✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: سالروز آغاز جنگ نهروان (خوارج) موضوع: #احکام_کفر_و_ارتداد ❓آیا اگر کسی بعضی از ضروریات دین مانند روزه و غیر آن را انکار کند، حکم کافر را دارد یا خیر؟ ✅ اگر انکار هر يک از ضروريات دين به انکار رسالت يا تکذيب پيامبر اکرم اسلام (ص) يا وارد کردن نقصى به شريعت منجر شود، باعث کفر و ارتداد است. ❓آیا مجازات‌هایی که برای مرتد و کفّار حربی وضع شده، از امور سیاسی و مسئولیت‏های رهبری‏ است یا این که مجازات‌های ثابتی تا روز قیامت هستند؟ ✅ حکمِ شرعىِ الهى است. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «عمار، شاخص بصیرت و روشنگری» روز پنجشنبه، ١۴٠٠/٠۶/٢۵         ✍️ مناسبت روز: نهم صفر، سالروز شهادت جناب عمار بن ياسر (ره) از صحابه‌ی برجسته و خاص پیامبر (ص) و حضرت امیرالمؤمنین (ع) است که در تمامی صحنه‌ها یار مخلص و مشاور امین آن بزرگواران بود و بالاخره در سال ۳۷ هجری قمری در ۹۴ سالگی به ضرب شمشیر سپاهیان معاویه، در جنگ صفین به فیض شهادت نایل آمد؛ لذا سخن امروز را به این شخصیت بصیر و شجاع اختصاص می‌دهیم؛ درخشش صفحات تاریخ، مدیون تاریخ‌سازانی است که در زمانی حساس به نقش‌آفرینی خطیر خود پی‌بردند و به بهترین شکل آن را ایفا کردند! بی‌شک «عمار یاسر» یکی از بی‌بدیل‌های تاریخ اسلام است؛ او یکی از «ارکان اربعه‌ی شیعه» به شمار می‌آید؛ «سلمان، مقداد، ابوذر و عمار» چهار شخصیت ممتازی که از دیدگاه اهل بیت عصمت و طهارت (ع) به عنوان ارکان اربعه یعنی چهار رکن و بنیان اساسی شیعه‌ مشهورند! «عمار» فرزند «یاسر» و «سمیه» از خانواده‌هاى اصیل اسلامى و مسلمانان پیشگام و اولین شهیدان اسلام است که در راه دین، متحمل شکنجه‌های بسیار شدید ابوجهل و همفکران او شده و سرانجام به مقام بلند شهادت نائل شدند؛ عمار فرزند جوان آنها نیز در سایه شفاعت جوانان مکه و ابراز انزجار صورى از آیین جدید نجات یافت؛ او، با قلبى مالامال از عشق به خدا و رسول او، دوران سخت آغاز اسلام در مکه را پشت سر گذاشت و به همراه رسول خدا (ص) به مدینه هجرت نمود و همه توان خود را در خدمت به اسلام و قرآن و در رکاب پیامبر اسلام به کار گرفت؛ [اعیان الشیعه، ج۸، ص۳۷۳] ستایش‌هاى فراوان پیامبر خدا از عمار یاسر، از او در میان مسلمانان، چهره‌اى محبوب، الگوى ایمان، اسوه‌ی حق و تجسم ارزش‌هاى قرآنى ساخته بود؛ چنانچه حضرت، عمار را یکى از چهار نفرى معرفی نمودند که بهشت، مشتاق آنان است! [اختصاص، ص ۱۲] عمار یاسر، به عنوان سربازى شجاع و با ایمان، همواره در رکاب پیامبر (ص) حضور داشت و در جنگ هاى متعدد، با جان‌فشانى خود، ایمان راستین خویش را به اثبات رساند؛ و پس از رحلت پیامبر نیز همچنان در راه دفاع از حق و ولایت و اهل‌بیت، استوار ماند و مانند برخی از صحابه بزرگ، دچار انحرافات سیاسى و دنیا طلبى‌هاى شیطانى و جاه طلبى نگشت و چون شاهد نادیده گرفته شدن توصیه هاى روشن رسول خدا درباره جانشینی امیرالمؤمنین (ع) بود، در راه دین و حمایت از حضرت على (ع) لحظه‌ای غفلت نکرد و با خلیفه اول بیعت ننمود! عمار، همانگونه که در طول حیات پیامبر خدا، مؤمنى جان بر کف و مدافع اسلام بود، در دوران امامت امیرالمؤمنین (ع) نیز شیعه‌اى مخلص و استوار بود؛ وى در دوران حکومت علوى، رئیس نیروهاى انتظامى در مدینه شد و پس از فتنه‌گرى‌هاى معاویه در شام و پیمان‌شکنى طلحه و زبیر و بروز زمینه‌هاى جنگ جمل و صفین، وى به همراهى امام حسن مجتبى (ع) مأمور تجهیز نیرو از شهر کوفه شد؛ «عمار» همواره معیار حق بود! چنانچه رسول خدا (ص) فرموده بودند: «ألحَقُّ مَعَ عَمّـار یَدوُرُ مَعَهُ حَیثُ دَار: حق همراه عمّـار است و او هر کجا که باشد، حقّ به دور او می‌چرخد!» (الغدیر، ج٩، ص٢۵) از این رو در بروز فتنه‌ها وقتى کار بر مسلمانان مشتبه مى‌شد، نگاه مى‌کردند عمار در کدام طرف است و همان جبهه را جبهه حق مى‌دانستند! و در نبرد جمل و صفین نیز، وجود عمار در میان لشکریان امیرالمؤمنین (ع) دلیلى مسلم در باطل بودن جبهه مقابل بود! بصیرت‌افزایی و حماسه آفرینى‌هاى عمار در دفاع از جبهه حق و رسوا کردن سپاه باطل در جنگ جمل و صفین بسیار چشمگیر بود؛ بگونه‌ای که طبق روایات، خطابه‌هاى روشنگر او، به سپاهیان حق، بصیرت و شناخت و قدرت می‌داد! [اختصاص، ص ۱۴] بی‌شک جناب عمار یاسر را باید «شاخص بصیرت و روشنگری» دانست، چنانچه حتی شهادت ایشان نیز باعث روشنگری و تزلزل در روحیه سپاه شام و رسوا نمودن معاویه شد! چراکه رسول خدا (ص) بارها فرموده بودند که گروه ستمکار و اهل بغى، عمار را مى کشند: «تَقتُلُکَ الفِئَةُ ألباغِیَّة» لذا شهادت او نیز باعث بصیرت‌افزایی مسلمانان شد! (شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج٨) امیرالمومنین (ع) بعد شهادت عماریاسر با اشک و دریغ، فریاد «أینَ عمّـار» سر دادند و فرمودند: «به‌راستی که هر کس قتل عمّـار را بزرگ نشمرد و غمگین نشود، از اسلام حظّ و بهره‌ای نبرده است!» (بحارالانوار، ج٣٣، ص١٩) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام موضوع: #احکام_قیام ❓منظور از قیام که در نماز به عنوان یکی از واجبات است، چیست؟ ✅ قيام يعنى ايستادن، که در دو جاى نماز، واجب و ركن است: هنگام گفتن تكبيرةالاحرام و قيام قبل از ركوع كه آن را «قيام متّصل به ركوع» گويند؛ و در دو جای دیگر، واجب است اما رکن نیست: قيام در موقع خواندن حمد و سوره و همچنين بعد از ركوع؛ ❓منظور از قیام متصل به رکوع چیست؟ ✅ قیام پیش از رکوع را قیام متصل به رکوع می‌گویند. ❓در قیام چه مواردی باید رعایت شود؟ ✅ نمازگزار در موقع قيام، نبايد بدن و پاها را حركت دهد و به طرفى خم شود يا به جايى تكيه كند، ولى اگر از روى ناچارى باشد مانعى ندارد. ❓آیا پس از اتمام سوره و قبل از خم شدن برای رکوع یک لحظه صبر کردن و ایستادن کافی است؟ ✅ صبر کردن و ایستادن در فرض سؤال لازم نیست؛ بلکه اگر از حالت ایستاده به رکوع برود، صحیح است. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) 📚 استفتائات آیت‌الله العظمی مکارم‌شیرازی (دامت‌برکاته) ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «عالمِ انقلابی» روز جمعه، ١۴٠٠/٠۶/٢۶         ✍️ مناسبت روز: امروز مناسبت خاصی نداریم؛ اما دیروز، ٢۵ شهریور برابر با سالروز رحلت آیت‌الله ابوالقاسم خزعلی (ره)، فقیه، خطیب و از روحانیان سیاستمدار و شخصیت‌های برجسته نظام جمهوری اسلامی ایران است‌؛ لذا ضمن گرامیداشت نام و یاد این عالم بزرگوار، سخن امروز را آغاز می‌نمائیم؛ ابوالقاسم خزعلی، در سال ۱۳۰۴ هجری شمسی در بروجرد متولد و در ده سالگی به همراه خانواده به مشهد مقدس مهاجرت کرد و در آنجا ساکن شد؛ وی تحصیل علوم دینی را تا سطح رسائل، مکاسب و کفایه در حوزه علمیه مشهد پشت سر گذاشت و سپس راهی قم شد و در درس خارج فقه آیت‌الله العظمی بروجردی (ره) و خارج اصول امام خمینی (ره) و درس منظومه و اسفار علامه طباطبایی (ره) حاضر شد؛ آیت‌الله خزعلی، حافظ کل قرآن مجید و نهج البلاغه بود؛ اولین اثری که از وی به چاپ رسیده، تفسیر سوره فاتحةالکتاب است؛ همچنین دوره دو جلدی انوار جاودان در تفسیر قرآن، یکی دیگر از آثار ابوالقاسم خزعلی است؛ از مهم‌ترین فعالیت‌های فرهنگی ایشان می‌توان به تأسیس و ریاست بنیاد بین‌المللی غدیر، عضویت در هیأت موسس و شورای عالی مجمع جهانی اهل‌البیت (ع) و تأسیس و ریاست عالی مؤسسه تحقیقاتی حضرت ولی‌عصر (عج) اشاره نمود؛ بخش زیادی از زندگی آيت‌الله خزعلی به مبارزه با رژیم پهلوی گذشت؛ به‌گونه‌ای که در دههٔ ۱۳۴۰ تا ١٣۵٠ شمسی، سفرهای تبلیغی زیادی به نقاط مختلف ایران، به خصوص استان خوزستان، انجام داد؛ او در طول دوران حکومت پهلوی و پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، همکاری نزدیکی با جامعه مدرسین حوزه علمیه قم داشت و در مبارزات آن مرکز با رژیم شاه به طور جدی شرکت می‌کرد که به‌سبب این فعالیت‌های سیاسی، یک بار در زندان قزل قلعه زندانی و سه بار به گناوه، دامغان و زابل تبعید شد؛ خزعلی، پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، به‌عنوانِ عضو مجلس خبرگان قانون اساسی، در تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران همکاری نمود؛ وی همچنین با حکم امام خمینی (ره) عضو شورای نگهبان شد و سه دوره نیز به عنوان نماینده استان خراسان در مجلس خبرگان رهبری حضور داشت؛ او در طول دوران جنگ تحمیلی، بارها در جبهه‌ حق علیه باطل حاضر شد؛ عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام و عضویت در شورای بازنگری قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۶۸شمسی با حکم امام راحل از دیگر مسئولیت‌های ایشان بود؛ آیت‌الله ابوالقاسم خزعلی (ره) در سن ۹۰ سالگی، پس از عمری مجاهدت علمی و عملی، در صبح ۲۵ شهریور ۱۳۹۴ شمسی در تهران به علت بیماری درگذشت و پیکر او را به مشهد مقدس منتقل و در دار الزهد حرم امام رضا(ع) دفن نمودند؛ درپی رحلت این عالمِ عامل و پرهیزگار، رهبر معظم انقلاب پیام تسلیتی صادر و در بخشی از آن فرمودند: «... عمر با برکت این روحانی با فضیلت، سرشار از نقطه‌های درخشان است، سالیان دراز، بهره‌گیری از درس امام خمینی (ره) و دیگر فقهای بزرگ در قم و مشهد، همراهی با امام بزرگوار از آغازین روزهای نهضت انقلابی و دفاع شجاعانه از آن بزرگمرد در دوران دشوار اختناق طاغوتی با بیانی رسا و صریح، حضور در مسئولیت‌های سنگین پس از پیروزی انقلاب و عضویت در شورای نگهبان و مجلس خبرگان؛ صبر جمیل بر شهادت فرزندش در قم و در هنگامه‌ی حرکات انقلابی ملت ایران و آنگاه حفظ قرآن و انس با آن و با دریای بی‌پایان حدیث و نیز فعالیت بلندمدت در تبلیغ و بیان معارف اسلامی، و آنگاه ثبات قدم در خط اصیل و صراط مستقیم انقلاب در همه حال و تا پایان زندگی...؛ اینها سرفصل‌های مهم زندگی این عالم متقی و پُرکار است که در دیوان الهی مضبوط و مأجور است ان‌شاءالله...» (۲۵ شهریور ۱۳۹۴) ✍️ نامش جاودان، یادش گرامی و راهش همواره پُررَهرو باد. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام موضوع: #احکام_قیام ❓اگر نمازگزار هنگام قیام بیش از اندازه پاها را باز بگذارد نمازش چه حکمی دارد؟ ✅ اگر نمازگزار هنگام قیام پاها را بيش‏ از اندازه گشاد بگذارد بطورى كه از شكل ايستادن بيرون رود نمازش ‏باطل است، مگر اين‏كه ناچار باشد. ❓مقدار تأمل بعد از سر برداشتن از رکوع، باید چقدر باشد؟ ✅ همین مقدار که به صورت کامل بایستد کافی است. ❓اگر کسی تعادلش را در نماز از دست داده و به پهلو یا با صورت به زمین بخورد ولی هنوز رو به قبله باشد، در مورد نمازش چه حکمی دارد؟ ✅ اگر صورت نماز به هم نخورده، نماز را ادامه دهد و الا باید نماز را از اول بخواند. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) 📚 استفتائات آیت‌الله العظمی مکارم‌شیرازی (دامت‌برکاته) ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «لَیلَةُالهَریر» روز شنبه، ١۴٠٠/٠۶/٢٧ ✍️ مناسبت روز: امشب طبق تاریخ، برابر با «لَیلَةُالهَریر» شبی از شب‌های جنگ صفین است که سپاهیان معاویه در اثر شکست نمایان و شدت سرما و ترس مثل سگ، فریاد می‌کشیدند! لذا از آنجا که عرب، در لغت به زوزه‌ی سگ در شب‌های سرد زمستانی، «هریر» می‌گوید؛ این شب را «لَیلَةُالهَریر» نامیدند! [لسان‌ العرب، ج ۵، ص۲۶۰] به گفته منقری از مورخان شیعه سده سوم هجری: «در آن شب جز صدای چكاچک شمشیر كه در دل مردان هول‌انگیزتر از بانگ رعد و فرو ریختن هراس‌آور كوه‌ها بود، صدایی به گوش نمی‌رسید!» [وقعةصفین، ص۴۷۸]؛ ابن مُسکَوَیه، مورخ نامی نیز در توصیف آن شب می‌گوید: «در آن شب، سپاهیان چندان جنگیدند كه نیزه‌ها همه درهم شكست و در کمان‌ها تیری نماند، سپس دست به شمشیر بردند!» [تجارب‌ الأمم، ج‌۱، ص:۵۳۵] حضرت علی(ع) در آن شب، پس از حمد و ستایش خدا، خطاب به سپاهیان خود فرمودند: «ای مردم، كار بر شما و بر دشمن بدین قرار رسیده كه می‌بینید جز واپسین دم دشمن باقی نمانده است... آن قوم به مرادی جز دینداری در برابر شما ایستادگی و لجاجت به خرج دادند تا به دست شما، بدین وضع دچار آمدند! انشاالله صبحگاهان بر آنان می‌تازیم و در پیشگاه خدای عزوجل به داوریشان می‌کشانیم!» و سپس برای پیروزی لشکر اسلام دعا کردند. [وقعةصفین، ص۴۷۸] در این زمان که معاویه، لشگر خود را شکست‌خورده می‌دانست و لشگر اسلام در آستانه پیروزی کامل بود، متأسفانه یکی از فرماندهان سپاه امیرالمؤمنین (ع) به نام «اشعث بن قیس کندی» که ریاست سپاهیان قبایل کنده و ربیعه را بر عهده داشت، در برابر حضرت علی (ع) اعتراض کرد و بین سپاهیان تفرقه ایجاد کرد و سپس خطبه‌ای خواند و ادامه جنگ را به صلاح اعراب ندانسته و گفت: «ای توده‌ی مسلمان، دیدید كه دیروز بر شما چه گذشت و چه اندازه از (دلیران) عرب نابود شدند! به خدا سوگند من بدین عمری كه به خواست خدا سپری كرده‌ام، هرگز روزی چنین سخت ندیده بودم! پس حاضران به غایبان باز گویند که به راستی اگر ما فردا از پیكار باز نایستیم، نسل عرب یكسره نیست و نابود شود! و حرمت‌هایی كه باید نگهداشته شود، جمله تباه می‌گردد! به خدا سوگند من این سخنان را از روی هراس از مرگ نمی‌گویم، لیكن من مردی كهنسالم و بر [زنان و] فرزندان پروا دارم كه اگر فردا همه نابود شویم چه بر سر آنان خواهد آمد!» [وقعةصفین، ص۴۸۰] معاویه با شنیدن این سخنان تفرقه‌افکنانه، خشنود شد و اشعث را ستود، و شامیان را نیز امر کرد که چنین سخنانی را خطاب به کوفیان بر زبان برانند و همین خیانت اشعث و عدم تبعیت از امیر مؤمنان (ع)، مقدمه دسیسه‌ی عمروعاص مبنی بر قرآن به سر نیزه‌ها کردن و به دنبال آن ماجرای حکمیت شد؛ [وقعةصفین، صص۴۸۱-۲۸۳] اشعث پس از به نیزه کشیده شدن قرآن‌ها توسط لشگر معاویه، با تحریک جمعی از اصحاب بی‌بصیرت، امیرالمؤمنین (ع) را مجبور کرد که پیشنهاد دعوت به کتاب‌الله را بپذیرند و جنگ بُرده را متوقف نمایند! [وقعة صفین، ص۴۸۲] او سپس نظر معاویه را درباره قرار دادن یک حَکَم از شام و دیگری از عراق را پسندید و با حَکَم بودنِ «عبدالله بن عباس» از جانب امام و عراقیان مخالفت کرد و خودش «ابوموسی اشعری» را پیشنهاد داد! [تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۱۸۹]؛ همچنین به گزارش یعقوبی مورخ قرن سوم، هنگام نوشتن صلح‌نامه میان نمایندگان دو سپاه بر سر لقب «امیرالمؤمنین» برای امام علی(ع) اختلاف شد و اشعث خواستار محو این لقب در صلح‌نامه گردید! [همان] هرچند خیانت‌های اشعث، به همین‌جا ختم نشد و در تاریخ آمده که او پس از جنگ نهروان نیز، هنگامی که امیرالمؤمنین (ع)، یارانشان را به جنگ با معاویه فراخواندند، با حضرت مخالفت و خستگی از جنگ را بهانه کرد و گفته او در سپاه حضرت تأثیر منفی گذاشت و به همین سبب، امام از جنگ مجدد با معاویه منصرف و راهی کوفه شدند! [تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۸۹] بر اساس منابع تاریخی، اشعث از ماجرای شهادت امام علی(ع) نیز آگاهی کامل داشته و به گزارش یعقوبی، هنگامی که ابن‌ملجم برای کشتن امیرالمؤمنین (ع) از مصر به کوفه رفت، یک ماه در منزل اشعث اقامت گزید و توطئه و شمشیرش را آماده می‌کرد! [تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۲۱۲] همچنین ذهبی در سیر اعلام النبلاء، ج۲، ص۴۰ آورده که اشعث، حضرت علی (ع) را به مرگ تهدید کرده بود! و امیرالمؤمنین (ع) در خطبه۱۹ نهج‌البلاغه، اشعث را «منافق» خطاب فرموده‌اند! ✍️ در پایان قضاوت را به شما می‌سپاریم که یک نفر منافق در جبهه و لباس حق، می‌تواند چقدر خیانت به اسلام و مسلمین نماید که متأسفانه امروزه نیز امثال «اشعث»، کم نیستند!         https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام موضوع: #احکام_قیام ❓در چه صورتی می‌توان نماز را به صورت نشسته خواند؟ ✅ كسى كه نمى ‏تواند ايستاده نماز بخواند بايد بنشيند، ولى اگر بتواند بايستد و به عصا يا ديوار و مانند آن تكيه كند، يا پاهايش را از هم دور بگذارد بايد ايستاده نماز بخواند، مگر اين‏كه فوق‌العاده براى او زحمت داشته باشد! البته اگر مى‏تواند قسمتى‏از نماز را ايستاده بخواند، واجب است آن مقدار را بايستد و بقيّه را بنشيند. ❓اگر نمازگزار احتمال دهد که در صورت ایستادن برای او ضرر دارد آیا می تواند نشسته نماز بخواند؟ ✅ هرگاه توانايى بر ايستادن دارد، امّا مى‏داند يا احتمال عقلائى مى‏دهد كه براى او ضرر داشته باشد، يا بيمارى‏اش طولانى مى‏شود، يا مثلًا زخم يا شكستگى استخوان او دير التيام پيدا مى‏كند، بايد نشسته نماز بخواند و اگر آن هم ضرر دارد، خوابيده نماز بخواند. ❓بلند كردن پاشنه پا در نماز چه حكمى دارد؟ ✅ فى نفسه اشكال ندارد، مگر اينكه با استقرار در نماز منافات داشته باشد و يا صورت نماز بهم بخورد. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) 📚 استفتائات آیت‌الله العظمی مکارم‌شیرازی (دامت‌برکاته) ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «شهریارِ شعر و ادب فارسی» روز یکشنبه، ١۴٠٠/٠۶/٢٨ ✍️ مناسبت روز: امروز مناسبت خاصی نداریم؛ اما دیروز، روز بيست و هفتم شهريور ماه، سالروز درگذشت «شهريار»، شاعر بی‌بدیل ايرانی و «روز ملی شعر و ادب پارسی» بود، لذا سخن امروز را به این موضوع اختصاص می‌دهیم؛ در فرهنگ ایرانی اسلامی ما، زندگی با شعر آغاز و با شعر بدرقه می شود! کودک در گاهواره، لالایی می شنود و از همان آغاز به شعر اُنس می گیرد و پس از مرگ نیز، آرایه مزارش، شعری است که خودش سروده یا برایش می‌سرایند! این آمیختگی ما با شعر و تأثیری که شعر بر فرهنگ و روحیات و رفتار ما می گذارد، ضرورت پرداختن به آن و ضرورت پاسداری از حریم این عنصر اعجاز آفرین را بیشتر روشن می سازد! بی آنکه بخواهیم به نقل احادیث و عملکرد اولیاء دین درباره «شعر» بپردازیم، باید اذعان نماییم که در تاریخ اسلام، «شعر» یکی از ابزارهای مهم «پیام رسانی» و حمایت از حق و دفاع از «آل الله» و یکی از قوی‌ترین و مؤثرترین وسایل تثبیت و تبیین ارزش‌ها و ترویج مکتب اهل بیت عصمت و طهارت بوده است! بی‌شک کسانی که در جامعه، نقش الگویی دارند، رفتار و حالات و کلماتشان، قدرت تبدیل شدن به فرهنگ عمومی را دارد؛ چنانچه «اولیاء الهی » در مرام شیعه، این ویژگی را دارا هستند؛ بنابراین سرودن از فضیلت‌های آنان و دفاع از مرامشان و کشاندن اندیشه‌ها و باورهای آنان به صحنه عمومی جامعه، رسالت سنگین شاعران به عنوان بخش مهمی از فرهنگ‌سازان جامعه، می‌باشد! آنها مکتب انسان‌ساز اهل‌بیت (ع) را در قالب زبان گویای شعر ترویج کرده و فرهنگ عمومی جامعه را تحت تأثیر خود قرار می‌دهند! البته کلام شاعر در این مقوله، وقتی اثر می‌کند که همخط و همخون با «اهل بیت» باشد و خود را مُبلّغ این مکتب نورانی بداند! آنگاه می‌تواند چهره پُرفضیلت آل‌الله را معرفی و جهات الگویی خاندان عصمت و طهارت را روشن سازد؛ حماسه های پر شور و عرفان ناب و اخلاق والا و اندیشه های تابناک آنان را به قلم آورد و بسراید! و غبار بی خبری و انحراف و تحریف را در معرفی سیمای آن بزرگواران بزداید و پیشینه بلندآوازه و سراسر افتخار آنان را به زبان امروزیان بازگو کند! البته به دور از غلو و افراط در معرفی اوصاف، و دور از عجز و لابه و ارائه سیمایی ضعیف و تحریف شده از آن اسوه های کمال و تقوا و شجاعت! بنابراين شعر مکتبی، هم باید با صلابت و مستحکم و بدیع و قوی باشد، و هم روان و عامه فهم که به‌راحتی در بستر ذهنی و زبانی مردم جریان یابد و وارد فرهنگ عمومی آنها شود و این همان نکته است که از آن به «سهل و ممتنع » یاد می‌شود! دشوار آسان نما! شعر مکتبی، فضیلت‌های خاندان وحی را متجلی می‌سازد! به‌گونه‌ای که حتی اگر کسی تاریخ اسلام و سیره معصومین (ع) را هم نخوانده باشند، مطالعه شعر شیعی، همچون آینه‌ای آن تابندگی‌ها را نشان داده و «ادب و آداب آل الله» را به میان توده مردم آورده و ورد زبانشان کرده و در یک کلام، فرهنگ متعالی اهل‌بیت (ع) را هموار و بی‌تقید و مانع، به عامه مردم منتقل می‌نماید؛ لذا ارزش شعر مکتبی تا بدانجاست که صادق آل محمد «ص» در فضیلت سرودن آن می‌فرماید: «من قال فینا بیت شعر بنی الله له بیتا فی الجنة »: «هر کس درباره ما خاندان، یک بیت شعر بسراید، خداوند خانه‌ای در بهشت برای او می سازد!» (وسائل، ١٠، ۴۶٧) البته فراموش نکنیم که مهم، «فینا» بودن شعر است، یعنی به‌گونه‌ای باشد که ائمه معصومین (ع) آن را بپسندند و بگویند که این شعر درباره ماست! ✍️ بی‌شک شعر «شهریار» را باید مصداق بارز حدیث فوق دانست! چراکه او شعر را هنرمندانه به خدمت مذهب، درآورده و خواننده را به آسمان‌های معرفت و انسانیت کامل، پرواز داده و سیره عملی و گفتاری ائمه اطهار (ع) را به او نشان می‌دهد! لذا باید مهمترین دلیل ماندگاری «شهریار» را همین ارادت به اهل‌بیت (ع) و اشعار مکتبی ماندگارش، همچون: «علی ای همای رحمت، توچه آیتی خدا را...» دانست! و مسلماً به همین سبب‌ است که با وجود ستارگان بزرگی در آسمان شعر و ادبیات ایران اسلامی همچون فردوسی، سعدی، حافظ و مولوی و...؛ اما روز درگذشت «شهریار» به عنوان «روز ملی شعر و ادب پارسی» برای همیشه در تقویم این مرزوبوم ماندگار گردیده است!         https://eitaa.com/ROOZBARG