شنبه، ١۴٠٠/١١/٠٩ مناسبت روز: امروز نهم بهمن ماه، سالروز رحلت عارف و استاد اخلاق، حاج اسماعیل دولابی (ره) است که در حرم مطهر حضرت معصومه (س) مدفون می‌باشد؛ او با کلام متفاوت و شیرین و تکیه بر مفاهیم «محبت و زیبایی»، باعث جذب قشر جوان و تحصیل‌کرده به سمت خدا و اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) شد؛ بیشترین اهتمام آن عارف گرانمایه در پرورش و رشد اخلاقی جوانان و ایجاد تحول در نگرش آنها به هستی و زندگی بود، به گونه‌ای که با ایجاد حسن ظن و اعتماد به خدا و اولیای الهی و حاکم ساختن روحیه تسلیم و رضا، آنها را از همه‌ی ظواهر فریبنده دنیا فارغ می‌نمود! در محضر آن بزرگوار، چنان روح رجاء و امیدواری به فضل الهی موج می‌زد که هر نومید و مأیوس از نجات و فلاح را، شور و نیرو می‌بخشید و به وادی کمال رهنمون و در طریق وصال رهسپار می‌ساخت! لذا سخن امروز را به این عارف باللّه اختصاص می‌دهیم؛ ✍️ محمد اسماعیل دولابی در روستای دولاب از توابع تهران زاده شد، و تا اوایل جوانی همراه پدر به کشاورزی مشغول بود، اما با یک اتفاق مبارک در سفر به نجف اشرف و با معامله‌ای شیرین با امام حسین (ع) و گذشت از خواسته و مراد خویش برای احترام و خدمت به پدر! به یک‌باره زندگی او دگرگون می‌شود! که بی‌شک شنیدن این حکایت و سیر عرفانی او، از زبان این عارف ربانی شنیدنی و درس‌آموز است: «در ایام جوانی همراه پدرم به نجف اشرف مشرف شدم، و در آن زمان به شدت تشنه علوم و معارف دینی گردیده و با تمام وجود، تصمیم گرفتم که در نجف بمانم و در حوزه علمیه تحصیل کنم؛ ولی پدرم که مسن بود و جز من پسر دیگری نداشت که بتواند در کارها به او کمک کند، با ماندنم در نجف مخالف بود! به یاد دارم که در حرم امیرالمؤمنین (ع) به حضرت التماس می‌کردم و آن قدر سینه‌ام را با فشار به ضریح حضرت مالیدم که تمام سینه‌ام زخم شده بود؛ کم‌کم حالم به گونه‌ای شد که به خودم می‌گفتم، یا در نجف می‌مانم و مشغول تحصیل دین می‌شوم و یا اگر مجبور به بازگشت شوم، جان می‌دهم و می‌میرم! بعد از چند روز، با همان حال ملتهب، همراه پدرم به کربلا مشرف شدیم؛ اما در حرم حضرت اباعبدالله (ع) در بالاسر ضریح، ناگهان همه چیز برای من حل شد و گویی هرچه را می‌خواستم به من عنایت کردند، تصمیمم را گرفتم و خدمت به پدر را بر هرکار دیگر ترجیح دادم و بدون هرگونه ناراحتی و با خاطری آرام به ایران بازگشتم! در ایران که آمدم، اتفاق عجیبی افتاد و ناگهان جلوی در اتاق پذیرایی خانه‌ی پدر، پرده ها کنار رفت و حالت مکاشفه‌ای به من دست داد و حدود بیست دقیقه در جای خود ثابت ماندم! در آن حالت دیدم که بالای سر ضریح امام حسین (ع) هستم و به من فرمودند که به خاطر احترام به پدر، آنچه را می‌خواستی از حالا به بعد تحویل بگیر! همه‌چیز از همان جا آغاز شد! از آن پس آن اتاق، بالای سر ضریح حضرت شد و تا سی سال عزاخانه اباعبدالله(ع) بود و تمامی اشخاصی که به آنجا می‌آمدند بی‌آنکه لازم باشد کسی ذکر مصیبت بخواند، منقلب شده و می‌گریستند! در اثر عنایات حضرت ابا عبدالله (ع) بعد از آن مکاشفه به ترتیب به چهار استاد بزرگ برخوردم که مرا دست به دست به یکدیگر تحویل دادند! اولین فرد، آیت الله سید محمد شریف شیرازی (ره) بود؛ همراه او بودم تا اینکه مرحوم شد؛ وقتی جنازه او را به حضرت عبدالعظیم (ع) بردیم، آیت الله شیخ محمد تقی بافقی (ره) آمد و بر او نماز خواند و من جذب او شدم، به گونه‌ای که از آن پس شیخ محمد تقی بافقی را رها نکردم، تا اینکه مرا تحویل آیت الله شیخ غلامعلی قمی (ره) داد؛ در همین ایام با آیت الله شاه آبادی (ره) هم آشنا شدم و با ایشان ارتباط مستمر پیدا کردم؛ تا اینکه بالاخره به استاد چهارم، آیت‌الله شیخ محمد جواد انصاری همدانی (ره) رسیدم؛ او با سایرین متفاوت بود! او از پوسته بشری خارج شده و آزادانه هر ساعتی در جایی از عالم سیر می‌کرد! او یک استوانه نور بود که از عرش تا طبقات زمین امتداد داشت و نور همه اهل بیت (ع) در وجود نورانی او قابل وصول بود! به او دل دادم و از وادی توحید سر در آوردم! خداوند لطف فرمود و در هر یک از این کلاس‌ها، افراد برجسته و ممتاز آن کلاس را به من نشان داد! و کاری کرد که هیچ جا متوقف نشدم، تا اینکه به وادی توحید رسیدم! عزیزان، همه‌ی عنایاتی که به من شد از برکات امام حسین (ع) بود! البته از راه سایر ائمه هم می‌توان به مقصد رسید، ولی راه امام حسین (ع) خیلی سریع، انسان را به نتیجه می‌رساند! چون کشتی نجات حسین(ع) در آسمان‌های غیب، خیلی سریع راه می‌رود، و هر کس در سیر معنوی خود حرکتش را از آن حضرت آغاز کند، خیلی زود به مقصد می‌رسد!» ✍️ این مبحث ادامه دارد... 📚 برگرفته از کتاب «طوبای محبت» https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام موضوع: #احکام_امربه‌معروف_و_نهی‌از‌منکر ✅ شرایط امر به معروف و نهی از منکر عبارتند از: ۱. علم به معروف و منکر؛ ۲. احتمال تأثیر؛ ۳. اصرار بر گناه؛ ۴. نداشتن مفسده؛ ✅ شرط دوم امر به معروف و نهی از منکر، احتمال تأثیر است، یعنی امر و نهی‌کننده باید احتمال بدهد که امر و نهی او اثر و نتیجه‌یی ولو در آینده دارد. ✅ شرط سوم امر به معروف و نهی از منکر اصرار بر گناه است یعنی باید شخص گناهکار بر استمرار گناه، اصرار و سماجت داشته باشد و چنانچه معلوم شود که وی بدون این که امر و نهی شود خود از خطا دست بر می‌دارد یعنی معروف را به‌جا می‌آورد و منکر را ترک می‌کند، امر و نهی او واجب نیست. 📚 رساله‌ی آموزشی امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «طوبای محبت ٢» روز یکشنبه، ١۴٠٠/١١/١٠ مناسبت روز: امروز مناسبت خاصی نداریم؛ اما در روز گذشته به مناسبت سالروز رحلت عارف و استاد اخلاق، حاج محمداسماعیل دولابی (ره) از سرگذشت و سیر عرفانی این عارف عرفی‌گرای شیعی سخن گفتیم و انشاالله امروز نیز به نکات ارزشمندی از توصیه‌های مرحوم دولابی (ره) در رابطه با سبک زندگی می‌پردازیم، که بی‌شک می‌تواند راهگشای ما، برای رسیدن به معنویت و نور در زندگی فردی و اجتماعی باشد: 1️⃣ هر وقت در زندگی‌ات گیری پیش آمد و راه‌بندان شد، بدان خدا با تو کار دارد؛ پس زود برو با او خلوت کن و بگو با من چه کار داشتی؟ هر کس گرفتار است، در واقع گرفته‌ یار است! 2️⃣ زیارتت، نمازت، ذکرت و عبادتت را تا زیارت بعد، نماز بعد، ذکر بعد و عبادت بعد، حفظ کن؛ کار بد، حرف بد، دعوا و جدال و … نکن و آن را سالم به بعدی برسان! اگر این کار را بکنی، زیارت و نماز و ذکر و عبادت تو دائمی می‌شود؛ 3️⃣ اگر غلام خانه‌زادی، پس از سال‌ها بر سر سفره صاحب خود نشستن و خوردن، روزی غصه‌دار شود و بگوید فردا من چه خواهم خورد؟ این توهین به صاحبش است و با این غصه خوردن صاحبش را آزرده می‌کند؛ پس بعد از عمری که روزی خدا را خورده‌ایم، چقدر بی‌معرفتی‌ است برای روزی فردایمان غصه‌دار و نگران باشیم! 4️⃣ خدا عبادت وعده‌ی بعد را از ما نخواسته است؛ ولی ما روزیِ سال‌های بعد را هم می‌خواهیم! در حالی که معلوم نیست تا یک وعده‌ی بعد، زنده باشیم! 5️⃣ گذشته که گذشته و نیست! آینده هم که نیامده و نیست! همه‌ی غصه‌ها مال گذشته و آینده است! پس حالا که گذشته و آینده نیست، غصه‌ برای چه؟! تنها حال موجود است که آن هم، نه غصه دارد و نه قصه! 6️⃣ خدا ما را براى شادى آفریده است، نه براى غم! خدای واحد غنی و قوى، محال است مخلوقی را برای ناراحتی و غم بیافریند! اگر این بشارت را که ما را برای شادى آفریده‌اند، باور کردی و به خودت قبولاندی، دیگر غم، وجود نخواهد داشت! این مژده، مال کسی است که آن را باور کند؛ همین که فهمیدی دنیا فانی است و مشکلات و محرومیت‌هایش هم همیشگی و دائمی نیست و بالأخره روزی تمام خواهد شد، نصف غم‌هایت باطل می‌شود! مشقّت و غم دنیا نیز وسیله‌اى است برای خوشی وشادی! 7️⃣ تربت، بلا را دفع می‌کند و همه تب‌ها و طوفان‌ها و زلزله‌ها با یک سر سوزن از آن، آرام می‌شود! مؤمن سرانجام تربت می‌شود! اگر یک مؤمن در شهری بخوابد، خداوند بلا را از آن شهر دور می‌کند! 8️⃣ با تکرار کردن کارهای خوب، عادت حاصل می‌شود، بعد عادت به عبادت منجر می‌شود، عبادت هم معرفت ایجاد می‌کند، بعد ملکات فاضله در فرد به وجود می‌آید و نهایتا به ولایت منجر می‌شود! 9️⃣ ازهر چیز تعریف کردند، بگو مال خداست و کار خداست! نکند خدا را بپوشانی و آنرا به خودت یا به دیگران نسبت بدهی! که ظلمی بزرگ‌تر از این نیست! اگر این نکته را رعایت کنی، از وادی امن، سر در می‌آوری! هر وقت خواستی از کسی یا چیزی تعریف کنی، از رَبَّت تعریف کن؛ پس بیا و از این تاریخ تصمیم بگیر، حرفی نزنی مگر از او! و هر زیبایی و خوبی که دیدی، رب و پروردگارت را یاد کنی! همانطور که امیرالمؤمنین (ع) در دعای دهه‌ی اول ذی‌الحجه می‌فرمایند: «به عدد همه چیزهای عالم "لااله‌الااللّه" » 🔟 دل‌های مؤمنین که به هم وصل می‌شود، تبدیل به آب کُر می‌شود! وقتی به امیرالمؤمنین (ع) متّصل شد، به دریا وصل شده است؛ شخصِ تنها، آب قلیل است و در تماس با نجاست نجس می‌شود! ولی آب کُر نه تنها نجس نمی‌شود، بلکه متنجس را هم پاک می‌کند! 1️⃣1️⃣ هر چه غیر خداست را از دل بیرون کن! در «اِلّا» تشدید را محکم ادا کن، تا اگر چیزی باقی مانده از ریشه کنده شود و وجودت پاک شود! آن گاه «اللّه» را محکم بگو، تا همه‌ی دلت را تصرف کند: «لااِله‌اِلَّااللّه» 2️⃣1️⃣ از دنیا نگو، از خلق نگو، از خودت هم نگو، فقط از خدا بگو! چند وقت که تنها از خدا بگویی، غیر او را فراموش می‌کنی! 3️⃣1️⃣ در دنیا اگر خودت را «مهمان» حساب کنی و حق تعالی را «میزبان»، همه‌ی غصه‌ها می‌رود! چون هزار غصه به دل میزبان است که دل میهمان از یکی از آنها خبر ندارد! هزار غم به دل صاحب‌خانه است که یکی به دل مهمان راه ندارد! در زندگی خودت را میهمان خدا بدان تا راحت شوی! اگر در میهمانی یک شب بلایی به تو رسید شلوغ نکن و آبروی صاحب‌خانه را حفظ کن! 4️⃣1️⃣ جان دادن بهتر از جان کندن است! مؤمن جانش را با محبت تقدیم می‌کند و جان کافر را با زور می گیرند! حالا که هر چه دنیایی است، بالأخره رفتنی است، چه بهتر که خود آدم آن را به دوست تقدیم کند و در راه خدا بدهد! 5️⃣1️⃣ خلاصه اخلاق دو کلمه است: «مرنج و مرنجان!» 📚 برگرفته از کتاب «طوبای محبت» https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام موضوع: #احکام_امربه‌معروف_و_نهی‌از‌منکر ✅ شرایط امر به معروف و نهی از منکر عبارتند از: ۱. علم به معروف و منکر؛ ۲. احتمال تأثیر؛ ۳. اصرار بر گناه؛ ۴. نداشتن مفسده؛ ✅ شرط چهارم امر به معروف و نهی از منکر، نداشتن مفسده است؛ یعنی باید امر و نهی مفسده‌ای نداشته باشد، بدین ترتیب اگر امر و نهی موجب شود به شخص امر و نهی کننده و یا به مسلمان دیگر مفسده‌ای از قبیل ضرر جانی و یا آبرویی و یا مالی برسد، در این جا امر و نهی واجب نیست؛ البته مكلف موظف است ملاحظه‌ی اهمیت را بکند یعنی باید در تمام معروف و منکرها بین مفسده‌ی امر و نهی و مفسده‌ی ترک امر و نهی مقایسه کند و سپس به آنچه مهمتر است، عمل نماید. ✅ کسی که می‌ترسد در صورت اقدام به امر به معروف و نهی از منکر در مورد کسی که دارای نفوذ و موقعیت اجتماعی خاصی است، از ناحیه ی او ضرر قابل توجهی ببیند، واجب نیست او را امر و نهی کند به شرطی که منشأ ترسش، عقلایی باشد؛ ولی سزاوار نیست کسی به صرف ملاحظه‌ی مقام کسی که واجب را ترک کرده و یا مرتکب فعل حرام شده و یا به صرف احتمال وارد شدن ضرر کمی از طرف او، تذکر و موعظه به برادر مؤمن خود را ترک کند به هر حال رعایت اهم و مهم لازم است. 📚 رساله‌ی آموزشی امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز:«ازدواج ام کلثوم (س)» روز دوشنبه، ١۴٠٠/١١/١١ مناسبت روز: امروز مناسبت خاصی نداریم؛ اما فردا ٢٩ جمادی‌الثانی، طبق نظر برخی از مورخین سالروز رحلت حضرت ام کلثوم (س) فرزند چهارم امیرالمؤمنین (ع) و حضرت زهرا (س) است، که متأسفانه در منابع شیعه و اهل سنت گزارشات اندکی در رابطه با ایشان آمده، و همان گزارشات نیز نوعاً از لحاظ سندیت دارای ضعف، تناقض و مشکل اساسی است! تا جایی که برخی از محققین، وجود دختری به‌نام «ام کلثوم» را برای حضرت زهرا (س) نفی نموده و «ام کلثوم» را یکی از القاب و اسامی حضرت زینب (س) دانسته‌اند! اما به هر حال در همین گزارشات اندک و غیر قابل استناد، مهمترین نکته در رابطه با ایشان که مورد اختلاف بسیاری از علمای شیعه و سنی می‌باشد، موضوع ازدواج حضرت ام کلثوم (س) با خلیفه‌ی دوم است؛ که انشاالله در سخن امروز، این موضوع را مورد نقد و بررسی قرار می‌دهیم؛ ✍️ در بین عزیزان اهل سنت، مشهور است که امیرالمؤمنین (ع)، دختر خود «امّ کلثوم» را به ازدواج خلیفه دوم، عمر بن خطاّب، در آورده‌اند و آنها این ازدواج را نشانگر دوستی و روابط حسنه میان حضرت علی (ع) و حضرت زهرا (س) با خلیفه دوم قلمداد کرده و این موضوع را نشانه‌ی تأیید عمر بن خطاب توسط اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) می‌دانند! و در برابر آن علمای شیعه این ازدواج را به این صورت نپذیرفته و قبول ندارند! اما قبل از هر گونه بررسی موضوع، این سؤال مطرح می‌شود که: ❓آیا اگر این ازدواج هم صحت داشته باشد، نشانه‌ی برتری و فضیلت خلیفه دوم و تأیید وی از جانب اهل‌بیت (ع) است؟! ✅ در جواب به این پرسش، به آیه ٧٨ سوره هود اشاره می‌نمائیم که خداوند متعال می‌فرماید: «و قوم لوط، كه سابقه‌ى كارهاى زشت (با مردان) داشتند، به سرعت به سراغ او آمدند؛ (و حضرت لوط، براى جلوگيرى از تعرّض آنها به میهمانانش، با اشاره به دخترانِ خود، به آنان) گفت: اى قوم من! اينها دختران منند، (كه مى‌توانيد با آنان ازدواج كنيد) آنها براى شما پاکترند! پس از خدا پروا كنيد (و دست به گناه نزنيد) و مرا در پيش ميهمانانم رسوا مسازيد، آيا در (ميان) شما يك نفر رشيد وجود ندارد؟ (كه بجاى کار زشت با مردان، با یکی از دختران من ازدواج کند؟)»: «...قَالَ يَا قَوْمِ هَٰؤُلَاءِ بَنَاتِی هُنَّ أَطْهَرُ لَكُمْ...» حالا نکته مهم این است که اگر یکی از این افراد گناهکار، با دختر حضرت لوط ازدواج می‌کرد، این موضوع نشانه‌ی فضیلت و تأیید او از جانب آن پیامبر الهی بود؟! ⬅️ و یا ازدواج فرعون با حضرت آسیه که طبق روایات اسلامی یکی از زنان بهشتی است و خداوند در آیه ١١ سوره تحریم، او را به‌عنوان الگوی بشر مثال زده است: «وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذِينَ آمَنُوا امْرَأَتَ فِرْعَوْنَ...»، نشانه‌ی فضیلت و بهشتی بودن فرعون است؟! در حالی‌که قرآن کریم در جهنمی بودن فرعون صراحت کامل دارد: « «یقْدُمُ قَوْمَهُ یوْمَ الْقِیمَةِ فَأَوْرَدَهُمُ النَّارَ...»؛ «قضاوت با شما... » ✍️ و اما در بررسی اصل وجود این ازدواج ابتدا به سراغ کتب عزیزان اهل سنت می‌رویم و نکاتی را عرض می‌کنیم: ✅ موضوع ازدواج خلیفه دوم با حضرت ام کلثوم (س) در هیچ یک از «صحاح سته» که معتبرترین کتب اهل سنت است نیامده و فقط در برخی از منابع تاریخی و روایی اهل سنّت، مانند: «طبقات» ابن سعد و «المستدرک» حاکم نیشابوری، مطرح شده که در این کتب نیز به دو دلیل این موضوع قابل استناد نمی‌باشد: 1️⃣ براساس مبانی رجالی اهل سنّت، هیچ یک از راویان این روایت، اعتبار لازم را ندارند؛ لذا این موضوع به لحاظ سندی فاقد اعتبار و ارزش می‌باشد! 2️⃣ صرف نظر از ضعف سندی، این روایت به لحاظ دلالت و معنی نیز دچار تعارض، چندگانگی و تشویش در نقل می باشد! به گونه‌ای که برخی از نقل‌ها، برخی دیگر را تکذیب می‌نمایند! به عنوان مثال، در برخی نقل‌ها این گونه آمده است که وقتی عمر به خواستگاری امّ کلثوم آمد، امیرالمؤمنین (ع)، مسئله کوچکی سنّ ام کلثوم را مطرح نمودند؛ و در برخی از نقل‌ها آمده است که حضرت فرمودند: «من او را برای فرزندان برادرم جعفر بن ابی طالب نگه داشته‌ام» و در نقل دیگری آمده که حضرت بدون درنگ دختر خردسال خود را نزد خلیفه دوم فرستادند تا او را نگاه کند و بپسندد!!! ✍️ اما در بین عالمان شیعه در این مورد چند دیدگاه وجود دارد: 1️⃣ بیشتر علماء اعتقاد دارند که اصلاً موضوع ازدواج از اساس کذب است! به نحوی که آقا بزرگ تهرانی در کتاب ارزشمند «الذریعه» چندین کتاب مستقل را که در ردّ این ازدواج نوشته شده، نام می‌برد؛ و شیخ مفید در «المسائل‌السريه» (ص۸۶) در این‌باره می‌نویسد: حدیث وارده در باب تزویج ام‌کلثوم ثابت نیست و زبیر بن بکار که آن را روایت کرده، فردی متهم و دشمن امیرمؤمنان(ع) بوده است! 👇👇👇

2️⃣ عده‌ی دیگری از علمای شیعه اعتقاد دارند این ازدواج صورت گرفته؛ ولی از روی تهدید و اکراه و اجبار! و البته از آنجا که ام کلثوم کوچک بوده، خلیفه دوم قبل از رشيده شدن ایشان و وقوع زفاف کشته شده و امیرالمؤمنین (ع) وی را به خانه خود برگرداندند؛ که به برخی از این روایات اشاره می‌نمائیم: ⬅️ کلینی (ره) در اصول کافی، ج۵، ص۳۴۶، حدیثی از امام صادق (ع) بدین مضمون نقل می‌نماید: «هنگامی که عمر [از اُم کلثوم] نزد حضرت علی (ع) خواستگاری نمود، حضرت در پاسخ او فرمودند: او کم سنّ و سال است (و نپذیرفتند) پس عمر با عباس (عموی حضرت) ملاقات کرد و گفت: آیا در من عیبی هست؟ عباس گفت: مگر چه شده؟ عمر گفت: به خواستگاری دختر برادرزاده‌ات رفتم؛ ولی او پاسخ منفی به من داد! به خداوند سوگند! چاه زمزم را پُر می‌کنم و همه‌ی نشانه‌های بزرگی و کرامت شما خاندان را از بین خواهم برد و هر آینه دو شاهد برای علی اقامه کرده، به اتّهام سرقت، دست راست علی را قطع خواهم نمود! پس عباس نزد امیرالمؤمنین (ع) رفت و ایشان را [از تهدیدهای عمر] آگاه ساخت و درخواست نمود تا امر [این ازدواج] را به او واگذار نمایند! پس حضرت علی (ع) نیز (برای جلوگیری از درگیری با خلیفه دوم) مسئله ازدواج ام کلثوم را به عموی خود عباس سپردند!» ⬅️ سید مرتضی (ره) نیز در رسائل، ج۳، ص۱۴۹، همین موضوع را نقل کرده که ازدواج ام کلثوم (س) با زورگویی و تهدید خلیفه دوم صورت گرفته است! ⬅️ ابن شهرآشوب در کتاب المناقب، ج۳، ص۱۸۹، این موضوع را تأیید می‌کند که بالاخره عقد صورت گرفته اما چون ام کلثوم (س) کوچک بوده، خلیفه دوم قبل از رشيده شدن او و وقوع زفاف کشته شده است! و البته رزقانی مالکی از علمای اهل سنت نیز این موضوع را تصدیق نموده است؛ (شرح المواهب اللدنیّة، ج٧، ص٩) 3️⃣ اما عده‌ی دیگری از علمای شيعه و اهل‌سنت با پذيرش اصل این ازدواج، نكته ديگرى را مطرح كرده‌اند كه اصلاً «امّ‌كلثوم» همسر خلیفه دوم، دختر امير مؤمنان (ع) و حضرت زهرا (س) نبوده؛‌ بلكه دختر ابوبكر و خواهر محمد بن ابی‌بکر بوده که به واسطه ازدواج حضرت علی (ع) با اسماء بنت عميس بعد از مرگ ابوبکر، این دو فرزند کوچک او در خانه امیرالمؤمنین (ع) بزرگ شده‌اند، لذا برخی از مورخین در نسب «ام‌کلثوم» اشتباه کرده‌ و او را «بنت علی» نامیده‌اند! از جمله علمای اهل‌سنت، يحيى بن شرف نووى، مهمترين شارح صحيح مسلم در كتاب «تهذيب الأسماء» اين مطلب را نقل كرده و در علمای شیعه نیز آيت‌الله مرعشى نجفى (ره) در «شرح احقاق الحق» به اين مطلب تصريح كرده‌اند و این موضوع را از اشتباهات بزرگ تاریخی خوانده و شواهد متعددی بر نفی تزویج حضرت ام کلثوم دختر اصلی امیرالمؤمنین با خلیفه دوم آورده‌اند؛ از جمله اینکه بين مورخين سنی، مسلّم است که ام کلثوم که زوجه عمر بوده، در زمان امام حسن (ع) در مدينه با پسرش زيدبن عمر از دنيا رفته و حضرت بر آنها نماز ميت خوانده‌اند؛ در حالی که طبق روایات متعدد حضرت ام کلثوم بنت امیرالمؤمنین (ع) در کربلا حضور داشته و پس از حوادث کربلا و بازگشت از اسارت یکی از راویان حماسه حسینی بوده‌اند! ✍️ آنچه گذشت تمام مطلبی است که درباره ازدواج حضرت ام کلثوم (س) در روایات شیعه و سنی آمده و مانند همیشه، قضاوت را به شما واگذار می‌نمائیم! https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: آغاز دهه مبارکه فجر انقلاب اسلامی ایران موضوع: #احکام_حفظ_نظام_اسلامی ❓آیا حفظ نظام اسلامی از تعدی و تجاوز دشمنان، واجب است؟ ✅ حفظ نظام اسلامی، باعث حفظ ثغور(حدود و مرزهای) اسلام است و حفظ ثغور اسلام، جزء فرایضی است که هیچ فریضه ای بالاتر از آن نیست...» 📚 صحیفه امام خمینی (ره)، ج١۶، ص۴۶۵. ❓عده‌اى در برابر دیگران، مبادرت به طرح کمبودها و ضعف‌هایی که در جمهورى اسلامى وجود دارد، مى‌کنند، آیا گوش‌دادن به این سخنان و حکایت‌ها جایز است؟ ✅ واضح است هر عملى که موجب بدنام شدن چهره جمهورى اسلامى که در برابر کفر و استکبار جهانى ایستاده است، شود، به نفع اسلام و مسلمین نیست! بنابراین، اگر این سخنان موجب تضعیف نظام اسلامى باشد، جایز نیست! 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «فجر نور ١» روز سه‌شنبه، ١۴٠٠/١١/١٢ مناسبت روز: امروز دوازده بهمن، روز ورود امام راحل به ایران اسلامی و بیعت میلیونی همه اقشار مردم با رهبر کبیر انقلاب، حضرت امام خمینی (ره) است، لذا ضمن گرامیداشت این روز به‌یادماندنی و آغاز ایام اللَّهِ دهه فجر انقلاب اسلامی، سخن امروز را آغاز می‌نمائیم؛ ساعت ٣/٣٠ صبح به وقت تهران، در فرودگاه شارل دوگل فرانسه، مردی سوار بر هواپیما می‌شود که هیچ‌کس فکر نمی‌کند به‌سلامت از این هواپیما پیاده شود، چراکه دولت بختیار و ارتش ایران، فرودگاه‌ها را بسته و تهدید کرده بودند که هر هواپیمایی را که به حریم هوایی ایران وارد شود با موشک خواهند زد! هواپیمای امام خمینی (ه) غرش‌کنان به سوی آسمان پرواز کرد؛ اما همه مسافرین سراسر اضطراب و تشویش بودند! در این میان، تنها کسی که با آرامش تمام، نماز شب خود را به جای آورده و در کف هواپیما با راحتی و آسودگی می‌خوابد حضرت امام (ره) است! مهماندار هواپیما که از آرامش ایشان، به وجد آمده بود، نقل‌ می‌کند: در حالی که آیت‌الله بر روی‌ دو پتو خوابیدند، خبرنگاران‌ با همراهان‌ ایشان مصاحبه‌ می‌کردند، هر کس‌ سخنی می‌گفت‌، و برخي از آن‌ها احتمال‌ برگرداندن‌ و برخی دیگر احتمال سرنگون‌کردن‌ هواپیما را می‌دادند! ولی همگی‌ در یک‌ چیز همانند هم بودند و آن‌، نگرانی‌ شدید و اضطراب بی‌وصف بود! ساعت نزدیک هشت صبح به وقت ایران بود که مهماندار پشت بلندگو اعلام کرد، هم اکنون به آسمان ایران وارد شدیم‌، همه‌ی مسافرین از شدت استرس، حال خود را نمی‌فهمیدند، اما امام‌ (ره) با شنیدن این جمله‌، لبخندی بر لبانشان نقش بست، گویی این مرد الهی، آرامشی جاودانه دارد! بالاخره هواپیما برخلاف تصور همه، به سلامت به زمین نشست و امام امت، دست در دست مهماندار هواپیما با همان آرامش و صلابت، پای در خاک ایران گذاشتند! ❓اما به‌راستی، این آرامش وصف ناشدنی از کجا نشأت گرفته است؟! ✅ خداوند در آیه ٢٨ سوره رعد، وعده داده که با ياد او دل‌ها آرام مى‌گيرد: «أَلاَ بِذِکْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» به راستی، انسان در پرتو ایمان و اعتماد به خداوند متعال، آرامش روحی و اطمینان خاطر پیدا می‌کند، چرا که اعتقاد به قدرت لایتناهی الهی، آدمی را به قدرتی مافوق همه قدرت‌های بشری متکی می‌نماید! در آن وقت سکینه‌ی الهی نیز نازل می‌شود؛ چنانچه قرآن می‌فرماید: «هُوَ الَّذِی أَنْزَلَ السَّكِينَةَ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ»؛ (فتح/۴) و بالاخره، نتیجه‌ی این سکینه‌ی الهی و آرامش روحی، می‌شود: «لِيَزْدَادُوا إِيمَانًا مَعَ إِيمَانِهِمْ»؛ (همان) یعنی بذر ایمان در دل آن‌ها عمیق‌تر می‌شود، چنانچه اصل واژه «ایمان» از کلمه «اَمن» گرفته شده و به معنای آرامش، اطمینان قلب و نبود هیچ‌گونه ترس و وحشت در برابر غیر خداست! ✍️ در این زمینه، خداوند در قرآن به برخی از شخصیت‌های ویژه نیز اشاره نموده است که در این مجال کوتاه، تنها به دو نمونه از آن‌ها اشاره می‌نمائیم: 1️⃣ یکی از شاخص‌ترین انسان‌های مؤمن که خداوند در آیه ۸۱ سوره انعام، به ایشان اشاره می‌نماید، حضرت ابراهیم (ع) است که با ایمان و توکل و اعتماد به حضرت حق، یک تنه در برابر نمرود و تمام بت‌پرستان می‌ایستد و خطاب به آنان می‌گوید: «وَكَيْفَ أَخَافُ مَا أَشْرَكْتُمْ...»، چگونه ممکن است من از بت‌های شما بترسم و در برابر تهدیدهای شما وحشتی به خود راه بدهم. 2️⃣ همچنین خداوند در آیه ۴۷ سوره طه، به حضرت موسی (ع) اشاره می‌نماید که با لباس ساده و عصای چوپانی، در برابر فرعون با آن جاه و جبروت و خدم و حَشَم، که چشم هر بیننده‌ای را خیره می‌کند و هر دلی را می‌لرزاند! با کمال آرامش و طمأنینه می‌ایستد و به دستور الهی از فرعون می‌خواهند که از اذیت و آزار بنی‌اسرائیل دست بردارد و آن‌ها را با ایشان همراه کند: «فَأَرْسِلْ مَعَنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ وَلَا تُعَذِّبْهُمْ» ✍️ بی‌شک امام خمینی (ره) نیز یکی از مصادیق بارز این آرامش و سکینه الهی بوده‌اند که با ایمان و اعتماد به وعده‌های الهی: «إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ» (محمد/٧)، «وَلَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ» (حج/۴٠)؛ در برابر حکومت ٢۵٠٠ ساله ستم‌شاهی ایستاده و مکتبی را بنا نمودند که تربیت‌شدگان این مکتب نیز با پیروی از امام و مقتدای خود، با آرامش و صلابت در تمامی دوران‌های سخت، از دوران انقلاب گرفته تا دفاع مقدس، و دفاع از حرم اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) و... در برابر دشمنان تا دندان مسلح ایستاده و هرگز ترسی به دل راه ندادند! افراد شجاعی هم‌چون شهید محسن حججی (ره) که حتی در هنگامی که تکفیری‌ها او را ذبح می‌کردند، کوچکترین آثاری از خوف و ترس در چهره‌ی آرام او، دیده نمی‌شد! https://eitaa.com/ROOZBARG