✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: سالروز درگذشت مولوی موضوع: #احکام_زیارت_اهل_قبور ❓آیا در دین اسلام، زیارت اهل قبور دارای فضیلت است؟ ✅ در شرع مقدس، بر زيارت اهل قبور مؤمنين تأکید شده و زیارت آنها در روزهای دوشنبه، پنج شنبه و جمعه مستحب مؤكد است و سنت پیامبر (ص) و سیره اهل بیت عصمت و طهارت (ع) بوده است؛ ✅ مستحب است در زیارت اهل قبور، سوره حمد، ناس، فلق، توحيد و آيةالكرسی هر كدام سه مرتبه و سوره قدر هفت مرتبه خوانده شود‌ و همچنین بر دادن صدقه و دعا برای اهل قبور تأکید شده است؛ ✅ زيارت اهل قبور در شب كراهت دارد. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «بزرگداشت مولوی» روز پنجشنبه، ١۴٠٠/٠٧/٠٨ ✍️ مناسبت روز: هشتم مهر در تقویم با عنوان «روز بزرگداشت مولوی» فیلسوف و حکیم، و عارف و شاعر پرآوازه مسلمان ایرانی نامگذاری شده است، انسان فرهیخته‌ای که نفوذ کلام و قلمش، فراتر از مرزهای ملی و تقسیمات قومی بود و علاوه بر ایرانیان، افغان‌ها، تاجیک‌ها، ترک‌ها، یونانیان و دیگر مسلمانان آسیای مرکزی و آسیای جنوب شرقی در طی هفت قرن گذشته به شدت از میراث معنوی او تأثیر گرفته‌اند! لذا سخن امروز را به این شاعر بزرگ مسلمان اختصاص می‌دهیم؛ ✍️ مولانا جلاالدین محمد بلخی خراسانی در ششم ربیع الاول سال ۶٠۴ هجری قمری در خراسان متولد شد و پس از چند سال زندگی در ایران به همراه پدر برای تحصیل علوم دینی، راهی «قونیه» شد و در آن جا بیش از سی سال به تحصیل و تدریس علوم دینی مشغول گردید که بواسطه‌ی آن شاگردان بسیاری را تربیت نمود به طوری مورخین آورده‌اند که بیش از چهارصد نفر در حوزه درس مولانا شرکت می‌کردند! ✍️ زندگی مولانا در ٣٨ سالگی با دیدن شمس تبریزی، دگرگون شد و آن چنان مستغرق دریای معنوی او گردید که یک پارچه شور و هیجان شده و تبدیل به عارف و شاعری بی‌نظیر گردید! اشعار مولانا در مجموع شامل هفتاد هزار بیت می‌شود و همگی در مدح و ستایش پروردگار است و تمثیل‌های زیبایی از قرآن کریم در اشعار این شاعر پر آوازه ایران وجود دارد! مولوی کتاب ارزشمند «مثنوی معنوی» که دارای بیست و هفت هزار بیت است، را «اصول دین» نامیده‌ و در مقدمه آن، چنین آورده: «هذا کتابً المثنوی، وهّو اصولُ اصولِ اصولِ الدین» هرچند که برخی فقهای شیعه، «شمس و مولوی» را صوفیانی اهل طریقت و ضد دین می‌پندارند! اما این دو چهره، علاقه‌مندان نامداری نیز در بین علمای بزرگ شیعه، همچون شیخ بهایی (ره) دارند که شمس را «حکیم معنوی» می‌خواند! (کلیات شیخ بهایی، مثنوی «نان و حلوا»، ص۱۷۳)؛ و همچنین شیخ، شعر معروفی دربارۀ کتاب مثنویِ مولانا دارد که در مقام معنوی او می‌گوید: «من نمی‌گویم که آن عالی‌جناب، هست پیغمبر، ولی دارد کتاب» (روضات الجنات، جلد ۸، ص۷۴) علامه محمدتقی جعفری (ره) عالم و فیلسوف معاصر و از مقبولین روزگار هم کتابی مفصل با نام «تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی مولوی» را در ۱۵ جلد نوشته و در مقدمۀ آن چنین آورده است: «نتیجه‌ای که از مجموع ملاحظات درباره مثنوی به دست می‌آید، این است که این کتاب می‌تواند یکی از عالی‌ترین منابع شهودگرایی و عرفان مثبت باشد، نه وسیله‌ی گرایش به عرفان منفی!» البته علمای بسیاری درباره شمس و مولانا سخن گفته‌ و آنها را ستوده‌اند، اما در این مجال کوتاه ما فقط به یک نفر دیگر از علمای معاصر اشاره و قضاوت را به شما واگذار می‌نمائیم؛ حضرت امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) رهبر فرزانه انقلاب از جمله کسانی هستند که تمجید قابل توجهی از شخصیت مولانا و عمق مطالب او داشته‌اند! ایشان در بیاناتی با اشاره به شخصیت مولوی می‌فرمایند: «مولوی یک‌سره عرفان و معنویت و حقیقت و اسلام ناب و معرفت توحیدی خالص است... » (١٣٩٨/٠٢/٣٠) همچنين معظم‌له در دیدار شاعران با ایشان در ٢۵ شهریور سال ۸۷ با اشاره به کتاب سترگ «مثنوی معنوی» می‌فرمایند: «یک بخش مهمى از شعر آئینى ما می‌تواند متوجه مسائل عرفانى و معنوى بشود و این هم یک دریاى عظیمى است! شعر مولوى را شما ببینید؛ اگر فرض کنید کسى به دیوان شمس به خاطر زبان مخصوص و حالت مخصوصش دسترسى نداشته باشد که خیلى از ماها دسترسى نداریم و اگر آن را کسى یک‌قدرى دوردست بداند؛ مثنوى؛ که خودش می‌گوید: و هو اصولُ اصولِ اصولِ الدین. واقعاً اعتقاد من هم همین است...» ✍️ و در پایان سخن، فارغ از اختلاف نظر علماء در رابطه با مولوی، به هر حال، نباید خدمت بزرگ او در ترویج و تبلیغ زیبای آیات و روایات اسلامی را فراموش کرد! زیرا کمتر اثر ادبی را بتوان یافت که همانند مثنوی، از قرآن تأثیر پذیرفته باشد؛ چه آنکه در جای جای ابیات مثنوی می‌توان آیات قرآن و مضامین آن را به وضوح نظاره‌ کرد که به عنوان حسن ختام به نمونه‌ای از این ابیات که به آیاتِ «فَمَنْ یعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّة خَیراً یَرَهُ وَ مَنْ یعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّة شَراً یرََه» اشاره نموده، می‌پردازیم: کی کژی کردی و کی کردی تو شر که ندیدی لایقش در پی اثر کی فرستادی دمی بر آسمان نیکی ای کز پی نیامد مثل آن https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: سالروز درخواست قلم و دوات توسط پیامبر (ص) برای نوشتن وصیت‌نامه (ماجرای تلخ حدیث قرطاس) موضوع: #احکام_وصیت ✅ پیامبر اسلام(ص) فرمودند: «شایسته است انسان مسلمان، وصیت کند و وصیت نامه او هر شب زیر سرش باشد و شبی را بدون آن نگذراند!» و سپس فرمودند: «کسی که بدون وصیّت بمیرد به مرگ جاهلیت مرده است!» (وسائل، کتاب الوصایا)؛ ✅ اصل وصیت کردن در اسلام واجب نیست، بلکه امری مستحب است، اما کسی که امانتی از مردم نزد اوست و «حق الناس» به عهده اش بوده و یا «حق الله» و حقوق واجب الهی همچون نماز و روزه قضا یا خمس و زکات و... به گردنش می باشد، واجب است وصیت نماید! ✅ وصيت آن است كه انسان سفارش كند بعد از مرگش براى او كارهايى انجام دهند؛ يا بگويد بعد از مرگش چيزى از مال او ملك كسى باشد؛ يا براى اولاد خود و كسانى كه اختيار آنان با اوست، قيم و سرپرست معين كند؛ و كسى را كه به او وصيت مى‏كنند «وصى» مى‏گويند. 📚 رساله مراجع https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «حدیث قرطاس ١» روز جمعه، ١۴٠٠/٠٧/٠٩ ✍️ مناسبت روز: در ایام بیماری پیامبر اکرم (ص) و سالروز درخواست قلم و دوات توسط ایشان در روزهای آخر عُمر مُبارکشان هستیم که به «حدیث قرطاس» معروف است! لذا سخن امروز را به این رویداد تلخ تاریخی، اختصاص می‌دهیم؛ در شرح این واقعه اسفناک، چنین آمده: که پیامبر اکرم (ص) در آخرین روزهای حیات خود و در حضور حدود سی نفر از صحابه بزرگ که برای عیادت ایشان آمده بودند، خطاب به جمع حاضران فرمودند: «قلم و دواتی برای من بیاورید تا برای شما چیزی (وصیتی) بنویسم که پس از آن، هرگز گمراه نشوید!»: «ائْتُونِى بِدَواهٍ وَ کَتِفٍ لِأکْتُبَ لَکُمْ کِتَاباً لَا تَضِلّوا بَعْدَهُ أبَداً»؛ ولی متأسفانه با مخالفت و ممانعت خليفه دوم، این وصیت نوشته نشد و حتی به محضر پیامبر معصوم الهی (که طبق شهادت قرآن کریم در آیه‌ی ٣ و ۴ سوره‌ی نجم، تمام سخنان و رفتار و کردار ایشان از وحی الهی نشأت می‌گیرد)، جسارت شد‌ که: «اِنَّ نَبیَّ اللهِ لَیَهجُر!!!» یعنی العیاذ بِاللّه؛ رسول خدا، هذیان می گویند!!! و سپس خلیفه دوم ادامه داد: «کتاب خدا برای ما کافی است!» و اینجا بود که پیامبر (ص) غضبناک گردیده و فرمودند: «شما را می‌بینم در حالی که من هنوز زنده هستم و در میان شمایم با من مخالفت می‌کنید؛ معلوم است که بعد از من چگونه خواهید بود!» و سپس صحابه را از نزد خود راندند... (دانشنامه اسلامی، باب ماجرای قلم و قرطاس) ✍️ اما شاید برخی فکر کنند که این واقعه، فقط در کتب شیعه آمده است، ولی عجب آنکه در بسیاری از کتب معتبر اهل سنت مانند طبقات ابن سعد، مسند احمد، تاریخ ابن کثیر، تاريخ طبری، تاریخ ذهبی، المعجم الاوسط و حتی هفت جا در «صحیح بخارى» و سه جا در «صحیح مسلم» که معتبرترین کتب روایی عزیزان اهل‌سنت می‌باشد، به «حدیث قرطاس» و ماجرای آن اشاره شده است! و عجیب تر اینکه این حدیث در کتب اهل سنت بجز از قول ابن عباس و جابر بن عبدالله انصاری، از قول شخص خلیفه دوم نیز نقل شده است!!! ❓اما سؤال مهمی که در مورد این رویداد تلخ تاریخی مطرح است، این است که پیامبر (ص) در روزهای آخر عمر خود، می‌خواستند چه چیزی را بنویسند، که امت اسلامی هرگز گمراه نشوند!؟ ✅ جواب این سؤال مهم را متأسفانه در کتب اهل سنت نمی‌توان یافت، چون در هیچ یک از کتب روایی و یا تاریخی خود به ادامه این ماجرا نپرداخته‌اند! ولی در کتب شیعه، حدیث مفصلی از امیرالمؤمنین (ع) دراین‌باره نقل شده که حضرت پس از نقل حکایت تلخ حدیث قرطاس، ادامه می‌دهند: «...چون صحابه از نزد پیامبر اکرم (ص) خارج گشتند، رسول خدا مرا نسبت به آن مطلبی که قصد داشتند بنویسند و اصحاب حاضر بر آن شهادت دهند، با خبر ساختند و این مطلبی بود که جبرئیل آن حضرت را از آن با خبر ساخته بود... لذا صحيفه‌ای را از من طلبیدند و مطالبی را برای من املاء نمودند و بر این مطلب گروهی (از اصحاب خاص) از جمله: سلمان فارسی، ابوذر غفاری و مقداد شاهد بودند! و در آن صحیفه از امامانی که خدا، مؤمنان را بر اطاعت از آنها امر نموده، نام آوردند که من اوّلین آنها و بعد از من فرزندم «حسن» و بعد از او «حسین» و سپس نُه نفر از فرزندان اویند»؛ سپس امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: «‌ای اباذر و ای مقداد آیا شما دو نفر بر این مطلب شاهد نبودید؟ و آنها گفتند: آری ما این مطلب را از رسول خدا (ص) شنیدیم!» (الغیبة نعمانی، ص۸۱) ✍️ هر چند که طبق تاریخ در این مجلس، نگذاشتند که پیامبر (ص) برای آخرین بار و در وصیت‌نامه خود در برابر همه حاضران بر جانشینی امیرالمؤمنین (ع) تأکید بنمایند؛ ولی طبق روایات متعدد در کتب شیعه و اهل‌سنت، رسول خدا در طول دوران رسالت، بارها و بارها در رابطه با دوستی، جانشینی و ولایت‌امیرالمؤمنین (ع) سخن گفته بودند و حتی «خلفای سه گانه، جزو اولین تبریک گویان و بیعت کنندگان با حضرت علی (ع) در غدیر خم بوده‌اند!» ( البدایه و النهایه ابن کثیر، ج۱۱، ص۷۴؛ و تاریخ بغداد، ج۹، ص۲۲۱؛ و... ) ✍️ در پایان سخن امروز، از عزیزان اهل‌سنت، این سؤال را می‌نمائیم که حتی اگر قبول ندارند که پیامبر (ص) می‌خواستند در وصیت‌نامه خود برای چندمین بار به جانشینی امیرالمؤمنین (ع) سفارش نمایند، بالاخره آنچه مُسلَّم است و در کتب معتبر اهل‌سنت آمده، رسول خدا می‌خواستند چیزی بنویسند که امت اسلامی پس از رحلت ایشان از گمراهی و اختلاف نجات یابند!!! که متأسفانه خلیفه دوم از این کار جلوگیری نمود! حالا به نظر شما، گناه اختلاف و تفرقه به وجود آمده در امت اسلامی پس از رسول خدا (ص) به عهده چه کسی است؟! «قضاوت با شما...» https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: ایام بیماری پیامبر (ص) و درخواست قلم و دوات توسط ایشان (ص) برای نوشتن وصیت‌نامه (ماجرای تلخ حدیث قرطاس) موضوع: #احکام_وصیت ✅ وقتى انسان نشانه‏هاى مرگ را در خود ديد بايد فورا امانت‌هاى مردم را به صاحبانش برگرداند و اگر به مردم بدهكار است و موقع دادن آن بدهى رسيده، بايد بدهد؛ و اگر خودش نمى‏تواند بدهد يا موقع دادن بدهى او نرسيده، بايد وصيت كند و بر وصيت‏ شاهد بگيرد، ولى اگر بدهى او معلوم باشد و اطمينان دارد كه ورثه مى‏پردازند وصيت كردن لازم نيست؛ ✅ كسى كه نشانه‏هاى مرگ را در خود مى‏بيند اگر نماز و روزه قضا دارد، بايد وصيت كند كه از مال خودش براى آنها اجير بگيرند، بلكه اگر مال نداشته باشد ولى احتمال بدهد كسى بدون آن كه چيزى بگيرد آنها را انجام مى‏دهد، باز هم واجب است وصيت نمايد، و اگر قضاى نماز و روزه او به تفصيلى كه گفته شده بر پسر بزرگترش واجب است، بايد به او اطلاع دهد يا وصيت كند كه براى او بجا آورد. ✅ كسى كه نشانه‏هاى مرگ را در خود مى‏بيند، اگر خمس و زكات و مظالم بدهكار است، بايد فوراً بدهد و اگر نمى‏تواند، چنانچه از خودش مال دارد، يا احتمال مى‏دهد كسى آنها را ادا نمايد، بايد وصيت كند، و همچنين است اگر حج بر او واجب باشد. 📚 توضیح‌المسائل امام خمینی (ره) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «حدیث قرطاس ٢» روز شنبه، ١۴٠٠/٠٧/١٠ ✍️ مناسبت روز: امروز مناسبت خاصی نداریم اما طبق تاریخ در ایام بیماری و روزهای آخر عمر پیامبر اکرم (ص) به سر می‌بریم و دیروز از یکی از وقایع تلخ این ایام، یعنی «حدیث قرطاس» سخن گفتیم؛ امروز نیز به برخی شبهات پیرامون این رویداد اسفناک می‌پردازیم؛ در روز گذشته عرض شد که در روزهای آخر عمر پیامبر(ص) که اصحاب برای عیادت ایشان آمده بودند؛ حضرت، طلب دوات و قلم نمودند تا چیزی بنویسند که بعد از ایشان، امت اسلامی هرگز گمراه نشوند! اما متأسفانه خلیفه دوم از این‌کار جلوگیری کرده و گفت: مگر نمی‌بینید که بیماری بر پیامبر(ص) غلبه کرده و هذیان می‌گوید!!! پس از سخن عمربن‌خطاب، افرادی که در آن جمع حاضر بودند با هم اختلاف کردند، عده‌ای گفتند که او درست می گوید! و عده‌ی دیگری شأن پیامبر(ص) را بالاتر از اینگونه حرف‌های گزاف می‌دانستند و بالاخره تصمیم گرفتند از خودِ پیامبر(ص) مجدداً سؤال کنند و ببینند، حضرت با حواس جمع به آنها پاسخ می‌دهند یاخیر؟ که پیامبر(ص) در جواب آنها فرمودند: «أ بَعْدَ الّذِی قُلْتُمْ؟!؛ بعد از حرفی که زدید، دیگر (نوشته من) اثری ندارد!» چراکه بعد از جسارت به پیامبر خدا و (العیاذ بِاللّه) محکوم نمودن ایشان به هذیان‌گویی، بر فرضی هم که نوشت افزار می‌آوردند و پیامبر نکته مورد نظر را املاء می‌فرمودند؛ دیگری اثری نداشت! زیرا نوشته آینه گفتار است و اگر شخصی در اثر شدت بیماری هذیان بگوید، نوشته او هم ارزشی ندارد! پس اگر پیامبر(ص) بر دستور خود اصرار هم می‌کردند، دیگری آن نوشته، باعث اتحاد و اتفاق بین مسلمانان و نجات آنها از گمراهی نمی‌شد! ❓اما سؤال و شبهه‌ی دیگری که در این مبحث مطرح است این است که مگر خلیفه دوم، علم غیب داشته که پیامبر(ص) می‌خواهند چه وصیتی کنند که مانع حضرت شده باشد؟ ✅ در پاسخ به این سؤال، باید عرض کنیم که پیامبر(ص) در آخر سخن خود جمله‌ای را به کار برده‌اند که خلیفه دوم از آن جمله به راحتی می‌توانسته متوجه شود و یا حداقل حدس بزند که حضرت می‌خواهند در مورد چه موضوعی بگویند و بنویسند! زیرا پیامبر(ص) فرمودند: «تا زمانی که چنگ به این وصیت بزنید بعد از من هرگز گمراه نخواهید شد!» و این جمله را رسول خدا (ص) کراراً در حدیث ثقلین به کار برده بودند؛ به‌طوری که در کتب شیعه و اهل‌سنت آمده که این حدیث را پیامبر(ص) در طول دوران نبوت خویش یعنی در طول ۲۰ سال رسالتشان بیش از ۲۰ بار در مناسبت‌های مختلف تکرار فرموده‌اند و حتی برخی از علمای اهل‌سنت از جمله قندوزی در کتاب یَنابیعُ المَوَدّه که از کتب معتبر اهل سنت است، بیان کرده که پیامبر(ص) این حدیث را ۵۰۰ بار در مکان‌های مختلف تکرار کرده و فرمودند: «إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ مَا إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا، کِتَابَ اللَهِ وَ عِتْرَتِی؛ أَهْلَ بَیْتِی وَ إِنَّهُمَا لَنْ یَفْتَرِقَا حَتَّى یَرِدَا عَلَیَّ الْحَوْضَ: من در میان شما دو چیز مانند دو بال متعادل و متوازن باقی می گذارم، این دو ریسمانی هستند که از سوی خدا به سوی شما آویزان است و شرط آن این است که این دو را با هم بگیرید، این دو از هم جدا نمی‌شوند تا روز قیامت که بر من وارد شوند، اگر این دو را با هم گرفتید بعد از من هرگز گمراه نمی‌شوید!» پس این جمله پیامبر(ص) که «بعد از من هرگز گمراه نمی‌شوید» در ذهن خلیفه دوم، کاملاً نقش بسته بود و وقتی پیامبر(ص) در بستر بیماری این جمله را تکرار کردند، او فهمید که پیامبر(ص) می‌خواهند بار دیگر امیرالمؤمنین (ع) را به‌عنوان جانشین خود و اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) را در کنار قرآن کریم و به‌عنوان مکمل آن، معرفی نمایند! لذا خلیفه دوم اجازه نداد پیامبر(ص) وصیت خود را بگوید و با همین قرینه ذهنی گفت: «قرآن برای ما کافی است!» ✍️ «قضاوت با شما...» https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: ایام بیماری پیامبر (ص) و درخواست قلم و دوات توسط ایشان (ص) برای نوشتن وصیت‌نامه (ماجرای تلخ حدیث قرطاس) موضوع: #احکام_وصیت ✅ (انسان می‌تواند حداکثر به اندازه مصرف ثلث مال خود وصیت نماید و) اگر مصرفى را كه معين كرده، از ثلث مال او بيشتر باشد، وصيت او در بيشتر از ثلث در صورتى صحيح است كه ورثه حرفى بزنند يا كارى كنند كه معلوم شود عملى شدن وصيت را اجازه داده‏اند و تنها راضى بودن آنان كافى نيست و اگر مدتى بعد از مردن او هم اجازه بدهند، صحيح است. ✅ اگر مصرفى را كه ميت معين كرده، از ثلث مال او بيشتر باشد و پيش از مردن او ورثه اجازه بدهند كه وصيت او عملى شود، بعد از مردن او نمى‏توانند از اجازه خود برگردند. ✅ اگر مال ميت از بدهى و حج واجب و حقوقى مثل خمس و زكات و مظالم که بر او واجب است زياد بيايد، چنانچه وصيت كرده باشد كه ثلث‏ يا مقدارى از ثلث را به مصرفى برسانند، بايد به وصيت او عمل كنند و اگر وصيت نكرده باشد، آنچه مى‏ماند مال ورثه است. ✅ اگر ميت وصيت کرده باشد كه ثلث مال او را نفروشند و عايدى آن را به مصرفى برسانند، بايد مطابق گفته او عمل نمايند. 📚 توضیح‌المسائل امام خمینی (ره) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «جمع‌آوری و تنظیم قرآن کریم توسط امیرالمؤمنین (ع)، وصیت دیگر پیامبر اکرم (ص)» روز یکشنبه، ١۴٠٠/٠٧/١١ ✍️ مناسبت روز: امروز در تقویم مناسبت خاصی نداریم اما طبق تاریخ در ایام بیماری و روزهای آخر عمر پیامبر اکرم (ص) به سر می‌بریم؛ لذا در دو روز گذشته عرض شد که در چنین ایامی که اصحاب برای عیادت رسول خدا به نزد ایشان آمده بودند؛ حضرت، طلب دوات و قلم نمودند تا چیزی بنویسند که امت اسلامی هرگز گمراه نشوند! اما متأسفانه خلیفه دوم از این‌کار جلوگیری کرده و نگذاشت پیامبر وصیت خود را مکتوب نمایند! اما طبق تاریخ، حضرت رسول (ص) در جمع اصحاب، وصیت دیگری را به صورت شفاهی خطاب به حضرت علی (ع) فرمودند که بسیار حائز اهمیت است! لذا سخن امروز را به این موضوع مهم اختصاص می‌دهیم؛ در طول رسالت پیامبر اکرم (ص) که قرآن کریم نازل می‌شد، رسول خدا پس از نزول وحی، آیات را املاء می‌فرمودند و امیرالمؤمنین (ع) و برخی از اصحاب، آیات قرآن را نوشته و به پیامبر (ص) تحویل می‌دادند و حضرت نیز آنها را نزد خود نگهداری می‌نمودند؛ لذا رسول خدا (ص) زمانی که در بستر بیماری و روزهای آخر عمر خود بودند در حضور اصحاب به امیرالمؤمنین (ع) رو کرده و فرمودند: «در اتاق من، بسته‌هایی هست که در آن آیات قرآن نوشته شده و من آنها را نگهداری نموده‌ام، بعد از مرگ و دفن من، اولین کاری که اهمیت دارد و باید انجام شود، این است که قرآن را جمع‌آوری و تنظیم نمائید!» ❓اما شاید سؤال شود که چرا تا آن زمان، پیامبر(ص) دستور نداده بودند که در حضور خودشان قرآن جمع آوری و تنظیم شود؟ ✅ جواب کاملاً معلوم است، زیرا مشخص نبود، در چه زمانی نزول آیات قرآن به پایان می‌رسد و این امر بستگی به حکمت الهی داشته و احتمال نزول آیات تا آخرین لحظه حیات پیامبر(ص) وجود داشته است، لذا طبعاً جمع‌آوری همه‌ی آیات قرآن و دسته‌بندی و تنظیم آنها پس از فوت حضرت رسول (ص) که نزول آیات پایان می‌یافت، امکان‌پذیر بوده است که پیامبر اعظم (ص) این وظیفه مهم را به عهده حضرت علی (ع) برترین کاتب قرآن کریم گذاشتند! بعد از رحلت حضرت رسول (ع)، طبق برخی روایات ۶ ماه طول کشید تا امیرالمؤمنین (ع) قرآن را بر اساس ترتیب نزول آیات و سوره‌ها جمع‌آوری و تنظیم نمودند و همچنین براساس بعضی روایات، حضرت آیات ناسخ و منسوخ را مشخص و شأن نزول آیات و نکات تفسیری آنها را نیز در حاشیه این مصحف آوردند؛ [تاریخ قرآن، ص۳۷۰-۳۷۱] سپس امیرالمؤمنین (ع)، قرآن تدوین شده را با کمک قنبر به مسجد آورده و خطاب به مسلمانان‌ فرمودند: «شما بودید و دیدید و شنیدید که پیامبر(ص) به من دستور دادند که آیات قرآن را جمع‌آوری و تنظیم کنم، حال من وظيفه خود را انجام داده‌ام و این کتاب خداست؛ همانطور که خدا آن را بر حضرت محمد (ص) نازل کرده است.» [بصائرالدّرجات، ص ٩٣] در این هنگام به روایتی، شخص خلیفه و به روایتی دیگر، برخی از صحابه گفتند: «خودِ ما نوشته‌های قرآن را داریم و آن را تنظیم می‌نمائیم و احتیاجی به جمع آوری شما نیست!» و امیرالمؤمنین (ع) در پاسخ فرمودند: «به خدا دیگر این قرآن را نخواهید دید و سپس در حال خواندن آیه ۳۰ سوره فرقان (يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَـٰذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا: پروردگارا، قوم من اين قرآن را رها كردند!) به خانه خود بازگشتند! [قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۴۶۸] ✍️ بنا بر آنچه گذشت، برخی از صحابه اجازه ندادند این وصیت پیامبر (ص) نیز عملی شود! چراکه آنها می‌دانستند که مصحف حضرت علی (ع) بر اساس سیر نزول آیات و سوره‌ها مرتب شده و ناسخ و منسوخ در آن مشخص و مطالب تفسیری نیز در حاشیه آن آمده است و همچنین شرط خلافت و دادن فتوا در آن معلوم و مختصّات حکومت اسلامی روشن گردیده است و این مصحف، مسلماً جلوی هرگونه گمراهی امت را خواهد گرفت! و در آن جایی برای اختلاف قرائت، تفسیر به رأی و سوءاستفاده و اجرای اغراض شخصی و قومی و سیاسی، وجود ندارد؛ لذا با آن مخالفت نمودند! ✅ البته دقت به این نکته ضروری است که موارد فوق‌الذکر به معنای تحریف قرآن نیست، بلکه قطعاً بین متن مصحف جمع‌آوری شده توسط حضرت علی (ع) و مصحف فعلی قرآن، هیچ تفاوتی وجود ندارد! چرا که امیرالمؤمنین (ع)، در آن زمان به‌عنوان حجت الهی و نگهبان سلامت دین حضور داشتند و اگر کوچکترین تحریف یا نقصان یا زیاده یا تغییری در مصحف عثمان می‌دیدند، سکوت نمی‌کردند و هیچ‌گاه از حضرت شنیده نشد که به صراحت یا حتی به اشاره، نسبت به متن مصحف عثمان اشکالی وارد نمایند؛ بلکه اختلاف این مصحف با مصحف تنظیم شده توسط امیرالمؤمنین (ع)، همانطور که گذشت، تنها در ترتیب نزول و تقدّم منسوخ بر ناسخ و تفسیر و تأویل آیات بوده است؛ و الاّ در متن قرآن، ابداً کم و زیادی نشده است! https://eitaa.com/ROOZBARG