✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «آیات المهدی ١٧»         روز چهارشنبه، ١۴٠١/٠١/٣١ ✍️ مناسبت روز: امشب اولین شب قدر (لَیلَةُ القَدر) است؛ شب نزول قرآن و مقدّر شدن امور یک‌ساله انسان‌، که در قرآن مجید، در سوره‌های قدر و دخان به آن اشاره شده و ارزش این شب را بیش از هزار ماه دانسته‌اند: «لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْر» «شب قدر» طبق روایات اسلامی نیز، بافضیلت‌ترین شبِ سال و شب رحمت الهی و آمرزش گناهان است و در آن، فرشتگان به زمین و به حضور حجت حیّ الهی نازل می‌شوند و مُقدّرات سال جدید بندگان را بر امام زمان (عج) عرضه می‌کنند! هرچند در روایات اسلامی، زمان دقیق شب قدر، روشن نیست، ولی طبق تصریح بسیاری از روایات، این شب در ماه مبارک رمضان واقع شده و به احتمال زیاد یکی از شب‌های ۱۹، ۲۱ و یا ۲۳ این ماه است؛ که البته در روایات اهل سنت بر شب ۲۷ رمضان نیز تأکید شده است. بنابراین مؤمنین در این شب‌ها با الگوگیری از کلام و سیره اهل‌بیت (ع)، به شب‌زنده‌داری، خواندن قرآن، دعا و دیگر اعمال شب قدر می‌پردازند؛ همچنین ضربت خوردن و شهادت امیرالمؤمنین (ع) در این ایام، بر اهمیت این شب‌ها افزوده و شیعیان، از فضیلت سوگواری برای آن امام همام نیز در شب‌های قدر، بهره می‌برند؛ لذا سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند حضرت امیر (ع) آغاز می‌نمائیم؛ ✍️ اما امروز هجدهمین روز از ماه مبارک رمضان است و طبق روال روزهای گذشته، به تفسیر کوتاه یکی دیگر از «آیات المهدی» در قرآن کریم می‌پردازیم: 💠 «فَفَرَرْتُ مِنكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِی رَبِّی حُكْماً وَجَعَلَنِی مِنَ الْمُرْسَلِينَ»: «(موسى گفت:) چون از شما بیمناک بودم از نزدتان گريختم، سپس پروردگارم به من حكمت (دانش و حکومت) بخشيد و مرا از پيامبران قرار داد.» (شعراء/٢١) در این آیه، حضرت موسی (ع)، علت فرار خود از مصر را، خوف و حذر عقلی از خطر دشمنان بیان فرموده‌اند؛ مفسرین بنابر روایات تفسیری اهل‌بیت (ع) این آیه را از «آیات المهدی» دانسته‌اند؛ چنانچه امام صادق (ع) اشاره به این آیه کرده و فرمودند: «صاحب الامر را غيبتى است كه (برای دلیل آن) مى‌گويد: من از بین شما غایب شدم، چون (بر جان خويش) بيمناك بودم...»: «... إِنَّ لِصَاحِبِ هَذَا اَلْأَمْرِ غَيْبَةً يَقُولُ فِيهَا- فَفَرَرْتُ مِنْكُمْ لَمّٰا خِفْتُكُمْ...» (تفسیر اهل‌بیت/ بحارالأنوار، ج۵۲، ص۱۵۷) 👈 همچنین امام باقر (ع) فرمودند: «زمانی‌که قائم ما به پا خیزد، درحالی‌که مردم را مورد خطاب قرار می‌دهد، این آیه را تلاوت می‌فرماید: فَفَرَرْتُ مِنکُمْ لَمَّا خِفْتُکُمْ فَوَهَبَ لِی رَبِّی حُکْمًا وَ جَعَلَنِی مِنَ المُرْسَلِینَ» (تفسیر اهل‌بیت/ البرهان/ بحارالأنوار، ج۵۲، ص۲۸۱) ✍️ و اما چند نکته درباره این آیه: 1️⃣ غايب شدن از بین امت، مخصوص امام عصر (عج) نیست و بسیاری از انبیاء الهی همچون حضرت موسی (ع) از میان قوم خود، غائب شده‌اند! 2️⃣ یکی از علل غیبت اولیاء الهی از جمله امام عصر (عج)، وجود دشمنان بسیار و دوستان و مدافعین اندک است! لذا به سبب خوف از دشمن و حفظ جان، به دستور الهی غائب می‌شوند تا آمادگی لازم در مردم ایجاد گردد! 3️⃣ «خوف» در اینجا به معنای حذر عقلی از خطر است و با «جُبن» که به معنای ترس و بُزدلی است و از ضعفِ نَفْس، نشأت می‌گیرد، تفاوت دارد! 4️⃣ دو مانع بزرگ ظهور حضرت حجت (ع)، «وجود حاکمان ظالم» و «عدم آمادگی یاران و مدافعان حضرت» است! 5️⃣ ایجاد امنیت برای امام زمان (عج)، یکی از شرایط ظهور ایشان است، لذا شیعیان وظیفه دارند با کسب قدرت لازم در زمین، چنین زمینه‌ای را برای دفاع از حضرت فراهم نمایند! و بر این اساس امام راحل (ره) پس از پیروزی انقلاب و تشکیل حکومت اسلامی فرمودند: «انقلاب مردم ایران، نقطه شروع انقلاب بزرگ جهانی اسلام، به پرچمداری حضرت حجت (ارواحنا فداه) است...» (صحیفه نور، ج۲۱، ص۳۲۷) https://eitaa.com/ROOZBARG

💠 مسابقه قرآنی بهار مهدوی - ٣١ فروردین ✍️ برگرفته از مطلب «#روزبرگ_شیعه» ❓ مفسرین طبق آیه ٢١ سوره شعراء و روایات تفسیری اهل‌بیت (ع)، چه موضوعی را دليل غیبت حضرت مهدی (عج) دانسته‌اند؟ 1️⃣ خوف و حذر عقلی از خطر دشمنان؛ 2️⃣ ناسپاسی مردم؛ 3️⃣ هر دو مورد صحیح است. ➖➖➖➖➖➖ ✅ اسامی برندگان مسابقه قرآنی بهار مهدوی ٣٠ فروردین ۱۴۰۱ 1️⃣ جناب آقای جعفر مرادیان 2️⃣ جناب آقای عباس نوری 3️⃣ سرکار خانم ملیحه رجائی ✍️ پاسخ صحیح روز گذشته: گزینه دو ➖➖➖➖➖➖ 🎁 جوایز: هر روز به سه نفر، مبلغ ۱۱۰ هزار تومان اهدا می‌گردد؛ ⏱ مهلت ارسال پاسخ: تا ساعت ٢٣ امروز 👇👇👇👇👇👇👇👇 🔰 برای شرکت در مسابقه امروز، لطفاً پاسخ صحیح را به ◀️ اینجا ▶️ ارسال نمایند.

🔰 «#گلبرگ_احکام» مناسبت: «#ماه_مبارک_رمضان» موضوع: «#احکام_روزه_مسافر» ✅ اگر سفر شخصی در ماه مبارک رمضان از شرایط زیر برخوردار باشد از نظر شرعی، آن شخص مسافر محسوب شده و احکام مسافر بر اعمال او جاری می‌گردد، از جمله اینکه نماز او شکسته و افطار روزه بر وی واجب می‌شود: 1️⃣ مجموع مسافت رفت و برگشت او کمتر از ۸ فرسخ یعنی حدود ۴۵ کیلومتر نباشد، به عبارت دیگر فاصله مبدأ و مقصد او، حداقل باید ۲٢ و نیم کیلومتر باشد؛ 2️⃣ قبل از اینکه سفر شروع شود، قصد پیمودن حداقل ۸ فرسخ را داشته باشد؛ 3️⃣ قبل از خارج شدن از «حد ترخص» از تصمیم پیمودن ۸ فرسخ پشیمان نشود؛ 4️⃣ سفر او در اثناء پیمودن مسافت شرعی، با رسیدن به وطن یا مکانی که قصد اقامت ده روزه در آنجا دارد، قطع نشود؛ 5️⃣ سفر او، مشکلات شرعی از جمله قصد برای انجام کار حرام را دارا نباشد؛ 6️⃣ زندگی فرد به صورت کلی در سفر نباشد مثل: عشایر و ...؛ 7️⃣ شغل فرد، سفر کردن نباشد مثل: رانندگان بین شهری و...؛ 8️⃣ مسافر حد ترخص را رد کرده باشد، یعنی از وطن یا جایی که قصد اقامت ده روز یا بیشتر را دارد به اندازه‌ای دور شود که صدای اذان آن شهر و دیار را نشنود و دیوار‌های آن شهر را نبیند. 📚 طبق نظر مشهور مراجع عظام تقلید https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «آیات المهدی ١٨»         روز پنجشنبه، ١۴٠١/٠٢/٠١ ✍️ مناسبت روز: امروز، سالروز ضربت خوردن مولی‌الموحدین، امیرالمؤمنین، حضرت علی (ع) است، لذا سخن خود را با حدیثی نبوی در رابطه با مقام حضرت امیر (ع) نزد خداوند متعال آغاز می‌نمائیم؛ پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «آن زمان که مرا شبانه به آسمان بردند... پروردگارم نکاتی را به من وحی نمود و سپس فرمود: ای محمّد، به علی‌بن‌ابیطالب «اميرالمؤمنين»، سلام مرا برسان، که پيش از او هيچ کس را به اين نام نناميده‌ام و پس از او نيز اين عنوان را به کسی نخواهم داد!»: «... قَالَ يَا مُحَمَّدُ اقْرَأْ عَلِیِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ السَّلَامَ فَمَا سَمَّيْتُ بِهَذَا أَحَداً قَبْلَهُ وَ لَا أُسَمِّی بِهَذَا أَحَداً بَعْدَهُ» [امالی شیخ طوسی، ص ٢٩۵] ✍️ اما امروز نوزدهمین روز از ماه مبارک رمضان است و طبق روال روزهای گذشته، به تفسیر کوتاه یکی دیگر از «آیات المهدی» در قرآن کریم می‌پردازیم: 💠 «أَمَّن يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ وَيَجْعَلُكُمْ خُلَفَاء الْأَرْضِ أَإِلَهٌ مَّعَ اللَّهِ قَلِيلاً مَّا تَذَكَّرُونَ»: «كيست كه هرگاه درمانده‌اى او را بخواند، اجابت نمايد و بدى و ناخوشى را برطرف كند، و شما را جانشينان (خود در) زمين قرار دهد؟ آیا با وجود خدای یکتا خدایی هست؟ (هرگز نیست لیکن) اندکی متذکر (این حقیقت) هستند» (نمل/۶٢) مفسرین این آیه را از «آیات المهدی» دانسته‌اند، چراکه در روايات متعدد آمده که نمونه‌ى مضطرّ واقعى، امام زمان (عج) هستند و بدترين سوء (وَيَكْشِفُ السُّوء)، «غیبت امام» و «ظلم و ستم مستکبران» است كه در زمان ظهور آن حضرت، برطرف مى‌شود و حكومت صالحان در آن زمان در کل زمین‌ ایجاد خواهد شد! (وَيَجْعَلُكُمْ خُلَفَاء الْأَرْضِ) چنانچه امام صادق(ع) فرمودند: «(این آیه) دربارهٔ قائم از آل محمد (ص) نازل شده؛ و به خدا قسم او مضطرّ است، آنگاه که نزد مقام (حضرت ابراهیم ع) دو رکعت نماز گزارد و خدا را بخواند، پس او را اجابت نماید و بدی (غیبت) را برطرف کند و خداوند او را خلیفه و جانشین خود بر زمین قرار می‌دهد»‌ (بحار الأنوار، ج۵۱، ص۴۸/ تفسیر نورالثقلین و البرهان) ✍️ اما چند نکته درباره آیه فوق‌الذکر: 1️⃣ «اضطرار» یعنی پناه بردن به خدا در حالی که چاره‌ای برای فرد نمانده و حالتی است که برای گرفتار در شرایط بسیار سخت پیش می‌‌آید، به طوری که او از تمام افراد و اسباب مادّی نومید می‌شود و فقط رو به قدرت لایزال الهی می‌نماید؛ 2️⃣ از شرایط استجابت دعا: «اضطرار» و قطع اميد از ديگران و همچنین «اخلاص» در دعاست؛ 3️⃣ طبق روایات، اگر دعاى ما مستجاب نشود، حتماً دليلى وجود دارد، هم‌چون این‌که: ⬅️ دعاى ما، طلبِ خير نبوده و ما گمان مى‌كرديم برای ما خير است! ⬅️ و یا نحوه‌ى درخواست ما، جدّى و همراه با درماندگی و اضطرار نبوده است؛ ⬅️ و یا این‌که در دعا، اخلاص نداشته‌ايم، يعنى اگر به درگاه خداوند رو كرده‌ايم، به ديگران نيز چشم اميد داشته‌ايم! ⬅️ و یا خداوند سبحان به جاى استجابتِ آنچه مى‌خواهيم، مشابه آن را به ما مى‌دهد؛ ⬅️ و یا خواسته‌ى ما، به مصلحت ما نيست، و خداوند به جای آن، بلایی را از ما دور مى‌كند؛ ⬅️ و یا به جاى آن، به نسل و فرزندان ما لطف مى‌نماید؛ ⬅️ و گاهى نیز به جاى برآوردن حاجت ما در دنيا، خداوند در قيامت، چنان جبران مى‌نماید که بقیه حسرت می‌خورند که ای کاش حاجات آن‌ها نیز در دنیا برآورده نشده بود و به آن‌ها در عوض چنین پاداشی در قیامت می‌دادند! ضمناً درست است که اجابتِ دعای مضطرّ، وعده الهى است، ولى نباید انتظار داشته باشیم که باعث تغییر در سنّت‌های حتمی الهى شود! مثلاً سنّت خداوند آن است كه مردم در «عجل قطعی»، باید به نحوى از دنيا بروند و مسلماً همه‌ى انسان‌ها در لحظه‌ى احتضار، مضطرّند! پس اگر قرار باشد در این حالت، حاجت همه مستجاب گردد و زنده بمانند، بايد قانون مرگ به طور کلی لغو شود! لذا باید بدانیم بهترین مصلحت برای ما در نزد خداوند است و دعای ما به درگاه الهی، در صورت اخلاص و اضطرار، قطعاً بی‌اثر نخواهد بود! ✍️ در پایان باید بدانیم که بر اساس این آیه، آنگاه که مردم با آگاهی از خسارت‌های جبران‌ناپذیر غیبت حجت الهی، و ظلم و ستم مستکبران، خالصانه و مضطرانه خداوند را بخوانند و فرج را خواستار شوند، حجت و ولی خدا نیز با حالت اضطرار دست به دعا بر می‌دارد و بر طرف شدن «غیبت» را از درگاه ایزد منان می‌خواهد، و انشاالله فرمان فرج و قیام صادر می‌شود: «قُم بِاذنِ اللّه». https://eitaa.com/ROOZBARG