✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#اهمیت_رأی_مردم در اسلام» روز شنبه ١۴٠٢/١١/٢٨ مناسبت روز: امروز در تقویم شمسی و قمری مناسبت خاصی نداریم؛ اما در آستانه #انتخابات مجلس شورای اسلامی و همچنین مجلس خبرگان رهبری هستیم لذا سخن امروز را در رابطه با «اهمیت رأی مردم در اسلام» تقدیم شما می‌نمائیم؛ در دین مبین اسلام حاکمیّت مطلق بر مردم و جهان از آنِ پرودگار متعال است؛چنانچه قرآن می‌فرماید: «إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ...»: «همانا حُکم و فرمان (در جهان) جز به دست خداوند نيست...» (انعام: ۵٧) این حاکمیت، بالذّات، مطلق و منحصر به خداست و در آن هرگز شریکی نداشته و ندارد؛ همانگونه که خالقیت او نیز بالذّات است و در آن شریکی ندارد؛ لذا همین خالقیّت مطلق، دلیل عقلی حاکمیت مطلق خداوند است و بدیهی است که این حاکمیت بالذّات برای حق‌تعالی حق تعیین حاکمیت‌های بالعرض و نیازمند به ذات الهی را نیز ثابت می‌کند. ✍️ از آنجا که مردم در زندگی اجتماعی خود نیاز به حاکمی عینی دارند که به‌طور مستقیم، او را دیده و از فرمان او اطاعت کنند، لذا این حکام و حاکمیت‌های بالعرض برای کسب مشروعیت حتماً باید منتهی به حاکمیت بالذات خالق گیتی شوند: «کل ما کان بالعرض ینتهی الی ما بالذات»، پس در نتیجه مشروعیت هر حاکم زمینی از ناحیه‌ی اذن و رضایت پروردگار به آن حاکمیت است و این مشروعیت، هرگز از ناحیه آرای بعض یا اکثریت و یا حتی همه مردم ایجاد نمی‌شود؛ چنانکه اعراض همه‌ی مردم از حاکم الهی و رأی ندادن به او نیز مشروعيت الهی را از او بر نمی‌دارد؛ همانگونه که در مدت ٢۵ سال خانه‌نشینی حضرت امیر (ع) مشروعيت آن حضرت هرگز سلب نگردید، هرچند که مردم غفلت کرده و دیگران بر کرسی خلافت تکیه زدند. این اذن و رضایت الهی به حُکام در دنیا در سه مصداق تحقق پیدا کرده است: ١. وجود مقدس انبیاء و اولیای معصوم الهی؛ ٢. منصوبین مستقیم از طرف حضرات معصومین؛ ٣. منصوبین به وصف از طرف آن‌ها، مانند: فقهای جامع‌الشرایط؛ ✍️اما نکته مهم در این مبحث این است که تمامی این حاکمان الهی برای تشکیل حکومت در دنیا، نیاز به مقبولیت و رأی مردم دارند تا بتوانند با پذیرش مردم، حکومت تشکیل داده و امت را به‌دستورات الهی و مصلحت‌های دنیوی و اخروی هدایت نمایند و این یک اصل مهم است؛ چنانچه رهبر فرزانه انقلاب در تأیید این اصل فرمودند: «اینجا یک اصل اسلامی را مایلم متذکّر بشوم و آن عبارت از نقش‌آفرینی مردمی در نظام اسلامی و اساساً در حیات اسلامی است؛ مردم، در نگاه اسلام و قرآن با توجّه به مجموعه‌ی احکام اسلامی، خیلی مورد توجّهند؛ (مردم) در تحرّک جامعه‌ی اسلامی... نقش برجسته‌ای دارند؛ شما ملاحظه کنید در فرمایش امیرالمؤمنین (ع) در آن جمله‌ی معروف: «لَو لا حُضورُ الحاضِرِ وَ قِیامُ الحُجَّةِ بِوُجودِ النّاصِر ... لَاَلقَیتُ حَبلَها عَلىٰ غارِبِها»: «اگر نبود حضور آن جمعيت و تمام شدن حجّت با وجود يار و ياور... هر آينه مهار شتر خلافت را بر شانه‌اش مى‌انداختم» (نهج‌البلاغه، خطبه‌ ۳) (در این جمله) هم، نقش مردم و هم، حقّ مردم مورد تذکّر قرار گرفته است؛ «نقش مردم» یعنی اگر مردم نیایند سراغ آن کسی که... (صاحب حق است) و می‌خواهد مسئولیّتی قبول کند، بر او واجب نیست دنبال آن حق برود... (چنانچه حضرت می‌فرمایند اگر) مردم نبودند، من وظیفه‌ و تکلیفی نداشتم! نقش مردم این‌قدر مهم است که حتی کسی مثل امیرالمؤمنین، علیّ‌بن‌ابی‌طالب (ع)، اگر مردم با او و دُوروبَرش نباشند، می‌گوید من تکلیفی ندارم! (اما) اگر مردم آمدند، آن‌وقت بر او واجب است که مسئولیّت را بپذیرد؛ لذا... (وقتی) مردم آمدند، فشار آوردند، اصرار کردند که شما بیایید خلافت را قبول کنید، ایشان هم قبول کردند؛ نقش مردم این‌قدر مهم است... بنابراین روشن است که رسیدن به... «نظام اسلامی» و در نهایت «تمدّن اسلامی» جز با حضور مردم و جز با توجّه و مبادرت مردم امکان‌پذیر نیست؛ باید مردم بیایند، بخواهند و اقدام کنند... (پس) مسئله‌ی (حضور) مردم یک اصل اسلامی است که بدون آن، کاری نمی‌شود کرد؛ به هدف‌ها، نمی‌شود رسید؛ به حیات، نمی‌شود رسید...» (۱۴۰۲/۱۰/۲۶) ✍️ در پایان سخن، بنابر آنچه گذشت، نتیجه می‌گیریم که هرچند حضور و رأی و پذیرش مردم، مشروعیت الهی ایجاد نمی‌کند اما در اسلام به عنوان یک اصل مهم و اساسی است و اهمیت آن تا جایی است که حاکم مشروع نیز بدون مقبولیت و رأی مردم، نمی‌تواند حکومت اسلامی تشکیل دهد؛ و بدیهی است که هرچه این مشارکت و رأی مردمی بیشتر باشد، حکومت اسلامی از پشتوانه‌ی قوی‌تری برای اجرای عدالت اجتماعی و مبارزه با دشمنان اسلام و مسلمین برخوردار می‌گردد؛ لذا از نظر اسلام، نه تنها حضور و رأی مردم بسیار مهم است، بلکه حیاتی و تعيين‌کننده می‌باشد. https://eitaa.com/ROOZBARG