✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: « #روز_مباهله »        روز چهارشنبه، ١۴٠٠/٠۵/١٣ ✍️ مناسبت روز: بیست و چهارم ماه ذی‌الحجه، روز بسیار مهم مباهله و همچنین روز خاتم بخشی حضرت امیرالمؤمنین (ع) و نزول آیه‌ی ولایت است؛ لذا با تبریک و گرامیداشت این روز بزرگ، سخن امروز را با موضوع «مباهله» آغاز می‌نمائیم و انشاالله به شرط حیات، روزبرگ دیگری را به خاتم بخشی حضرت امیر (ع) اختصاص می‌دهیم؛ «مُباهله» به معنای درخواست لعن و نفرین الهی برای اثبات حقانیت است که بین دو طرفی رخ می‌دهد که هر دو ادعای حقانیت دارند! این واژه در تاریخ اسلام به ماجرایی اشاره دارد که طی آن، پیامبر اسلام(ص) پس از نامه‌نگاری و دعوت مسیحیانِ نجران به اسلام و مناظره با آنها و متأسّفانه ایمان نیاوردن آنان، پیشنهاد «مباهله» دادند و مسیحیان نیز پذیرفتند! اما در روز موعود، «ابوحارثه» بزرگ مسیحیان نجران با دیدن چهره نورانی پیامبر اکرم (ص)، امیرالمؤمنین (ع)، حضرت زهرا (س) و حسنین (ع)، از این کار منصرف شد و خطاب به مسیحیان گفت: «من صورت‌هایی را می‌بینم که اگر از خدا درخواست کنند، کوهی را از جای خود بركَنَد، هر آینه کنده خواهد شد! پس مباهله نکنید که هلاک می‌شوید و یک مسیحی بر روی زمین باقی نخواهد ماند!» سپس ابوحارثه نزد پیامبر اکرم (ص) آمد و گفت: «ای ابوالقاسم! از مباهله با ما درگذر و با ما مصالحه کن بر چیزی که قدرت ادای آن را داشته باشیم»؛ پس، حضرت پذیرفتند و به وسیله امیرالمؤمنین (ع) با ایشان مصالحه نمودند که هر سال، دو هزار حلّه (لباس نو) بدهند که قیمت هر حلّه، چهل درهم باشد، و همچنین اگر جنگی با یمن روی دهد، سی زره، سی نیزه و سی اسب را به مسلمانان، عاریه دهند، و بالاخره پس از نوشته‌شدن صلح‎نامه توسط امیرالمؤمنین (ع)، آنها برگشتند و پیامبر (ص) فرمودند: «سوگند به آن خداوندی که جانم در قبضه قدرت اوست، که هلاکت اهل نجران نزدیک شده بود و اگر با ما مباهله می‌کردند هر آینه همگی به میمون و خوک مسخ می‌شدند و هر آینه تمام این وادی برایشان آتش می‌شد و می‌سوختند و حق تعالی جمیع اهل نجران را نابود می‌کرد و حتی پرنده بر سر درختان ایشان نمی‌ماند و همه نصاری پیش از سال می‌مردند!» [مفید، الارشاد، ج۱، ص۱۶۶-۱۷۱] ✍️ بنابر اعتقادات شیعیان، جریان مباهله پیامبر(ص) نه تنها نشانگر حقانیت اصل دعوت پیامبر اسلام (ص) است، بلکه بر افضلیت همراهان ایشان در این ماجرا دلالت می‌کند! شیعیان معتقدند حضرت علی(ع) بر اساس آیه مباهله، به منزله‌ی «نَفْس و جان پیامبر خدا» و افضل بر تمام امت هستند: «فَمَنْ حَاجَّكَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَكُمْ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَكُمْ وَ أَنفُسَنَا وَ أَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل‌لَّعْنَتَ اللَّـهِ عَلَی الْكَاذِبِینَ»: «بنابراین، پس از فرارسیدن علم [وحی] به تو، هر کس درباره او [حضرت عیسی(ع)]، با تو به چالش برخیزد، به او بگو: بیایید تا فرزندانمان و فرزندانتان، و زنانمان و زنانتان، و نَفس و جان‌هایمان و جان‌هایتان را فراخوانیم، آنگاه (به درگاه خداوند) تضرّع کنیم تا لعنت خداوند را بر دروغگویان نهیم!» این واقعه و نزول آیه مباهله در شأن اهل‌بیت (ع) در منابع متعدد شیعه و اهل سنت آمده، چنانچه «قاضی نور الله شوشتری (ره) » می‌گوید، اینکه «ابناءنا» در آیه فوق اشاره به «حسن و حسین (ع)» و «نساءنا» اشاره به «فاطمه(س)» و «انفسنا» اشاره به امیرالمؤمنین (ع) دارد، مورد اجماع مفسرین است؛ [إحقاق الحق، ص۴۶] و علامه مجلسی (ره) احادیث دلالت کننده بر اینکه این آیه در شأن آل‌عبا (اهل‌بیت) است را متواتر دانسته؛ [حق الیقین، ج‏۱، ص۶۷]، همچنین مرعشی (ره) در کتاب «احقاق الحق» حدود شصت منبع از منابع اهل سنت را ذکر کرده که تصریح نموده‏‌اند آیه مباهله درباره پیامبر اکرم (ص)، امیرالمؤمنین (ع)، حضرت زهرا (س) و حسنین (ع)، نازل شده است. [مرعشى، إحقاق الحق، ص۴۶-۷۲] ✍️ در پایان سخن امروز، می‌توان از ماجرا و آیه‌ی مباهله، نکات زیر را به دست آورد: 1️⃣ حقانیت رسالت پیامبر اکرم (ص)؛ 2️⃣ أفضلیت حضرت علی (ع) بر تمام امت! چراکه ایشان، نَفس و جان رسول اللَّه (ص) است: «أَنفسنا»؛ 3️⃣ سندی بر عظمت مقام اهل بیت عصمت و طهارت (ع)، و مستجاب الدعوه بودن آنها؛ 4️⃣ اگر انسان ایمان به هدفی داشته باشد، حاضر است خود و نزدیک‌ ترین بستگانش را در معرض خطر قرار دهد: «من بعد ما جاءک من العلمِ»؛ 5️⃣ آخرین برگ برنده و سلاح مؤمن، دعاست: «فقل تعاوا ندع»؛ 6️⃣ در دعا، حالات اهل دعا مهم است، نه تعداد افراد؛ چنانچه گروه مباهله کننده پنج نفر بیشتر نبودند؛ 7️⃣ زن و مرد در صحنه‌هاى مختلف دینى در کنار همدیگر مؤثرند: «نساءنا». https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: سالروز نزول سوره "هل اتی" در ستایش از حضرت فاطمه (س) و امیرالمؤمنین (ع) به علت ايثار ایشان که سه روز افطار خود را به مسکین و یتیم و اسیر دادند! موضوع: #احکام_صدقه ❓‪آیا دادن صدقات به گدایانی که درب منازل را می‏زنند یا در خیابان‌ها می‏نشینند جایز است یا اینکه بهتر است به یتیمان و مساکین داده شود و یا با ریختن آنها در صندوق صدقات در اختیار کمیته امداد قرار گیرد؟ ✅ صدقات مستحبی بهتر است به فقير عفيف و متديّن داده شود و همچنين گذاشتن آن در اختيار کميته امداد هرچند با ريختن در صندوق صدقات هم باشد اشکال ندارد؛ ولی صدقات واجب بايد توسط خود شخص و يا به وسيله وکيل او به فقرايی که مستحق هستند، داده شود ولی در صورتی که انسان بداند که مسئولين کميته امداد، پول‌های صندوق‏ها را جمع آوری کرده و به فقرای مستحق می‏دهند، ريختن آن نیز در صندوق‏های صدقات اشکال ندارد. ❓آيا دادن صدقه مستحبى به سيّد جايز است؟ ✅ مانع ندارد. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: « شکوه ايثار و #نزول_سوره_انسان»        روز پنجشنبه، ١۴٠٠/٠۵/١۴ ✍️ مناسبت روز: ٢۵ ذی‌الحجه سالروز نزول سوره "هل اتی" (انسان - دهر) می باشد که بنا بر روایات متعدد در کتب شیعه و اهل‌سنت، در ستایش از ايثار حضرت فاطمه (س) و امیرالمؤمنین (ع) نازل شده که به سبب انجام نذرشان، سه روز روزه گرفتند و هنگام افطار، غذای ساده خویش را برای رضای خدا به مسکین و یتیم و اسیر، ایثار کردند! همچنین این روز در تقویم به عنوان «روز خانواده و تکریم بازنشستگان» نامگذاری شده است، لذا ضمن گرامیداشت این روز فرخنده، سخن امروز را با عنوان «شکوه ايثار» آغاز می‌نمائیم؛ بنابر نقل شیخ صدوق (ره) در کتاب «امالی»، امام صادق (ع) از قول امام باقر (ع) می فرمایند: «روزی امام حسن و امام حسین (ع) در دوران طفولیت، به شدت بیمار شدند؛ پیامبر اکرم (ص) به همراه تنی چند از اصحاب به عیادت آنان رفتند و به حضرت علی(ع) پیشنهاد نمودند تا برای شفای آن دو بزرگوار، نذر کرده و روزه بگیرند! پس امیرالمؤمنین (ع)، حضرت زهرا (س) و فضه ـ کنیزشان ـ نذر کردند که اگر حسنین بهبودی یافتند به شکرانه آن، برای خدا، سه روز روزه بگیرند! با عنایت حق‌تعالی، در کمترین زمان امام حسن و امام حسین (ع) شفا یافتند! اما حضرت علی (ع) برای انجام نذرشان، غذایی در خانه نداشتند، لذا امام (ع) از شمعون خیبری به مقدار نه کیلو جو قرض کردند و حضرت فاطمه (س) آن را سه قسمت نموده و مقداری را آرد کرده و برای روز اول پنج قرص نان ـ به تعداد افراد خانواده ـ پختند. پس روز اول را روزه گرفتند و در هنگام افطار و خوردن قرص نان جو، مسکینی درب خانه را زد، حضرت علی (ع) و همه‌ی اهل خانه، و حتی بچه‌ها، افطاری خود را به آن مسکین دادند و با آب افطار نموده و شب را با گرسنگی سپری کردند! فردای آن روز، با همان حال، دومین روزه نذری خود را گرفتند، شب هنگام، آنگاه که خواستند با نان جویی که حضرت فاطمه (س) پخته بودند، افطار نمایند، دوباره صدای درب خانه بلند شد و این‌بار، یتیمی درخواست غذا کرد! اهل خانه نیز بار دیگر ایثار کرده و تمام افطاری خود را به او داده و با آب افطار نمودند! در روز سوم نیز همین حکایت تکرار شد و آنها افطاری روزه روز سوم را هم با آمدن اسیری به درب خانه و درخواست کردن غذا از آنان ، ایثارگرانه در راه خدا به اسیر دادند! در صبح روز چهارم، رسول خدا (ص)، حضرت امیر (ع) و حسن و حسین (ع) را دیدند که از شدت گرسنگی به خود میلرزند؛ پس حضرت ناراحت شده و فرمودند: «چقدر بر من سخت و گران است که شما را به این حال می بینم!» سپس همراه آنان به خانه وارد شدند و دختر گرامیشان حضرت فاطمه (س) را دیدند که در محراب عبادت است و چشمانشان از شدت گرسنگی در حدقه فرو رفته و اندوه پیامبر (ص) دو چندان شد! ناگاه فرشته وحی الهی، جبرئيل (ع) نازل شد و به پیامبر گرامی اسلام (ص) به خاطر داشتن چنین خاندان ایثارگر و با گذشتی، تبریک گفت و سپس در ستایش اهل‌بیت پیامبر، ٢٢ آیه اول سوره‌ی انسان را بر حضرت تقدیم نمود که در بخشی از آن آمده: «وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا🔹إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا»: «آنانکه، در راه دوستی خدا طعام (خود) را به فقیر و یتیم و اسیر می دهند، (و می گویند) ما فقط برای رضای خدا به شما طعام می دهیم و از شما هیچ پاداش و سپاسی هم نمی طلبیم!» سپس خداوند برای اهل بیت فداکار پیامبر(ص) غذایی از آسمان فرود فرستاد که تا هفت روز از آن تناول می‌کردند؛ و بدین گونه، خداوند سبحان از ایثار و از خودگذشتگی حضرت علی(ع) و خانواده بی‌نظیرشان تقدیر وتکریم نمود و قلب پیامبر(ص) را تسلی بخشید! ✍️ لازم به ذکر است، حدیثی که گذشت، مورد تأیید و تصدیق پیشوایان بزرگ علمی سنی و شیعه و عموم مسلمین می‌باشد و هیچ کس در این مطلب که سوره انسان، در فضیلت امیرالمؤمنین (ع) و اهل بیت ایشان نازل شده، هیچگونه شک و تردیدی وارد نکرده است! لذا مسلماً این ماجرا و نزول سوره انسان، یکی دیگر از دلایل افضلیت حضرت امیر (ع) و خانواده گرامی ایشان بر همه‌ی امت است! 👈 در پایان، دقت در این نکته درس آموز نیز خالی از لطف نیست که «فضه» خادمه سیاه پوست حضرت زهرا (س) نیز با تبعیت از اهل بیت(ع) در این مقام بلند، همراه و شریک آنان بوده! لذا ما نیز می‌توانیم با الگوگیری و تأسی و تبعیت از سیره‌ی گفتاری و رفتاری اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع)، به مقام والای شیعه بودن، و همراهی و پیروی از اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع)، برسیم! 📚 منبع: امالی صدوق، ص ١۵۵؛ بحارالانوار، ج ٣۵، ص ٢٣٧؛ و مناقب، ج ٢، ص ١٢۴ و... https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: ایام نزول سوره "هل اتی" و همچنین خاتم بخشی امیرالمؤمنین (ع) موضوع: #احکام_صدقه ❓اگر صدقه جمع شده را با رضايت خودم به كسى قرض دهم تا مشكل طرف مقابل حل شود و بعد از حل مشكل به من برگرداند و براى صدقه استفاده كنم، حكم آن چيست؟ ✅ اگر مبلغ صدقه از خودتان بوده و جمع كرده‌ايد و هنوز به فقير نداده‌ايد، از ملك شما خارج نشده و اختيار آن دست خود شماست مگر اينكه در صندوق كميته امداد ريخته باشيد. ❓‪وظیفه انسان در برابر گدایانی که در برابر دیگران دست دراز می‏کنند و زندگی خود را با گدایی اداره می‏نمایند و چهره جامعه اسلامی را مشّوه جلوه می‏دهند، به‌خصوص بعد از اقدام دولت اسلامی به جمع آوری آنان، چیست؟ آیا کمک به آنان جایز است؟ ✅ سعی کنيد صدقات را به فقرايی که متديّن و عفيف هستند بدهيد. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «پرواز تا بی نهایت»        روز جمعه، ١۴٠٠/٠۵/١۵ ✍️ مناسبت روز: پانزدهم مرداد، سالروز شهادت امیر سرلشگر عباس بابایی (ره)، خلبان مقتدر و فرمانده‌ی متعهد نیروی هوایی است که تا هنگامه شهادت تنها دغدغه‌اش حفظ اسلام و انقلاب بود؛ لذا ضمن گرامیداشت یاد و نام این شهید سرافراز، سخن امروز را آغاز می‌نمائیم؛ شهید عباس بابایی در ۱۴ آذر ۱۳۲۹ خورشیدی در قزوین، دیده به جهان گشود، دوره ابتدایی و متوسطه را در همان شهر به تحصیل پرداخت و در ۱۳۴۸ درحالی‌که در رشته پزشکی پذیرفته شده بود، داوطلب تحصیل در دانشکده خلبانی نیروی هوایی شد و پس از گذراندن دوره آموزش مقدماتی در ۱۳۴۹ برای تکمیل دوره به آمریکا رفت و بعد از پایان تحصیل در آمریکا با درجه ستوان دوم در پایگاه هوایی دزفول مشغول به خدمت شد‌؛ با ورود هواپیمای پیشرفته «اف ۱۴» در سال ۱۳۵۵ به ایران، بابایی که جزء خلبان‌های بسیار ماهر بود، برای پرواز با این هواپیما انتخاب و به پایگاه هوایی اصفهان منتقل شد؛ با اوج گیری مبارزات علیه نظام شاهنشاهی، عباس بابایی به عنوان یکی از پرسنل انقلابی نیروی هوایی، آشکارا به میدان مبارزه وارد شد و در براندازی رژیم، حضوری مؤثر از خود نشان داد! پس از پیروزی انقلاب اسلامی، وی به عنوان سرپرست انجمن اسلامی پایگاه هوایی انتخاب و در هفتم مرداد ۱۳۶۰ از درجه سروانی به سرهنگی ارتقاء یافته و فرماندهی پایگاه هشتم شکاری اصفهان را بر عهده گرفت؛ این فرمانده جوان و متعهد به هنگام فرماندهی پایگاه با استفاده از امکانات موجود و صرف هزینه‌های شخصی به عمران و آبادانی روستاهای فقیر حومه پایگاه و شهر اصفهان پرداخت و با تأمین آب آشامیدنی و بهداشتی، برق و احداث حمام و دیگر ملزومات بهداشتی و آموزشی در این مناطق، گذشته از تقویت خط سازندگی انقلاب اسلامی، در روند هر چه مردمی کردن ارتش و پیوند هر چه بیشتر آن با مردم، خدمات شایان توجهی را انجام داد! به دنبال خدمات قابل تقدیر این شخصیت کم‌نظیر، در آذر ماه سال ۱۳۶۲، بابایی به عنوان معاون عملیات فرماندهی نیروی هوایی ارتش منصوب شد و با برنامه‌ریزی و شجاعت مثال‌زدنی توانست در اردیبهشت‌ ۱۳۶۶ به درجه سرتیپی ارتقاء یابد! این فرمانده دلاور با بیش از ‌سه هزار ساعت پرواز با انواع هواپیماهای جنگنده، بیشتر وقت خود را در عملیات‌های جنگی سپری نمود، به‌گونه‌ای که تنها در دوسال آخر زندگی پرافتخار خود، بیش از ‌شصت مأموریت جنگی را با موفقیت کامل به انجام رسانید! سرانجام این خلبان نامدار، در ۱۵ مرداد سال ۱۳۶۶ به هنگام بازگشت از یک مأموریت برون مرزی، در سردشت مورد اصابت تیربار ضد هوایی قرار گرفت و در سن ۳۷ سالگی، توسط ترکشی حنجره‌اش پاره شد و در روز عید قربان، «ذبیح‌اللّه» شد و به معراج همیشگی حضرت دوست قدم نهاد! ✍️ و سخن امروز را با کلام رهبر فرزانه انقلاب به پایان می‌بریم که فرمودند: «در ميان رزمندگان، چه ارتش و چه سپاه، شهيد بابايی، يك انسان بزرگ و يك چهره‌ی ماندگار و فراموش نشدنی است... این شهید عزیزمان، انسانی مؤمن و متقی و سربازی عاشق و فداکار بود و در طول این چند سالی که من ایشان را می شناختم، همیشه بر همین خصوصیات، ثابت و پابرجا بود ... شهید بابایی، در زمینه امور رزمی و پروازی، نیرویی متخصص و ماهر و از جمله افرادی بود که بیشترین ساعات پرواز را داشت! او هیچ گاه به مصالح خود فکر نمی کرد و تنها مصالح انقلاب و اسلام را مد نظر داشت؛ او فرمانده‌ای بود که با زیردستانش بسیار فروتن و صمیمی، اما در مقابل اَعمال بد و زشت، خیلی بی تاب و سخت گیر بود... اين شهيد عزيز، يك انقلابی حقيقى و صادق بود؛ و من به حال او حسرت می خورم و احساس می كنم كه در اين ميدان عظيم و پرحماسه از او عقب مانده‌ام!» 📚 برگرفته از کتاب پرواز تا بی نهایت https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: ایام نزول سوره "هل اتی" و همچنین خاتم بخشی امیرالمؤمنین (ع) موضوع: #احکام_صدقه روایات فراوانی در استحباب صدقه و تشویق بر آن به خصوص در اوقات ویژه، مثل جمعه و...؛ و بر طوائف مخصوص، مثل همسایگان و ارحام وارد شده است تا آنجا که در روایت است: «تا زمانی­که ارحام (فامیل­‌های نسبی) محتاج وجود دارند، صدقه به دیگران روا نیست!» ✅ شرایط صحت صدقه: 1️⃣ قصد قربت؛ 2️⃣ لفظ یا هر عملی که دلالت بر تملیک مجانی مال به طرف مقابل می‌کند؛ 3️⃣ تحویل دادن مال به طرف مقابل. 📚 رساله آموزشی امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «نگین پادشاهی»        روز شنبه، ١۴٠٠/٠۵/١۶ ✍️ مناسبت روز: امروز مناسبت خاصی نداریم اما در چند روز گذشته، در تاریخ اسلام، اتفاقی ظاهراً کوچک، اما بسیار مهم و سرنوشت ساز افتاد، که در پی آن، آیه ۵۵ سوره مائده بر پیامبر اکرم (ص) نازل شد و خداوند پرده از مسئله بسیار مهم ولایت و جانشینی بعد از حضرت رسول (ص) برداشت! لذا سخن امروز را به این موضوع مهم خاتم‌بخشی حضرت امیر (ع) اختصاص می‌دهیم؛ از سدّی، اعمش، عتبة بن ابی حکیم، غالب بن عبدالله، قیس بن الربیع، عبایة بن الربعی، ابن عباس، ابوذر، انس، عمار، عبدالله بن سلام، جابر بن عبد الله انصاری و... چنین روایت گردیده که: «روزی گدایی به مسجد پیامبر آمد و از مردم تقاضای کمک کرد، امّا هر چه درخواست کرد، کسی به او کمکی نکرد! او که از کمک مردم مایوس گشته بود، رو به سوی آسمان کرد و اظهار داشت: خدایا! من به مسجد پیامبرت آمدم و از مردم تقاضای کمک کردم، امّا کسی به من کمک نکرد! در این حال، امیرمؤمنان (ع) که در حال رکوع بودند به دست خود اشاره نمودند! او نیز به طرف ایشان رفته و انگشتری حضرت را از دستشان بیرون آورد و (و با خوشحالی) از مسجد خارج شد...» (مجمع البیان، ج ٣، ص ٣٢۵ و تفسیر المیزان، ج ۶، ص ٢٣) ادامه این ماجرا را امام محمد باقر (ع) چنین روایت کرده‌اند: «گروهی از یهودیان، از جمله عبداللَّه بن سلام، أسید بن ثَعلَبَه، ابنُ یامین و ابنُ صُوریا که مسلمان شده بودند به خدمت پیامبر (ص) آمدند و عرضه داشتند: ای رسول خدا! حضرت موسی (ع)، یوشع بن نون را وصی خود قرار داد! پس وصی و جانشین شما کیست؟ در این هنگام، آیه ۵۵ سوره مائده نازل شد: «إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ»: «ولیّ شما تنها خدا و پیامبر اوست و کسانی که ایمان آورده‌اند، همان کسانی که نماز را بر پا می‌دارند و در حال رکوع، زکات می دهند!» پس با دستور پیامبر (ص) همه از جای برخاسته، و به همراه حضرت به مسجد رفتند؛ سائلی را دیدند (که با خوشحالی) از درب مسجد در حال خارج شدن بود! پس پیامبر (ص) به وی فرمودند: ای سائل! کسی چیزی به تو در مسجد نداد؟ او انگشتری امیرالمؤمنین (ع) را نشان داد و گفت: آن مردی که در حال نماز است، این انگشتری را به من داد! آن حضرت فرمودند: وقتی این انگشتر را به تو داد، در چه حالتی بود؟ مرد گدا گفت: در حال رکوع! این جا بود که پیامبر خدا تکبیر گفتند! و مسلمانان حاضر در مسجد نیز با شنیدن تکبیر حضرت، تکبیر گفتند! و در این هنگام، پیامبر فرمودند: «ای مردم، بدانید که پس از من، علی‌بن‌ابیطالب (ع) ولی شما است!» و آنان نیز در پاسخ گفتند: ما نیز خدا را به عنوان پروردگار، اسلام را به عنوان دین، شما را به عنوان پیامبر خدا و علی (ع) را به عنوان ولی و جانشین شما قبول کردیم!» (تفسیر نورالثقلین، ج ١، ص ۶۴٧؛ و الدرالثمین، ص ١٧؛ و شیخ صدوق، الأمالی، ص ١٢۴؛ و ...) ابن شهر آشوب نقل می‌کند: که در این هنگام، خداوند متعال نزد فرشتگان، به حضرت علی (ع)، فخر و مباهات کرد و فرمود: «فرشتگانم! آیا به بنده‌ام نگاه نمی‌کنید که چگونه بدنش در عبادت و قلبش در اختیار من می‌باشد و در همان حال، برای خشنودی من با مال خود انفاق می‌کند و صدقه می‌دهد؟ شما را شاهد می‌گیرم که من از او و فرزندانش راضی هستم!» (مناقب ابن شهر آشوب، ج٣، ص۴) ✍️ در پایان لازم به ذکر است که تقریباً تمام مفسران شیعه و سنی بر این موضوع تأکید کرده‌اند که تنها کسی که انگشتر خود را در حال رکوع به سائل داده، حضرت علی (ع) است! چنانچه ابن شهرآشوب در مناقب خود به تعدادی از آنها اشاره می‌نماید؛ از جمله: «ثعلبی، ماوردی، قشیری، قزوینی، رازی، نیشابوری، فلکی و طبری» و همچنین ابن البیع در کتاب معرفة اصول الحدیث، سمعانی در فضائل الصحابه، سلمان بن احمد در معجم اوسط، ابوبکر بیهقی در مصنف و نظری در خصائص به این موضوع اشاره نموده‌اند! (مناقب ابن شهر آشوب، ج ٣، ص ٣) https://eitaa.com/ROOZBARG