✅ #روزبرگ_شیعه 🎧 پادکست موضوع: #فضیلت‌های_فراموش_شده!» فضیلت اول: «#دین‌داری»، https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#فضیلت‌های_فراموش_شده!» فضیلت اوّل: «دین‌داری ٢» ✍️ مناسبت روز: امروز در تقویم شمسی و قمری مناسبت خاصی نداریم اما از روز گذشته مبحثی را تحت عنوان «فضیلت‌های فراموش شده» آغاز کردیم و از «دین» به‌عنوان گوهر گمشده بشریت سخن گفتیم و عرض شد که هرچند عواملی از جمله: «عقل»، «علم»، «قانون»؛ «تربیت» و «نظارت» تا حدودی در کنترل انسان و سعادتمندی بشریت مؤثرند؛ اما هیچ کدام نمی‌توانند آدمی را صددرصد کنترل نمایند؛ و سپس با ذکر مثال سعادتمندی حضرت یوسف (ع) و بدبختی زلیخا؛ اذعان نمودیم که تنها چیزی که می‌تواند سعادت انسان را در دنیا و آخرت تضمین نماید، فقط و فقط، «دین» است؛ چراکه بی دینی، منجر به فساد و تباهی و بدبختی می‌گردد؛ چنانچه امروزه می‌بینیم که برخی از جوامع که از عقل بالایی برخوردارند و ملت آنها تحصیلات عالی دارند، قانون هم در بین آنها حاکم است و نظارت و تربیت نیز در اجتماع آنها وجود دارد، باز هم متأسفانه در اثر بی‌دینی و بی‌‌ایمانی، از سعادت در دنیا و آخرت دورند؛ بنابراین اگر بخواهیم جوان‌های ما کنترل شوند، می‌بایست دیانت آنها را تقویت کنیم و در مدارس و دانشگاه‌ها، دین را حکم‌فرما نماییم، لذا تا وقتی دین در عرصه عمل به جوان‌ها عرضه نشده، نباید توقع داشته باشیم که جامعه اصلاح شود؛ بدیهی است که وقتی جوانان ما به جای ارتباط با خداوند و انس با قرآن و اهمیّت به نماز، با برنامه‌ها و فیلم‌های بدون محتوا یا مبتذل در فضای مجازی و ماهواره سروکار داشته باشند، دیگر نمی‌توانیم از آنها انتظاری داشته باشیم؛ قرآن کریم در این‌باره می‌فرماید: آن جامعه‌ای سعادتمند است که زیربنایش ایمان و روبنایش عمل صالح و شایسته باشد: «الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحات» [بقره/٨٢]؛ همچنین در آیات دیگری، هدایت الهی و برخورداری از امنیّت دل را مرهون تحصیل ایمان و اجتناب از گناه برمی‌شمرد: «فَأَيُ‏ الْفَريقَيْنِ‏ أَحَقُّ بِالْأَمْنِ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ، الَّذينَ آمَنُوا وَ لَمْ‏ يَلْبِسُوا إيمانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَ هُمْ مُهْتَدُونَ»: «اگر مى‌دانيد (بگوييد كه) كدام يك از ما دو دسته به ايمنى (در قيامت) سزاوارتر است؟ كسانى كه ايمان آورده و ايمانشان را به ستم و شرك نيالودند، آنان برايشان ايمنى (از عذاب) است و از هدايت يافتگانند» [انعام/٨١ و ٨٢] بر اساس این آیات اگر پدر و مادر، می‌خواهند فرزندانشان سعادتمند شوند، باید آنها را متدیّن بار بیاورند؛ به گونه‌ای که از ابتدا با مظاهر دینی سر و کار داشته باشند، تا انشاالله بعد هم به باطن دین برسند؛ متأسفانه باید بپذیریم که دین در جامعۀ فعلی ما کمرنگ شده، ولو از نظر اعتقادی و شعاری بگوییم که دین ضربه نخورده، که مسلماً خورده؛ اما از نظر عمل، قطعاً ضربه‌ی بزرگی به دین خورده است؛ چراکه مهمترین بخش دین که نتیجه دین‌داری است، تبلور دستورات دینی در زندگی ماست؛ لذا با کمال تأسف باید اذعان کنیم که «دین» مهمترین فضیلت فراموش شده در جامعه‌ی امروز ماست! ✍️ و سخن امروز را با حدیثی نبوی به پایان می‌بریم که حضرت رسول (ص) فرمودند: «به زودى زمانى بر امّت من فرا مى‌رسد، كه از عُلمايشان مى‌گريزند، همان‌گونه كه گوسفند از گرگ مى‌گريزد! وقتى چنين شد، خداوند متعال آنها را به سه چيز گرفتار می‌نماید: اول اين كه بركت را از اموال ايشان مى‌گيرد‌؛ دوم اين كه حاکمانی ظالم و ستمگر را بر آنان مسلّط مى‌گرداند؛ و سوم اين كه بى‌ايمان از دنيا مى روند»: «سيأتي زَمانٌ على اُمَّتي يَفِرُّونَ مِن العُلَماءِ كما يَفِرُّ الغَنَمُ عنِ الذِّئبِ ، فَإذا كانَ كذلِكَ ابتَلاهُمُ اللّه ُ تعالى بثلاثةِ أشياءَ : الأوَّلُ : يَرفَعُ البَرَكَةَ مِن أموالِهِم ، و الثاني : سَلَّطَ اللّه ُ علَيهِم سُلطانا جائرا ، و الثالث : يَخرُجُونَ مِن الدنيا بلا إيمانٍ» [جامع الأخبار/٩۵۵] 📚 برگرفته از درس اخلاق حضرت آیت‌الله العظمی مظاهری (دامت‌برکاته) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: #فضیلت‌های_فراموش_شده! فضیلت دوم: «#صداقت»، (برگ اول) مناسبت روز: امروز مناسبت خاصی نداریم؛ لذا سخن روز را به یکی از «#فضائل_فراموش_شده» اختصاص می‌دهيم؛ فضائلی که سعادت دنیا و آخرت انسان را تضمین می‌نماید، اما متأسفانه آدمی آنها را به فراموشی سپرده است! «صداقت و یکرنگی» یکی دیگر از فضیلت‌های بزرگ فراموش شده در بین بشریت است، که متأسفانه در دنیای کنونی جای خود را به «دروغ، تقلّب و حقه بازی» داده است؛ در دین مبین اسلام بر راستگویی، تأکید فراوان گردیده تا آنجا که خداوند در قرآن کریم، کمالِ صفتِ صداقت را مختص به ذات خود دانسته: «...وَمَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّهِ حَدِيثًا»: «و کیست که از خداوند، راستگوتر باشد؟» (نساء/٨٧) و در روایات اسلامی نیز «صداقت» را قوی‌ترین رکن ایمان و علامت و نشانه‌ی دین‌داری دانسته‌اند، چنانچه امیرالمؤمنین (ع) می‌فرمایند: «اَلصّدقُ اقوی دَعائِمِ الایمانِ»: «راستگویی و صداقت، محكمترين ستون ايمان است» [غررالحکم، ج۱، ص۸۵] یعنی اگر کسی صداقت نداشته باشد و دیگران را با دروغ، فریب دهد، قطعاً مسلمان حقیقی نیست! گرچه مسلمان اسمی و شناسنامه‌ای باشد؛ امام صادق (ع) نیز یکی از مهمترین دلایل بعثت همۀ انبیاء الهی را، «صداقت» دانسته‌اند: «إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ لَمْ يَبْعَثْ نَبِيّاً إِلَّا بِصِدْقِ الْحَدِيثِ وَ...» [الكافی، ج‏٢، ص١٠۴] یعنی هم انبیاء، خودشان صادق بوده‌اند و هم در برنامۀ شریعت آنها، توصیۀ مؤکد برای رعایت صداقت شده است. در بررسی سیره عملی ائمه اطهار (ع) نیز می‌‌بینیم که صداقت، صفا و صمیمیت در عمق جان آنها حکم‌فرما بوده، لذا اگر بخواهیم مسلمان واقعی و پیرو اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) باشیم باید تمامی گفتار و کردارمان، رنگ صداقت و یکرنگی داشته باشد؛ ✍️ اما در دین اسلام، «صداقت» اقسام و مراتبی دارد: 1️⃣ قِسم اول: صداقت راجع به خداوند است؛ که بسیار مشکل است؛ چراکه کسی می‌تواند بگوید من با خدا صداقت دارم که وقتی در نماز خود می‌گوید: «إِیاكَ نَعْبُدُ وَ إِیاكَ نَسْتَعینُ» (تنها تو را می‌‌پرستیم و تنها از تو کمک می‌خواهیم) راست بگوید! یعنی در تمامی افعال و عبادات خود موحد باشد و از هیچ کس جز خداوند متعال تبعیت نکند: «إِیاكَ نَعْبُدُ»؛ و همچنین هیچ چیز و هیچ کسی را در زندگی خود، جز خداوند قادر و مؤثر نداند: «إِیاكَ نَسْتَعینُ»؛ لذا اگر کسی در «إِیاكَ نَعْبُدُ وَ إِیاكَ نَسْتَعینُ» صادق باشد، قطعاً یک مسلمان واقعی و صددرصد بهشتی است؛ اما چه وقت انسان می‌تواند باصداقت نسبت به پروردگار باشد؟ آن وقت که متابعت از شیطان درون و برون خود نکند و حقیقتاً هیچ چیز را به جز خداوند در زندگیش مؤثر نداند‌ وگرنه وقتی در نماز می‌گوید: «إِیاكَ نَعْبُدُ وَ إِیاكَ نَسْتَعینُ»، یک دروغ بزرگ به خدا گفته است! گرچه نمازش صحیح است؛ لذا قسم اول صداقت، صادق بودن با خداست و بسیار سخت است؛ 2️⃣ قسم دوم: صداقت با پیغمبر اکرم (ص) و ائمۀ طاهرین (ع) است؛ به این معنا که ایمان و محبت ما نسبت به اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع)، واقعیت داشته باشد و تظاهر نباشد؛ یعنی همان‌طور که ادعا می‌کنیم که تا سرحد عشق، امیرالمؤمنین (ع) را دوست داریم و ارادت به حضرت زهرا (س) داریم، از نظر عمل هم تابع آنها باشیم؛ پس آن کسی که گناه در زندگی‌اش باشد، و یا اهل ظلم، دزدی، غیبت، تهمت و آبروریزی دیگران باشد یا حتی آن خانمی که مراعات حجاب و عفاف را نمی‌کند، حتی اگر بگوید که عاشق حضرت زهرا (س) هستم، با حضرت صادق نیست؛ بلکه اهل آزار حضرت است‌؛ چراکه با عمل خود دل حضرت زهرا (س) را آزرده می‌نماید. 3️⃣ قسم سوّم: صداقت با اهل خانه و در خانه است؛ که انشاالله به شرط حیات و توفیق الهی در روزبرگ فردا به آن خواهیم پرداخت... 📚 برگرفته از درس اخلاق مرجع عالیقدر جهان تشیع، حضرت آیت‌الله العظمی حسین مظاهری (دامت‌برکاته) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: #فضیلت‌های_فراموش_شده! فضیلت دوم: «#صداقت»، (برگ دوم) مناسبت روز: امروز مناسبت خاصی نداریم؛ اما در دو روز گذشته در مورد یکی از فضائل فراموش شده‌، به‌نام «صداقت و یکرنگی» با شما سخن گفتیم و عرض کردیم که طبق روایات اسلامی، این صفت یکی از مهمترین دلایل بعثت همۀ انبیاء الهی، و قوی‌ترین رکن ایمان، و علامت و نشانۀ دین‌داری است؛ در ادامه به اقسام «صداقت» از نگاه اسلام پرداخته و گفتیم: 1️⃣ قسم اوّل: «صداقت با خداوند متعال است» به این معنا که اگر در نماز می‌گوییم: «إِیاكَ نَعْبُدُ وَ إِیاكَ نَسْتَعینُ» راست بگوییم. 2️⃣ قسم دوم: «صداقت با چهارده معصوم (ع) است» به این معنا که اگر ادعا می‌کنیم که اهل‌بیت (ع) را دوست داریم و شیعه و پیرو آنها هستیم، از نظر عمل هم چنین باشیم و عمل ما با گفتار و با عقیدۀ ‌ما همخوانی داشته باشد. ✍️ انشاالله در روزبرگ امروز نیز به اقسام دیگر «صداقت» می‌پردازیم: 3️⃣ قسم سوم: «صداقت در خانه و با خانواده است» یعنی زن و شوهر نسبت به یکدیگر و راجع به فرزندانشان، صادق باشند و مواظبت کنند که دروغ و دورویی در خانه‌ی آنها راه نیابد؛ بدیهی است اگر زن و شوهری در خانه دروغ بگویند، خواه یا ناخواه، فرزندانی دروغگو تربیت می‌‌کنند و خانواده خود را به عذاب الهی دچار می‌کنند‌؛ چنانچه قرآن می‌فرماید: «إِنَّ الْخَاسِرِینَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ وَأَهْلِیهِمْ یوْمَ الْقِیامَةِ أَلَا ذَلِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِینُ»: «زیانکارترین افراد، آنها هستند که خودشان و اهلشان را در روز قیامت، به خسران جاودان (جهنّم) درافکنند» [زمر/١۵] 🔹 البته صداقت در خانه و خانواده، فقط به معنای راستگویی در گفتار نیست! بلکه شامل صداقت در رفتار و وفاداری زن و شوهر در همه حال نسبت به یکدیگر نیز می‌شود که برای فهم بهتر مطلب به یک حکایت اشاره می‌نمائیم: «یکی از مراجع بزرگوار تقلید در کربلا زندگی می‌کردند که یک شاهزاده خانم به کربلا آمد و نامه‌ای برای ایشان فرستاد و چنین نوشت که: من می‌خواهم یک دستی روی سرم باشد، لذا می‌خواهم همسر شما بشوم؛ آن عالِم هم جواب دادند که من طلبه هستم و شما شاهزاده هستید و سنخیتی با هم نداریم؛ اما آن خانم دست بردار نبود و دوباره نامه فرستاد که من پول فراوان دارم و از شما هیچ چیزی نمی‌خواهم و تمامی خرج و مخارج شما را هم می‌دهم، فقط می‌خواهم دست شما روی سر من باشد؛ آن مرجع عالیقدر هم که به همسر خود بسیار وفادار و صادق بودند در جواب زن، یک جمله‌ی زیبا نوشتند: «همسر من یک عمر با همه‌چیز من ساخته است، اگر من بخواهم تجدید فراش کنم، خیانت و بی‌صداقتی با اوست و من حاضر نیستم صفا، صمیمیت و صداقت در خانه‌ام را با هیچ چیزی عوض کنم». 🔹 یکی دیگر از موارد صداقت این است که زن و شوهر خود را خالصانه، متعلق به یکدیگر بدانند و در کسب رضایت هم بکوشند؛ چنانچه امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: «به خدا قسم، من هیچ‌گاه فاطمه را خشمگین نکردم و فاطمه نیز هیچ‌گاه مرا خشمگین نکرد و در هیچ کاری از من سرپیچی ننمود و هرگاه به او می‏نگریستم، تمامی غم و اندوهم، برطرف می‏شد.» (بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۳۴) 4️⃣ قسم چهارم: «صداقت با مردم» است؛ یعنی انسان با دیگران یک‌رو و صادق باشد و در اجتماع از دروغ در گفتار و فریب در کردار بپرهیزد؛ چنانچه در اسلام تأکید فراوان شده که انسان مسلمان باید در روابط اجتماعی از دورویی و نفاق حذر کند و در کسب و کار نیز صداقت پیشه کند و از تقلب و دروغ و کارهایی مانند: اجحاف، گران‌فروشی و غشّ در معامله و گناهانی از این دست بپرهیزد. همچنین انسان مؤمن باید در گفتار و رفتارش از «تظاهر و ریا» دوری نماید که طبق آیات و روایات، گناهش تا سرحدّ کفر و باطل‌کننده همه‌ی اعمال است؛ البته علاوه بر پرهیز از ریا، باید مواظب باشیم که اگر به کسی خدمت کردیم، منّت سر او نگذاریم، چون منّت گذاشتن نیز مانند ریا، عمل ما را باطل و حبط می‌کند؛ چنانچه قرآن کریم می‌فرماید: «لَا تُبْطِلُوا صَدَقَاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَالْأَذَىٰ كَالَّذِی ینْفِقُ مَالَهُ رِئَاءَ النَّاسِ وَلَا یؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الیَوم الاخر» [بقره/٢۶۴]؛ «صدقه‌هایتان را با منت و آزار باطل نکنید، مانند کسی که مالش را به ریا به مردم انفاق می‌کند و به خدا و روز قیامت ایمان ندارد» ✍️ در پایان باید اذعان کرد که به‌دست آوردن «صداقت» در دنیای کنونی بسیار مشکل است! در دنیایی که روی پایه‌ی دروغ و تظاهر و ریاکاری و تعریف‌های بیجا می‌چرخد و صداقت در آن کیمیاست! لذا در مسیر کسب این فضیلت بزرگ همواره می‌بایست با توسل به اهل‌بیت عصمت و طهارت از خداوند متعال مدد بگیریم. 📚 برگرفته از درس اخلاق حضرت آیت‌الله العظمی حسین مظاهری (دامت‌برکاته) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#فضیلت‌های_فراموش_شده!» #فضیلت سوم: «#وفاداری»، (برگ اول) مناسبت روز: امروز مناسبت خاصی نداریم؛ لذا سخن روز را به یکی دیگر از «فضائل فراموش شده!» اختصاص می‌دهيم؛ فضائلی که سعادت دنیا و آخرت انسان را تضمین می‌نماید، اما متأسفانه آدمی آنها را به فراموشی سپرده است! «وفاداری» یکی دیگر از فضیلت‌های بزرگ فراموش شده در بین بشریت است، که متأسفانه در دنیای کنونی جای خود را به «ناسپاسی و نمک نشناسی و خیانت» داده است؛ در دین مبین اسلام بر «وفاداری» تأکید فراوان گردیده تا آنجا که قرآن کریم، برای اشخاص بی‌وفا و ناسپاس مرگ می‌طلبد: «قُتِلَ الْإِنْسانُ مَا أَكْفَرَهُ» [عبس، ١٧]؛ فضیلت بزرگ وفا، انسان را متوجّه نعمت‌های خداوند سبحان و نیکی‌ها و محبت‌های بندگان خدا ساخته، و آدمی را از فراموشى و انكار آن نعمت‌ها و نیکی‌ها باز مى‏دارد؛ ✍️ اما مهمترین نوع وفاداری، سپاس و قدرشناسی نسبت به خداوند متعال است؛ پروردگاری که همه نعمت‌ها و حتی نعمت وجود انسان از جانب اوست و آدمی می‌بایست نسبت به این منعم بزرگ، همواره شکرگزار و سپاسگزار باشد؛ هرچند که متأسفانه بیشتر انسان‌ها راجع به این نوع وفاداری مردود می‌شوند؛ مخصوصاً در شرایط سخت و در امتحانات الهی؛ چنانچه خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْديكُمْ وَ يَعْفُوا عَنْ كَثيرٍ» [شوری، ٣٠]؛ یعنی آنچه انجام می‌دهید به سرتان می‌آید؛ و آنچه می‌کارید، همان را برداشت می‌کنید و خداوند متعال از بسیاری از بدی‌های انسان می‌گذرد و آنها را عفو می‌کند؛ اما بشر با این وجود باز هم از خداوند گِله کرده و بی‌وفایی می‌نماید؛ و حتی بعضی از اوقات چنان بی‌وفایی کرده که به خداوند می‌گوید: «این هم که نشد! خدایا! چرا با من چنین می‌کنی؟!» درحالی که باید به خود بگوید: «چرا با خودت چنین می‌کنی؟ این بدی‌ها چیست که می‌کنی؟ و خودت را هم در دنیا و هم در آخرت گرفتار می‌کنی؟» اما به‌جای پذیرش مسئولیّت اعمالش، متأسفانه تقصیر را به گردن خدا می‌اندازد! تا آنجا که قرآن می‌گوید: «وَمَا قَدَرُواْ ٱللَّهَ حَقَّ قَدۡرِهِ» [أنعام، ٩١]؛ یعنی همۀ ما راجع به خداوند بی‌وفا هستیم و هیچ کس قدر خدا را نمی‌داند! البته بزرگان و عالمان دین برای جلوگیری از این بی‌وفایی، همواره توصیه نموده‌اند که افرادی که در وجودشان از خداوند گلایه و توقع دارند، می‌بایست نعمت‌های فراوان الهی را به یاد آورند تا فضیلت وفا در آنان ظهور یابد؛ مثلاً با خود بیندیشند که اگر خداوند سبحان به آنها نعمت عقل یا نعمت سلامتی را عطا نمی‌کرد، چه می‌شد؟ لذا تلقین و یادآوری سایر نعمت‌ها راهی برای تقویت فضیلت وفاداری است؛ چنانچه امام راحل (ره) در «اربعین حدیث» خود می‌فرمایند: «بدان که از امور فطریه که فطرت هر انسان بدان حکم می‌کند، «احترام به منعم» است و هر کس در ذات خود تأملی کند، می‌بیند که می‌بایست نسبت کسی که به او نعمتی داده، احترام کند و معلوم است هر چه نعمت بزرگتر باشد، احترام منعم در نظر فطرت آدمی لازمتر و بیشتر است و چه منعمی بالاتر از حضرت حق... و نیز از امور دیگری که در فطرت انسان ثبت شده، «احترام به شخص بزرگ و عظیم» است که این همه احتراماتی که مردم به سلاطین و بزرگان می‌نمایند، از همین رو است و چه عظمتی بالاتر از عظمت و بزرگی مالک الملوک... ‏‏و همچنین «شخص حاضر» در وجود و فطرت آدمی، لازم الاحترام است؛ لذا می‌بینید که اگر انسان از کسی خدای نکرده در غیابش بدگویی کند، اگر حاضر شد فطرتا سکوت کرده و او را احترام می‌نماید؛ و بر ما مسلم است که همه عالم ‏محضر ربوبیت است... ‏‏اکنون بار دیگر متذکر «عظمت خدای متعال» و «نعمت‌ها و مرحمت‌های بی‌شمار الهی» و «حضور همیشگی حضرت حق» شده و سپس متذکر می‌شویم که این چه ظلم بزرگ و چه گناه عظیمی است که آدمی در حضور مقدس بزرگ خالق هستی، به نعمت خودش که همان قوا و وجود آدمی است، معصیت و نافرمانی مالک‌الملوک را نماید! و به‌راستی اگر دارای خردلی حیا باشد، نباید از خجالت آب شده و به زمین فرو برود؟‏!» ✍️ این مبحث ادامه دارد و انشاالله در روزبرگ فردا به اقسام دیگر وفاداری می‌پردازیم... 📚 برگرفته از درس اخلاق حضرت آیت‌الله العظمی حسین مظاهری (دامت‌برکاته) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#فضیلت‌های_فراموش_شده!» فضیلت سوم: «#وفاداری» (برگ دوم) مناسبت روز: امروز مناسبت خاصی نداریم؛ اما در روز گذشته در مورد یکی از فضائل فراموش شده‌، به‌نام «وفاداری» سخن گفتیم؛ و عرض کردیم که این فضیلت در دین مبین اسلام آن‌چنان اهمیت دارد که در قرآن کریم، برای اشخاص بی‌وفا و ناسپاس مرگ طلب شده است: «قُتِلَ الْإِنْسانُ مَا أَكْفَرَهُ» [عبس، ١٧]؛ سپس به اقسام «وفاداری» از نگاه اسلام پرداخته و گفتیم: 1️⃣ قسم اوّل وفاداری: «قدرشناسی نسبت به خداوند متعال است»؛ پروردگاری که همه نعمت‌های هستی از جانب اوست و آدمی می‌بایست همیشه سپاسگزار و شکرگزار و فرمانبردار حضرت حق باشد. ✍️ و انشاالله در روزبرگ امروز این مبحث را ادامه می‌دهیم: 2️⃣ دومین قسم از اقسام وفا، وفادارى نسبت به پیامبران و اوصیای الهی و اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) است که این نوع وفاداری نیز در راستای وفاداری به خداوند سبحان است‌ و به این معنا است که قدردان زحمات و تلاش فراوان پیامبران و ائمه اطهار (ع) در راستای ترویج و تبلیغ دین و ترسیم مسیر هدایت بشریت باشیم و از سیره گفتاری و رفتاری آنان پیروی نمائیم؛ لذا بدیهی است کسی که در زندگی‌اش گناه و معصیت باشد، و یا اهل ظلم، دزدی، غیبت، تهمت و آبروریزی دیگران باشد یا حتی آن خانمی که مراعات حجاب و عفاف را نمی‌کند، نمی‌تواند ادعا کند که به اهل‌بیت (ع) و حضرت زهرا (س) وفادار است، چراکه این فرد اهل آزار آن بزرگواران است. 3️⃣ از اقسام دیگر وفاداری در اسلام، «وفاداری نسبت به همسر» است که متأسفانه باید عرض کنیم که ما در این نوع وفاداری نیز به شدت ضعف داریم و کمتر زن و مردی پیدا می‌شود که نسبت به همسرشان وفاداری کامل داشته باشند؛ البته وفاداری با همسر مراتبی دارد و هر نوع بی‌محبتی و تضییع حقوق همسر، بی‌وفایی با او است؛ اما متأسفانه در برخی موارد نیز شدّت این بی‌وفایی باعث سقوط همسران و چه‌بسا خیانت آنها نسبت به یکدیگر می‌شود، که در چنین موارد شرم‌آوری باید با پیروی از قرآن کریم گفت: مرگ بر آن مردی که همسر عزیزش را رها کرده، و به دنبال زنان نامحرم می‌رود! و مرگ بر آن زنی که شوهر دارد، امّا در فضای حقیقی و یا مجازی با افراد نامحرم ارتباط برقرار می‌نماید! اما در مقابل باید درود بفرستیم بر مردان و زنانی که در همه‌ی سختی‌ها، و فراز و نشیب زندگی در کنار هم و وفادار به یکدیگرند؛ و برای فهم بهتر این نوع وفاداری به یک حکایت اشاره می‌نمائیم: «یکی از مراجع بزرگوار تقلید در کربلا زندگی می‌کردند که یک شاهزاده خانم از ایران به کربلا آمد و نامه‌ای برای ایشان فرستاد و چنین نوشت که: من می‌خواهم دست شما روی سرم باشد و همسر شما بشوم؛ آن عالِم هم جواب دادند که من طلبه هستم و شما شاهزاده هستید و سنخیتی با هم نداریم؛ اما آن خانم، دست بردار نبود و دوباره نامه فرستاد که من پول فراوان دارم و از شما چیزی نمی‌خواهم و تمامی خرج و مخارج شما را هم می‌دهم، فقط می‌خواهم دست شما روی سر من باشد؛ آن مرجع عالیقدر هم که به همسر خود بسیار وفادار بودند در جواب زن، یک جمله‌ی زیبا نوشتند: «همسر من یک عمر با همه‌چیز من ساخته است، اگر من بخواهم تجدید فراش کنم، خیانت و بی‌وفایی و بی‌صداقتی با اوست و من حاضر نیستم صفا، صمیمیت و صداقت در خانه‌ام را با هیچ چیز دیگر دنیا عوض کنم.» بنابر آنچه گذشت، مردی که نسبت به همسر خود وفادار است باید همه‌ی سعی و تلاش خود را در زمينه آسایش و رفاه و محبت به همسر خود به‌کار گرفته و در فضای حقیقی و مجازی خودش را فقط متعلق به همسرش دانسته و از هرگونه ارتباط غیر متعارف با جنس مخالف خودداری نماید و در مقابل، همسرش نیز باید در ارتباط با او اینچنین باشد. 📚 برگرفته از درس اخلاق حضرت آیت‌الله العظمی حسین مظاهری (دامت‌برکاته) https://eitaa.com/ROOZBARG